Θανάσης Παπακωνσταντίνου!!!

[blue-roses]

Πες μου κάτι          
 
- Πες μου κάτι αληθινό.
Σαν την ερημιά αυτού που απαγχονίζεται,
σαν τη ροή απ' τα ρουθούνια του πυγμάχου
και σαν την κούραση στα πόδια μου.

- Πες μου κάτι αφόρητο.
Σαν τη φράση "ξέρεις τι έχω κάνει εγώ για σένα;",
σαν την αμηχανία στους ανελκυστήρες
και σαν την απουσία του νοήματος.

- Πες μου κάτι δυνατό.
Σαν τις αδυναμίες μας που φτάσαν ως τα νύχια,
σαν τα λούλουδα του κάμπου και σαν
καρτέρι των ληστών στο Δήλεσι.

- Και τώρα πες μου κάτι ψεύτικο.
Σαν τα ψόφια δάχτυλα που ’σφιξα στο χέρι,
σαν τον ήλιο του χειμώνα
και σαν την ορκισμένη αγάπη της.

 

[blue-roses]

Πεχλιβάνης      
 
Μια νύχτα θαρθει απο μακριά, βρε αμαν αμαν
αέρας Πεχλιβάνης
να μην μπορείς να κοιμηθείς, βρε αμαν αμαν
μόλις τον ανασάνεις
θαχει θυμάρι στα μαλλιά, βρε αμαν αμαν
κρανά για σκουλαρίκια
και μες στο στόμα θα γυρνα, βρε αμαν αμαν
ρητορικά χαλίκια

Θα κατεβεί σαν άρχοντας, βρε αμαν αμαν
θα κατεβεί σαν λύκος
να πάρει χρώμα και ζωη, βρε αμαν αμαν
της μοναξιάς ο κήπος
τα μελισσάκια θα γυρνούν, βρε αμαν αμαν
γύρω απ' τις πολυθρόνες
και το νερό το κρύσταλλο, βρε αμαν αμαν
θα ρέει απ' τις οθόνες

Αέρα νασαι τιμωρός, βρε αμαν αμαν
νασαι και παιχνιδιάρης
κι αν βαρεθεί η ψυχούλα μου, βρε αμαν αμαν
ναρθεις να μου την πάρεις
για να κοιτάει από ψηλά, βρε αμαν αμαν
του κόσμου τη Ραστώνη
να ξεχαστεί σαν των βουνών, βρε αμαν αμαν
το περσινό το χιόνι
 

[blue-roses]

Σ' αφήνω γεια        
 
Σ' αφήνω γεια γλυκιά μανούλα μου

και σεις αγαπημένες αδελφούλες.

 

[blue-roses]

Στυλίτης        
 
Πρώτη εκτέλεση]

Πάνω στα λυτά σου τα μαλλιά
φωλιάζουν λαμπυρίδες
Πάνω στα λυτά μαλλιά
αχ την αγάπη μου είδες
Είδες το γέλιο του ουρανού
του γερακιού το ράμφος
Είδες το πρώτο πέταγμα
της αφορμής το άνθος
Πάνω στα λυτά σου τα μαλλιά
φωλιάζουν λαμπυρίδες
Πάνω στα λυτά μαλλιά
αχ την αγάπη μου είδες

Πάνω στο λευκό σου το λαιμό
πέφτει πυκνό το χιόνι
Πάνω στο λευκό λαιμό
χέρι ζεστό ζυγώνει
Φέρνει τα πέντε δάκτυλα
φέρνει τα δέκα χάδια
Φέρνει και σώμα δύστροπο
που έμαθε στα σκοτάδια
Πάνω στο λευκό σου το λαιμό
πέφτει πυκνό το χιόνι
Πάνω στο λευκό λαιμό
χέρι ζεστό ζυγώνει

Πάνω στα ματόκλαδά σου ζει
στυλίτης ξεχασμένος
Πάνω στα ματόκλαδα
εσύ είσαι ανεβασμένος
Παίζεις λαούτο με φτερό
και εγώ τα μάτια κλείνω
Γλυστράς από τα βλέφαρα
και στην καρδιά σε αφήνω
Πάνω στα ματόκλαδά σου ζει
στυλίτης ξεχασμένος..

 

[blue-roses]

Τα μολύβια        
 
Τα κίτρινα μολύβια των μαραγκών,
Τη νύχτα δεν κοιμούνται
Σαλτάρουν απ' τον πάγκο στα βυζιά των γυναικών
Που προκαλούν απ' τα παλιά εξώφυλλα των τοίχων.

Από την καύλα τρελαμένα
Ξεχνάνε την αρχή
Πως η βαρύτητα τα παίρνει όλα κάτω
Πέφτουν στο δάπεδο, σφαδάζουν στη σιωπή
Μες στο ξυλάλευρο αφήνονται στο κλάμα.

Κι όταν γυρίσει το κλειδί
Και μπει στο μαγαζί
Πρώτα ο ήλιος κι ο άνθρωπος κατόπι
Θα σκύψει ο δεύτερος μηχανικά
Για να μαζέψει απ' το τσιμέντο τα μολύβια.
Λες και σηκώνει μια τυχαία
Πέτρα της αυλής
Να κυνηγήσει τα σκυλιά που αρχίσανε και σέρνουν.
Ανύποπτος για το αύριο
Θλιμένος για το χθες
ανίδεος για τα θαύματα που γίνονται τις νύχτες.

 

[blue-roses]

Τειρεσίας        
 
Ξυπνάς και του καθρέφτη τη λίμνη αναταράζεις
ζαρκάδια ξαφνιασμένα θα πεταχτούν
θα φύγουν για τα δάση κι από το είδωλό σου
θα λείπουνε τα μάτια και η φωτιά

Θα ψάξεις τους δικούς σου τυφλός και τρομαγμένος
Ήρθε ο καιρός να μάθεις ποιοι σ' αγαπούν
μα η πόλη είν' άδεια κι ο μάντης Τειρεσίας
θ' αφήσει τον χρησμό του στην ξένη γη, σε ξένη γη

Τυφλός είναι κι εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει
πως πίνει απ' το πηγάδι το σκοτεινό
που ότι τον κατατρώει ανάγκη το 'χει κάνει
ή στην αυλή το κρύβει να ξεχαστεί

Την ώρα αυτή στον κάμπο, ομίχλη κατεβαίνει
τα σκιάχτρα, τα κουρέλια θα φοβηθεί
τρέξε να ψηλαφήσεις την πλάση, ακριβέ μου
το μπράτσο της απλώνει να κρατηθείς, να κρατηθείς

 

[blue-roses]

Το ματσιφτάρι        
 
Όσα σπυριά 'χει ο πλαλτός
όπου χωράει στη γκούμπζα
τόσο στο μάτσεμα εύκολος
πέρασα δεν ακούμπ' σα.

Πισπίλη είχα δύστροπο
που πάθαινε λουμπάγκο
γιατί συνέχεια μάνευα
γαβρί και νταλαμάγκο.

Όμως μια γκρέντζω πονιτ' κή
που τσιούλ' τσε τι τραβούσα
ξεχώθ' κε έναν καλόγερο
στο κούφιο π' αγρυπνούσα.

«Λαγέ μ' να πεις στη μάνα σου
ν' ανάψει μια τζιαμάλω
να φτιάξει μια μελαχρινή
ζιούμπενα δίχως άλλο

Μόνος να τη φχαριστηθείς
μόνος να τη μανέψεις
κι τ' άλλο γιόκα μ' το πρωί
σίγουρα θα ματσέψεις».

Κι όπως τα είπε γένηκαν
κι αφού 'γινα μουσκίδι
το βγαλα ένα μονάχο του
βαρύ σαν το μολύβι.

Απ' της χαράς τα κλάματα
με πήρανε κι οι γκντάμες
σαν το 'μαθε κι ο κούρκουλας
βαράει τις καμπάνες.

Λέφτερος πια ήμουν κι έμορφος
κι γρήγορα την πάτ' σα
γνώρισα και παντρεύτηκα
μι' αγκίδα που 'χε τσιάτσια.

Ευθύς μετά τα στέφανα
και βάλτσαμε ντισέρι
κι πήγαμε όπως όλοι σας
ταξίδι σ' άλλα μέρη.

Σ' έν' απ' αυτά είχε θάλασσα
κι μι ήρθε να βουτήξω
με το συντρόφι ρίχνομαι
τον πάτο για ν' αγγίξω.

Γυαλίζω τσ' άλλους και κουνώ
διγκράνια κι αγωγιάτες
μα ξάφνου νιώθω έν' άγγιγμα
πίσω κει δα στις πλάτες.

Μία φωνούλα με καλεί
«Αφέντη μ', παλικάρι μ'»
γυρνώ και βλέπω 'λόιρα
κλώθει το ματσιφτάρι μ'.

 

[blue-roses]

Χέρια τρελαμένα        
 
Η θάλασσα έχει κύματα,
η κουταλιά κανένα
και το κορμί που μου 'δωσαν
χέρια έχει τρελαμένα.

Δεν υπακούνε στο μυαλό
σηκώσαν' μπαϊράκι,
ακούνε μόνο την ψυχή
και το άσβηστο μεράκι.

Το 'να κρατάει το μάνικο,
το άλλο δουλεύει πένα
και μ' οδηγούν κοπιαστικά
στης μουσικής τη γέννα.

Έχω κοντά μου δυο παιδιά
και μια κυρά ωραία
μα τα λωλά τα χέρια μου
τέλια θέλουν παρέα.

 

[Rakendytos]

Μουσική/Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Ερμηνεία>Μάρθα Φριτζήλα

Αφιερωμένο στην Περσεφώνη του α33
την γλυκιά μου Ρόουζις..


Στα ίσια και στ ανάποδα
φωνές στον ύπνο μου άκουγα
Αφτί μου πλανημένο
στον Άδη κατεβαίνω
Κατεβαίνω σα νυφούλα
πού 'χασε το μάγκα της
ωχ ωχ ωχ, το λούσο και τα φράγκα της
ωχ ωχ ωχ, το λούσο και τα φράγκα της
 
 
Είναι σπηλιά, είν' όαση
σβησμένη τηλεόραση
Ωχρή σα το λεμόνι
στου Ήφαιστου τ' αμόνι
 
Κλαίω και παρακαλάω
να γεννηθώ δεν πρόφτασα
ωχ ωχ, ωχ, ζωή μου δε σε χόρτασα
ωχ ωχ, ωχ, ζωή μου δε σε χόρτασα
 
Και να σου πλησιάζουνε
ανδρείκελα που μοιάζουνε
Περίεργα κοιτάνε
μα δε με βοηθάνε
 
Βγάλ' τα πέρα μοναχή σου
όπως κάναμ' όλοι μας
ωχ, ωχ, ωχ, γαμώ το πορτοφόλι μας
ωχ, ωχ, ωχ, γαμώ το πορτοφόλι μας

[Rakendytos]

Στην Αμερική..

Ερμηνεία>Μάλαμας Σωκράτης (εγω το λεω καλυτερα.. :wink: )

Μουσική/Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης

Αφιερωμενα σε μεναααααα..  
 


Ο τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει
που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει
 
Ο τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει
που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει
Παρ' όλα αυτά, του ωκεανού, ξέρω, το μαύρο κύμα
σε πάει ίσα στο βυθό σε πάει και στην Κίνα
 
  ΑΑΑ  και στην Αμερική μαζί με την Μαρίκα, το Δούσια, τον Κωστή  
 :git:  
 
Τους βλέπω μπρος στα μάτια μου μες το παλιό βαπόρι
σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι
Βουβές γυναίκες, άλαλες που δύναμη αναβλύζουν
παιδάκι που δεν νοιώθουνε το δρόμο που βαδίζουν
 
  ΑΑΑ  τα χρόνια τα παλιά βαριά φορτία φεύγαν για την Αμέρικα..
 :git:  
 
Του Κατσαρού ανεμίζουνε τα κατσαρά μαλλιά του
καθώς κοιτάζει αντίθετα προς την γενέτειρά του
Του φέρνει ο άνεμος στ' αυτιά τραγούδια αγαπημένα
τα' παιξε στην κιθάρα του, τα' δωσε και σε μένα
 
  ΑΑΑ απ' την Αμερική μαζί με την Μαρίκα, το Δούσια, τον Κωστή..
 :git:
 
Και σαν το κουρελόβαρκο αδειάσει στο λιμάνι
θα τους στοιβάξουν στην σειρά οι ξένοι πολισμάνοι
Άλλοι θα 'χουν τον τρόπο τους και θα ευδοκιμήσουν
κι άλλοι ως να πεθάνουνε την δίψα δεν θα σβήσουν
 
  ΑΑΑ  στην Αμερική, Ελλάδα σαν αγριόχορτο φύτρωσες κι εκεί..
 :blobs16:

[Rakendytos]

Στην κοιλάδα των Τεμπών

Μάλαμας Σωκράτης

Μουσική/Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
 

 
Μες την κοιλά- -όπως τα λέω-
μες την κοιλάδα των Τεμπών
φόβος των μη-χανοδηγών
 
Είναι ένας γέ -όπως τα λέω-
είναι ένας γέρο-πλάτανος
μαγκούφης και παράφορος
 
Που πίνει απ' το - πως τα λέω-
που πίνει απ' το θολό νερό
του ποταμού το ιερό
 
Πίνει κι απλώ- -όπως τα λέω-
πίνει κι απλώνει ρίζωμα
βαθιά μέσα στα ανείπωτα
 
Κι όποτε παί- -όπως σας λέω-
κι όποτε παίρνει ανάποδες
γέρνει και πέφτει στις γραμμές
 
Πιάνει το τρέ- -όπως τα λέω-
πιάνει το τρένο από τ' αυτί:
Μην τη περνάς τη Γευγελή
 
Μένα μου το -όπως τα λέω-
μένα μου το 'πε ο Πηνειός
το μυστικό ο φλύαρος
 
Πως ήταν ά- -όπως τα λέω-
πως ήταν άνθρωπος παλιά
κι είχε παιδιά στην ξενιτιά