Τσουκ, δεν εννοούσα αυτό.

Δεν σε ξέρω καν, οπότε ότι δηλώσεις είσαι.  Αλλά έτσι κι αλλιώς εγώ είμαι σκράπας και ο χειρότερος σύμβουλος σε μελό ιστορίες με πλοκή Φώσκολου...  ;-)[/quote]

Κατ' αρχας, ευχαριστώ πολύ όλους σας για τα καλωσορίσματα!

KostasD33, αφού όπως λες και ο ίδιος δεν το 'χεις σε τέτοια θέματα.... γιατί απαντάς λέγοντας κάτι μη ουσιαστικό κ χωρις εξήγηση...? Το θέμα είναι να μιλάμε όταν έχουμε κάτι να πούμε κ όχι απλώς για να μιλήσουμε... Εγώ συμβουλές περιμένω... όχι προσβλητικούς σχολιασμούς......

Και αναφερώμενη σε όλους θα ήθελα να πω ότι ο λόγος που περιέγραψα στο forum αυτή την πράξη μου και γενικά μίλησα για την ιστορία μου, ήταν ότι ήθελα να με συμβουλεύσετε σχετικά με την νοσταλγία που νίωθω για το αγόρι μου... Και αντ' αυτού ''δέχτηκα τα πυρά'' όλων σας (εκτος της katinaki), που το μόνο που κάνατε είναι να κατακρίνετε την πράξη μου, χωρίς να με βοηθήσετε ουσιαστικά στο πρόβλημα που έθεσα... Ο ένας μου επιτίθεται, με προσβάλει (black_velvet), και ο άλλος λέει ότι κάνω την πλάκα μου (KostasD33)....
Σιγά ρε παιδία... θα με κρεμάσετε στο τέλος.... Ερωτευμένη κοπέλα είμαι.......... :oops: Εσεις μόλλον έχετε τα ταίρια σας κοντά, γι' αυτό μιλάτε εκ του ασφαλούς... μπείτε γιαλίγο στη θέση μου.....
Το θέμα δεν ήταν το ταξίδι που έκανα, αλλά το τι να κάνω για να μην μου λείπει τόσο πολύ το αγόρι μου.....
Επίσης, μπορεί για πρώτη (και επίζω τελευταία φορά) στη ζωή μου να καταπάτησα τις αρχές μου (λέγοντας ψέματα στη μαμα μου ότι ήμουν στο σπίτι της φίλης μου), αλλά πιστεύω ότι άξιζε, ακόμα και για 2 ώρες μαζί του.... και πιστέψτε με, ότι αν δεν ήταν πραγματική ανάγκη δεν θα το έκανα.... ήθελα απεγνωσμένα να τον δω και η αντίδραση της μαμας μου όταν της ζήτησα να πάμε εγώ κ εκείνη στο νοσοκομείο να τον δω (όπου μου αρνήθηκε), πιστεύω ότι δεν είχε λογική.... Δεν της ζήτησα να πάω μόνη μου! Της είπα να πάμε μαζί, αλλά και πάλι δεν ήθελε... Με βλέπει τόσο καιρό που υποφέρω και το μόνο που είχε να μου πει όταν της είπα να βρει κάποιο τρόπο για να με βοηθήσει ήταν: ''από την αρχή όταν έκανες αυτή τη σχέση το ήξερες ότι θα είστε μακρια... τώρα εγώ τι να σου κάνω???'' και της απάντησα: ''να με πας για 2 μέρες σε εκείνον'' και λέει: ''είσαι στα καλά σου?? δηλαδή κάθε φορά που θα έχεις έναν γκόμενο θα τρέχουμε όπου έιναι αυτός από πίσω του???''
Νιώθω ότι από την τεράστια υπερπροστατευτικότητά της με πνίγει και με περιορίζει, κρατώντας με μακρια από πληθώρα συνηθησμένων πραγμάτων που κάνουν παιδιά της ηλικίας μου...
Και αναφερώμενη τώρα στο συγκεκριμένο θέμα περίμενα από 'κείνη να με καταλάβει και να με βοηθήσει και όχι να με αφήσει να υποφέρω....

Σε ευχαριστώ πολύ katinaki... νιώθω πραγματικά ότι με καταλαβαίνεις, αν και είσαι μητέρα...

Οσο για σενα black_velvet, έκρινα μόνο απ' τα λεγόμενά σου... Και θα ήθελα να σε παρακαλέσω να σταματήσεις να μου επιτίθεσαι με προσβάλεις... Φυσικά και δεν πήγα σε ξενοδοχείο!!!!! ούτε τώρα ούτε ποτέ, αυτά τα θεωρώ πολύ φτηνά, για ατομα που δεν σέβονται τον εαυτό τους και το ταίρι τους. Η σχέση μας βασίζεται στην αγάπη, την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό, και όχι στο σεξ, όπως βιάστηκες να συμπεράνεις... για την ακρίβεια ούτε που έχουμε φτάσει ακόμα σ' αυτό το σημειο!!! Επομένως, κάνεις κ εσύ αυτό για το οποίο κατηγορείς εμένα... προτρέχεις και βγάζεις αυθαίρετα συμπεράσματα, κρίνοντάς με με βάση τις υποθέσεις σου....
Katinaki πραγματικά θα με ενδιέφερε να ''ακούσω'' την δική σου ολοκληρωμένη άποψη για το θέμα μου...

Ακόμα, θέλω να τονίσω ειδικά στην Katinaki ότι δεν τον γνώρισα στο ίντερνετ, αλλά από κοντα!! Πέρσυ στην 3ήμερη εκδρομή σε Πήλιο - Βόλο!!! Διαφωνώ στις σχέσεις απ' το διαδίκτυο...

Επίσης, πρέπει να σου πω ότι κι εγώ με τη μαμά μου (ο μπαμπάς μου δεν ζει) έχουμε χτίσει μία πολύ δυνατή σχέση που βασίζεται στην εμπιστοσύνη (οξύμωρο...) και ήταν πρώτη φορά στη ζωή μου που της είπα ψέματα κ αισθάνομαι τρομερές τύψεις, αλλά απ' την άλλη πιστεύω ότι άξιζε ακόμα κ για 2 ώρες... Ξέρω ότι αν της το έλεγα δεν θα με άφηνε ούτε με σφαίρες... Με βλέπει καθημερινά ότι υποφέρω που δεν τον έχω κοντά μου και όταν εχθες με κλάματα την παακάλεσα να πάμε 2ήμερο στο Βόλο που θα κάνει το αγόρι μου την εγχείρησή (κ δεν θα έχει κανέναν δίπλα του), εκείνη αρνήθηκε κατηγορηματικά.... Δεν τον συμπαθεί καθόλου επειδή είναι απ' το Αφγανιστάν.....

Απαντώντας αρχικά στην κυρία black_velvet που μας το παίζει μεγάλη και έμπειρη...
Πρώτον, δεν είμαι ανήλική, είμαι 18. Δευτερον, και ο πατέρας και η μητέρα των κοριτσιών ηξεραν ακριβώς το λόγο για τον οποίο πήγαμε Λαμία. Ακόμα, η κοπέλα από τις 2 αδελφές που μου έδωσε την ιδέα είναι ενήλικη (20 ετών), επομένως οι 2 απ' τις 4 μας είμασταν ενήνικες και οι άλλες 2 είναι 17. Από τη στιγμή που δεν συνέβη τίποτα στο ταξίδι κ όλα εξελίχθηκαν ομαλά (δλδ δεν το έμαθαν οι δικοί μου) , δεν βρίσκω το λόγο να κινδυνολογείς.... Επίσης, πιστεύω πως αν δεν ζήσω τον έρωτα σε αυτή την ηλικία θα είναι κρίμα... Με κρίνεις πολύ αυστηρά... φέρε λίγο στο μυαλό σου τον εαυτό σου στα 18.... Πόσο προφανές είναι ότι δεν είσαι καθόλου ρομαντική κ συναισθηματική... Αυτό το αγόρι από την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε στο Πήλιο μου υποσχέθηκε ότι θα έρθει Αθήνα για μένα κ σε 2 βδομάδες ήταν εδώ! το έκανε! κ όχι μια κ δυο... εκτός του ότι ήθελα απεγνωσμένα να τον δω, ήθελα να του δείξω ότι κ εγώ κάνω ότι μπορώ για τη σχέση μας.... Δεν θέλω η απόσταση να χαλάσει κάτι τόσο δυνατό κ όμορφο.... Κ σε διαβεβαιώ ότι δεν είμαι καθόλου επιπόλαιη... τον αγαπάω κ δεν πιστεύω ότι η πράξη μου δείχνει επιπολαιότητα, αλλά αγάπη, αλήθινή κ ουσιαστικη... και επειδή ξέρω ότι θα πεις ότι δεν είναι αγάπη, αλλά έρωτας, ένας απλός ενθουσιασμός, σου τονίζω ότι είναι Α Γ Α Π Η, κ απ' τις δύο πλευρές!!!

Περνώντας τώρα στον KostasD33, έχω να πω τα εξής:
Τι εννοείς δλδ??? Ότι ο έρωτας μου είναι χαβαλές?? Ότι τα έκανα όλα αυτά για πλάκα, απλώς και μόνο για να ζήσω μία περιπέτεια?? Από την ώρα που έφυγα μέχρι την ώρα που πάτησα ξανά το πόδι μου στην Αθήνα έτρεμα σαν το ψάρι μην με πάρει κανένα μάτι και μαθευτεί εκεί που δεν θέλω!!! Και όταν λες ''δούλεμα'' τι ακριβώς εννοείς??? Εγώ γράφω εδω πέρα, σας ανοίγω την καρδιά μου και εσύ με κοροιδεύεις κ αμφισβητείς τα συναισθήματά μου και η άλλη (black_velvet) με ειρωνεύεται κ κοντεύει να με κρεμάσει....! :|

Έλεος πια.... μόνο η katinaki με καταλαιβαίνει μου φαίνεται... και η Pixie που ζήτησα και την συμβουλή της...... άφαντη.... :?:

Εγώ έχω μία σχέση με ένα παιδί απ' το Αφγανιστάν που μένει Βόλο κ εγώ Αθήνα. Τα έχουμε 6,5 μήνες και μου λείπει απίστευτα.... Συμφωνώ ότι μετράει περισσότερο το ψυχικό δέσιμο, αλλά δεν καταλαβαίνω πως κάποιος μπορεί να ζήσει μακριά από τον/την αγαπημένο/η του.... Η απόσταση με σκοτώνει κ αυτόν τ ίδιο... Το τελευταίο διάστημα είχα να τον δω 3.5 μήνες!!! Κ επειδή εγώ έχω τ σχολείο δν μπορώ να πάω Βόλο, ούτε αυτός ν έρθει Αθήνα γτ έχει κάτι τρεξίματα με νοσοκομεία, εξετάσεις κ εγχειρήσεις... Έτσι μια φίλη μου δίνει την ιδέα να φύγω κρυφά χωρίς ν το ξέρουν οι δικοί μου κ να διανύσω την μισή απόσταση κ αυτός την άλλη μισή γ να μειωθούν οι ώρες του ταξιδίου.... Η πόλη που βρίσκεται ακριβώς στη μέση του χάρτη μεταξύ Αθήνας-Βόλου είναι η Λαμία. Λέω λοιπόν προχθές ότι θα κοιμηθώ στο σπίτι της φίλης μου κ όντως κοιμάμαι μαζί με την αδελφή της κ άλλη μία φίλη μας κ σηκωνόμαστε πρωι πρωι κ μας πάει κ τις 4 ο πατέρας της κοπέλας στα κτελ. Όλο το βράδυ δν είχα κοιμηθεί.... το ίδιο μου είπε κ αυτός όταν τον πήρα 6:00 ώρα να τον ξυπνήσω..... Εμείς φοβόμασταν ότι θα χάσουμε το κτελ αλλά ο πατέρα τους το γκάζωσε για τα καλά κ έτσι φτάσαμε 20' νωρίτερα. Όταν ξεκίνησε το λεωφορείο τον πήρα τηλέφωνο για να βεβαιωθώ ότι και εκείνος είχε φτάσει στα κτελ του Βόλου αφού τ δικό του αναχωρούσε 15' αργότερα απ' το δικό μας. Με έκπληξη ακούω ότι είναι στο δρόμο κ τρέχει να προλάβει... Με πιάνει το άγχος κ τον παίρνω μετά και του λέω ότι σε 1' λεπτό ξεκινάει τ λεωφορείο! Εκείνος κατάκοπος απ' το τρέξιμο και γεμάτος ντροπή κ απογοήτευση μου λέει ότι το έχασε......... εμένα με πιάνουν τα κλάματα μέσα στο κτελ κ οι φίλες μου άρχισαν να τον βρίζουν επειδή έπρεπε να είχε πάει νωρίτερα.. Μετά με παίρνει τηλ κ μου λέει ότι θέλει να κάνει ταξίδι 2 ωρών με ταξί!! Εγώ δεν θέλω όμως να τον αφήσω να πληρώσει 150 ευρώ γτ τα χρειάζεται για την εγχείρηση, αλλά οι φίλες μου λένε: ''να τα πληρώσει, καλά να πάθει αφού πηγαίνει τελευταία στιγμή!!!'' Ο ταξιτζής τον έβρισε, του είπε ότι είναι τρελός κ τον προέτρεψε να πάρει ένα λεωφορείο για Αθήνα κ να κατέβει νωρίτερα... Το παίρνει λοιπόν, κατεβαίνει σε μία άλλη περιοχή έξω απ' τη Λαμία κ μετά παίρνει άλλο λεωφορείο γ Λαμία. Κατεβαίνει Λαμία και τρέχοντας κ οι 2 ψάχναμε ο ένας τον άλλο μιλώντας στο κινητό κ ρωτώντας τον κόσμο. Κάποια στιγμή τον βλέπω αρκετά μέτρα μακριά. Η καρδιά μου σφίχτηκε και έβγαλα μία δυνατή συνεχόμενη κραυγή που έκανε όλο τον κόσμο να με κοιτάει κ διήρκεσε μέχρι να χωθώ στην αγκαλιά του... Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου αυτή τη σκηνή....
Μετά από 2 ώρες αποχωριστήκαμε και πάλι με κλάματα.... σε 2,5 ώρες βρισκόμουν κ πάλι Αθήνα και από 'κει σε 1 ώρα βρισκόμουν καθισμένη στην καρέκλα του φροντιστηρίου, αδιάβαστη, σαν να μην έγινε τίποτα..........
Τώρα... 2 μέρες μετά απ' αυτή την περιπέτεια σκέφτομαι ότι ίσως είναι χειρότερα που πήγα.... γτ δεν πρόλαβα να τον χορτάσω κ βρίσκομαι κ πάλι στην ίδια επώδυνη κατάσταση.....
Η σχέση εξ' αποστάσεως είναι η πιο δύσκολή μορφή σχέσης... ειδικά για τους πιο συναισθηματικούς δεν υπάρχει χειρότερο... είναι σκότωμα....
κρίμα που είμαι τόσο συναισθηματική.... πόσες φορές τους τελευταίους 6,5 μήνες έχω ευχηθεί να ήμουν αναίσθητη...? :?:

Pixie τι να κάνω??? Μου λείπει.....