Eληνικα Punk Συγκροτηματα

[vasilis]

ΈΓΙΝΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Η ΛΥΣΗ

Έγινε πρόβλημα η λύση
και Δύση η Ανατολή
ποιος θα σκοτώσει το ληστή
που' χει του κράτους τη στολή
και ποιος το τραύμα μας θα κλείσει

Στων εγκεφάλων μας την πλύση
του ονείρου η καταστολή
ζητάει τη λοβοτομή
ποιος πόθος χέρι θα οπλίσει


Απ' την Ανατολή στη Δύση
κρατούν φονιάδες τα κλειδιά
ο θάνατος μας μειδιά
και τ' όνειρο έχει μαδήσει

Ανάστροφοι καιροί και σκάρτοι
του αμερικάνου Βοναπάρτη
και του παγκόσμιου φονιά
στην ανθισμένη γη του Μάρτη

[vasilis]

ΠΩΣ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΠΑΜΠΑ

Πως με τρομάζει η κοινωνία μπαμπά
ίσως να φταίει που γεμίσαμε αφεντικά
Πως με τρομάζει η εξουσία μπαμπά
ίσως να φταίει που ξυπνάω για την δουλειά

ζούμε αποκλεισμένοι μόνοι μας, στην ζωή εγκλωβισμένοι
πατάνε μονάχα στους ώμους μας και είμαστε λυγισμένοι
μα μέσα μας χτίζουμε όνειρα ουτοπίες για κείνους
μα στενεψαν τα περιθώρια ,όλοι θέλουν να φύγουν

Πως με τρομάζει η κοινωνία μπαμπά
ίσως να φταίει που γεμίσαμε αφεντικά
Πως με τρομάζει η εξουσία μπαμπά
ίσως να φταίει που ξυπνάω για την δουλειά

Χρόνια που περάσαν άφησαν τόσους άδειους χειμώνες
να αναζητάμε μάταια τους δικούς μας κανόνες
μα μέσα μας χτίζουμε όνειρα ουτοπίες για κείνους
μα στενέψαν τα περιθώρια ,όλοι θέλουν να φύγουν

σε αυτό τον κόσμο ξέρεις ζούμε και εμείς
κι όλοι εσείς μικροαστοί και αστοί
και είστε ντυμένοι όλοι σαν αστακοί
φοβάστε το μέλλον

[vasilis]

ΣΕ ΕΝΑ ΚΕΛΙ

Σε ένα κελί ψάχνει ζωή, σε ένα κελί παραμιλάει, δεν ξέρει έξω αν θα βγει, θέλει απλά να μην πεθάνει
Δεν έχει μνήμη για να πιάνει, δεν έχει τρόπο να ξεχάσει, δεν έχει κάτι για να χάσει

Παραπατάει και φοβάται το κενό, μες στο σκοτάδι έχει χάσει την ματιά του, ψάχνει μια τρύπα για να διώξει πανικό, ήτανε άνθρωπος μα τώρα είναι λάθη

Αγγίζει τοίχους για να δει, πόσο του λείπει ένα χάδι, κάποτε ήτανε παιδί μα τώρα είναι μια ανάγκη
Δεν έχει χέρια για να πιάσει, δεν έχει τρόπο να αλλάξει, δεν έχει κάτι για να χάσει

Παραπατάει και φοβάται το κενό, μες στο σκοτάδι έχει χάσει την ματιά του, ψάχνει μια τρύπα για να διώξει πανικό, ήτανε άνθρωπος μα τώρα είναι λάθη

[vasilis]

ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ

Η γη γυρναει μα δεν προχωραει
ο κοσμος στεκει μα δεν περπαταει
δεν εχουν τροπο να αλλαξουν την νυχτα
βγαινει ο ηλιος και ειναι γυμνοι

ειμαστε ολοι σε αυτο το ταξιδι
δεν προχωραμε μα στεκουμε εκει

τι ομορφη ειναι η νυχτα με αστερια
κι ας μην μπορουμε να ειμαστε εκει
τεντωνουμε τα αδυναμα χερια
και ταξιδευουμε για μια στιγμη

ειμαστε ολοι εκει στα αστερια
κι ας ξεψυχαμε πεθαινουμε εκει

που καιρος για να γελας, μα μη μιλας
δεν εχεις φραγκο να αγορασεις μια στιγμη
να περπατας, κι ας μην κοιτας
τι σημασια εχει να ξερεις που πας
μονο θα πρεπει να μπορεις να αγαπας

περνουν τα χρονια στο σαπιο πλανητη
στιγμες ζωντανιας η καθε επαφη
δεν εχουν τροπο να κλεψουν την νυχτα
πριν δυσει ο ηλιος κοιμουνται κενοι

ειμαστε ολοι σε αυτο το ταξιδι
δεν προχωραμε μα στεκουμε εκει

που καιρος για να γελας, μα μη μιλας
δεν εχεις φραγκο να αγορασεις μια στιγμη
να περπατας, κι ας μην κοιτας
τι σημασια εχει να ξερεις που πας
μονο θα πρεπει να μπορεις να αγαπας

[vasilis]

ANOTHER DAY

Another day,another way to find myself loaded up with a gun
can't live my way,only their way so blow my brains out and eveything is fine

society denies,they only feed you lies
and they are suprised if you dont like to smile
religious count their lives
through fucking other's lives
cos there's a god only money can pay

Another day,another way to find myself loaded up with a gun
can't live my way,only their way so blow my brains out and eveything is fine

i open the end of time to find a start of another life

Another day,another way to find myself loaded up with a gun
can't live my way,only their way so blow my brains out and eveything is fine

someone is violent and someone rapes again
and then an old man is just diyng alone
i try to wipe my fears but i find only tears
I pack my guns and I am ready to go

Another day,another way to find myself loaded up with a gun
can't live my way,only their way so blow my brains out and eveything is fine

[vasilis]

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Ειναι τόσοι που νιώθεις να χάνεις που φοβάσαι ότι είναι αργά
σαν το χέρι απλώνεις το βλέπουν μα σε σπρώχνουν και φεύγουν μακριά

Είναι νεκρός αυτός ο μικρός ουρανός που κανείς δεν αγάπησε

Εκει πάνω γεννηθήκε η αγάπη και εδώ την μισήσανε
και δεν έχει κανείς καταλάβει πως ποτέ τους δεν ζήσανε


Είναι νεκρός αυτός ο μικρός ουρανός που κανείς δεν αγάπησε

[vasilis]

TUG - Παιχνίδια δολοφόνων (2006)-ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ

Υπάρχει κάπου μια σημαία που λένε είναι για μένα,
μα έλα που σιχαίνομαι  τα γαλανόλευκα,
είναι  για το χώμα που εγώ πάνω πατάω,
μα εγώ παραπατάω σε κάθε μου στιγμή

Δεν θέλω σήματα να με ξεχωρίζουν
Δεν θέλω χρώματα να με χρωματίζουν

Λένε πως είναι ιστορία και έχουμε ένα έθνος γεμάτο υπερηφάνεια κι ας ήμαστε φτωχοί
 και λένε πρέπει πάντα εγώ να αγαπάω την ένδοξη μας χώρα κι ας ήμαστε νεκροί

Δεν θέλω σήματα να με ξεχωρίζουν
Δεν θέλω χρώματα να με χρωματίζουν

Παντού τριγύρω μου υπάρχει ένας μύθος, όμως παράθυρο δεν βλέπω κανένα
Καλλιεργούνε  στις ζωές μας το μίσος με σάπια όπλα φορτωμένα με αίμα

[vasilis]

Η ΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ο κόσμος πρόχωράει ,κινείται αστραπιαία κι όλα γίνονται μοιραία από το πράσινο χαρτί που τώρα βγαίνει και σε γκρι και κουνάει όλη την γη κι όσο πιο πολλοί νεκροί τόσο πιο πολύ χαρτί, κι όλο ξυπνούν επαναστάσεις ,όσα πουλιώνται αγοράζεις, φωτοτυπίες και πορείες και τυπωμένες ουτοπίες και μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, κάποιος γελάει και κάποιος πεθαίνει και κανείς δεν καταλαβαίνει …δεν θα υπάρξει ζωή ούτε εδώ ούτε αλλού ούτε σε άλλη ζωή, ούτε αν είσαι χριστιανός ούτε αν είσαι κυνικός ούτε αν είσαι αναρχικός ούτε αν είσαι ο θεός, ούτε αν έχεις σώσει κάποιον, ούτε αν κάνεις το καλό, φταίει το ανθρώπινο το ον που όλα τα βλέπει αλλιώς

Δεν με πειράζει μα δεν με νοιάζει, δεν έχω αλλάξει την λογική μου διόλου
Θα περιμένω, καταλαβαίνω, δεν θα αλλάξει η λογική αυτού του κόσμου

Ο κόσμος προσπάθει να ζήσει μόνο την ζωή του, τι τον νοιάζει ποιοι πεθαίνουν ,τι το νοιάζει αν τον δέρνουν φτάνει που δεν επιμένουν και του δείχνουν πώς να ζει, ίσως κάνει και παιδί κι ας μην έχει για να βγει, θα αγοράσει και tv για να ξέρει την ζωή, θα ξαπλώνει ως το πρωί και θα περπατάει μόνο σε ευθεία γραμμή, θα ρωτάει που είναι η δουλειά του και μια πελώρια μπουνιά θα του δείχνει "εκει"! κι αυτός θα τρέχει σαν μαλάκας κάθε μέρα γιατί έτσι είναι η ζωή και πρέπει να τα βγάλει πέρα, ώσπου λίγο πριν στεριώσει σε ένα χαρτί θα προδώσει όλα όσα τον έχουν σκοτώσει και θα πετάξει μακριά με μια ατέλειωτη δόση

[vasilis]

ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Αγγίζεις κάποιον και μοιράζεις , αγγίζεις κάποιον και πονά
Αγγίζεις κάποιον που σου μοιάζει ,αγγίζεις κάποιον και γερνάς
Αγγίζεις μην το συνεχίζεις ,αγγίζεις μα είναι ήδη αργά
Αγγίζεις μα μην σου ξεφύγει, μάθε να αγγίζεις ψεύτικα

Αγγίζεις κάποιον μα δεν θέλει και δεν σε νοιάζει τελικά
Σε αγγίζουν άλλοι που σε θέλουν μα πια δεν νιώθεις τίποτα
Μπορεί να νιώθεις πλέον άδειος μα θες να ερωτευτείς ξανά
Και συνεχίζει ο φαύλος κύκλος και αγγιζόμαστε ξανά…

Φοβάσαι τώρα να αγγίξεις μα να που ξέρεις τελικά
Αγγίζεις λίγο το κορμί του μα δεν σου λέει τίποτα
Αγγίζεις πάλι τα κομμάτια που σου' χουν μείνει στην καρδιά
Φοβάσαι τώρα να αγαπήσεις γιατί δεν θέλεις τώρα πια

* με πιάνεις ξανά, με αγγίζεις κι αλλάζω, αλλάζω ξανά και λέω "δεν σου μοιάζω"

[vasilis]

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ  

Παιζουν παιχνιδια, εξω στην πολη
θελουν να παιξεις, να παιξεις κι εσυ
μοιαζει με αναγκη να παιξουμε ολοι
ειναι δολοφονοι και θυματα εμεις

αχ και να ητανε ονειρο, μονο ενα ονειρο
μονο ενα ονειρο ως το αλλο πρωι
γιατι καποιες φορες τα ονειρα θα πρεπει να τα χτισεις απτην αρχη

ζουμε στον πολεμο, σκηνικο εμπολεμο, φταινε τα οπλα που μας κουβαλανε,
στην μεση θανατος, απεξω αθανατος,  παιχνιδια δολοφονων

τον ηλιο τον δωσαν σε αγελη με οπλα
τον θανατο χτισαν σε καθε βολη
τον κοσμο γυρισαν γκρεμιζοντας τοσα
λενε εφταιγε η γλωσσα που το χρημα ομιλει

 αχ και να ητανε ονειρο, μονο ενα ονειρο
μονο ενα ονειρο ως το αλλο πρωι
γιατι καποιες φορες τα ονειρα θα πρεπει να τα χτισεις απτην αρχη

ζουμε στον πολεμο, σκηνικο εμπολεμο, φταινε τα οπλα που μας κουβαλανε,
στην μεση θανατος, απεξω αθανατος,  παιχνιδια δολοφονων

[vasilis]

ΕΞΩ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Έξω στους δρόμους θα σου μάθουν την αλήθεια, η εφηβεία είναι λόγια που ξεχνιούνται αργά,
 και οι αγκαλιές που σου χαρίσανε σαν βρέφος τώρα είναι δόντια που σε σχίζουνε σε κάθε αγκαλιά

Κι όλα όσα θέλεις να πιστέψεις ,όνειρα παιδικά
Κι όλα όσα θέλεις να ξεχάσεις, όλα αληθινά

Και ξαφνικά μπαίνεις σε μια τρελή στροφή με δύο πόδια τσακισμένα από όνειρα νεκρά,  
τα μάτια κλαίνε και δεν έχεις λογική ,ήταν όλα ένα ψέμα και δεν είμαστε παιδιά

Μέσα σου χτίζεται μια θάλασσα αγνοίας, μια θλίψη μόνιμη που χτίζεται σε νέα κελιά,
Το μέλλον πλέον ξεγυμνώθηκε μπροστά σου, και δεν σου αρέσει που σου κλέψανε την κάθε γωνιά

Κι όλα όσα θέλεις να πιστέψεις ,όνειρα παιδικά
Κι όλα όσα θέλεις να ξεχάσεις, όλα αληθινά

Και ξαφνικά μπαίνεις σε μια τρελή στροφή με δύο πόδια τσακισμένα από όνειρα νεκρά,  
τα μάτια κλαίνε και δεν έχεις λογική ,ήταν όλα ένα ψέμα και δεν είμαστε παιδιά
Και θες να τρέξεις να ουρλιάξεις
Να εγκλωβιστείς μπας και ξεχάσεις
Θέλεις να βρεις ξανά ,εκείνη την παλιά, την γνώριμη ζωή σου του χτές…

Και είναι αργά ,ξέρεις καλά πως τώρα πρέπει να γεράσεις με τα μάτια σου ανοιχτά

[vasilis]

ΜΑΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ;

Κάποιες φορές νιώθω τον κόσμο να αλλάζει, να κυματίζει μια σημαία λευκή
Μα όταν οι σκέψεις φεύγουν όλοι ξυπνάνε, ανθρώποι μίσους ,ζωντανοί σκελετοί
Κουνούν τα χέρια μου οι νόμοι τους, την διαθεσή μου τρώνε μικροαστοί
Μια μαριονέτα οι ώμοι μου, στόμα από άχυρα για να 'μαι ευτυχής

Μα, μας θυμάται κανεις; Πριν τον ήλιο μας κρύψουν και τον βάψουνε γκρι,
κάποιοι μόνοι μας είμασταν ευτυχείς και όσα λέμε ουτοπία ήταν για μας ,η ίδια η ζωή

Κάποιες φορές νιώθω πολύ κουρασμένος, φταίει που παίζω σόου ως το πρωί
Δεν με πληρώνουν, είμαι αναγκασμένος, είμαι μια γλάστρα μέσα σε φυλακή
Κουνούν τα πόδια μου οι νόμοι τους, η ελευθερία μου είναι χρόνια νεκρή
Μια μαριονέτα οι τρόποι μου, νους από άχυρα για να 'μαι υγειής

Μα, μας θυμάται κανεις; Πριν τον ήλιο μας κρύψουν και τον βάψουνε γκρι,
κάποιοι μόνοι μας είμασταν ευτυχείς και όσα λέμε ουτοπία ήταν για μας ,η ίδια η ζωή

[vasilis]

REVOLUTION  

It's revolution, their worst pollution, it's a resurrection, an injection of life

Every day starts with no free time, do you know why? Do they care why?
Life has become just a value of income, do you know why? Do they care why?
Sticking all day like a flower in your skull it's a sticker of hope like a poem that demands that you react right now!

 It's revolution , their worst pollution, it's a resurrection, an injection of life

People just die on the outside, bullets are crime, governments lie ,never say die
Suddenly a child crying out loud, thinking of life, how his mom died, waiting to die
Watching all day like security guard ,guarding just for his life, watching his brother die and demands that you react right NOW!

It's revolution , their worst pollution, it's a resurrection, an injection of life

Where have all the good thoughts gone? Why have all the dumb men guns?

With a bullet in your head would you be an open-minded man???

[vasilis]

ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙA

Να σε αγγίξω μόνο θέλω γλυκιά μου ελευθερία
Να πάμε βόλτα στους διαδρόμους που περπατά η μαγεία
Γιατί είναι όμορφα να θέλεις να πετάξεις
Γιατί είναι όμορφα να θες να αποδράσεις
Και κάθε στίχος μια ανάγκη , ένα χάπι για τους άσθενείς
Κάθε νότα ένα χάδι, για ανέραστους εκ γεννετής
ΝΑ σε αγγίξω μόνο θελω ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Να αποδράσω μόνο θέλω, απ' το κορμί και το πρωί μου
Να απολαύσω την ψυχή μου , σε έναν κόσμο ανθρώπινο
Γιατί είναι όμορφα να θέλεις να πετάξεις
Γιατί είναι όμορφα να θες να αποδράσεις
Και κάθε στίχος μια ανάγκη , ένα χάπι για τους άσθενείς
Κάθε νότα ένα χάδι, για ανέραστους εκ γεννετής
ΝΑ σε αγγίξω μόνο θελω ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Μοιάζει με ένα όνειρο το χέρι σου ξανά, γλυκιά μου ελευθερία με θυμήθηκες απλά, κι ας είναι ένα όνειρο ας φύγουμε μακριά κι ας έρθει ο ρεαλισμός να κόψει τα φτερά, οοο, γιατί είναι όμορφα να θέλεις να πετάξεις…οοο, γλυκιά μου ελευθερία!

[vasilis]

Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑ

Γεια σου ρε φίλε, γεια σου και σένα, κοίτα εκεί πέρα ,σκοτωθήκαν δυο παιδιά
Μην με αγγίζεις ,μην μου θυμίζεις, δεν έχω πλέον χρόνο για μάτια ανοιχτά

Όλοι την πάρτυ τους κι όλα για πάρτυ τους σε έναν αέναο κύκλο απανθρωπιάς
Απέξω όμορφοι μα μέσα άσχημοι γιατί η ζωή μας απλά μας προσπερνά

Λάθος κανάλι μα να το πάλι, μητέρα σκότωσε τα δύο της παιδιά
Φίλε φοβάμαι ότι δεν πάμε ούτε ένα βήμα μακριά απ' το πουθενά

Όλοι την πάρτυ τους κι όλα για πάρτυ τους σε έναν αέναο κύκλο απανθρωπιάς