Τι είναι ανταγωνιστικός έρωτας;

[cowboissa]

Συνηθίζουμε να βαφτίζουμε έρωτα κρυφούς μας πόθους και επιθυμίες, ελπίζοντας ότι το άλλο πρόσωπο θα τους δώσει σάρκα και οστά. Ομως, σε κάποιες περιπτώσεις το αντικείμενο του έρωτά μας δεν είναι παρά η αφορμή για να "μεταμφιέσουμε" την ανταγωνιστική μας διάθεση και ματαιοδοξία.

Ανταγωνιστικός έρωτας υπάρχει στην περίπτωση που ένα άτομο νιώθει ερωτευμένο μόνο όταν συναντά εμπόδια και δυσκολίες. Όταν υπάρχει ένα στοιχείο ανταγωνισμού ανάμεσα σε εκείνο και το περιβάλλον του αντικειμένου του έρωτα (αντίζηλος, γονείς...) ή όταν το τελευταίο προβάλει αντίσταση. Όταν το εμπόδιο εξαλειφθεί και ο στόχος επιτευχθεί, ο έρωτας εξανεμίζεται. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για αληθινό έρωτα, γιατί με αυτόν τον τρόπο το άτομο "δικαιολογεί" άλλης φύσεως επιθυμίες.

Μπορεί να αποζητά την ικανοποίηση που νιώθει, όταν κατακτά ερωτικά κάποιο πρόσωπο. Σε αυτή την περίπτωση, αυτό που το ενδιαφέρει πραγματικά δεν είναι το ίδιο το αντικείμενο του έρωτα, αλλά η ιδέα της κατάκτησης και της αυτοεπιβεβαίωσης.
Μπορεί, επίσης, να θέλει να επιβάλλει την ανωτερότητά του απέναντι σε έναν ή μία αντίζηλο. Για παράδειγμα στα ερωτικά τρίγωνα το τρίτο "μέλος" δεν επιδιώκει συχνά παρά να αποσπάσει το πρόσωπο που έχει -υποτίθεται- ερωτευτεί από τον ή την αντίπαλο. Όταν το καταφέρει, ο έρωτάς του παύει να έχει λόγο ύπαρξης.

Τέλος, μπορεί να πρόκειται για την κοινή επιθυμία δύο ατόμων αντίθετου φύλου να αντιδράσουν απέναντι σε ένα κοινό αντίπαλο. Όπως είναι η περίπτωση νεαρών ζευγαριών που θέλουν να εναντιωθούν στο περιβάλλον τους. Όταν τελικά ο έρωτάς τους γίνει αποδεκτός, υπάρχει πιθανότητα η σχέση τους να πάρει τέλος.

Ο ανταγωνιστικός έρωτας είναι λοιπόν "ψευδοέρωτας"; Ναι, εκτός εάν το άτομο διακατέχεται από το μηχανισμό του ανταγωνισμού οπότε λειτουργεί ανάλογα και στην προσωπική του ζωή. Τότε, ερωτεύεται μόνο όταν το αντικείμενο δεν παραδίδεται οριστικά, αλλά τον κρατά σε απόσταση ή διατηρεί μία άλλη σχέση.

[amfiprostylos]

ανταγωνιστικος ερωτας ειναι αυτος που ευδοκιμει σε ενα καπιταλιστικο συστημα. (ή κατι τετοιο αν θυμαμε καλα)

[pixie]

Στην ένωση των αντιθέτων είναι λογικό να υπάρχει και το ανταγωνιστικό στοιχείο όπως και ουσιαστικές διαφορές!

Κάθε ερωτική ιστορία, είναι άλλοτε ευτυχισμένη, άλλοτε άδολη, άλλοτε γεμάτη εντάσεις και έριδες ή ακόμα άτυχη ή εντελώς κυνική. Ο έρωτας λοιπόν, έχει τη φόρτισή του, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ανά περίπτωση... έχει τις συγκρούσεις του, γίνεται άγριος ή και απάνθρωπος πολλές φορές, αψηφά τις συμβάσεις, ξεπερνά σαφώς τον ανταγωνισμό, φτάνει και σε βαθύτερα αρνητικά πεδία όπως το μίσος π.χ.

[pixie]

[quote user="cowboissa" post="248802"]Ανταγωνιστικός έρωτας υπάρχει στην περίπτωση που ένα άτομο νιώθει ερωτευμένο μόνο όταν συναντά εμπόδια και δυσκολίες. Όταν υπάρχει ένα στοιχείο ανταγωνισμού ανάμεσα σε εκείνο και το περιβάλλον του αντικειμένου του έρωτα (αντίζηλος, γονείς...) ή όταν το τελευταίο προβάλει αντίσταση. Όταν το εμπόδιο εξαλειφθεί και ο στόχος επιτευχθεί, ο έρωτας εξανεμίζεται. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για αληθινό έρωτα, γιατί με αυτόν τον τρόπο το άτομο "δικαιολογεί" άλλης φύσεως επιθυμίες. [/quote]

Δεν θεωρώ ότι χάνεται ο έρωτας συναντώντας εμπόδια και δυσκολίες, αντίθετα αυξάνεται η έντασή του και μπορεί να γίνει ακόμα και πηγή εμπνεύσεων και δημιουργίας το στάδιο αυτό. Επίσης στο σημείο που πλησιάζει κανείς και αποκτά το αντικείμενο του πόθου του δεν εξανεμίζεται ο έρωτας, αντίθετα αρχίζει!
 
Εφόσον μιλάμε για έρωτα βέβαια και όχι για παιχνίδια ερωτισμού.


Αλλά αν ''ένα άτομο νιώθει ερωτευμένο μόνο όταν συναντά εμπόδια και δυσκολίες'', τότε απλά είναι ένα επιφανειακό άτομο ανώριμο και ανίκανο να κρίνει και να αγαπήσει βαθιά. ;-)

[fortune]

Οταν ερωτευεσαι καποια/ον η εννοια του ανταγωνισμου δεν υφισταται.

Ειναι ο ποθος και το παθος ,που σιγοκαιουν και οι ερωτευμενοι αφηνονται σε αυτα ,καθως βιωνουν τις ορμονες σε πληρη εκρηξη και τις αισθησεις να χορευουν σε ρυθμους εντονους.

Ο ανταγωνισμος πιθανα θα υπεισελθει μετα απο καμποσο καιρο,οταν η αρχικη φωτια αρχισει να σβηνει.
Οταν ομως γινει αυτο,θαρρω πως κατι δεν παει καλα στο ζευγαρι.Και αυτο εχει να κανει ισως με καποια προσωπικα στοιχεια του ενος εκ των δυο η και των δυο ,που δυσλειτουργουν η καποιες ατελειες ,που χρηζουν διορθωσης(καποιες ανασφαλειες κτλ).

Οταν ο Ερωτας ειναι αγνος ,αναζητει και ταυτιζεται με την συντροφικοτητα και το μαζι γενικοτερα.
Μην ξεχναμε οτι  ο Ερωτας βιωνεται με την ιδια ενταση ,οπως και ο Θανατος(Συμφωνω με το γραφημα του Λιαντινη στο Γκεμμα),αφου και τα δυο εμπεριεχουν μεσα τους αρχη και τελος.

Το ευτυχημα ειναι το τελος του Ερωτα να συμπεσει με την αρχη της Αγαπης ,ωστε πιθανα ανταγωνιστικα στοιχεια να μην προλαβουν να υπεισελθουν και η μετουσιωση του Ερωτα σε αγαπη, να αδηγησει στην απαρχη μιας πιο εσωτερικης καταστασης  ικανη να αντεξει στο χρονο.

fortune.

[CHRIS_FEMALE_]

[quote user="fortune" post="349283"]
Οταν ο Ερωτας ειναι αγνος ,αναζητει και ταυτιζεται με την συντροφικοτητα και το μαζι γενικοτερα.
Μην ξεχναμε οτι  ο Ερωτας βιωνεται με την ιδια ενταση ,οπως και ο Θανατος(Συμφωνω με το γραφημα του Λιαντινη στο Γκεμμα),αφου και τα δυο εμπεριεχουν μεσα τους αρχη και τελος.

Το ευτυχημα ειναι το τελος του Ερωτα να συμπεσει με την αρχη της Αγαπης ,ωστε πιθανα ανταγωνιστικα στοιχεια να μην προλαβουν να υπεισελθουν και η μετουσιωση του Ερωτα σε αγαπη, να αδηγησει στην απαρχη μιας πιο εσωτερικης καταστασης  ικανη να αντεξει στο χρονο.
[/quote]

*πραγματικα ειναι μια τελεια απαντηση!!! Όταν υπαρχει πραγματικη αγαπη δεν τελειωνει τιποτα κι ο ανταγωνισμος δεν εχει θεση σε αυτα τα ομορφα συναισθηματα*πολλα like !!!!!!****** :smile:

[pixie]

[quote user="fortune" post="349283"]
Οταν ο Ερωτας ειναι αγνος ,αναζητει και ταυτιζεται με την συντροφικοτητα και το μαζι γενικοτερα.
Μην ξεχναμε οτι  ο Ερωτας βιωνεται με την ιδια ενταση ,οπως και ο Θανατος(Συμφωνω με το γραφημα του Λιαντινη στο Γκεμμα),αφου και τα δυο εμπεριεχουν μεσα τους αρχη και τελος.

Το ευτυχημα ειναι το τελος του Ερωτα να συμπεσει με την αρχη της Αγαπης ,ωστε πιθανα ανταγωνιστικα στοιχεια να μην προλαβουν να υπεισελθουν και η μετουσιωση του Ερωτα σε αγαπη, να αδηγησει στην απαρχη μιας πιο εσωτερικης καταστασης  ικανη να αντεξει στο χρονο.[/quote]


Καλημέρα fortune! :smile:

Σοβαρή η προσέγγισή σου στο θέμα. Θεωρώ βέβαια, πως από την αρχή ο αγνός έρωτας - και όχι ο ερωτισμός - κινείται σε τρία επίπεδα και έχει σχέση με το πνεύμα και την ψυχή. Το έντονο συναίσθημα της ζωής μεταφέρεται στον έρωτα που με τη σειρά του γίνεται η πιο ζεστή πληρότητα της ζωής. Με την ένωση που προσφέρει ένα σαρκικό αγκάλιασμα, ξεσπάει έντονο ψυχοχημικό συναίσθημα που στο πέρασμα του χρόνου μετατρέπεται σε καθαρή συνείδηση. Οπότε εδώ μιλάμε για μια ενότητα που δεν μπορείς να τη διαχωρίσεις στα συστατικά της στοιχεία, την ενότητα της ζωής!

Επίσης... ο έρωτας δεν νικά βέβαια τον θάνατο - τον οποίο θα τολμήσω να πω πως γευόμαστε απροσδιόριστα και κατά τη συνουσία σε μια κατάσταση αρχών... συνεπώς μήπως τελικά τον ενσωματώνει στη ζωή?


ΥΓ. Ο Μπρετόν έχει γράψει άξιες λόγου σελίδες για τον αληθινό Έρωτα προβληματισμένος ανάμεσα στην έννοια της επιλογής και το αντικειμενικά τυχαίο που το προσδιορίζει ως ''μια μορφή της εξωτερικής αναγκαιότητας που έχει τη δύναμη να εισχωρεί στο ασυνείδητο του ανθρώπου...''

[fortune]

Kαλησπερα pixie!

Kατ εμε ,ουτε ο ερωτας νικα τον θανατο,ουτε ο θανατος τον ερωτα!

Και τα δυο βιωνωνται!Ειναι και η οψη των αντιθετων,που εμπεριεχουν οι δυο εννοιες.
Και η ενταση ειναι εξ ισου ισχυρη και στα δυο.

Σκεψου οτι ο θανατος θεωρει οτι ειναι η ληξη του ερωτα,αφου τα αντικειμενα του ποθου παυουν να υφιστανται και απο την αλλη ο ερωτας θεωρει οτι δεν τον υπολογιζει...(ποσοι μα ποσοι ερωτευμενοι δεν εχουν δωσει το τελος απο μονοι τους ,μη υπολογιζοντας τον(τον θανατο) και πιστευουν οτι στο τελος τον νικουν μενοντας ενωμενοι μετα απο αυτον μετα απο την <εθελουσια εξοδο>.

fortune.

[pixie]

Σε καλησπερίζω fortune


Η πλήρης ''συγχώνευση'' των ερωτευμένων που αναφέρεις, ασφαλώς συνεπάγεται και την αποδοχή του θανάτου.

Όταν η απόλυτη αίσθηση, οι τρυφερές καμπύλες των συναισθημάτων και το πνεύμα ενώνονται, πρόκειται για τον ύστατο δεσμό - άγνωρη γη αλλά και πατρίδα το αγαπημένο πρόσωπο - όπου κάθε αντικειμενικότητα ή λογική εύκολα καταργούνται...

Και πάλι όμως, τίποτα από όσα θεωρούμε δικά μας δεν μας ανήκει, τίποτα δεν διαρκεί και η ζωή είναι ένας αέναος χωρισμός και revivals. Κι ο θάνατος, με την έννοια της πτώσης μετά το πέταγμα, επίσης καραδοκεί... Και πάλι, μπορεί ο έρωτας να γίνεται υπέρβαση και να ξεφεύγουμε από τη βαρύτητα της γης, η σκέψη του θανάτου ωστόσο μας ξαναφέρνει πίσω!  ;-)

Yπάρχει πάντα το στοιχείο της αμφισημίας στον έρωτα...

[fortune]

[quote user="pixie" post="349315"]Σε καλησπερίζω fortune


Η πλήρης ''συγχώνευση'' των ερωτευμένων που αναφέρεις, ασφαλώς συνεπάγεται και την αποδοχή του θανάτου.

Όταν η απόλυτη αίσθηση, οι τρυφερές καμπύλες των συναισθημάτων και το πνεύμα ενώνονται, πρόκειται για τον ύστατο δεσμό - άγνωρη γη αλλά και πατρίδα το αγαπημένο πρόσωπο - όπου κάθε αντικειμενικότητα ή λογική εύκολα καταργούνται...

Και πάλι όμως, τίποτα από όσα θεωρούμε δικά μας δεν μας ανήκει, τίποτα δεν διαρκεί και η ζωή είναι ένας αέναος χωρισμός και revivals. Κι ο θάνατος, με την έννοια της πτώσης μετά το πέταγμα, επίσης καραδοκεί... Και πάλι, μπορεί ο έρωτας να γίνεται υπέρβαση και να ξεφεύγουμε από τη βαρύτητα της γης, η σκέψη του θανάτου ωστόσο μας ξαναφέρνει πίσω!  ;-)

Yπάρχει πάντα το στοιχείο της αμφισημίας στον έρωτα...[/quote]


Καλησπερα pixie.

Σε γραφημα μου τον Μαρτιο του 2005 και στο πεδιο φορουμ>σχεσεις>θανατος σε post που ανεβασε το evitaki,ανελυσα  καποιες αποψεις μου περι θανατου.Αν τις διαβασεις θα διαπιστωσεις οτι βλεπω το θεμα πολυ ...οπτιμιστικα θα ελεγα.Για μενα ο θανατος δεν σημαινει οτι τελειωνουν ολα...
Πως θα μπορουσα να εχω αντιθετη αποψη για τους ερωτευμενους;
Aς αφησουμε  τα θεματα των αμφισημιων ,που αναφερεις και ας επικεντρωθουμε στα εξης..
Ο θανατος ασφαλως και απασχολει,ομως οχι περισσοτερο  απο εννοιες οπως ελευθερια,μοναξια και αναγκη για νοημα υπαρξης στην ζωη μας.Ειναι αυτα τα τεσσερα στοιχεια για μενα, αρχεια ,που βρισκονται αποθηκευμενα στους αντιποδες του νου μας και απασχολουν την υπαρξη μας.Απ την αλλη την ενεργοποιουν και δημιουργουν κινηση,αρχικα <εσωτερικα> και ακολουθως εξωτερικα.

Tι περισσοτερο νομιζουμε δηλαδη οτι συμβαινει με τον θανατο ,σε σχεση με τον βραδυνο μας καθημερινο υπνο ,που και εκει υπαρχει ελλειψη συνειδητοτητας.
Στο post για την προσευχη ανεφερες για τον διαλογισμο.
Σε βαθυ λοιπον διαλογισμο ειναι σας να πεθαινεις.....
Για τους ερωτευμενους δεν υπαρχει θανατος.....

Υπαρχει ανθηση και ζωη.

fortune.

[pixie]

Nαι, το βρήκα το θέμα που αναφέρεις και το διαβάζω... και ενδεχόμενα να τοποθετηθώ εκεί.

ΘΑΝΑΤΟΣ

Αλλά, επειδή το θέμα εδώ στη συγκεκριμένη ενότητα είναι ο έρωτας, θέλω να συμπληρώσω πάνω σε κάτι που είπες για τον διαλογισμό. Το ίδιο άκριβώς ισχύει και με τον έρωτα στο βάθος του! Σχηματίζεται η αίσθηση, είναι, σαν να πεθαίνει το σώμα κι αυτό που υπάρχει είναι μόνο συμπύκνωση ενέργειας... ο οργασμός μπορεί κάλλιστα να είναι ένας βαθιά χαλαρωτικός διαλογισμός.


'Οσο για το ότι υπάρχει ''άνθηση και ζωή''... υπάρχει πέταγμα αλλά και πτώση... επιλογή και υποταγή...
Κι όλη η γοητεία του έρωτα βρίσκεται στην ελευθερία επιλογής. Ο έρωτας μας προσφέρει απλά έναν δρόμο! Δεν γνωρίζει όμως κανείς αν είναι δρόμος ευτυχίας ή καταστροφής...