Eληνικα Punk Συγκροτηματα

[vasilis]

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ

ΠΑΕΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΧΡΟΜΑΤΑ ΤΥΛΙΓΕΙ ΜΑΥΡΟΣ ΚΑΠΝΟΣ
ΠΑΕΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΑΝΤΟΤΙΝΟ
ΜΑΘΕ ΝΑ ΖΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΑΠΟ ΣΙΔΕΡΟ, ΔΙΧΩΣ ΠΑΡΟΝ

ΒΛΕΠΟ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ, ΕΝΑΝ ΔΙΠΟΔΟ ΘΕΟ  
ΠΟΥ ΜΕ ΒΗΜΑ ΕΡΠΕΤΟΥ, ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΠΑΓΟ
ΕΧΕΙ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΤΥΦΛΟΣ , ΑΠ' ΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
ΤΡΟΜΑΓΜΕΝΟΣ ΔΙΑΡΚΩΣ,  ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑ ΚΕΛΙΑ ΦΩΝΑΖΕΙ :

ΧΑΝΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ
ΧΑΝΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΡΗΜΙΑ

ΑΝΘΡΩΠΟΙ Μ' ΕΝΑΝ ΣΙΩΠΗΛΟ ΘΑΝΑΤΟ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ
ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΕΝΑ ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΟ ΤΕΡΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΤΟ ΣΥΝ8ΕΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ
ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΑΥΤΟΣΚΟΠΟ

[vasilis]

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ - παντού και πουθενά (ΣΤ) -ΕΓΧΡΩΜΗ TV - ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗ ΖΩΗ

Έγχρωμη η τηλεόρασή σου
Ασπρόμαυρη ολόκληρη η ζωή σου
Έγχρωμη η τηλεόρασή σου
Ασπρόμαυρη ολόκληρη η ζωή σου

Σάπιε δούλε της ανασφάλειάς σου
Φόρα του δόλου το άδειο φόρεμά σου
Κοίτα τη ζωή στην τηλεόρασή σου
Σα να ‘χουν βάλει κάμερα μέσ' στην ψυχή σου
 

Περνάς καλά στην καρέκλα βιδωμένος
Περνάς καλά στο κρεβάτι αραγμένος
Περνάς καλά σαν κουβάρι τυλιγμένος
Περνάς καλά σαν βιτρίνα γυαλισμένος

Έγχρωμη η τηλεόρασή σου
Ασπρόμαυρη ολόκληρη η ζωή σου
Έγχρωμη η τηλεόρασή σου
Ασπρόμαυρη ολόκληρη η ζωή σου

Ηλίθιε σκλάβε των περιττωμάτων τους
Ζήσε τη ζωή τους στο άδειο ριζικό σου
Μπες μες στη φωλιά που έχεις αποκτήσει
Με δάνεια ψυχής κανείς δεν θα αγαπήσει

Έγχρωμη tv ασπρόμαυρη ζωή
Έγχρωμη tv ασπρόμαυρη ζωή
Έγχρωμη tv ασπρόμαυρη ζωή
Έγχρωμη tv ασπρόμαυρη ζωή

[vasilis]

ΕΓΩ ΤΗΝ ΚΑΝΩ

Κάθε φορά που ξημερώνει αρρωσταίνω
πάλι τις φάτσες σας θα δω είναι γραμμένο
είστε φιγούρες τραγικές και τρομαγμένες
όλες φιγούρες γραφικές παραταγμένες

Εγώ την κάνω
εγώ την κάνω
κι όλοι εσείς που με κοιτάτε σαν ζητιάνο
το άδειο βλέμμα σας το έκανα αντίο
κι όλους σας έγραψα στο μαύρο μου βιβλίο

Τα σάπια χρόνια σας εγώ δεν θα τα ζήσω,
στα απομεινάρια σας εγώ δεν θα πατήσω
τα ψέματά σας θέλω αλήθεια να τα κάνω
και απ' τη μαυρίλα σας εγώ την κάνω

Εγώ την κάνω
εγώ την κάνω
κι όλοι εσείς που με κοιτάτε σαν ζητιάνο
το άδειο βλέμμα σας το έκανα αντίο
κι όλους σας έγραψα στο μαύρο μου βιβλίο

[vasilis]

ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Απομόνωση της σκέψης απομόνωση
Απομόνωση της σκέψης απομόνωση

Εκεί που οι καρδιές των νεκρών μαθαίνουν πονώντας να χτυπούνε μαζί
εκεί που οι φωνές των παιδιών ματώνουν τα τείχη της κάθε ψυχής
Εκεί

Και τώρα εσύ τα χρώματα αγγίζεις
Αισθήματα περίεργα γεμίσαν οι στερήσεις
Τρύπες ζωής στο λήθαργο ανοίγεις
Ερείπιο που γκρέμισες και απ' την αρχή το χτίζεις

Εκεί που οι σκέψεις σε πετούν μακριά
Στην απομόνωση σε ρίχνουν ξανά
Εκεί που οι σκέψεις σε πετούν μακριά
Στην απομόνωση σε ρίχνουν ξανά

Απομόνωση της σκέψης απομόνωση
Απομόνωση της σκέψης απομόνωση

Εκεί που ξεχασμένες σκέψεις σου προκαλούν αισθήματα μιζέριας
Εκεί που ονειρεύονται υψώνοντας στον ουρανό τα χέρια
Εκεί

Και τώρα εσύ τα χρώματα αγγίζεις
Αισθήματα περίεργα γεμίσαν οι στερήσεις
Τρύπες ζωής στο λήθαργο ανοίγεις
Ερείπιο που γκρέμισες κι απ' την αρχή το χτίζεις

Εκεί που οι σκέψεις σε πετούν μακριά
Στην απομόνωση σε ρίχνουν ξανά
Εκεί που οι σκέψεις σε πετούν μακριά
Στην απομόνωση σε ρίχνουν ξανά

[vasilis]

ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Χωρίς ενοχές σκοτώνεται αμάχους
χρήμα και απληστία έχετε για συμμάχους
Στο δρόμο - στο δρόμο για τον έλεγχο της γης
ο πόνος των παιδιών δεν σας ένοιαζε εξ αρχής

Νέα τάξη πραγμάτων πατώντας σε πτώματα αμάχων
Νέα τάξη πραγμάτων πατώντας σε ανοίγματα ομαδικών τάφων

Σαπίλα υποκρισία για να περνάς καλά
το λίγο σου μυαλό σκέφτεται μόνο τα λεφτά
μ' ένα σκοπό κοιμάσαι πως είσαι ο αρχηγός
μ' ένα σκοπό ξυπνάς πως είσαι ο θεός

Νέα τάξη πραγμάτων πατώντας σε πτώματα αμάχων
Νέα τάξη πραγμάτων πετώντας σε ανοίγματα ομαδικών τάφων

[vasilis]

ΥΠΟΧΕΙΡΙΟ

Σκέφτεσαι αυτά που θέλουν να σκεφτείς
Βλέπεις μόνο αυτά που θέλουν να δεις
Νιώθεις μονάχα όπως θέλουνε να νοιώσεις
Έχεις εγώ όταν θέλουν να το χεις

Πιάνεις μόνο ότι θέλουνε ν αγγίξεις
μιλάς μονάχα όταν θέλουν να μιλήσεις
μπαίνεις στον κόσμο που θέλουνε να μπεις
και βγαίνεις έξω όταν θέλουνε να βγεις

Κι όλοι μαζί τραγούδαγαν πως ξύπνησες νωρίς
Μακάρι να γινότανε να ξαναγεννηθείς
Κι όλοι μαζί τραγούδαγαν δεν είναι πια αργά
Μακάρι να γινότανε να γεννηθείς ξανά
Ξανά

Δίνεις αυτά που θέλουν να δώσεις
φεύγεις μοναχά αν θέλουν να γλιτώσεις
Κάνεις τα παιδιά που θέλουν να κάνεις
φτιάχνεις το μέλλον που θέλουν να φτιάξεις

Αγάπησες αυτό που θέλουν να αγαπήσεις
και μίσησες αυτό που θέλουν να μισήσεις
Αγάπησες αυτό που θέλουν να αγαπήσεις
και μίσησες αυτό που θέλουν να μισήσεις

Κι όλοι μαζί τραγούδαγαν πως ξύπνησες νωρίς
Μακάρι να γινότανε να ξαναγεννηθείς
Κι όλοι μαζί τραγούδαγαν δεν είναι πια αργά
Μακάρι να γινότανε να γεννηθείς ξανά
Ξανά

[vasilis]

ΑΤΣΑΛΙΝΗ ΠΑΓΙΔΑ

Ερωτήσεις πολλές μα απάντηση καμία
Μια νεκρική σιγή που μιλάει σαν ψέμα
Σάπια και αδιόρθωτη η ίδια συμμορία
Σας βάζει και πνίγεστε στο ίδιο σας το αίμα

Μνήμες-ατσάλινες παγίδες
Μνήμες-ατσάλινες παγίδες

Για ένα τίποτα η σκέψη σου χωλαίνει
Για ένα τίποτα η σκέψη ρημαγμένη
Για ένα τίποτα χαμένη η ελπίδα
Ψάχνει να βρει ατσάλινη παγίδα

Μνήμες-ατσάλινες παγίδες.

[vasilis]

ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ

Συνένοχος και εγώ με τη σιωπή
Κατάντησα να είμαι όπως κι εσύ
Και μέσα στο δωμάτιο κλεισμένος
Της σάπιας σου ψυχής φυλακισμένος

Θέλω να ζήσω
Θέλω να ζήσω
Αυτή την ψόφια τη ζωή
Να τη γαμήσω
Να συνεχίσω
Να προχωρήσω
Να βρω τη δύναμη και σένα να σ αφήσω

Οι νύχτες να περνάνε δυσκολότερα
Να νοιώθω κάθε μέρα και χειρότερα
Να θέλω να λυγίσω αυτά τα κάγκελα
Να ζήσω τη ζωή μου όπως θα θελα

Θέλω να ζήσω
Θέλω να ζήσω
Αυτή την ψόφια τη ζωή
Να τη γαμήσω
Θέλω να ζήσω
Θέλω να ζήσω
Να συνεχίσω
Να προχωρήσω
Να βρω τη δύναμη και σένα να σ αφήσω

[vasilis]

ΚΑΤΑΔΙΚΗ

Με βήματα πια έλιωσες των τοίχων τις άκρες
Σιχάθηκες να φτύνεις τις τσιμεντένιες πλάκες
Μα πάλι στη σειρά συσσίτιο ζητάς
Κι απ' τις φωνές της σύριγγας το βράδυ ξενυχτάς

Οι κόκκινες σταγόνες ατού κρεβατιού τα πόδια
Σε κάνουνε να τραγουδάς ηλίθια μοιρολόγια
Μα τα κελιά πια δεν ακούν της αλλαγής τους όρκους
Σαπίζουν μόνο μέσα τους μιας νέας ζωής τους πόθους

Τις μέρες μετράς που θ' ανοίξουν οι πύλες
Και ελεύθερος να φύγεις, να πετάξεις νικητής
Χωρίς να αλλάξει τίποτα μονάχα δύο ρυτίδες
Που απ' τη σκουριά των σίδερων έχουν σχηματιστεί

Και έξω από τον τάφο σου οι πόλεις διασκεδάζουν
Μα οι φωνές της μοναξιάς ξανά δεν σε τρομάζουν
Γιατί όρκους συνηθίσανε να δίνουνε μεγάλους
Ξεχνώντας να πεθαίνουνε θηλιές κρεμώντας σ' άλλους

[vasilis]

ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

Όταν σβήνουν τα φώτα
Μένεις μόνος
Κανείς δεν σε θυμάται
κανείς δεν σε λυπάται
Κανείς δεν σε λατρεύει
κανείς δεν σε κοιτά
Κανείς δε θέλει τη γνώμη σου
Και τη συγνώμη σου

Και εσύ είσαι παντού και πουθενά
Και εσύ είσαι παντού και πουθενά
Και εσύ είσαι παντού και πουθενά

Γιατί κάπου αλλού
έχουν πέσει τα φώτα
Γιατί κάπου αλλού
έχει ανοίξει μια πόρτα
Για μια νέα
πουτάνα υπηρέτη
Που κι αυτή προσκυνά
τον ίδιο αφέντη

Και εσύ είσαι παντού και πουθενά
Και εσύ είσαι παντού και πουθενά
Και εσύ είσαι παντού και πουθενά

Πουθενά και παντού

Πουθενά και παντού

[vasilis]

ΚΕΝΟ

Τα πάντα γύρω μου θυμίζουν κραυγές απελπισμένες
Που βγαίνουν απ' του νου μου τις άρρωστες μου ημέρες.
Στο βάθος του μυαλού μου είναι όλα καρφωμένα
Σκιές με τριγυρίζουν που γίναν από σένα.

Παντού υπάρχει ένα κενό πες μου άλλο ένα ψέμα
Και πάρε με από εδώ και πάρε με από εδώ...

Θολό το μυαλό μου κι άλλο βράδυ μόνος
Λείπεις εσύ σταματάει ο χρόνος
Θέλω να φωνάξω μα δεν βγαίνει φωνή
Στο δικό μου ταξίδι θέλω να'ρθεις κι εσύ

Απόψε σου λέω πώς έπιασα πάτο εκεί που πηγαίνω δεν έχει πιο κάτω
Απόψε σου λέω πώς έπιασα πάτο εκεί που πηγαίνω δεν έχει πιο κάτω
Απόψε σου λέω πώς έπιασα πάτο εκεί που πηγαίνω δεν έχει πιο κάτω

[vasilis]

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΑΣ ΔΑΚΡΥ

Πρέπει να πέσω για να σηκωθώ
Πρέπει να πεθάνω για να ξαναγεννηθώ
Πρέπει να ξεχάσω για να ξαναθυμηθώ
Πρέπει στη βία της αγάπης να χαθώ

Στο δρόμο που γέννησε η βία της αγάπης
Στο δρόμο που χαρίσαμε το τελευταίο μας δάκρυ

Όλα για τη βία που γέννησε η αγάπη
Όλα για να δώσω ακόμα ένα δάκρυ
Ώρα να ξεχάσω κοιτάζοντας μπροστά
Ώρα να ησυχάσω σβήνοντας σωστά

Στο δρόμο που γέννησε η βία της αγάπης
Στο δρόμο που χαρίσαμε το τελευταίο μας δάκρυ

Μα εγώ δεν θέλω ψέματα ανασφάλειας να πω
Κι ο δρόμος μου είναι δύσκολος το ξέρω
Το σφάλμα μου ότι δίνομαι σε λάθος στόχους
Το σφάλμα ότι πλάθω οράματα πάνω σε άλλους
Με κάνει να μην ξεχωρίζω την τόσο καλά κρυμμένη υποκρισία
Την τόσο όμορφα κλεισμένη υποκρισία μέσα σου,
Που όταν εμφανίζεται με πληγώνει
Αυτός όμως είναι ο μόνος δρόμος και όποιος είναι σίγουρος για τον εαυτό του
Τότε ο ίδιος δρόμος υπάρχει και για αυτόν

Πρέπει να πέσω για να σηκωθώ
Πρέπει να πεθάνω για να ξαναγεννηθώ
Πρέπει να ξεχάσω για να ξαναθυμηθώ
Πρέπει στη βία της αγάπης να χαθώ

Στο δρόμο που γέννησε η βία της αγάπης
Στο δρόμο που χαρίσαμε το τελευταίο μας δάκρυ

[vasilis]

Ecoli -ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ

Δεν υπάρχουν πια γερά θεμέλια

Ψυχοφάρμακα - ψυχοφάρμακα

Ο κόσμος καταστρέφεται και ‘μεις αναπολούμε

τις μέρες που όλοι ζούσαμε χωρίς να πονούμε

 

Το κράτος μας κατέστρεψε

τα μάτια ανοίξτε όλοι

μια γροθιά να δώσουμε

να σπάσουνε οι δρόμοι

Οι πόρτες κλείσανε για μας

μα είμαστε ενωμένοι

περιμένοντας το αύριο

βαριά τσατισμένοι

 

Τίποτα δεν έμεινε

μα είμαστε ενωμένοι

περιμένοντας το αύριο

το αύριο που ανατέλλει

[vasilis]

ΖΩΗ ΨΕΜΑ

Ζωή που σκορπίζεται σε λάθος στιγμές

ελπίδες που χάνονται χωρίς ενοχές

χαμένα τα χνάρια που άφησες μέχρι εκεί

εκεί τώρα πια δε μπορείς να βρεθείς

 

όσα κι αν πίστεψες μακριά τους θα ζεις

όσα κι αν πρόδωσες ποτέ δε θ' αναζητάς

 

Θλίψη κρύβει κάθε ανάσα του κορμιού σου

κορμί που τότε δύναμη, αθανασία θύμιζε

κυνήγι από νεκρές επιθυμίες η ζωή σου τώρα

όσο ποθητά μια δεύτερη ευκαιρία ζητάς

 

όσα κι αν θελήσεις είναι καιρός να προσπαθήσεις

[vasilis]

SKA-ΣΜΟΣ

Σκασμός και στο γραφείο - σκασμός και στο σχολείο

Σκασμός μες στην βουλή - σκασμός και στο σπίτι

Σκασμός, σκασμός, σκασμός, σκασμός,

σκασμός, σκασμός, σκασμός, σκασμός.

 

Δεν είναι δυνατόν να με κάνουνε ρομπότ

Δεν είναι δυνατόν σαν το ζόμπι να γυρνώ

Ανάγκη να σβήσει η σήψη οριστικά

Ανάγκη να πάρουμε τα ρόπαλα ξανά