Παύλος Σιδηρόπουλος

[blue-roses]

Παύλος Σιδηρόπουλος 1948-1990

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος o σημαντικότερος εκπρόσωπος της Ελληνικής ροκ, ήταν δισέγγονος του Ζορμπά και ανηψιός της Ελλης Αλεξίου. Σε αυτές τις δύο διαφορετικές του ρίζες έβλεπε την αιτία της συνύπαρξης σε αυτόν του rocker και του σκεπτικιστή.

Ο Π.Σ. γεννήθηκε στις 20/7/1948 στην Αθήνα και ως τα επτά του χρόνια έζησε στην Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας του είχε έρθει από τον Πόντο και κατέληξε στην Αθήνα όπου άνοιξε εργοστάσιο παραγωγής χαρτιού για φωτογραφίες.

Ξεκίνησε την καριέρα του το 1970 από τη Θεσσαλονίκη όπου είχε πάει για σπουδές στο Μαθηματικό. Εκεί γνωρίζει τον Παντελή Δελληγιαννίδη (κιθαρίστα των Olympians) και φτιάχνουν το ντουέτο "Δάμων και Φιντίας". Κυκλοφορούν το 7" "Το ξέσπασμα/Ο κόσμος τους" και συμμετέχουν με δύο κομμάτια στο δίσκο "Ζωντανοί στο Κύτταρο".

Στο Κύτταρο γνωρίζονται και με τα "Μπουρμπούλια" που έπαιζαν με τον Σαββόπουλο. Το ντουέτο ενσωματώνεται με τα "Μπουρμπούλια" και το νέο σχήμα (Π.Σ., φωνή, Παντελής Δελληγιαννίδης,κιθάρα, Νίκος Τσιλογιάννης, ντραμς, Βασίλης Ντάλας, μπάσο) βγάζει ένα 7", το "Ο Ντάμης ο ληστής" λογοκριμένο σε "Ο Ντάμης ο σκληρός". Μαζί είναι από το 1972 εώς το 1974.

Με αυτό το σχήμα ο Παύλος Σιδηρόπουλος άρχισε τα πρώτα του πειράματα για να παντρέψει το ροκ με την Ελληνική μουσική.Ο Πάνος Ηλιόπουλος γράφει χαρακτηριστικά στο σημείωμα του δίσκου "Τα μπλουζ του πρίγκιπα"]
ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΑ ΚΑΡΙΕΡΑ

Τον επόμενο χρόνο οι Απροσάρμοστοι κυκλοφορούν τον δίσκο "Αντε και καλή τύχη μάγκες", όπου ορισμένα τραγούδια είχε προλάβει να τα ηχογραφήσει ο Π.Σ. και τα υπόλοιπα τα ερμήνευαν διάφοροι καλλιτέχνες.
Το 1992 κυκλοφορεί ο δίσκος "Τα μπλουζ του πρίγκηπα". Ο δίσκος αυτός περιέχει πειραματικές ηχογραφήσεις, που γίναν από το 1979 ως το 1981. Ηταν ο καρπός των προσπαθειών που είχαν ξεκινήσει από το 1972. Εδώ ο Π.Σ. παντρεύει το μπλουζ με το ρεμπέτικο. Ο Πάνος Ηλιόπουλος γράφει στο σημείωμα του δίσκου]

[blue-roses]

 Blues        
 
Κρυμένη θα 'ναι η ψυχή
κι αυτό το βράδυ
ιδρώτας, βρίσκεις αγκαλιά ερωτική
χαρακτηριστικά γνωστά
μα άγνωστο χάδι
σε κάποιο μπαρ, σε κάποιο μαγαζί
Τις περισσότερες φορές
το περπατάς μονάχος
μα τούτη η νύχτα
είναι δύσκολη να βγει
διαλέξεις σε διαλέξουνε
δεν θα υπάρχει λάθος
ίδιο νερό άλλη πηγή
Μ' ένα σουγιά άγρια μεσάνυχτα
χωρίς πολλά πολλά γιατί
χωρίζεις τα όμορφα απ' τα άσχημα
αφού για σένανε η πλάστιγγα
θα γέρνει πάντα προς τη γη
Τη ζωή σου στην πασάρανε
αυτή είναι κι αν σ' αρέσει
τυχαίο σπέρμα αισθάνεσαι
απρόσωπου γονιού
γυναίκα μοιάζει ο θάνατος
που σ' έχει προκαλέσει
κι έτσι τον κυνηγάς παντού
Αχ δεν ξέρεις πότε έρχεται
ή φεύγει μια ευκαιρία
για σένα οι πλούσιοι είν' έξυπνοι
και βλάκες οι φτωχοί
κόβεις το γόρδιο δεσμό
για ασήμαντη αιτία
μήπως πιστέψεις τη ζωή σου
πως την κυβερνάς εσύ
Μ' ένα σουγιά άγρια μεσάνυχτα
χωρίς πολλά πολλά γιατί
χωρίζεις τα όμορφα απ' τα άσχημα
αφού για σένανε η πλάστιγγα
θα γέρνει πάντα προς τη γη

 

[blue-roses]

Rock n' roll στο κρεββάτι        
 
Γουστάρω να σ' ακούω κούκλα μου όταν μιλάς
Να αληθωρίζουν μάτια όταν στην πίστα πηδάς
Γουστάρω όταν ακούω ''Αχ, τι παιδί ειν' αυτό!''
Γιατί εσύ ξέρεις στο κρεββάτι τι θα πει rock n' roll

Στα σκοτεινά δωμάτια ειν' η ψυχή μας γυμνή
Και δε χωράν εκεί μυστικά
Και συ μονάχα ξέρεις πως η αλήθεια ειν' εκεί
Που η μοναξιά μου στον καθρέφτη κοιτά

Γουστάρω που όταν κλαίω δεν ρωτάς το γιατί
Γιατί εσύ ξέρεις πως ο πόνος μου έχει αιτία τυφλή
Γουστάρω σαν γατούλα όταν μου παίζεις κρυφτό
Κι όταν φοβάμαι μην σε χάσω να μου λές ''σ' αγαπώ''

Στα σκοτεινά δωμάτια ειν' η ψυχή μας γυμνή
Και δε χωράν εκεί μυστικά
Και συ μονάχα ξέρεις πως η αλήθεια ειν' εκεί
Που η μοναξιά μου στον καθρέφτη κοιτά

Το ξέρω πως δεν ειμ' αυτός
Που πάνω του θα στηριχθείς
Κι ούτε λεφτάς κι ίσως γυρνάς
Πιωμένο μες τα μπαρ να με βρεις
Μα όμως εγώ θα σου μετρώ
Της πόλης το σφυγμό μ' αγκαλιές
Θα σου γεμίζω το μυαλό
Με χίλιες και μια νύχτα γλυκιές

Στα σκοτεινά δωμάτια ειν' η ψυχή μας γυμνή
Και δε χωράν εκεί μυστικά
Και εκεί να σ' αγαπάω ξέρω κούκλα μου εκεί
Την μοναξιά μου στον καθρέφτη όταν σπας
Την μοναξιά μου στον καθρέφτη όταν σπας
Την μοναξιά μου στον καθρέφτη όταν σπας

 

[blue-roses]

Voodoo child        
 
Δεν ξέρεις πότε, δεν ξέρεις πώς
Μας λες πως ίσως να 'ναι τότε,
μα βγαίνει αλλιώς.
Περνάν οι μέρες και το μόνο που σου μένει απ' αυτό,
είναι μόνο αυτό.

Έψαχνες πάθος και ηδονή
μα η Αριάδνη σου ένα λάθος, χωρίς κλωστή.
Τώρα το πάθος σου αλλάζει σ' ένστικτο
και σε ανάγκη αλλάζει η ηδονή

Voodoo child, σ' ένα κόσμο εσαεί
Voodoo child, ναι η αγάπη μπορεί

Τυφλά σημάδια, τυφλός σκοπός.
Σαν αρουραίοι στα σκοτάδια,
πώς να σε δω
Και το κυνήγι του θανάτου μοιάζει να 'ναι γλυκό,
μα τούτο θεέ μου, μου φέρνει πανικό

Γεμάτος ήλιος, γεμάτη γη.
Περνάν οι μέρες χωρίς ζωή.
Πριν η αγάπη προσπεράσει, φύγει και χαθεί,
σε περιμένει κάποιος να σου πει...

Voodoo child, σ' ένα κόσμο εσαεί
Voodoo child, ναι η αγάπη μπορεί

 

[blue-roses]

Αν ήσουν φίλος        
 
Αν ήσουν φίλος για παρέα διαλεχτή
Υπομονή θαρχόταν κι η σειρά σου
Μα 'σύ προτίμησες να κάνεις το παπί
Και έπαιξες ρόλο μάγκα ξύπνιου και καπάτσου

Έκλεψες μαύρο απ' την καβάντζα του Στρατή
Κι ύστερα τα 'ριξες στην γκόμενα του Τάσου
Αν είναι νάρθει όπως λένε θε να 'ρθεί
Και θα σε στείλω μάγκα πίσω στη μαμά σου

Είμαστε ωραία και αλανιάρικα παιδιά
Αλλά αν γουστάρεις είμαστε κι από τα άλλα
Κι αν εσύ τώρα πλατσουρίζεις στα ρηχά
Εμείς γνωρίσαμε και κύμματα μεγάλα.

 

[blue-roses]

Άντε... και καλή τύχη μάγκες        
 
Ληστέψανε την τράπεζα
και τι με νοιάζει εμένα
δεν είμαι με κανέναν.
Σου λέω καλά της κάνανε
γιατί μας προκαλούσε,
γεμάτη εκατομμύρια,
ενώ κι ο Θεός πεινούσε.

Περαστικοί, αδιάφορα,
εκάτσαν και κοιτούσαν,
του διευθυντή της οι κοιλιές
κι αυτούς τους ενοχλούσαν,
κάποιος πανικοβλήθηκε
μπας κι ήτανε ο γιός του
κι ο ιδρωμένος λογιστής,
μπας κι ήταν ανεψιός του
κι όσο για τον ταμία που πήγε ν' αμυνθεί,
όταν αναρωτήθηκε για ποιόν και το γιατί,
"στα αρχίδια μου" ψιθύρισε
και γέμισε τις τσάντες.
"Αντε... και καλή τύχη μάγκες!"

Στο μπάτσο βλέπεις πέρασε μονάχα η κοροϊδία,
να έχει την ψευδαίσθηση πως είναι εξουσία
και τώρα η χήρα του με δυο ορφανά,
με τρεις κι εξήντα σύνταξη, τη μοίρα βλαστημά
για άγνωστη αιτία.

Ψωροκορώνα γράμματα στο τζόγο της ζωής
"Επάγγελμα;" "Ποιο επάγγελμα;"
"Τι επάγγελμα;" "Ληστής"
Τα τέρατα δικάστηκαν με μάρτυρα την πείνα,
αποκλεισμένα μια ζωή ακούσια καραντίνα.
Η απελπισία περίστροφο, σφαίρες της οι ανάγκες.
Αντε... και καλή τύχη μάγκες
Αντε βρε... και καλή τύχη μάγκες.

 

[blue-roses]

Αντεργκράουντ με στρας        
 
Το ξέρω ο κάποτε εραστής σου
στου σαλονιού σου το πικ-απ
θα ακούγομαι όπως η φωνή σου
ένα ου κι ένα αα
λογικού φωνακλά
να χαϊδεύει το αυτί σου απαλά
Δεν θα 'μαι τότε πια η πηγή σου
σαν Δον Κιχώτης γραφικός
θα είμαι η ξεκούρασή σου
καφές πρωινός
λιγουλάκι πικρός
μα τόσο ανώδυνα ωραίος τρελός
Μα η μάνα σου κρατάει τη νύχτα
τσίγκινα λεφτά
κι ο τύπος που την έχει δίπλα
ξέρει μόνο να πουλά
Αλλοθι και χαιρετούρα στο μπαμπά
και λίγη ερωτομουρμούρα στη μαμά
Στα κλαμπ τις νύχτες ματσωμένη
με μαύρη κούρσα και με στρας
το παίζεις δήθεν οργισμένη
κι αντεργκράουντ πουλάς
σ' αγαπώ μ' αγαπάς
και για ντρόγκα μεγάλη μιλάς
Μα θα 'ρθει κάποτε η ώρα
το παραμύθι να μας πεις
με τόσα φράγκα και με ρόδα
θα σε φάει ζωντανή
ο άγνωστος γνωστός σου "Χ"
που ξέρει αλλιώς το σαβουάρ και το βιβρ
Που η πείνα του τραβάει τη μοίρα
κάπου πιο βαθειά
το μάτι του απ' την αγρύπνια
είναι πέτρινη γροθιά
αν ψάχνεις για άλλοθι προχώρα
φύγε στρίψε στη γωνιά
ο τύπος που κοιτάς δεν είναι
ροκ εν ρολ σταρ

 

[blue-roses]

Απογοήτευση        
 
Κανένα δεν πειράζω κι εγώ πάντα προσπαθώ
να μην ενοχλώ τον άλλον και μονάχος να τη βρω
μα πάντα κάτι θα μου τύχει, αχ δεν ξέρω τι να πω.

Σε όλα όσα αρχίζω, κάτι δεν πάει καλά
ενώ στην αρχή ειν' ωραία, στο τέλος αχ παν στραβά
και βάφονται όλα μαύρα, αχ κι εγώ απ' την αρχή ξανά.

Κοντεύει να μου στρίψει, τι 'ναι τούτο το κακό;
Μ' αρρωσταίνει, με πειράζει και δεν ξέρω τι να πω
στο τέλος θα πιστέψω, πως για όλα φταίω εγώ.

 

[blue-roses]

Αποκάλυψη        
 
Κανένα φυλαχτό, δεν είχε ρόλο στη ζωή μου η τύχη
δικτάτορα είδα τον τρελό
και την αμόρφωτη εξουσία συμβουλές να δίνει
Το κράτος νόμιμο ληστή
και τη βλακεία εξυπνάδα να πουλάει στους δρόμους
σε τραγωδία να παίζουν κωμικοί
και για την Μήδεια να διαδηλώνουν
μανάδες και να την αθωώνουν
είδα αδύναμους να ξεσπιτώνουν
και τη γη να ισοπεδώνουν
Οταν το σήμερα σωστό
την άλλη μέρα βγαίνει λάθος
Στην Αφρική veto λευκό
μα στη ζωή σου το χαρτί είναι μαύρο
όταν η αλήθεια μια διπλή
μια πληρωμένη γνώση απ' άκρη σ' άκρη
τον αυστηρό όταν κριτή
στην εξουσία συναντάς αυλάρχη
τον επαναστάτη κομματάρχη
την αποκάλυψη ρουτίνας μάχη
την αποκάλυψη ρουτίνας μάχη
Βλέπω λαούς
εμπόρευμα να κρέμονται σαν τα σφαχτάρια
ναό του Σολωμόντα κι αρχηγούς
να παίζουν τη ζωή μας στην αυλή στα ζάρια
βλέπω χιλιάδες πια Χριστούς
που την αγάπη τους μ' ένα μαστίγιο αλλάζουν
αγαπάτε αλλήλους ως εαυτούς
σε βιτρίνα του μουσείου σκουριάζουν
τα θεμέλιά μας τα τραντάζουν
και τέσσερις ιππότες να καλπάζουν
την Αποκάλυψη φτιάχνουν
 

[blue-roses]

Απροσάρμοστοι        
 
Στο καζανάκι τα χοντρά και περιττά κομμάτια
Σκαλίζοντας τις τσίμπλες απ' τα μάτια
Με το μυαλό στης άμμου τα παλάτια
'79 μηδέν καράτια

Σ' ένα τροφείο μουσικής πέντε έκθετα
Ξυνόγλυκα ατσούμπαλα αλλά έμμετρα
Με συμπεριφορά ανάρμοστη '80 οι πρώτοι Απροσάρμοστοι
"Και οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"

Αδρομολόγητος καυτού απωθημένου λίβας
Σκάει σα μπάτσος σ' άσπρο μάγουλο ο Δαρίβας
Σε πολιτείες rock έφτιαξε ο Αράπης λάσσο
Καουμπόικο κι από χορδές του ιδιοφυούς του μπάσσο

Σ' όλα τα πιάνο γενικά, σύνθια και πίου-πίου
Ο ευαγγελιστής Λουκάς-μπουμπούκι του ωδείου
Τεμπέλης και ανάρμοστος, ο τρίτος απροσάρμοστος
"Και οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"

Κοντά ο διαφορετικός με τας δικας του φρένας
Τας σώας που λένε κι αβλαβής, ο εραστής της παρακμής
Και ο Βασίλης μουρμουρά]

[blue-roses]

Αυτοί μιλάν        
 
Αυτοί μιλάν την ώρα που ο ήλιος
έγειρε το χάος ν' ακουμπήσει
την ώρα που εγώ σε προσκυνούσα απελπισμένος
για ζωή

Και μιλάν την ώρα που άλλος
ένοιωθε το φως, το φως που πάει να σβήσει
την ώρα που το χάος την αγάπη του ήλιου
αυτό θα τη χαρεί

Η συντεταγμένη, μετέωρη λογική
το χρόνο με σκοτάδι στα υπόγεια μετράνε οι ειδικοί
Αυτοί μιλάν κι εγώ μαθαίνω πως να ψηλαφίζω
το σκοτάδι

Σημείο αναγνώρισης μονάχα θα 'ναι η σαρκική επαφή
Πριν λουφάξει ο ήλιος, και στο χάος δώσει
το ρόλο του πατέρα

Σε μας να μείνει άγιο κάλεσμα
η ανθρώπινη φωνή
Σκύβει το κεφάλι η σκέψη να οξυνθεί
Η γλώσσα μας απ' αύριο
σε διάλεκτο θα είναι της σιωπής;
 

[blue-roses]

Γυναίκα        
 
Είσαι εκεί μέσα στο όνειρο
είσ' αλλού μέσα στου όχλου τη βουή
στο φιλί του ανώνυμου
και σ' αυτόν που πάντα για σένα είναι εκεί
Πάνω σου άτσαλα,
σώματα θα προσγειωθούν
για αυτό γίνε εσύ χώμα γόνιμο
άδοξα τ' άνθη τους πριν μαραθούν
Γυναίκα μεσολάβησε στον άντρα και τη γνώση
σαν προβολή του όφι
δυστυχώς ο πλούσιος τω πνεύματι
έβαλε στόχο ιδανικό Θεό
Γυναίκα γίνε η ανασταλτική αιτία
γιατί τελειώσανε τ' αστεία
ο στόχος άλλαξε
και μετατράπηκε σε από μηχανής Θεό

 

[blue-roses]

Εν κατακλείδι        
 
Και τώρα φίλοι μου είναι αργά
μια καληνύχτα στη μαμά
και λίγη στάχτη στα μαλλιά
καιρός να πούμε αντίο.

Σκέπασαμε όλους τους νεκρούς
με αρρωστιάρικους ψαλμούς
κλόουν με σοβαρούς σκοπούς
γυμνοί μέσα στο κρύο.

Κατά τα άλλα εσείς
που ‘σαστε υγιείς
και αξιοπρεπείς
βοηθήστε μας και λίγο.
Δώστε μας πνοή
στέγη και τροφή
μια ιδέα στεγανή
που να μην μπάζει κρύο.

Πουλάμε σώμα και ψυχή
δώστε μας λίγη προσοχή
στα υπόγεια μαύροι ποντικοί
λουφάζουνε δύο-δύο.

Παίρνουμε σβάρνα τους γιατρούς
αδύνατοι μπροστά στους δυνατούς
και συναντάμε ξέμπαρκους Θεούς
που χάσανε το πλοίο.

Κατά τα άλλα εσείς
που ‘σαστε υγιείς
και αξιοπρεπείς
βοηθήστε μας και λίγο.
Δώστε μας πνοή
στέγη και τροφή
μια ιδέα στεγανή
που να μην μπάζει κρύο.
 

[blue-roses]

Ένα αναμησιακό τραγουδάκι ( Εμπνευσμένο από τον Εντουάρντο Μπιάνκο )        
 
Ηταν ο Μήτσος που μετέφερε εκτελέσεις
ο Τάσος που εξιδανίκευε το εμπόριο
ο Παύλος που ροκάριζε με κουλτουρέ διαθέσεις
στα ίσα με λαϊκό ρεπερτόριο

Σε φαντασίες δειλινά ξοδεύτηκαν καμπόσοι
με μπουζουκοευρωαραβικά
εν πτήση ο Τζούλη αρρώστησε από χρονία πτώση
άλλου χωρόχρονου ψάχνοντας μυστικά

Κι αν θες να μάθεις πιο πολλά
κλείσε το μάτι πονηρά
κι άναψε πίπα της ειρήνης
και ρουφηξιά τη ρουφηξιά
να θυμηθούμε τα παλιά
πρόσεχε μόνο να μη σβύνει

Κοιμότανε ο Παντελής με όνειρα του Κλάπτον
στο μπάσσο ο τυφλοπόντικας κι ο Αττίλας παίζει ντραμς
ο Ντάλας ο απαισιόδοξος στο μούσκιο φίλε άστο
κι ο Τσιλογιάννης με το στυλ του ασύρματου ταμ-ταμ

Ηταν ο Αγγελος σοφός εν μαθητεία
μονίμως προβληματικός σε τσέπη και καρδιά
ο Κωνσταντίνος που στο μιλητό οι μπίζνες αυθεντία
περάσανε καλύτερα κι εμείς απλώς καλά

Κι αν θες να μάθεις πιο πολλά
κλείσε το μάτι πονηρά
κι άναψε πίπα της ειρήνης
και ρουφηξιά τη ρουφηξιά
να θυμηθούμε τα παλιά
πρόσεχε μόνο να μη σβύνει

 

[blue-roses]

Ερωτικό        
 
Με κομμένη αναπνοή, ιδρωμένο το κορμί
Σε πλησιάζω ακροβατώντας, με ρυθμό σιωπής.
Η αϋπνία μου υγρή, ράβει νύχτα την πληγή
Μην τυχόν την ψηλαφίσεις και μου φοβηθείς.

Το έργο μοιάζει να 'ναι ατέλειωτο
Και μόνο εγώ είμαι θεατής
Στους διαδρόμους του θεάτρου σου
Να μαζεύω τα κομμάτια σου
Να στα δώσω όταν θα 'ρθεις.

ʼλλοτε κι αλλού μην πεις
Θα χαθούμε, μην αργείς
Με λυγμό που μοιάζει ανώδυνος
Προσπαθείς να μ' αρνηθείς.

Κι είναι ο φόβος μου διαρκείς
Με φωνάζεις κι απορείς
Ξέρω, θες να μ' αγαπήσεις
Και κλαις που δεν μπορείς.

Το έργο μοιάζει να 'ναι ατέλειωτο
Και μόνο εγώ είμαι θεατής
Στους διαδρόμους του θεάτρου σου
Να μαζεύω τα κομμάτια σου
Να στα δώσω όταν θα 'ρθεις.