ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΥ

[sevenseas]

o λεκες και η καθε Ελενη
δημοσιευθηκαν σο τελςτυταιο τευχος του περιοδικου ΡΕΜΑ ΤΩΝ ΙΙΔΕΩΝ που κυκλοφορησε αρχες Γεναρη

[ZANASA]

Ευχαριστώ πολύ

[ZANASA]

Ευχαριστω

[sevenseas]

Ατρειδων 15


Αυτός ήταν ο κόσμος του . Λίγα μέτρα αριστερά κι άλλα λίγα μέτρα δεξιά. Μέχρι απέναντι , όχι μακριά αφού στενός ήταν ο δρόμος  το σπίτι που έμενε η κυρία Μαρίνα και τον γιο της τοβ Δημήτρη συμμαθητή του σ το νηπιαγωγείο. Δίπλα η Φανούλα, ένα κοριτσάκι ι που έμοιαζε λες και βγήκε από τις εικονογραφήσεις του αγνωστικού της πρώτης. Στρογγυλό προσωπάκι, κόκκινα μαγούλα και μαύρη κοτσίδα. Του φάνταζε ταξίδι να πάει μέχρι τον φούρνο που τον έστελνε η μαμά του λίγα μέτρα από την πλατεία στον μπακάλη, που ήταν κοινό μυστικό, ότι στην κατοχή ήταν μαυραγορίτης και καταδότης .Στα δεξιά  έμενε η Πολύμνια με τον γιο της τον Γιώργο. Παρ΄ότι προσπάθησε, δεν μπορούσε να θυμηθεί το επίθετο του. Τον φώναζε Πολυμνιό από το όνομα της μητέρας του, αλλά αι Τσουκαλά. Θυμόταν ακόμη λες κα ήταν χθες την επίσκεψη ου τότε δημάρχου τα ΕΔΑ του Τσουκαλά, στην αλάνα, που μετέπειτα έ γινε πλατεία. Έτσι λοιπόν μ κύριος οίδε γιατί, αλλά οι συνειρμοί των μικρών παιδιών ξεπερνάμε κάθε όριο, τον ονόμασε Τσουκαλά, Αυτό όμως που δεν χώνεψε ήταν η ακακία μπροστά απ το σπίτι ,που την είχαν κόψει. Βρέφος ακκόμη κουνούσε χέρια και πόδια στον ρυθμό που κουνούσε τα φύλλα της η ακακια. Λίγο μεγαλύτερος στα 5 ήταν το σημάδι που περίμενε το σχολικό του νηπιαγωγείου. Μάλιστα του έκανε εντύπωση και δεν μπορούσε να καταλάβει  τι θ α πει ………… κοινόπιττα,. Αφου ο οδηγός του σχολικού φώναζε στάση Κοινότητα όταν έφταναν στην πλατεία του Υμηττού

[sevenseas]

Ένταξη: Ιανουάριος 2006
Posts: 2691
Τόπος: athens

 
 
     ο λεκες   Ένας τόσο δα λεκές
Μα που τον είδε?
Πως πρόσεξε μια τελίτσα σχεδόν στο μπλουζάκι του?
Και πως του είχε πέσει μια αδιόρατη στάλιτσα σοκολάτας από το κρουασάν που έτρωγε για πρωινό μαζί με τον καφέ του στο γραφείο . Είχε φτάσει στην δουλειά του νωρίς, πολύ νωρίς πριν έλθει οποιοσδήποτε άλλος με καλή διάθεση .
Έτσι παρήγγειλε έναν freddo espresso κι ένα κρουασάν σοκολάτας.
Η φτώχεια θέλει καλοπέραση.
O λεκες

Παρασκευή πρωί με την σκέψη για ένα ωραίο Σαββατοκύριακο προσφορά της λιακάδας που επικρατούσε κι ενός ευλογημένου γλυκού βοριά.

Προσπάθησε να διώξει τον λεκέ με το νύχι του μικρού του δαχτύλου. Αλλά άτσαλα κάπως. Έτσι το σοκολατί απειροελάχιστο τετραπλασιάστηκε.
Τσαντίστηκε με τον εαυτό του και την μπουνταλοσύνη του .
Έψαξε την τσέπη του σακακιού του να βρει χαρτομάντιλο. Αλλά φευ . Δεν υπήρχε τίποτε. Να θυμηθεί όταν αλλάζει σακάκι να βάζει στο καινούριο τα πράγματα του προηγούμενου.

Σηκώθηκε , πήρε χαρτί τουαλέτας και πήγε στο μπάνιο. Έβρεξε ένα κομματάκι χαρτί και με προσεκτικές κινήσεις σκούπισε τον λεκέ.
Το αποτέλεσμα?
Ο λεκές απλώθηκε και μεγάλωσε. Είχε πλέον την έκταση ενός κουτιού σπίρτων, σχήμα ακανόνιστο , κάτι σαν τον χάρτη του Νομού Καρδίτσας και χρώματος μπεζ.
Το λαχανί μπλουζάκι , που ταίριαζε απόλυτα με το blazer που είχε διαλέξει να φορέσει την μέρα εκείνη , αφού θα έβγαινε με την Πόπη μετά την δουλειά. Και η Πόπη ήταν πολύ της καθαριότητας. Θα μπορούσε να είναι προϊσταμένη καθαριότητας σε κάποιον Δήμο ή να διατηρούσε καθαριστήριο, Η Ωραία Ρούμελη, ο Γοργοπόταμος η κάτι τέτοιο.
Ραντεβού στις 4 λοιπόν. Σχολούσε στις 4 παρά τέταρτο.
Άρα?
Άρα δεν προλάβαινε να πάει σπίτι να αλλάξει !!!!!!!!!!!!!!!!
Αν τον έβλεπε η Πόπη έτσι ?
Θυμήθηκε ότι σε κάτι συζητήσεις που είχαν , του είχε πει για κάποιον που κάτι πήγαινε να συμβεί μεταξύ τους όταν…..
Όταν σε ένα από τα πρώτα ραντεβού τους η Πόπη παρατήρησε ότι τα παπούτσια ήταν σκονισμένα
Δε υπήρξε δεύτερο ραντεβού . Του είχε πει .
-Άντρας απεριποίητος, σημαίνει άντρας ακατάστατος κι άστατος .
Αυτή ήταν Πόπη.!!!!!!!!!!!!!!!!!
Με τα πολλά η ώρα πήγε 9.
Τα γραφεία γέμισαν .
Προσπαθούσε να μην δείχνεται το μπλουζάκι του. Φόρεσε πάλι το σακάκι του, παρόλη την ζέστη κι έκρυβε επιμελώς τον λεκέ.
Του ήρθε μια ιδέα.
Παράτησε την θέση του και προχώρησε στο διπλανό γραφείο. Στην Έρη . Παντρεμενη 35αρα . Δεν μπορεί αυτή θα ήξερε πως βγαίνει ένας τέτοιος λεκές από το μπλουζάκι του.
-Μπα δεν βγαίνει. Στο πλυντήριο και αν ……………. Η απάντηση της !!!!!!!!!!!
-Ωραία τα καταφέραμε .
Να ζητήσει άδεια για καμιά ώρα να πάει σπίτι να αλλάξει? Χλωμό.
Τον είχαν που τον είχαν στην μπούκα του κανονιού ιδίως αυτός ο υπερόπτης, είρων πρώην ναύαρχος .
Αυτουνού την απάντηση φοβόταν. Όχι μην του αρνηθεί μόνο, αλλά περισσότερο την ειρωνεία που θα έντυνε το όχι του. Και δεν ήθελε μπροστά σους συναδέλφους του να ακουστεί κάτι τέτοιο.
Αυτό είναι!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Θα τηλεφωνούσε στην Ασπασία, τη μητέρα του να του φέρει ένα άλλο μπλουζάκι από το σπίτι.
Δεν έχασε χρόνο την πήρε τηλεφωνο. Ε και? Δεν το σήκωνε. Έλειπε?
Πήρε δεύτερο, τρίτο
Τίποτε
Θυμήθηκε τότε ότι του είχε πει πως θα πήγαινε στο κομμωτήριο και μάλιστα θα αργούσε. Για βαφή ,κούρεμα χτένισμα
Μα τι θέλει τα κομμωτήρια γριά γυναίκα ??
Απλά για να του σπάει τα νεύρα.
Αφού κάλεσε τη μητέρα του χιλιάδες φορές
Αφού απάντηση δεν έπαιρνε κοίταξε το ρολόι του 2 και 10 !!!!!!!!!!!!!
Τον έπιασε πανικός.
Η Πόπη. Ο λεκές, το μπλουζάκι.
Μετά βίας ,σαν να πέρασε αιώνας, η ώρα έφτασε δυο και μίση και το το τηλέφωνο δεν απαντούσε!!!!!!!!!!!!!
Άφησε να περάσουν 5 λεπτά ακόμη και πήρε την Πόπη στο κινητό
Τίποτε.
Μα τι στο διάολο. Κάνεις δεν απαντά!!!!!!!
Κοίταξε έξω από το παράθυρο . Όλα εντάξει . Κόσμος κι αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν κανονικά. . Oχι δεν είχε γίνει ο αναμενόμενος άοσμος ,άχρους , αθόρυβος , καταστρεπτικός πυρηνικός όλεθρος που να εξαφάνιζε μόνο ζώντα όντα.
Ακόμη κι ο Σώτος ο γνωστός σκύλος της Βουκουρεστίου απολάμβανε ένα σάντουιτς με σολωμό στην συνηθισμένη του θέση.
Ζήτησε από τον δίπλα του να δει αν θα χτυπούσε το κινητό του στην κλήση που θα του έκανε .
Καθυστέρησε να χτυπήσει ,αλλά χτύπησε .Τα μαύρα μάτια σου!!!!!!!!!!! Σκυλάς ο συνάδελφος σκέφτηκε .
Πέθανε κι η τελευταία του ελπίδα μπας κι όλα ήταν μια σύμπτωση τεχνικών ανωμαλιών των δικτύων.
Ξαναμπήκε στο μπάνιο και ξανακοίταξε τον λεκέ .
Τι να δει?
Το άγχος κι η αγωνία του, ο ιδρώτας που κυλούσε ανεξέλεγκτος έκανε τον λεκέ σαν μια μεγάλη μπεζ στάμπα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ήταν αδύνατον να εμφανιστεί κάπου .
Η ώρα?
Τρεις και δέκα .
Κοίταξε το πορτοφόλι του . Χαρτονομίσματα σύνολο 75 ευρώ . Κέρματα . Δώδεκα και τριανταπέντε . Σύνολο εξήντα επτά και τριάντα πέντε. Δηλαδή καφέδες δυο ,ήτοι πέντε και εξήντα. Τσιγάρα τρία και ογδόντα, καινούργιο μπλουζάκι σαράντα το λιγότερο . Λεφτά στην τράπεζα . Ούτε σεντ. Άντε την Κυριακή θα φάει στη μητέρα του. Αν η Πόπη ήθελε να πάνε για ποτό? Μμμμμμμμμμμ θα της έλεγε ότι τόχει κόψει γιατί έτσι του σύστησε ο γιατρός του. Καλό.
Τρεις και μισή. Όλοι φεύγουν .
Πήρε την Πόπη. Και πάλι δεν απάντησε
Αγανάκτησε
Σήκωσε το μωρή μαλακισμένη.
Προφανώς η Πόπη δεν το άκουσε αυτο γιατί και στην δεύτερη κλήση του δεν απάντησε.
Σιχαινόταν τα μηνύματα σε τηλεφωνητές. Δεν άφησε μήνυμα. Απλά θα περίμενε να τον καλέσει η Πόπη .
Σηκώθηκε από το γραφείο του αργά . Κατέβηκε τις σκάλες αργά. Βγήκε από το κτίριο αργά .
Ήθελε να εγκλωβίσει τον χρόνο. Να μην αγωνιά. Αλλά τα πράγματα να πάρουν την κανονική τους φορά, το κανονικό τους χρόνο.
Πέρασε απέναντι σ΄ ένα κατάστημα ανδρικών ρούχων. Χάζευε τα μπλουζάκια .
Χρώματα.
Όλα χάλια.
Μα να. Ένα μπεζ γλυκό σαν σοκολάτα γάλακτος ,που πιο γάλακτος δεν γινόταν.
Tιμή 39 ευρώ. Μια χαρά θα του εεμεναν και κάποια χρήματα.
Περιχαρής , άντε να μην προοικονομήσω την συνέχεια. Έφτασε στο ταμείο-εξυπηρέτηση πελατών –δημόσιες σχέσεις-λέγε με Μανώλη
-αυτό στο Xlarge
-ε δεν το έχω !!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ταμπλάς!!!!!!!!!!!!!
Η ώρα τέσσερις παρά είκοσι .
Τι να κάνει ? Να πάρει πάλι την Πόπη τηλέφωνο ή να ξανακοιτάξει για μπλουζάκι?
Η να γαμοσταυρίσει την μαύρη του την τύχη?
Έφυγε από τον Μανώλη με μπλουζάκι των 90 ευρώ. Έδωσε 50 και τα υπόλοιπα θα του τα έδινε την Τρίτη, όταν έμπαινε κι ο μισθός του στην Τράπεζα.
Η ώρα τέσσερις κι η Πόπη ούτε ένα μήνυμα .
Την ξαναπήρε, μην υπολογίζοντας πόσο γελοίος θα φαινόταν .
Τίποτα και πάλι .Χτυπάει , ττυπάει. Μέτρησε επτά φορές και μετά η ναζιάρικη φωνή της. Λείπω, αφήστε μήνυμα.
Λείπει από πού λείπει? Από ποιο μέρος ?
Φοβερά εκνευρισμένος πήγε προς το σπίτι του.
Ούτε γνώρισε την διαδρομή, ούτε πρόσεξε τι συμβαίνει γύρω του. Ούτε κατάλαβε πόση ώρα περπατούσε. Μέχρι που έπρεπε να ανοίξει την πόρτα της πολυκατοικίας.
Τότε συνειδητοποίησε, ότι είχε φτάσει.
Ανέβηκε γρήγορα στο διαμέρισμα του .
Χτυπάει το κινητό του ή του φαίνεται?
Το έβγαλε αργά αργά από την τσέπη του. Κοίταξε καλά και κοίταξε πάλι . Η Πόπη
Είχε 3 επιλογές
1.να το αφήσει να χτυπάει και να το σηκώσει μετά από 2 ώρες για σπάσιμο
2.να το σηκώσει και να απαντήσει αδιάφορα
3.Να το σηκώσει και να αρχίσει τα μπινελίκια
Αν και η τρίτη επιλογή του φαινόταν η καλλίτερη και ταίριαζε με την διάθεση του, προτίμησε να σηκώσει το τηλέφωνο και να της μιλήσει αδιάφορα.
Το σήκωσε
-Μωρό μουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ. Είμαι κάτω από το σπίτι σου σχεδόν . Άσε τι έπαθα έπεσε κρουασάν σοκολάτας στο μπλουζάκι μου και πήγα να αλλάξω στο σπίτι. Γι αυτό δεν σήκωνα το κινητό .
-Οκ σε περιμένω μόλις μπήκα κι εγώ. Έλα να πιούμε τον καφέ μας εδώ.
-Όχι ρε αγάπη μου δεν γινεταιιιιιιιιιιι . Έχω κανονίσει ταξίδι για Ναύπλιο. Έρχομαι να μου δώσεις 150 ευρώ . Ειχα χρήματα, αλλά αγόρασα ένα καινούργιο μπλουζάκι . Την Τρίτη θα στα γυρίσω
.Ντινγκλόν χτύπησε το κουδούνι του σπιτιού του.

[sevenseas]

ντροπηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη

μα ειναι δυνατο ενα κοριτσακι 3 χρονων να ξερει την διαφορα μεταξυ Πασχα και Χριστουγέννων ?


ειναι δυνατον , πεστε μου, να εχει μια υψιστη ρατσιστικη αντιληψη και να καταννοει, οτι αν φορέσει κοκκινο σκουφο, θα την ονοματισουν εν ριπη οφθαλμου, κοκκινοσκουφίτσα?


και μια ζωή να μισει τους λικους?

κα να την κυνηγανε διαφοες οικολογικες οργανωσεις?

και να [εριφέρεται ως προσωπικο ΚΑΠΗ με ενα καλαθακι ανα χειρας στο ζουγκλωδες μονοπατι προς την συνταξουχο του ταμειου μεταλλου γιαγια της?

μα τοσο ακαρδοι ειστε?

να εφευρισκετε τέτοια παραμυθια ?

σαν τον κοντορεβυθουλη ή σαν την ωραια κοιμωμενη ?

μα καλα ο Stephen King τε εγραψε?

ο Τarantino τα σκηνοθετησε?

ερχονται Χριστουγεννα !!!!!!!!!!!!!

τσουκριστε τα τσουρεκια σας

ψηστε την μαγειριτσα !!!!!!!!

καλα Πασχουγεννα συντροφοι

[sevenseas]

ψιτ και ξουτ

Μια φορά κι έναν καιρό ,όχι πολύ παλιά αλλά όχι και τελευταία μια χοντρούλα γκρίζα γάτα με πονηρά πράσινα ματάκια έφερε στον κόσμο των γατιών δυο μικρά γατάκια .
Τα γατάκια δεν είχαν όνομα όταν γεννηθήκαν , γιατί ονόματα στα γατιά δίνουν μόνο οι άνθρωποι .
Γι αυτό όμως δεν είμαι τόσο σίγουρος, αλλά σαν άνθρωπος αυτό πιστεύω.
Τα γατάκια μεγάλωναν, που λέτε , μαζί με την μαμά τους, που κάποτε, όταν ζούσε σ΄ένα σπίτι ανθρώπων την φώναζαν γκριζούλα, από το χρώμα της .
Κρίμα γιατί η γκριζούλα ήθελε να την φώναζαν με ένα όνομα που θα εμοιαζε με τα μάτια της . Αλλά δεν μπορούσε να το ζητήσει.
Το μόνο , που μπορούσε να κάνει είναι να νιαουρίζει τσαντισμένα όταν την φώναζαν γκριζούλα.

Πέρασε κανένας μήνας και τα γατάκια άρχιζαν σιγά ,σιγά να φεύγουν από την γκριζούλα.
Άρχιζαν να βολτάρουν , έμαθαν να ψάχνουν στα σκουπίδια ,να παίζουν με άλλα γατάκια και να φέρονται γενικά σαν γάτες.

Μην νομίζετε ότι τα δυο γατάκια έμοιαζαν σαν αδέλφια .
Καθόλου !!!!!!!!!!!
Το ένα γατάκι , πρέπει να ήταν μαύρο. Και λέω πρέπει γιατί το χρώμα του δεν το ήξερε κανένας, μόνο η μαμά του ίσως. . Συνέχεια κυλιόταν σε λάσπες, σκουπίδια και είχε μαυρίσει το τρίχωμα του . Αφήστε όπως δεν του άρεσε η καθαριότητα δεν άλλαζε το χρώμα του .
Έκανε ένα σωρό σκανδαλιές. Έτρωγε έξω , από τα σκουπίδια , που εύρισκε . Αν οι γάτες έπιναν οινόπνευμα, μπορεί να ήταν συνέχεια μεθυσμένο. Τριγυρνούσε στην ταβέρνα του Τσίκνα ,εκεί κοντά . Ανέβαινε στα τραπέζια , έγλυφε την φέτα , ιδως αν ήταν με λάδι και ρίγανη , και τα τηγανητά ψαράκια. Έμπαινε στις τσάντες των κυριών , που ούρλιαζαν όταν το έβλεπαν μέσα.
Μάλιστα μια κυρία δεν το είχε δει να μπαίνει στην τσάντα της κι έφυγε με το γατί μέσα, μέχρι του το κατάλαβε και την έπιασε υστερία .Φώναζε βοήθεια κι έβριζε τον Τσίκνα που δεν έδιωχνε αυτό το παλιόγατο αλλά το άφηνε να μπαίνει στο μαγαζί του.
Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι , όταν έβλεπαν αυτό το γατί, να κάνει φασαρίες, να είναι βρώμικο του φώναζαν
Ξουτ.

Πολλά είπα για το γατάκι αυτό όμως


Το άλλο το γατάκι ήταν ξανθούλι με πράσινα φωτεινά ματάκια σαν της μαμάς του .
Πεντακάθαρο με τρίχωμα που γυάλιζε σαν να είχε λουστεί με το πιο ακριβό σαμπουάν
Το τάιζε ακόμη η μαμά του κι ας το κορόιδευε γι αυτό το αδελφάκι του το Ξουτ ..


Ήταν πολύ καλό στην συμπεριφορά του. Όταν πλησίαζε ανθρώπους , ήταν διστακτικό αλλά ευγενικό. Νιαούριζε σιγά και γλυκά , έτσι που τους προκαλούσε να το αγαπήσουν .
Όλοι, λοιπόν το ήθελαν κοντά τους και του φώναζαν

Ψιτ

Έτσι λοιπόν τα δυο γατάκια απόκτησαn ονόματα

Το Ψιτ και το Ξουτ.

Οι άνθρωποι έλεγαν στα παιδάκια τους να ένα καλό γατάκι για τον ψιτ, αλλά και ένα παλιόγατο για το ξουτ.

Και τα μικρά παιδάκια αναρωτιόντουσαν γιατί υπάρχουν και καλά και κακά γατάκια?
Μα όλα ίδια δε είναι?
Τελικά τα γατάκια είναι κακά ή καλά γατάκια?
Κι αμέσως έτρεχαν να λύσουν την απορία τους οι γονείς τους.
Να το καλό γατάκι ακούει την μαμά τους, τρώει το φαγητό του και δεν κάνει φασαρίες.
Το κακό όμως γατάκι, που κάνει φασαρίες και σκανδαλιές κάνει δεν το θέλει και το διώχνει .
Κι πέρασε πολύς καιρός
Μέχρι που ένα πρωί ο ξουτ εμφανίστηκε ολοκάθαρος μπροστά τους περιποιημένη και ήσυχο με μια κόκκινη κορδελίτσα στον λαιμό τους να νιαουρίζει ευγενικά.
Και τότε παρατήρησαν το χρώμα του.
Εάν γατάκι με άσπρο τρίχωμα και πράσινα ματάκια σαν την μαμά του. Κι ησύχασαν όλοι
Έτσι όπως ησυχάζει ο βοσκός όταν γυρίζει το πρόβατο στην στάνη .
Με χαιρεακία ............

[sevenseas]

Παιδεύτηκε που η  κυρά Οφηλία. Τι εξετάσεις. Τι γιατροί . Περνάγανε τα χρόνια κι ο κυρ Χρυσόστομος διάδοχο δεν έβλεπε .
 Ρεζίλι είχε γίνει . Πώς να ζητήσει τους τόκους από τους οφειλέτες του? Πώς να πουλήσει τα κατεσχέμενα διαμερίσματα .Πως να τάξει για δεύτερο όροφο τα υπόγεια?
Και να θυμηθήκαν την Παναγιά του χωριού του κυρ. Χρυσοστόμου . Τάμα κάνανε . Κι αύξησε ο Χρυσοστομος τους τόκους να γίνει τάμα τρανό. Κι έπιασε. Κι η κυρά Οφηλια το γέννησε. Ναι το γέννησε.
Τον διάδοχο, τον κανακάρη, τον μονογενή .
Στα ωπα ωπα, μην του λείψει τίποτε. Με το κουτάλι τον ταΐζε, να γίνει δυνατό το παιδί, μην αρρωστήσει ντε  .Κι αυτό, φτου του , το καμάρι μου δεν έλεγε όχι. Όλο το φαί κάτω.
Έφτασε να πάει σχολείο , και πήγε ,με οδυνη της κυρά Οφηλίας. Πως θα λείπει το παιδί τόσες ώρες? Τι θα τρώγει? Κι έμενε κανακάρης μέσα στα διαλείμματα , να φάει το χρυσό μου ότι του έβαζε η μαμά στο καλαθάκι του .Αχουτοοοοοοοοοοοοοοοοο . Είχε γίνει ο περίγελως του σχολείου. Ολο ρε μαλακα και ρε μαλακα, παει ξεχασε το ονομα του .
Είδε και αποείδε ο έρμος ο κανακάρης να κάνει έναν φίλο , μια φίλη. Μπαααααααα ούτε τον πλησίαζαν .
Μεγάλωσε ο μπούλης και πήγε γυμνάσιο . Όχι ότι το τελείωσε. Ούτε στρατό πήγε. Έχασε η πατρίδα έναν ακοίμητο ο φρουρό , αλλά κέρδισε πέντε μερίδες συσσίτιο .Κι έτσι για να κάνει κανα φίλο  ακολούθησε τα ρεμάλια του σχολείου . Αλλά τι μαγκιές να κάνει ο δόλιος? Γι αυτόν η μαγκιά ήταν βουνό θεόρατο . Φοβόταν ακόμη και να ρίξει ένα μπουγέλο, όπως φοβόταν τα αεροπλάνα, τα πλοία, το ύψος .
Με τα φράγκα, που του έδιναν για χαρτζιλίκι , αγόρασε λίγη μαγκιά. Στις πουτάνες η παρεά ?τα φράγκα ο κανακάρης. Χασισάκι η παρέα ? τα φράγκα πάλι ο μονογενής . Δεν το άντεχε να τον έχουν όλοι στην άκρια. Να μην τον κάνουν παρέα, Να τον φωνάζουν ζαμπονάκια , μια και καταβρόχθιζε 3 ζαμπονοτυρόπιττες στην καθισιά του.
Μεγάλωσε που λέτε η κουραδομηχανή . Γυναίκα? Ε θα του έβρισκε η μαμά, τα ξαδέλφια , το σόι .Θα μου πείτε δύσκολο . Ε, τα φράγκα τα κανονίζουν όλα !!!!!!! Κι ας λένε παπαριές οι φεμινίστριες . Και ευρέθη γυνή. Έλα μωρέ, ένα σπίτι θα του έχτιζε ο μπαμπάς, θα έβαζε κι εντοιχισμένη κουζίνα και η κυρά Οφηλία να μένει μαζί να ταΐζει το κανακάρη, όχι να τρώγει όλο ζαμπονοτυρόπιττες το παιδί και σιγά μην δεν εύρισκε σύζυγο .
Άντε τώρα.
Τι άλλο μένει? Ένα παιδί .Εδώ  τα πράγματα γίνονται δύσκολα. Η παραγωγή σπέρματος ,  ως φαίνεται είναι αντιθέτως ανάλογη με το λίπος του παραγωγού.
Και τελικά το γέννησε χωρίς τάμα. Ναι το γέννησε. Τον διάδοχο, τον κανακάρη, τον μονογενή . Στα ωπα ωπα, μην του λείψει τίποτε. Με το κουτάλι τον ταΐζε, να γίνει δυνατό το παιδί, μην αρρωστήσει ντε  .Κι αυτό, φτου του , το καμάρι μου δεν έλεγε όχι. Όλο το φαί κάτω. Έφτασε ………………………….

[KostasD33]

Γιώργη ειλικρινά από τις καλύτερες ιστορίες σου

[sevenseas]

Αποκοιμήθηκα
Αφού βρήκα μια βολική θέση στο λεωφορείο
Πολλές οι ώρες της δουλειάς κι ο ύπνος λιγοστός
Και το φιλεύσπλαχνο τράνταγμα στις λακκούβες της Ασκληπιού με βύθισε πιο πολύ
Μέχρι που οι γνώριμοι ήχοι του κουδουνιού της στάσης, του φρεναρίσματος  χάθηκαν
Μέχρι που οι λακκούβες έγιναν κύματα κι έγιναν χωματόδρομος
Και μέχρι που οι ήχοι ακούστηκαν σαν σε όνειρο
Αυτοί οι ήχοι , που δεν ξέρεις αν πρέπει να τους πιστέψεις
Κι άνοιξα τα μάτια μου  δειλά μέσα σε φωνές, ποδοβολητά αφίσες  του Χο Τσι Μινχ
Κι  άνοιξα τα αυτιά μου ανάμεσα σε οργισμένους Χμερ και τρομαγμένους χωρικούς
ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΑΓΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ – ΝΙΕΤΝΑΜ ,ανταπόκριση Καμπότζη

[sevenseas]

Κυριακη......................
.από Γιώργος Κωτσαρίδης, Κυριακή, 24 Ιουνίου 2012 στις 11:58 π.μ. ·ΔημόσιαΦίλοι (+)Φίλοι (εξαιρούνται οι Γνωστοί)Μόνο εγώ (+)ΠροσαρμογήΣτενοί φίλοιpenessiΔείτε όλες τις λίστες...ΟικογένειαArt In MotionΑ΄ Προτυπο Γυμνασια Αρρενων ΑθηνωνΝΟΜΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝΠεριοχή AthensΔΝΤΓνωστοίΕπιστροφή
ΔημόσιαΦίλοιΦίλοι (εξαιρούνται οι Γνωστοί)Μόνο εγώΠροσαρμογήΣτενοί φίλοιpenessiΔείτε όλες τις λίστες...ΟικογένειαArt In MotionΑ΄ Προτυπο Γυμνασια Αρρενων ΑθηνωνΝΟΜΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝΠεριοχή AthensΔΝΤΓνωστοίΕπιστροφή.για μενα σημαινει τραντζιστορακι  να αναμεταδιδει αγωνες του Ολυμπιακου και το Θεατρο της Κυριακης στην ΕΙΡΤ

σημαινει ατελειωτη πεζοπορια τα πρωιινα, ως προφαση

για να αισθανθω ελευθερος και μονος

ελευθερος να παρατηρω γυρω μου

τις γειτονιες που περνουσα με γοργο βημα

σχεδον τρέξιμο

αλλα κι μονος προσπαθώντας να ανασυγτροτήσω της σκεψεις μου κοιριδευοντας τον εαυτο μου οτι η επομενη μερα, η Δευτέρα. ειναι η απαρχη μιας νεας ζωης .εις Ματην.........................

Και διαβασmα ,για στο σχολειο,

Στο ατεγκτο Α΄Γυμνασιο , με καθηγητες ετοιμους να σε φανε.............

ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΥΡΙΑΚΗ

δεν βλεπω την λόγο να μενω απρακτος μια μερα της βδομαδας

Την Κυριακη παντα την θεωρούσα μιζερη

οπως μιζερες θεωρουσα τις κυριακατικες οικογενιακες επισκεψεις και τραπεζια

Οπως μιζερους παρατηρω τους χωρισμενους πατεραδας να εξαντλουν την κυριακατικη επικονωνια στα Goodies

Οπως μιζερους του οδηγους που τρεχουν τις κυριακες να βαψουν  τα καγκλα του εξοχικου τους

Καθε Κυριακη νοιωθω αορατος !!!!!!!!!!!!!!!

προχωρω στην πολη  ετος οπτικου πεδιιου των οχηάτων, των περαστικων ,των ζητιανων , των μικροπωλητων κι εν γενει του ανθωπινου ειδους

δεν αντεχω αλλο

ακομη και τα μπαρ ειναι κλειστα την Κυριακη.

Αργει η παρε α μου ....................

[sevenseas]

η κυρια Λιτσα και το βιβλιοπωλειο της Εστιας
Θα πήγαινα πρώτες τάξεις δημοτικού, όταν άθλε επίσκεψη στο σπίτι μας μια φίλη της μητέρας μου , η κυρία Λιτσα, Σύζυγος καπετάνιου, με μετοχές στην ναυτιλια , είχε κάποιο τουπέ γι΄αυτό δεν την πολυχωνευα. Είχε μείνει ιστορικό όταν μας ειχα πάλι επισκεφτεί και με ρώτησε – Γιωργάκη σου άρεσε το τσουρέκι που σου έστειλα την πρωτοχρονιά?
Η απάντηση μου άφησε εμβρόντητη την μητέρα ου
-Όμως ηταν ήταν ξερό , δεν τρωγόταν!!!!!!!!!
Λόγω της κακής της εμπειρίας στα φαγώσιμα, σήμερα ήλθε με δώρο για μένα ένα βιβλίο. Μια συλλογή διηγημάτων του Ζαχαρία Παπαντωνίου.
Αν  ήξερε η κυρία Λιτσα, ότι μεταξύ των ακίνδυνων ακαδημαϊκών  αφηγημάτων περιείχε και την περίπτωση κάποιου νέου  της παλιάς της εποχής , που τον κόλλησε αφροδίσιο νόσημα κάποια φιλενάδα του θα είχε αυτοκτονήσει από ντροπη.
Αλλά δεν το είχε ξεφυλλίσει
Εγώ όμως κόλλησα και το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα, μπας και βγάλω άκρη.
ΕΔΟΣΕΙΣ Ι.Δ. Κολλάρου  , Βιβλιοπωλείων  ΕΣΤΙΑ.
Πήγα Γυμνάσιο , Πανεπιστήμιο α αλισκόμενος στην ανάγνωση ξένων συγγραφέων υπερρεαλιστών και μπίτνικς , όταν προς το τέλος του πανεπιστημίου , μου έφερε δώρο η τότε καλή μου  ένα εκπληκτικό βιβλίο ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ. Έτσι λάτρεψα την γενιά του 30, αυτών δηλαδή που ανέδειξαν το μοναδικό ελληνικό λογοτεχνικό  είδος , την ηθογραφία .των συνεχιστών του μεγάλου δάσκαλου Παπαδιαμάντη.
Όλα τα έργα τους ήταν βέβαιο ότι θα τα εύρισκα στου Κολάρου, στο βιβλιοπωλείο της Εστίας
Λευκοί τόμοι , μικρού μεγέθους όλοι στο ίδιο στυλ .στην ράχη με μαύρα γράμματα το όνομα του συγγραφέα και με κόκκινα γράμματα ο τίτλος. Χαρτί υπόλευκο . αβέβαιο λευκό , όπως λέει ο φίλος μου ο Κώστας Καναβούρης  100 γραμμαρίων, το σωστό χαρτί  για ένα βιβλίο.
Μέχρι τώρα στις σαββατιάτικες βόλτες μου στα βιβλιοπωλεία το βιβλιοπωλείο της Εστίας επί τα οδού Σόλωνος ηταν τακτικός προορισμός μου.
Αλλα φευ , πήρε κι αυτό την σειρα του
Βιβλιοπωλείο Ι. Σιδέρη
Φωλιά του βιβλίου
Κάουφμαν
Άγρα του Πετσόπουλου
Κι άλλα μύρια

[sevenseas]

Περπατώντας  μια νύχτα του Μαΐου ,σε κάποιο δάσος της Κυνουρίας μέσα στα μυρωδάτα φυτά και τα αναπεπταμένα φύλλα των δέντρων αντίκρισα ένα φυτό παράξενο κι αλλόκοτο, με μπλε καρπούς που ξεφύτρωναν από πρασινωπά φύλλα ενός χαμηλού  θάμνου σε σήμα αυγού.

Σχεδόν άπειρος στο να ξεχωρίζω  τα είδη των φυτών και την ποικιλία ένοιωσε αμήχανος. Αλλά διάολε τέτοιο φυτό δεν είχα ματαδεί. Το περιεργάστηκα όσο η αδύναμη όραση μου και το ελάχιστο φως του φεγγαριού κατάφερνε  να εισδύσει στις φυλλωσιές του  δάσους,

Κατέληξα στο συμπέρασμα , ότι ήταν κάτι τουλάχιστον περίεργο

Αποκαμωμένος από την πορεία ,με πήρε ο ύπνος αμέσως  σαν έφτασα στο σπίτι.

Δεν παίρνω όρκο, αλλά το φυτό αυτό ήρθε στον ύπνο μου με ανθρώπινη μορφή και προσπάθησε να μου μιλήσει, πλην όμως , δεν έβγαζε φωνή αλλά τον ήχο που βγάζουν τα φύλλα όταν τα διαπερνά ενός δυνατός άνεμος, σαν μια στριγκλιά απόγνωσης κι απελπισίας, σαν το επίμονο τσίριγμα ενός μουγκού

ρώτησα τις επόμενες μέρες τους ντόπιους να μου πουν τι σοι φυτό είναι αυτό

Θα' φταίγε μάλλον η αδυναμία της περιγραφής μου, το ότι θέλω να περιγράφω το αρχίζω από το τέλος και φτάνω στην αρχή, έτσι που με κοιτάνε με απορία .

Ρωτώντας έφτασα στον μπάρμπα Βούλγαρη απόμαχο της αγροτιάς.

Τυφλός και γέρων ο μπάρμπα Βούλγαρης έδειξε  ενδιαφέρον στην περιγραφή μου

Ίσως με λυπήθηκε , σκέφτηκα,

Τελειώνοντας όσα εξιστόρησα με στεντόρεια φωνή, χωρίς κανένα ενδοιασμό, απεφάνθη ως ειδήμων

-Είναι το μουγοκοτσάγαλο !!!!!!!!!!

Σούφρωσα τα χείλη μου ,απορών

Και συνέχισε.

Αυτό το φυτό δεν είναι ντόπιο , το έχουν φέρει οι νεράιδες από της γης.

Όποιος φάει τον καρπό του χάνει την λαλιά του, όπως είχε πάθει ο τρελλοΣωτήρος, κι άρχισε να μου διηγείται την ιστορία του  Σωτήρη, που έφαγε τον καρπό , μουγκάθηκε και λωλάθηκε ο πανταβός,.....................

Άνοιξα την πόρτα της καλύβας του μπαρμπαΒούλγαρη κι έφυγα.

Τα βήματα μου με οδήγησαν στο δάσος, ψάχνοντας βρήκα το φυτό  της  χθεσινής βραδιάς ,κι ήταν εύκολο να το βρω μιας κι βρισκόταν καμιά εικοσαριά μέτρα μέσα στο δάσος, απ κει που τέλειωνε το μονοπάτι της μουγκής

Και  να , το βρήκα, μα δεν είχε παρά δυο μόνο καρπούς, .............

Έκανα να  φύγω οταν είδα δυο πουλιά να ερωτοτροπούν στα κλαδιά λίγο  πάνω από το φυτό.

Τα τρόμαξα ως φαίνεται και πέταξαν

Καμιά λαλιά δεν έβγαζαν ,παρότι είχαν ανοιχτό τα ραμφη σε μια προσπάθεια να τιτιβίσουν......................

 

Σ.σ. στην περιοχή είναι διαδεδομένες οι ιστορίες με νεραΐδες

Θυμάμαι να μου διηγούνται ότι προπάππους μου ο Σαράντος ένα βράδυ που πήγε να πάρει νερό από την πηγή Λουτσίτσα βρήκε μια χρυσή χτένα. Έκανε το λάθος να την πάρει μαζί του, Το επόμενο βράδυ άκουσε πολλές γυναικείες φωνές, που τις απέδωσε σε νεράιδες να του φωνάζουν

Σαράντο φέρε την χτένα στην Λουτσίτσα για θα πάθεις μέγα κακό

[sevenseas]

είναι περίεργο να ασχολούμαι , με την παρατήρηση μιας βόμβας Μολότοφ ?
κι όμως
στην χθεσινή διαδήλωση δεν με ένοιαξαν τα συνθήματα
ούτε το πλήθος που συμμετείχε,
αλλά αυτή και μόνο αυτή κόκκινη φλόγα κου κυλούσε στον δρόμο
γρήγορα, αλλά όμορφα
βραχύβια , αλλά εντυπωσιακή
σαν τon σαγηνευτικό χορό μιας χορεύτριας που κρατεί ένα κόκκινο-πορτοκαλι σατέν μαντήλι
και που το εξαφανίζει με μια κίνηση , με μια στροφή

[sevenseas]

•   Ολγα ,Ντινα , Βασιλη Παραμυθι χωρις ονομα . Στο θεατρο Μυρατ τοτε , Αθηνων σημερα ,οπως το ονομασε ο Βιλλης . 16χρονα τοτε . Εχω νεα . Εφυγε ο Ιακωβος . Καιρος να ξαναπιασω τα Θεατρικα Β . . . . .