ΨΑΡΑΝΤΩΝΗΣ.......

[blue-roses]

Για δες πως με κατάντησες        
 
Στον ψεύτη κόσμο όσο να ζω καλέ μου
θα σου παραπονούμαι
Γιατί ποτέ σου δεν ρωτάς καλέ μου
που βρίσκομαι και πού μαι

Για δες πως με κατάντησες καλέ μου
σαν το ερημοκκλήσι
που δεν επέρασε παπάς καλέ μου
ποτέ να λειτουργήσει

[blue-roses]

Εγώ τσι νύχτες πορπατώ   ( Ήπειρος )        
 

Εγώ τσι νύχτες πορπατώ
και τσι αυγές κοιμούμαι
και έχω τα άστρα συντροφιά
και το φεγγάρι φίλο
και τα πουλιά μου κελαηδούν
και τα πουλιά μου λένε]

[blue-roses]

Εκατό δυο αρχοντόπουλα   ( Κρήτη )        
 
Εκατό δυο αρχοντόπουλα μια λυγερή αγαπούσαν
ενιούς-ενιούς τ' άλλου ετάσετο η βεργολυγερή
μια νύχτα μια ημέρα τα εκατό και δυο
μα εκείνα παρακούσασι και ήρθαν ούλα αντάμα τα αρχοντόπουλα
και ήρθαν ούλα αντάμα τα εκατό και δυο.
Γεμίζουν οι στάβλοι άλογα τα παραθύρια σέλες των εκατό και δυο.
Των εκατό σκαμιά έδωκε και των ι-δυο καθέκλες η βεργολυγερή.

 

[blue-roses]

Αγρίμια κι αγριμάκια          
 
- Αγρίμια κι αγριμάκια μου,
λάφια μου μερωμένα,
πέστε μου πού'ναι οι τόποι σας,
πού'ναι τα χειμαδιά σας;

- Γκρεμνά'ναι εμάς οι τόποι μας,
λέσκες τα χειμαδιά μας,
τα σπηλιαράκια του βουνού
είναι τα γονικά μας.

 

[blue-roses]

Εκειά που σμίγουν οι καιροί   ( Κρήτη )        
 
Μα εκειά που σμίγουν οι καιροί
κι εκειά που συναντούνται
τρέμει ο ουρανός και σειέται η γη
σειέται ο απάνω κόσμος.

Τρέμουν του Άδη τα σκαλιά
του Άδη τα κερκέλια,
τον Διγενή τρομάζουνε.

 

[blue-roses]

Εξόρισέ με η μοίρα μου   ( Κρήτη )        
 
Εξόρισέ με η μοίρα μου σε δάση δασωμένα
κάτω στη μαύρη θάλασσα στο μαύρο καλαμιώνα,
εκειά που δυα είναι τα θεριά
κι είναι τ' αρκούδια μαλλιαρά
τα φίδια φωλεμένα.

 

[blue-roses]

Ζηλεύω του σταυραετού   ( Κρήτη )        
 
Ζηλεύω του σταυραετού
απου πετά στα νέφη
και παίζει με τσι αστραπές
και με τ' αστροπελέκια.
Στο βράχο χτίζει τη φωλιά
στο χιόνι ζευγαρώνει.

 

[blue-roses]

Η τίγρη        
 
Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
π' όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ,
τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.

Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου
για κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,
για να της τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.

όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,
για να την αγκαλιάσω
στον πιο τρελό χορό,
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της,
μου δίνει την προβιά της
για να τηνε φορώ.

Καμιά φορά απ' το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,
σχεδόν αγαπημένοι,
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν την μπόρα,
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί.
 

[blue-roses]

Ήθελα και να κάτεχα ( Όμορφα στόλισ' ο Θεός τον κόσμο )  
( Κρήτη )        
 
Ήθελα και να κάτεχα την εμορφή του κόσμου,
το πώς επλάθη ο ουρανός πώς θεμελιώθη ο κόσμος,
ο ήλιος στην ανατολή στη δύση το φεγγάρι και τ' άστρα εις τον ουρανό.

Όμορφα στόλισεν ο Θιός τον κόσμο τον απάνω
κι έκαμε κάμπους πράσινους και όρη χιονισμένα
και τα δεντρά με τα πουλιά.

[blue-roses]

Ο κυρ Βοριάς   ( Κρήτη )        
 
Ο κυρ-Βοριάς, βοήθα Παναγιά,
ο κυρ-Βοριάς εμήνυσε των καραβιώ μαντάτο
-Σταθείτε στσοι λιμιώνες σας, Χριστός και Παναγιά
και να φυσήξω θέλω.
Φράγκος τ' απηλοήθηκε μέσα απ' το πορτέλο
-Δε σε φοβούμαι κυρ-Βοριά, μωρέ Βοριά
δε σε φοβούμαι, γειά σας μωρέ παιδιά
δε σε φοβούμαι μωρέ Βοριά φυσήξεις δε φυσήξεις,
γιατ’ έχω αντένες μπρούτζινες, βοήθα Παναγιά,
σκαμνιά μαλαματένια
και δε φοβούμαι το Βοριά μωρέ το Βοριά
και δε φοβούμαι το Βοριά, Χριστός και Παναγιά
χιονίσει δεν χιονίσει
γιατ’ έχω αντένες μπρούτζινες κι ατσάλινα κατάρτια
και καπετάνιο Σφακιανό, μωρέ Κρητικό!

 

[blue-roses]

Ο πραματευτής   ( Κρήτη )        
 
Πραματευτής κατέβαινε από ένα βουνί απάνω
λαλεί μουλάρια δώδεκα μουλίτσες δεκαπέντε
σε μια μουλίτσα ταπεινή μόσχο 'χε φορτωμένο.

Κι από τον μόσχο τον πολύ κι από την μυρωδιά του
ο νιός εποκοιμήθηκε εις την μουλίτσα απάνω,
μουλίτσες παραστράτησαν σ' άγρια μονοπάτια.

Χαρά σε τούτα τα βουνά που κλέφτες δεν υπάρχουν
ο νιος δεν το 'χε να το πει. Άλλοι του ξεφορτώναν
κι άλλος βαρά με το σπαθί κι άλλος με το μαχαίρι
και τ' αδερφάκι τον βαρά με κοφτερή φαλτσέτα.

-Μα αφήστε μωρέ παιδιά κι εμένα τον καημένο,
έχω κι εγώ έναν αδερφό στους κλέφτες καπετάνιο.
-Για πε μας βρε πραματευτή σουσούμια του σπιτιού σας.

-Μηλιά έχω μες στην πόρτα μας και κλήμα στην αυλή μας.
Και τότες τ' αδερφάκι του έσυρε το μαχαίρι
και το βαρά στο στήθος του.

 

[blue-roses]

Ο φυλακισμένος   ( Κρήτη )        
 
Φυλακισμένος βρίσκομαι και βαροδικασμένος
μα η σκέψη γίνεται πουλί και φεύγει απού το κάστρο
και τριγυρίζει λεύθερη σε όρη και λαγκάδια.
Γρικά κουδούνια στις κορφές κι αηδόνια στσι μπαξέδες,
θωρεί και κείνη π' αγαπά.

[blue-roses]

Πότε θα κάνει ξαστεριά          
 
Πότε θα κάμει ξαστεριά,
πότε θα φλεβαρίσει,

να πάρω το ντουφέκι μου,
την έμορφη πατρόνα,

να κατεβώ στον Ομαλό,
στη στράτα των Μουσούρων,

να κάμω μάνες δίχως γιους,
γυναίκες δίχως άντρες,

να κάμω και μωρά παιδιά,
να κλαιν' δίχως μανάδες,

να κλαιν' τη νύχτα για νερό,
και το πρωί για γάλα,

και τ' αποξημερώματα
για τη γλυκιά πατρίδα.

 

[blue-roses]

Σε ψηλό βουνό          
 
Σε ψηλό βουνό,
σε ριζιμιό χαράκι,
κάθεται έν' αϊτός.

Βρεμένος, χιονισμένος
ο καημένος και παρακαλεί.
Και παρακαλεί
τον ήλιο ν' ανατείλει.

Ήλιε ανάτειλε-ήλιε ανάτειλε.

Ήλιε λάμψε και δώσε
για να λιώσουνε
χιόνια από τα φτερά μου
και τα κρούσταλλα
από τ' ακράνυχά μου.

Ήλιε ανάτειλε-ήλιε ανάτειλε.

 

[blue-roses]

Το αναρώτημα για την κόρη   ( Κρήτη )        
 
Άστρι μου κι αστρίτσι μου
κι αυγερινέ κι ασπερινέ
και χρυσοπράσινε μ' αϊτέ
ήρθε το ξημέρωμα
το καλό ξημέρωμα
κι ηύρε μ’ επά στη γειτονιά,
και στην ερωδιά.
Λέσι μ’ οι γειτόνισσες
οι κερα κοκόνισσες
«Ίντα γυρεύεις μωρέ επά στη γειτονιά,
στη γειτονιά, στην ερωδιά;»
«Εγώ μια κόρη αγαπώ
κι ήρθα να ιδώ
κι αν τηνέ δω να τση το πω
τση κόρης πως την αγαπώ».
«Για πέ μας τα σουσούμιαν τση,
μπορέτως την κατέχουμε
μπας και την αμπατήσουμε».