Ας πουμε λοιπον οτι καποιος απ την παρεα ...αυτοκτονει!

[spellbound]

Οι λογοι ?? Αγνωστοι, απλα το μαθαινετε.

Θα νοιωθατε την αναγκη να το... σχολιασετε??? Να μπειτε στη ψυχολογικη του κατασταση? Μεσα στον "κοσμο" του ?? Μηπως να σκεφτειτε τι θα μπορουσατε να κανατε ωστε να μη βρεθει σε αυτη την θεση?

Θα θελα αν θελετε κι εσεις μερικες αποψεις...

[skou70]

spellouko mou ... to mono pou tha mporousa na sxoliasw-skeftw se mia tetoia periptwsi (den mou exei tyxei) einai to an tha mporousa na ephreasw kapws sto na min parei kapoios mia tetoia apofash ... alla dedomeno einai oti tha provlimatizomoun me to oti den eixa kan skeftei oti yparxei estw kai makrinh i skepsh se kapoion apo tin "parea" na ftasei se ayto to simeio ...  :roll:

[apol]

με ενδιαφερει ν αναλυω τις ανθρωπινες συμπεριφορες ποσο μαλλον οταν μπορει να οδηγησουν στον θανατο ...και βεβαια θαθελα να μπω στον κοσμο τους και φυσικα να μπορουσα να βοηθησω ...
ειναι φοβερο στη κοινωνια που εχουμε φτιαξει  ποση δυναμη εχει μερικες φορες ενας καλος λογος ,ενα τηλεφωνημα ,καποιο χαδι .....λιγες λεξεις και μερικες απλες κινησεις-πραξεις αρκουν σε καποιους να παρουν δυναμη και να συνεχισουν....

[joking]

όχι - δεν θα αισθανόμουν την ανάγκη να το σχολιάσω
ούτε θα αισθανόμουν ενοχές γιατί δεν κατάφερα να κάνω "διάγνωση" και
να το αποτρέψω...

θα στενοχωριόμουν βέβαια αν επρόκειτο για άνθρωπο του στενού μου
περιβάλλοντος, αλλά ως εκεί


έχοντας φθάσει πριν από πολλά χρόνια στην κυριολεξία στο παραπέντε και
έχοντας κάνει εκτεταμένη ανάλυση των συναισθημάτων που μπορεί να
οδηγήσουν κάποιον σε μια τέτοια απόφαση (με την προϋπόθεση ότι μιλάμε
για αρχικά ψυχικά υγιές άτομο) γνωρίζω ότι η αυτοκτονία είναι η απόλυτη
εγωιστική πράξη που αποσκοπεί στο να τραβήξει την προσοχή των άλλων
πάνω σου και να εκμαιεύσει την συμπόνοια/έλεος τους σε αυτά που εσύ
πιστεύεις ότι έχεις λάθος...

είναι πράξη δειλίας και εγωκεντρισμού

κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι η ζωή είναι εύκολη - ότι δεν χρειάζεται απίστευτο
κουράγιο για να αντιμετωπίζεις καθημερινά τους δαίμονες σου (όποιοι κι αν
είναι αυτοί) και να τους νικάς

είτε μόνος σου είτε με τη βοήθεια της οικογένειας ή των φίλων σου ή του
Θεού (σε όποιον πιστεύεις) ....

[spellbound]

joking σκληρη σε βρισκω.

Ακουσα και μια εκπομπη και ολο το παρελθον ηλθε σαν φλας μπακ...  πραγματι ενας φιλος μου απλα "εφυγε".  Επεσε το αυτοκινητο του σε γκρεμο και αντε γεια.  Ειπαν δυστυχημα.  Εκ των υστερων εμαθα πως υπηρχαν προβληματα που δε μπορουσε να τα αντεξει (πολυ ευαισθητος ανθρωπος απο οσο τον ειχα ζησει.)

Αν ειχα καταλαβει τι ετρεχε, ισως να μπορουσα να βοηθησω.  Λενε πως αυτοι που αυτοκτονουν ειναι κατα βαθος αυτοι που θα θελαν να ζησουν τη ζωη ως το μεδουλι τους, απλα δεν τους προκυπτει επανειλλημενα και τελικα παραδιδουν τα οπλα.

Λενε..  και απλα ηθελα να ακουσω και καποιες αλλες γνωμες.. Προσωπικα δε νοιωθω καλα, ισως να μπορουσα να κανω κατι, ισως.. αν ηξερα τι συνεβαινε. Και, τελικα ισως σημερα να πιναμε καφε με το φιλαρακι μου και να γελαγαμε με τα στραβα της ζωης!

[tristana]

Σπελίνα, δυστυχώς οι αυτόχειρες -ιδανικοί και μη- δεν προαναγγέλουν
ποτέ την πράξη τους. Συνήθως δε, είναι πολύ γελαστοί και κεφάτοι.
Τουλάχιστον, αυτή την εντύπωση δίνουν στους άλλους.
Κανείς δεν μπορεί να μεταπείσει κάποιον που έχει αποφασίσει
να περάσει απέναντι. Και είναι δικαίωμά του.
Δεν θα τολμούσα ποτέ να αποκαλέσω δειλό κάποιον που σιχάθηκε
τους πάντες και τα πάντα και κάνει μια βουτιά στο κενό.
Εκείνοι που θέλουν να προκαλέσουν τον οίκτο είναι όσοι αφήνουν να εννοηθεί ότι προτίθενται να αυτοκτονήσουν για να τραβήξουν επάνω τους
την προσοχή και είναι άτομα που χρήζουν ψυχιατρικής βοήθειας,
διότι ενίοτε αυτοκτονούν κάνοντας μία απόπειρα που σκοπό έχει
να φωνάξει "βοήθεια" επειδή έχουν κάνει λανθασμένους υπολογισμούς
και δεν προλαβαίνουν να τους σώσουν οι άλλοι.
Πάντως, σε μία κατ' εξοχήν, παρακμιακή και εγωκεντρική εποχή ακόμα
και να ακούσεις το πρόβλημα κάποιου -πόσο μάλλον να τον βοηθήσεις-
θεωρείται ανδραγάθημα! Όπως μου είπε κάποια ψυχή φτάσαμε
να θεωρούμε το φυσιολογικό ανώμαλο και τούμπαλιν.

[xhmeia]

Οταν ημουν 19χρ, μια γειτονισσα μου γυρω στα 28 της  (δεν ημασταν φιλες ) αυτοκτονησε.Ηταν σοκ παρολο που μου ηταν αγνωστη στην ουσια

Ποσο μαλλον αν συμβει αυτο σε φιλο.....Θα αναρωτιομουν, μηπως μπορουσα να βοηθησω, γιατι δεν το καταλαβα οτι ειχε προβλημα...............
Αν και ειναι πολυ ευκολο, να εκτιμας καποιον, να τον θεωρεις φιλο και να ειναι οντως κι ομως να εχεις χασει ουσιαστικη επαφη και να μην παρεις ειδηση πως εχει προβλημα
Η να εχεις επαφη και να μην σ αφησει να καταλαβεις

Παντως κι εγω, δειλια τη θεωρω την αυτοκτονια
Υπο την εννοια, πως μια πολυ ευαισθητη ψυχη, μετα  απο καποιες σφαλιαρες/κακοτοπιες, χανει το θαρρος και θρασος που χρειαζεται η ζωη για να την αντιμετωπισεις, βυθιζεται, δειλιαζει και αποχωρει..................

[tristana]

Μόνο που πολλές φορές είναι αηδία η οποία δεν έχει καμία σχέση
με την δειλία. Εμένα δεν μου αρέσει να κρίνω αυστηρά κανέναν και όντας
έξω από τον χορό και εκ του ασφαλούς.
Αν κάποιος σαν τον Καρυωτάτη ή τον Μαγιακόβσκι θέλει να φύγει
όποτε επιλέξει εκείνος είναι δικαίωμά του και δεν πέφτει λόγος σε κανέναν
να τον κρίνει. 'Ασε που ήδη έχουν γράψει στα παλιά τους τα παπούτσια
αυτές ακριβώς τις υψηλού κριτικές των "άψογων'
και πάντα "σωστών" και "αυστηρών" κριτών των πάντων.

Δεν αναφέρομαι σ' εσένα, Χημεία, που κατάλαβα πώς το εννοείς.
Απλώς ορμώμενη από την περίφημη δειλία λέω πώς το βλέπω εγώ.
Και μου αρέσει η ιδέα της επιλογής του πότε και πώς θα φύγεις.
Θα μου άρεσε με ένα δυνατό μπαμ και μια κηδεία στο νερό αλά Βίκινγκ.
'Οσο είμαι γερή και νέα ακόμα. Αλλά είμαι δειλή και φοβάμαι ότι δεν θα το κάνω ποτέ και θα φτάσω αισίως τα 152. Χαρά τα τρισέγγονά μου  :twisted:

[xhmeia]

Σαφως και δεν κρινουμε
Πως να κρινεις την ψυχη καποιου?
Αποψεις ανταλλασουμε αλλοι εξω απο το χορο, αλλοι μεσα, αλλοι ξωφαλτσα

Ειναι ομως συνειδητη επιλογη?Η κατω απο το πρισμα της πληρους παραιτησης?Επιλογες δεν κανουμε με τη λογικη?Πιστευω πως αυτοι που αυτοκτονουν, εχουν φτασει στο σημειο να  "σκεφτονται" μονο με την ψυχη πλεον..........

Τι επιλογες εχει καποιος ανθρωπος,  ο οποιος  νοιωθει μονο αρνητικα συναισθηματα μονιμως ?
Αρνητικα για τους γυρω μα κυριως για τον εαυτο του?
Που νοιωθει τοσο μονος, που πιστευει πως δεν αξιζει, πως δεν θα λειψει σε κανεναν απολυτως, πως δεν εχει να προσμενει τιποτα καλο,πως δεν εχει αξια η ζωη του, πως δεν εχει θαρρος ν αντιμετωπισει το παραμικρο, που εχει ξεχασει τα ονειρα του, τις αναμνησεις του..............
 


.......νομιζω

[seagull]

αρνητικα συναισθηματα, για να φτασει καποιος σε τετοιο σημειο ..σαφως θα υπαρχουν

νομιζω τρις πως το προαναγγελουν με καποιους τροπους...αναλογα με την ψυχοσυνθεση...τον τροπο σκεψης..τον τροπο που δουευει το μυαλο...με κωδικες
 
απογοητευσης , απελπισιας ...αδυναμιας...θα πρεπει να ειναι πολυ ασχημη η ψυχολογικη κατασταση, αρρωστια για να φτασει σε τετοιες σκεψεις ...η ζωη ειναι δωρο που για αλλους ειναι πολυτελεια στη μαχη με ανιατες αρρωστιες
Ισως φτανει καποιος σε τετοιο σημειο απελπισιας που το να βαλει τελος στη ζωη του, να ειναι αποφαση της στιγμης χωρις υποβαθρο
Ισως να προκειται σε καποιες περιπτωσεις και για συγκροτημενη αποφαση, ακομη
Νομιζω προσωπικα πως στην συντριπτικη πλειοψηφια ειναι λαθος αποφαση, και της στιγμης ..μεσα σε εισαγωγικα το της στιγμης
Και δεν ειναι ενα σπανιο φαινομενο τελικα της εποχης μας
Σιγουρα θα βοηθουσα καποιον εκεινη την στιγμη και θα επραττα αναλογα στο να μην αφαιρεθει μια ζωη , θα στηριζα, ωσοτου ξεπερασει το προβλημα πιστευοντας πως η κριση του ειναι λαθος ..ποσο αν μιλαμε για καποιον απο τη παρεα μας..ενα δικο μας προσωπο που εκ των υστερων ισως για ενα ποσοστο μικρο η μεγαλο να αναλογει μια ευθυνη ...νομιζω ομως,  απο κει και περα πως δεν θα ημουν το καταλληλο προσωπο που θα χρειαζοταν...που θα ειχε αναγκη, αλλα τη βοηθεια καποιου ειδικου απαραιτητα

[seagull]

και συμπληρωνω  ]

[plus_]

συνηθως προαναγγελουν.
οταν βεβαια ενα ατομο οδηγησει τον εαυτο του στην αυτοκτονια,
εχει περασει σε μια διαταραγμενη κατασταση σκεψης και αντιληψης.
Πολυ χειροτερο απο μια απλη διαταραχη συναισθηματος.
Δεν μπορει κανεις περα απο τον ψυχιατρο να αποτρεψει ενα διαταραγμενο
ατομο αποφασισμενο να αυτοκτονησει.
τα τηλεφωνα, οι κουβεντες και η συμπαρασταση απο μη καταρτισμενα
επιστημονικα ατομα, δεν προσφερουν καμια βοηθεια.
Το κομματι, γνωστος, φιλος, συγγενης, μπαινει στο να δωσουν την απαραιτητη προσοχη ωστε να καταλαβαινουν οτι το μελλοντικα αυτοκτονηθεν ατομο δεν λειτουργει σε καθημερινες δεξιοτητες ακριβως οπως λειτουργουσε στο παρελθον και συνηθως εμφανιζουν ξαφνικα ενα απομακρο και μυστικοφερον προφιλ.
Η αδυναμια του απλου φιλου, συγγενη να αναγνωρισει κατι (και οχι να προβλεψει συμπεριφορα, αυτο ειναι δουλεια αλλωνων), ειναι το μοναδικο που μπορει να χρεωθει καποιος.
Αυτα οταν μιλαμε για ατομο που ειναι αποφασισμενο να αυτοκτονησει.
Τωρα, για παροδικες καταστασεις, ψιλοκαταθλιψης ή εστω και μανιας
που ισως οδηγουν καποιον να σκεφτει κατι τετοιο...
δεν ειναι αξιολογησιμο ή μετρησιμο ως προς τη σοβαροτητα του ή την αποφασιστικοτητα του να προβει σε κατι τετοιο. Συνηθως δεν ειναι σοβαρο και ετσι οπως ερχεται ετσι φευγει.

Το μοναδικο συνεπως που μπορει να χρεωθει καποιος ειναι η ελληψη παρατηρητικοτητας προς τον συνανθρωπο. Διοτι οταν τα ματια και τα αυτια ειναι πραγματικα ανοιχτα και οχι απλως βλεπουν και ακουν, αλλα καταλαβαινουν, τοτε και παλι η μοναδικη συμβιυλη που μπορει να δωθει ειναι μια επισκεψη σε ψυχιατρο.
Ο αποφασισμενος για αυτοκτονια ειναι ενας ανθρωπος διαταραγμενος παντα. και δεν μπορουμε να τον κρινουμε με τα στεγανα και τα κριτηρια της λογικης.

[samorc]

προφανως θα πασχει απο καποια μορφη καταθλιψης......

[itasous]

Πιστεύω πως ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι κρύβει η πιό σωστά τι σκέφτεται ο άνθρωπος που έχεις απέναντι σου. Πέρα απο οποιαδήποτε σχέση μπορεί να έχεις μαζί του. Υπάρχουν πράγματα που δεν τα λέμε στους άλλους είτε επειδή πιστεύουμε οτι "δεν αξίζει τον κόπο" είτε επειδή φοβόμαστε είτε επειδή απλά έχουμε πάρει ήδη τις αποφάσεις μας για το τι πρόκειτε να γίνει. Θεωρώ πως αν κάποιος έχει φτάσει στο σημείο να πάρει την απόφαση να βάλει τέλος στην ίδια του την ζωή δέν πρόκειτε να βγεί και να το ανακοινώσει, απλά περιμένει την κατάλληλη στιγμή να κάνει πράξη την απόφαση του. Δεν θα μπεί στην διαδικασία να αλλάξει την ζωή όλων γύρο του για μια απόφαση την οποία έχει πάρει ήδη, η απλά ίσως επειδή δεν θέλει να υπάρχει και η πιθανότητα να του αλλάξει κάποιος την γνώμη.
Αν και για μένα η αυτοκτονία έχει πολλές μορφές, δηλαδή...αυτοκτονία δεν είναι π.χ. να κάνει κανείς χρήση ναρκωτικών? Να προκαλέις την τύχη σου οδηγόντας επικινδυνα? Η ακόμα να είσαι μπλεγμένος σε μια καταπιεστική σχέση? Σε κάθε περίπτωση πεθαίνει η σκοτώνεις ένα μέρος του ευατού σου, άλλοτε συνειδητά άλλοτε ασυνείδητα...  
Άρα το θέμα για εμένα δέν είναι άν μπορείς να κάνεις κάτι για να αποτρέψεις κάποιον απο την αυτοκτονία, το θέμα είναι τι κάνουμε καθημερινά στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους γύρω μας...ισως παρατραβηγμενο...δεν ξέρω...
Και φυσικά τίποτα δεν είναι απόλυτο, δεν σημαίνει δηλαδή οτι αν παλεύεις κάθε μέρα για το καλό των γύρω σου πως δεν μπορεί να τύχει να πάρει καποιος την απόφαση να βάλει τέλος στην ζωή του γιατι στην ουσία ποτε δεν μπορείς να γνωρίζεις κάποιον καλύτερα απο τον εαυτό του και τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτη την απόφαση-πράξη. Μπορεί να αισθανόταν καταπίεση απο διάφορους τομείς, να σιχάθικε, να απογοητεύτικε, η απλά για κάποιον λόγο που μόνο ο ίδιος του τον ξέρει να παράτησε την ζωή ίσως επειδή την θεώρησε μάταιη, άσκοπη, η πολύ βαριά να την αντέξει.
Στο τέλος μόνο η πικρία που σου μένει γιατί ποτέ δεν θα μπορέσεις να μάθεις τον λόγο...και ποτέ δεν ξέρεις αν όντως θα μπορούσες να βοήθήσεις αν χρειαζόταν και αν ήθελε βοήθεια...

[heinrich]

οι δειλοί έχουν πολύ μεγάλοι φαντασία για να βουτήξουν στο κενό.

Μιας και που χω χασει φιλαράκι (για μια γκομενα), θα συμφωνήσω πως δεν είναι πάντα δυνατόν να διακρίνεις το έσχατο σημείο που χει φτάσε. Ας μην ξεχνάμε πως πρόκειται ύστατη πράξη άρνησης.
Προσωπικά δεν μπορώ να βοηθήσω κάποιον που χει φτάσει σε τέτοιο σημείο σκέψης  όπου όλα του φαίνονται τόσο ξεκάθαρα και η γνώμη μου  δεν έχει καμμιά θέση στον κόσμο του
Θα συμφωνήσω με τον itasous. Το κλειδί βρίσκεται στη καθημερινότητα.

Υ.Γ. Την ψυχολογία την έχω από καιρό χεσμένη. Ειναι από τους πιο ευπλαστους κλάδους της Ιατρικής, αλλάζει κατά το δοκούν. Το παν - για μένα -  είναι να γνωρίζεις πολύ καλά αυτούς που αγαπάς και να έχεις μάτια και αυτιά πάντα ανοιχτά γιατί μπορεί να σε φωνάζει και εσύ να μην ακούς.