ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΓΚΟΣ & ΜΑΥΡΟΙ ΚΥΚΛΟΙ

[PoiSoN_GiRL]

Αύρα θεά του έρωτα

Σαν έρχεται η ώρα που αλυσοδένονται τα φώτα
Χορεύουν αγκαλιασμένοι η στέρηση με τον κρύο υδρώτα

Σαν έρχεται η ώρα που οι δροσοσταλίδες μακιγιάζ φορούν
Πεταλούδες μαύρες ξεδιψούν
πίνοντας έρωτες που δεν μπορούν ν`αγαπηθούν

Αύρα θεά του έρωτα του ήλιου βασιλιά
Πλέξτε μύθους-γιατρειά για `κείνα τα παιδιά
Για `κείνα τα παιδιά που εξόρισε της γης σας η αγκάλη
Να ταξιδέυουν μ`αλογόφιδα φτερωτά σ`ανείπωτη ζάλη

[PoiSoN_GiRL]

Έι γλυκό κορίτσι

Έι γλυκό κορίτσι
Κάπου σ` έχω ξαναδεί

Κάπου σ` έχω ξαναδεί
Μέσα σ` ένα παγωτό το καλοκαίρι
Κάπου σ` έχω ξαναδεί
Πάνω σ`ένα χριστουγεννιάτικο αστέρι

Σε είδα να κάνεις έρωτα
πάνω στης πεταλούδας τα φτερά
Σε είδα να κάνεις έρωτα
Στης ίριδας τα όνειρα τα πιο τρελά

Έι γλυκό κορίτσι
Κάπου σ` έχω ξαναδεί

Κάπου σ` έχω ξαναδεί
Πάνω σ` ένα κινέζικο σαντούρι
Κάπου σ` εχω ξαναδεί
Πάνω σ` ένα άστρο γλυφιτζούρι

[PoiSoN_GiRL]

Ο μύθος της ανεμώνας

Τον είδαν , σκοτάδι απ` έξω
Στρέψαν τα φώτα κατά πάνω του
Ανάκατες φωνές στριγγλιές και βογκητά
Τον ματάδαν να γλιστρά κάτω απ` τους μπάτσους ,
 τους φανοστάτες , το φεγγάρι.
Τον πετροβόλησαν του ρίξανε καναδυό ντουφεκιές
και κάμποσοι που κράταγαν μαχαίρι τον πρόφτασαν
Δυο δάχτυλα απ` την καρδιά το αίμα έτρεχε
Ένα παιδι λευτερώθηκε από το οργισμένο πλήθος
κι έβαλε το δάχτυλο στη λαβωματιά
Χρύσωσε...

Κατέβηκε η σελήνη να δεί τα θάμα και φώτισε τον νεκρό
Ενά μεγάλο αστέρι έφεγγε κατα πάνω του
Φάνηκε ένα άσπρο περιστέρι μ` ανοιγμένες τις φτερούγες
Δάκρυσε η κοπελιά .
Με το μαντήλι της σκούπισε τον ιδρώτα στο πρόσωπό του και το φίλησε
Χρύσωσαν τα χείλια την είπαν κλέφτρα
Δε την ξαναφίλησε κανείς...

Κάμανε καιρό από τότε να τη δούνε
Οταν την ξαναβρήκαν ήταν στο ίδιο μέρος που έδωσε το στερνό φιλί της
Οι γιαγιάδες έπαψαν να το εξιστορούν στα εγγόνια τους
Μονάχα σαν φύσαγε τα βράδια ο βοριάς , χρύσωναν τα μαντήλια των κοριτσιών
Βιαστικά εκείνες τα κένταγαν με κόκκινη κλωστή να τα χαρίσουν το πρωί στους αγαπητικούς
Τότες σταυροκοπιόντουσαν ακόμα στα εικονοστάσια
Τώρα λίγοι το θυμούνται...

Μόνο ο φονιάς ακόμα ακούει στα ανεμοδαρμένα παραθυρόφυλλά του
το τραγούδι του κοριτσιού που σεριανά λευκοντυμένη τις νύχτες
και μαζώνει ανεμώνες να τις χαρίσει στον αφέντη ήλιο
να τον καλοπιάσει
για ν` αγαπά τους ανθρώπους.

[PoiSoN_GiRL]

Χίλια χρόνια

Χίλια χρόνια μακριά από δώ
Άρχοντας βασίλευε ελέω θεώ
Στη χώρα των νεκρών των ήλιων
Τών άδειων ματιών , των ψεύτικων αστείων
Στη χώρα του φιδιού , της στείρας φαντασίας
Των χαμένων θαλασσών της ευτυχίας
Στη χώρα που σκοτώνουν τα παιδιά πριν ζήσουν
κι όνειρα στης μάνας τους την αγκαλιά ποθήσουν

Και μια μέρα διέταξε να εκτελεστούν
όσοι κάνουν έρωτα χωρίς να τον ρωτούν
Και μια μέρα διέταξε να εκτελεστούν
όσοι ονειρεύονται να αγαπηθούν

Χίλια χρόνια μακριά από δώ
Εκεί που βασίλευε ο φόβος και το άδικο
Εξεγέρθηκαν τα ερωτευμένα παιδιά
Υψώνοντας στον ήλιο ξύλινα σπαθιά

Κι οι δικαστές τους κοίταζαν με τρόμο
Τα βρακιά του που`βρεχε έναν αστυνόμο
Και τον άρχοντα που βασίλευε ελεω θεώ
Τον κρεμάσαν στα μουσεία από το λαιμό

Κι εγώ ένας παλιάτσος βσιλιάς γελωτοποιών
Με κομμένη γλώσσα φυλακισμένος των θεών
Μια στιγμούλα φτάνει ν`αναρωτηθώ
Αν όλα γίναν χίλια χρόνια μακρυά από `δω
Η μήπως όλα τα έπλασα στο άρρωστό μου μυαλό.

[PoiSoN_GiRL]

Ονειροφαντασία

Ξέρεις εκείνον που χρόνια ζωγραφίζει
το ταξίδι της μοναδικής αγάπης
Και το πρωτότυπο για μια στιγμή χαρίζει
σε μια μαυρόασπρη καρδιά που τίποτα δεν την αγγίζει

Με τον φόβο πως αν φτάσει εκεί που η ονειροφαντασία κερδίζει
Θα `ναι η μόνη καρδιά που σε τίποτα άλλο δε θα ελπίζει

Ξέρεις εκείνον που ένα καράβι σκαλίζει
για το ταξίδι της μοναδικής αγάπης
Και κάθε μέρα με μίσος το βυθίζει
σ` ένα ενυδρείο μυαλό που αταξίδευτο ραγίζει

Με τον φόβο πως αν φτάσει εκεί που η ονειροφαντασία κερδίζει
Θα `ναι η μόνη καρδιά που σε τίποτα άλλο δε θα ελπίζει