Στιχοι που μας αγγιξαν

[sevenseas]

Είπες, κάποτε αυτά τα ποιήματα θ’ αγαπηθούν πολύ

θα τοιχοκολληθούν, να τα διαβάσουν όλοι.

Μια μέρα θα υγράνουν μάτια και χείλη

θα τα διαβάσουν κάτω από φανοστάτες, σε βροχερές συνελεύσεις.

Τέλος, καθώς πολλούς θα τυραννήσουν, θα καούν

ή θα ταφούν σ’ ανήλια σπουδαστήρια –κι είπες πάλι

ίσως ο άνεμος μιας δροσερής αυγής να τα σκορπίσει.

Νικος - Αλεξης Ασλανογλου

[sevenseas]

[size=18]σαν εφυγα από το γραφείο μου Παρασκευη βραδυ
Κολοκοτρωνη
Βουλης,
Αγγελου Γεροντα
ξεστρατισα
κι αντι να ακολουθησω το δρομο προς το σπιτι μου
βρέθηκα σε μια γωνια της Πλακας
σηκωσα τα ματια μου και ειδα τον σκοτεινασμενο ουρανο
και
ετσι χωρις λογο
μου ηλθε ενα τραγουδι
στα χειλη μου, στην καρδια μου
δεν ξερω τι με πιανει μερικες φορες
αραγε, μου εχει ξανασυμβει
που να θυμηθω τωρα
δεν δουλευει η μνημη δουλευει η καρδια τοσο εντονα, που δεν αφηνει τιποτε αλλο να δουλεψει

περιεργα πραγματα
ανεξηγητα

και να δεις
να δεις
νομισα, οτι ησουν διπλα μου
και το ακουγα από τα χειλη σου




Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε
μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ'τα χείλη σου

Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ' τη νύχτα έχει πάρει

Ό,τι μας βρήκε κι ό,τι μας λύπησε
σαν το μαχαίρι κρυφά μας χτύπησε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ' τα χείλη σου

Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ' τη νύχτα έχει πάρει[/size]

καλη σου νυχτα

[seagull]

Λίγοι ξέρουν ότι ο υπερθετικός
στα αισθήματα σχηματίζεται
με το φως, όχι με τη δύναμη.

Kι ότι
χρειάζεται χάδι
εκεί που βάζουν μαχαίρι.

Ότι ένας κοιτώνας
με τη μυστική συνεννόηση
των
σωμάτων
μάς παρακολουθεί παντού
και μας παραπέμπει
στην αγιότητα χωρίς
συγκατάβαση...

{Οδυσσέας Ελύτης}

dreamers

[ixnografia]

[size=14]
  [align=center]   Κωστη Παλαμα         «Εκατό φωνές»       υπ. αρ. 7  ποίημα

Αγνάντια το παράθυρο˙ στο βάθος
ο ουρανός, όλος ο ουρανός, και τίποτ’ άλλο˙
κι ανάμεσα, ουρανόζωστον ολόκληρο,
ψηλόλιγνο ένα κυπαρίσσι˙ τίποτ’ άλλο.

Και ή ξάστερος ο ουρανός ή μαύρος είναι,
στη χαρά του γλαυκού, στης τρικυμιάς το σάλο,
όμοια και πάντα αργοκυλάει το κυπαρίσσι,
ήσυχο, ωραίο, απελπισμένο. Τίποτ’ άλλο.

  [/align][/size]

[Rakendytos]

Το μπαλωμένο μου βρακί
τρελαίνεται για μουσική
Πιάσ' τη φυσαρμόνικά σου
να χαρείς τα γονικά σου
Πιάσ' τη φυσαρμόνικά σου
κι όλα τα φλουριά δικά σου
 
Και τα κουρέλια που φορώ
τρελαίνονται για το χορό
Παίξε κάτι σαν καντρίλια
να μας δουν από τη γρίλια
Να μας δουν από τη γρίλια
και να σκάσουν απ' τη ζήλια
 
Και τώρα πού 'μαι όλο χαρά
ε, ρε και να 'χα ένα παρά
Στο στριφτό να τον γυρίσω
και να σε ξανακερδίσω
Στο στριφτό να τον γυρίσω
δυο φορές να σ' αγαπήσω

[ixnografia]

[size=14][align=center]

  Τ Ο       Μ Η Ν Υ Μ Α
   
 Σε γνωρισα ναυαγος σε μια μεγαλη πολη
που οι ανθρωποι περνουν και χανονται
με μια βουη ωκεανου.
Κι ηταν σαν θαυμα το πως βγηκαν
καινουρια λογια απ' το στεγνο μου στομα.
Τ' αποθεσα χωρις καμμιαν εγγυηση, παραλογα
σ' ενα μπουκαλι και το' ριξα στην ασφαλτο.
Ηξερα πως δεν ειχα τιποτα να περιμενω
μα δε βρισκομουν πια στην πρωτη νιοτη μου
κι η σύνεση γινοταν μια πολυτελεια δυσβασταχτη.

                            Τιτος  Πατρικιος[/align][/size]

[Pappas10]

[quote user="anagennisis" post="122793"]Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή
που δεν την αρμενίσαμε ακόμα.
Το πιο όμορφο παιδί δε μεγάλωσε ακόμα.

Τις πιο όμορφες μέρες,
τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμα.
Δεν τις ζήσαμε ακόμα.

Κι ό, τι πιο όμορφο,
Κι ό, τι πιο όμορφο θα ‘θελα να σου πω,
Δε στο ‘πα ακόμα, δε στο ‘πα ακόμα.

Η πιο όμορφη θάλασσα ...

Τις πιο όμορφες μέρες, ...

Κι ότι πιο όμορφο ...
[/quote]

Συγνώμη ρε παιδιά αλλά Ναζίκ Χικμέτ δεν είναι αυτό;;;;

[black_velvet]

[quote user="Pappas10" post="307582"][quote user="anagennisis" post="122793"]Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή
που δεν την αρμενίσαμε ακόμα.
Το πιο όμορφο παιδί δε μεγάλωσε ακόμα.

Τις πιο όμορφες μέρες,
τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμα.
Δεν τις ζήσαμε ακόμα.

Κι ό, τι πιο όμορφο,
Κι ό, τι πιο όμορφο θα ʽθελα να σου πω,
Δε στο ʽπα ακόμα, δε στο ʽπα ακόμα.

Η πιο όμορφη θάλασσα ...

Τις πιο όμορφες μέρες, ...

Κι ότι πιο όμορφο ...
[/quote]

Συγνώμη ρε παιδιά αλλά Ναζίκ Χικμέτ δεν είναι αυτό;;;;[/quote]

Ναι.

[/color]

[Pappas10]

[quote user="black_velvet" post="307585"][quote user="Pappas10" post="307582"][quote user="anagennisis" post="122793"]Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή
που δεν την αρμενίσαμε ακόμα.
Το πιο όμορφο παιδί δε μεγάλωσε ακόμα.

Τις πιο όμορφες μέρες,
τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμα.
Δεν τις ζήσαμε ακόμα.

Κι ό, τι πιο όμορφο,
Κι ό, τι πιο όμορφο θα ʽθελα να σου πω,
Δε στο ʽπα ακόμα, δε στο ʽπα ακόμα.

Η πιο όμορφη θάλασσα ...

Τις πιο όμορφες μέρες, ...

Κι ότι πιο όμορφο ...
[/quote]


Συγνώμη ρε παιδιά αλλά Ναζίκ Χικμέτ δεν είναι αυτό;;;;[/quote]

Α!!! Ο.Κ. Γιατί έγραφε "Ριτσος" και ψιλοκόλησα.

Ναι.

[/color][/quote]

[black_velvet]

[quote user="Pappas10" post="307587"][quote user="black_velvet" post="307585"][quote user="Pappas10" post="307582"][quote user="anagennisis" post="122793"]Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή
που δεν την αρμενίσαμε ακόμα.
Το πιο όμορφο παιδί δε μεγάλωσε ακόμα.

Τις πιο όμορφες μέρες,
τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμα.
Δεν τις ζήσαμε ακόμα.

Κι ό, τι πιο όμορφο,
Κι ό, τι πιο όμορφο θα ʽθελα να σου πω,
Δε στο ʽπα ακόμα, δε στο ʽπα ακόμα.

Η πιο όμορφη θάλασσα ...

Τις πιο όμορφες μέρες, ...

Κι ότι πιο όμορφο ...
[/quote]


Συγνώμη ρε παιδιά αλλά Ναζίκ Χικμέτ δεν είναι αυτό;;;;[/quote]

Α!!! Ο.Κ. Γιατί έγραφε "Ριτσος" και ψιλοκόλησα.

Ναι.

....
[/quote][/quote]

Μάλλον η anagennisis μπερδεύτηκε...

[Pappas10]

[quote user="black_velvet" post="307590"]Μάλλον η anagennisis μπερδεύτηκε...[/quote]

Γιάννης Ρίτσος από τη "Σονάτα του Σεληνόφωτος"

"Ἄφησέ με ναρθῶ μαζί σου. Τί φεγγάρι ἀπόψε! Εἶναι καλὸ τὸ φεγγάρι, - δὲ θὰ φαίνεται ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου. Τὸ φεγγάρι θὰ κάνει πάλι χρυσὰ τὰ μαλλιά μου. Δὲ θὰ καταλάβεις. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου."

Όμορφο ποιήμα...

[black_velvet]

"όταν έχει φεγγάρι μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι
αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες
ένα δάχτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου λησμονημένα λόγια

δε θέλω να τ' ακούσω
ΣΩΠΑ!"

[Pappas10]

Θὰ καθίσουμε λίγο στὸ πεζούλι, πάνω στὸ ὕψωμα, κι ὅπως θὰ μᾶς φυσάει ὁ ἀνοιξιάτικος ἀέρας μπορεῖ νὰ φαντάζουμε κιόλας πὼς θὰ πετάξουμε, γιατί, πολλὲς φορές, καὶ τώρα ἀκόμη, ἀκούω τὸ θόρυβο τοῦ φουστανιοῦ μου, σὰν τὸ θόρυβο δυὸ δυνατῶν φτερῶν ποὺ ἀνοιγοκλείνουν, κι ὅταν κλείνεσαι μέσα σ᾿ αὐτὸν τὸν ἦχο τοῦ πετάγματος νιώθεις κρουστὸ τὸ λαιμό σου, τὰ πλευρά σου, τὴ σάρκα σου, κι ἔτσι σφιγμένος μὲς στοὺς μυῶνες τοῦ γαλάζιου ἀγέρα, μέσα στὰ ρωμαλέα νεῦρα τοῦ ὕψους, δὲν ἔχει σημασία ἂν φεύγεις ἢ ἂν γυρίζεις οὔτε ἔχει σημασία ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου, δὲν εἶναι τοῦτο ἡ λύπη μου - ἡ λύπη μου εἶναι ποὺ δὲν ἀσπρίζει κ᾿ ἡ καρδιά μου. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο. Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

[tziger]

Ξένη είσαι ψυχή μου σε τούτο τον κόσμο

τι κι αν πλανήθηκες σ’όλες τις γειτονιές
κι αφομοιώθηκες στο πλήθος τους

τι κι αν τ’όνομά σου το σκάλισες στα δένδρα

τι κι αν άφησες τ’αχνάρια των βημάτων σου
στη νωπή επιφάνεια των δρόμων

τι κι αν φίλεψες τα περιστέρια με σιτάρι
και διακόνεψες τον ήλιο τον χειμώνα

Ψυχή μου,
περπατώ μ’ένα γαρύφαλλο στα δάχτυλα,
μ’ένα σκουριασμένο σουγιά μπηγμένο στην καρδιά,
μ’ένα κουράγιο χαρταετού

Ψυχή μου,
κινούμε σαν ήσκιος
αντίκρυ στον ήλιο

μπροστά στη σελήνη
αλλάζω ουρανό


©Μανώλης Μεσσήνης

[sevenseas]

του Γεωργίου Σουρη
αφιερωμενο απο εμε στα σκατα που συναντω τελευταια μπροστα μου

Τίποτε δεν απόμεινε στον κόσμο πια για μένα,
όλα βρωμούν τριγύρω μου και φαίνονται χεσμένα.
Όλα σκατά γενήκανε και ο δικός μου κώλος
σκατά εγίνηκε κι αυτός, σκατά ο κόσμος όλος.

Μόνο σκατά φυτρώνουνε στον τόπο αυτό τον άγονο
κι όλοι χεσμένοι είμαστε, σκατάδες στο τετράγωνο.
Μας έρχεται κάθε σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε πως αποσκατωθήκαμε.

Σκατά βρωμάει τούτος δω, σκατά βρωμά κι εκείνος,
σκατά βρωμάει το σκατό, σκατά βρωμά κι ο κρίνος.
Σκατά κι εγώ, μες στα σκατά, και με χαρτί χεσμένο
ό,τι κι αν γράψω σαν σκατό προβάλλει σκατωμένο.

Σκατά τα πάντα θεωρώ και χωρίς πια να απορώ,
σκατά μασώ, σκατά ρουφώ, σκατά πάω να χέσω,
απ' τα σκατά θα σηκωθώ και στα σκατά θα πέσω.

Όταν πεθάνω χέστε με, τα κόλλυβά μου φάτε
Και πάλι ξαναχέστε με και πάλι ξαναφάτε,
μα απ' τα γέλια τα πολλά κοντεύω ν' αρρωστήσω
και δεν μπορώ να κρατηθώ, μου φεύγουν από πίσω.

Σκατά ο μεν, σκατά ο δε, σκατά ο κόσμος όλος
κι απ' το πολύ το χέσιμο μου πόνεσε ο κώλος!