Τι κάνουμε σύντροφε?

[Pappas10]

.....& αν εχεις δικιο & η πλειοψηφια συντασσεται υπερ...ΔΙΚΑΙΩΝΕΣΑΙ. :salut:

Είναι λίγο αφελής αυτή η άποψη αλλά θεωρώ ότι απλά "τραβιέται" στο αντίθετο άκρο της ένοπλης βίας που είναι εξ' ίσου επικίνδυνη. Ιδίως όταν δεν έχει σχέδιο

Πάντως δεν υπάρχει κοινωνική ή άλλη επανάσταση χωρίς βία. Και δεν γνωρίζω - ιστορικά τουλάχιστον - συνταρακτικές κοινωνικές ή πολιτικές μεταβολές που δεν είχαν και τα θύματα τους... έστω κι αν αυτά δεν έπεσαν νεκρά από σφαίρες.

Τέλος για τον Κομαντάντε, συμφωνώ ότι έχει γίνει από μπλουζάκι μέχρι αναπτήρας  (έχω και μπλουζάκι και αναπτύρα και αφίσα του... του Τζόρνταν όμως δεν είχα ποτέ.. είχα του Άρη, του Μπακούνιν (την είδε ο πάντρε και με έπιασες στις φάπες και την κατέβασα) εκείνη την κλσική με τον Φαντάρο και το why, τον Έλβις Χ 3 και μία Γιαπωνέζικη που έλεγε "Καμικάζι" με ιδεογράμματα)  αλλά δεν φταίει εκείνος.

Η Ζωή του Τσε είναι ένα εγχειρίδιο του καλού αστικού επαναστάτη . Ήταν μεγάλη μορφή ο Τσε και γι' αυτό σκοτώθηκε. Και δεν έδρασε με βία... αντέδρασε με βία. Εκτός αν πιστεύεις ότι καθεστώτα αλά Μπατίστα (όχι τον Ντάνελ που ήταν παικταράς, τον άλλον τον Φουλγέντσιο της κούβας) σου έδιναν πολλά περιθώρια μη βίαιης αντίδρασης.

Κατά τη γνώμη μου, ο Τσε έγινε μπλουζάκι γιατί ο θάνατος του ήταν πολύ πιο επικίνδυνος από το όταν ήταν ζωντανός. Ουσιαστικά η "εμπορευματοποίηση" του συνέβαλε στο να γίνει η εικόνα του μέρος της "επανάστασης" της ροκ και ουχί του επαναστατικού πολέμου που πρέσβευε. Νομίζω ότι οι πολέμιοι του Τσε ακριβώς αυτό ήθελαν. Να ξέρουν όλοι το πρόσωπο του και όχι τα πιστεύω και τη δράση του.

Ρε αφήστε με σας λέω.....

ΠΑΝΑΘΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑααααααααααα

[Pappas10]

Το ’64 - ’65 στην οδό Αθηνάς, στην Κουμουνδούρου, και πιο πάνω στα Χαφτεία και στα μαγαζιά της Αιόλου, ένας πορτοφολάς έκανε θραύση. Είχε σκυλιάσει η Δίωξη να βάλει στο χέρι τον Μήτσο. Κοντούλης, ευκίνητος, αστραπή, σαΐνι και γλυκός.
Κάποια στιγμή τον γράπωσαν. Πού θα πήγαινε... και φυσικά τον έχωσαν στον Κορυδαλλό αρχές του ’68.
Η Χούντα στο φόρτε της, γεμάτες οι φυλακές και ο Μήτσος στον Κορυδαλλό άρχισε παρέες με τους πολιτικούς. Μαγγάκης, Πεπονής, Καράγιωργας, Βερυβάκης και ο Μήτσος από κοντά, να τους κάνει θελήματα και να ακούει και να μη χορταίνει.
Δημοκρατίες, ελευθερίες, ισότητες, δικαιοσύνη, ο Μητσάρας στο τέλος από πορτοφολάς που μπήκε, ινστρούχτορας βγήκε. Καλό σχολείο η φυλακή! Και όταν βγήκε ο Μητσάρας, βρήκε και τις άκρες και οργανώθηκε στο Π.Α.Κ. του Αντρέα. Και όπως ήταν μάγκας και σαΐνι αναστέναζαν τα Xαφτεία και η Κουμουνδούρου από τις μπόμπες αυτή τη φορά.
Πάλι σκύλιασε η Ασφάλεια, πάλι ο Μήτσος στον Κορυδαλλό. Αυτή τη φορά αγνώριστος. Οι πολιτικοί πια τον αντιμετώπιζαν ισότιμα. Και μετρούσε και η γνώμη του και ο Μήτσος ήταν παθιασμένος και ονειρευόταν μια κοινωνία δίκαιη, σοσιαλιστική, ελεύθερη, που τα αγαθά (και οι γυναίκες θα ανήκαν σε όλους, ήταν και γυναικάς ο Μήτσος, καθ’ ότι μάγκας και σαΐνι και γλυκός επαναστάτης.
Σχημάτισε και «σκιώδη κυβέρνηση» ο Μήτσος μέσα στη φυλακή. Ο ίδιος ανάλαβε το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, για να επιβάλλει επιτέλους την τάξη που είχε στο μυαλό του, ο Μαγκάκης το υπουργείο Παιδείας, αλλά παρεξηγήθηκε δεν το ήθελε, έλεγε ότι άξιζε για κάτι καλύτερο, ο Μήτσος τράβαγε τα μαλλιά του με τους παλαιοκομματικούς που είχε μπλέξει. Αυτός στο μυαλό του είχε τον ένοπλο λαϊκό αγώνα που θ’ άλλαζε την κοινωνία...
Ήρθε και η μεταπολίτευση, ο Μήτσος απελευθέρωση περίμενε, αποφυλακίστηκαν όλοι, άλλοι υπουργοί, άλλοι κεντρικές επιτροπές, άλλοι βουλευτές και ο Μήτσος να γυρνάει στα κομματικά γραφεία, στις γιορτές Νεολαίας, στις διαδηλώσεις και να φωνάζει, βρε σύντροφοι άλλα εμείς λέγαμε, άλλα πιστεύαμε, ελάτε να φτιάξουμε το ΠΑΣΟΚ των ονείρων μας, το κίνημα του λαού, την απελευθέρωση...
Τον άκουγαν και χαμογέλαγαν. Τον καθησύχαζα κιόλας, εντάξει ρε Μήτσο, όλα θα τα κάνουμε, όλα θα γίνουν! Φιλαράκια και συναγωνιστές του Μήτσου ήταν ο Γιάννης ο Χρυσάφης και ο Δημήτρης ο Πράτσος. Αυτοί τον καταλάβαιναν τα βράδια που ανταμώναν καμιά φορά στον Φούντα ή στον Μπαρμπα-Γιάννη. Ακόμη κι ο ίδιος ο Αντρέας τον είχε καλέσει για κουβέντα.
«Πρόεδρε, δεν είναι αυτό το ΠΑΣΟΚ που λέγαμε...», επέμενε ο Μήτσος. Δεν έγινε πορτοφολάς, δεν έγινε πολιτικός, δεν έγινε στέλεχος, μόνο που άρχισε να πίνει και να δέρνεται με τους μπάτσους και τους κομματικούς στις διαδηλώσεις και στις πορείες.
Τον μάζεψαν οι σκουπιδιάρηδες μαζί με πλαστικές σημαίες ξημερώματα στα Προπύλαια. Κύρωση του ήπατος. Τον έκλαψαν δύο αλανιάρες φοιτήτριες...

Είναι αληθινή ιστορία; Γιατί δεν την ξέρω;;;;

Πω πω ρε φίλε τι λες τώρα.... τρελάθηκα μα μεν. Υπάρχει τέτοια παλαιοπασοκική ιστορία;;;;

[riaghul]

Δεν ξέρω αν δύναμαι να συνομιλώ αλλά πιστεύω στη δημοκρατία σεβόμενη την ελευθερία του καθενός να εκφράζεται... και τις απόψεις μου  σαφώς που απορρέουν μέσα απο μια δική μου διαδρομή στη ζωή.
Παρεμβάλλεται όμως ενας τεράστιος μονόλογος που ζητώ συγνώμη απο τον γράφοντα διότι αδυνατώ να το διαβάσω ..πόσο μάλλον αφου στο τέλος γράφει " ....μπορεί να λέω και αρλούμπες" . Φαντάσου να το διαβάσω όλοοο και να είναι και αρλούμπες :lol:
Συνδυάζοντας όμως το  Nick- Pappas  και το μονολογό του..με παρέπεμψε στον ιερατικό χώρο όπου ο ιερώμενος απο τον αμβωνα κάνει το κηρυγμά του και το ποίμνιον παρακολουθεί (αλλοι με χασμουρητά, αλλοι ψιθυριστά, άλλοι τη κάνουν διακριτικά κάνοντας το σταυρό τους....) και στο τέλος του φιλούν και το χέρι του σεβασμιότατου.

Προσκυνώ σε :bowdown:

[Pappas10]

Εν Α33 αδελφή,

Δια τούτο και υπάρχουν τονισμένα σημεία. Ώστε να γίνουν σαφείς οι θέσεις του κυρήγματος χωρίς να χρειαστεί εμβάθυνσις εις τας πιθανάς αρλούμπας....

Ο μνημονευόμενος Παπανούτσος μας είχε χαρακτηρίσει "συλλέκτες πληροφοριών"....

Αφού σας είπα μη μου την ανάβετε... αφήστε με στα ποδοσφαιρικά μου.


ΠΑΝΑΘΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑααααααααααααα

[riaghul]

Πάτερ μου σε αφήνουμε...
αλλά ξύπνησα πρωί..και πέρασα να ανάψω τα καντήλια....
αμαρτία? :roll:
δεν θα το ξανακάνω
μεταμελώντας :bowdown:

[Pappas10]

Εν Α33 αδελφή,

Θεάρεστος πράξις το άναμα των καντηλιών.... όταν χάνει και τέτοιες ευκαιρίες εχθές ο εν ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ αδελφός Φαν Ντίστελροϊ και το κατέβασμα καντηλιών είναι δικαιολογημένο.

Ουδεμία μεταμέλεια χρειάζεται να έχετε....αρκεί ο γαύρος να χάσει με 3 γκολ διαφορά μέσα στην Ιταλία.

Εμείς αύριο παίζουμε...

Αυτά.

[forest48]

Είναι αληθινή ιστορία; Γιατί δεν την ξέρω;;;;

Πω πω ρε φίλε τι λες τώρα.... τρελάθηκα μα μεν. Υπάρχει τέτοια παλαιοπασοκική ιστορία;;;;

Είναι μια ιστορία για τους πολλούς αφανείς ήρωες του ΠΑΣΟΚ που αγωνίστηκαν και δεν ζήτησαν και δεν πήραν τίποτα

Είναι η Ιστορία του Μήτσου του Κύργιου

[Pappas10]

Είναι μια ιστορία για τους πολλούς αφανείς ήρωες του ΠΑΣΟΚ που αγωνίστηκαν και δεν ζήτησαν και δεν πήραν τίποτα

Είναι η Ιστορία του Μήτσου του Κύργιου

Το όνομα το έχω ακούσει μα μεν... από αφανείς ΠΑΣΟΚικούς ήρωες που έδωσαν πολλά και ούτε ζήτησαν αλλά ούτε και πήραν τίποτα (ή μάλλον πήραν τα 3 τους) ξέρω αρκετούς.

Δεν ήξερα ότι πέθανε έτσι...

Ο Παναγούλης πάντως έλεγε τον Αντρέα "Μουσολίνι".... μετά τον κάναμε ήρωα...


Ρε ΠΑΝΑΘΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑααααααααα

[forest48]

Πρώτη φορά τον είδαμε σε κάτι πρωτοσέλιδες φωτογραφίες στο «Βήμα». Δίκη μελών του ΠΑΚ. Όρθιος στο εδώλιο, ευθυτενής, πίσω χτενισμένα τα μαλλιά, μουστάκι αλά Κολοκοτρώνη, απέναντι στους στρατοδίκες. Τον κατηγορούσαν για βομβιστικές ενέργειες, ανατρεπτική δράση, το καθεστώς κινδύνευε, κομμουνιστικός κίνδυνος, έφαγε δέκα χρονάκια και κατευθείαν στο Κορυδαλλό.
Ήρθε η μεταπολίτευση, εμείς απελευθέρωση θέλαμε να είναι, και τον ξαναείδαμε πάλι σε κάτι φωτογραφίες της 3ης του Σεπτέμβρη, πρώτη κεντρική επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, κανείς δεν τον ήξερε, από λάθος οι εφημερίδες τον γράφανε Χρυσάνθης, ο Γιάννης .............ή Μπαγνέζος, μωσαϊκά-μονωτικά στις ταράτσες η δουλειά του, παλικάρι της αντίστασης, σιωπηλός μάρτυρας των εξεγερμένων ονείρων μας.
Όπου συναντιόμασταν σε κομματικά γραφεία, σε ταβέρνες, σε μυστικές γκαρσονιέρες, πιτσιρικάδες εμείς, θεωρίες, αγράμματος αυτός, λόγια πολλά εμείς, πάθος και μίσος και έρωτας, αυτό είναι η επανάσταση, μας άκουγε χαμογελαστός πάντα, σιωπηλός μάρτυρας μιας εξέγερσης που άργησε να ’ρθεί, μυστικός σύμβουλος του Αντρέα και φιλαράκι του Μήτσου του Κύργιου, μαζί κάνανε φυλακή, ήταν η συνείδηση του ΠΑΣΟΚ, το κίνημα, ο σοσιαλισμός.
Πέρασαν τα λίγα χρόνια μιας αιώνιας νεότητας, το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και ο λαός στην εξουσία, κούνια που μας κούναγε το 1981, ο Γιάννης  μωσαϊκά-μονωτικά στις ταράτσες, τα βράδια στου Φώντα και στου Μπαρμπα-Γιάννη σιωπηλός και χαμογελαστός μάρτυρας των αποστεωμένων ονείρων μας.
Κάποτε διορίστηκε ειδικός σύμβουλος του πρώτου γενικού γραμματέα – ήταν τότε ο Μπάμπης ο Γεωργακάκης – στο υπουργείο Αιγαίου. Σε δέκα μέρες την κατάλαβε τη δουλειά, παρατήθηκε, γύρισε στην Αθήνα, μωσαϊκά-μονωτικά...
Σε κάποια πορεία για το Πολυτεχνείο, τότε που τα ΜΑΤ του Αρκουδέα ρίχναν σοσιαλιστικό ξύλο, μαζί με κάποιους αναρχοαυτόνομους πιάσανε και το Γιάννη. Κατά λάθος είπανε, αλλά εμείς ξέραμε ότι ο Γιάννης ο ....... στα οδοφράγματα δεν ήταν από λάθος. Για να τον αφήσουν ελεύθερο χρειάστηκε να παρέμβουν κάποια μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ, κάποιοι είπαν ότι ο ίδιος ο Αντρέας πήρε τηλέφωνο. Ήταν το μοναδικό ρουσφέτι που ’κανε το ΠΑΣΟΚ στο Γιάννη, μέχρι που...
Μέχρι που τον διόρισαν κάτι σαν διευθύνοντα σύμβουλο στο Ινστιτούτο Καταναλωτών, τότε που το ΠΑΣΟΚ έφτιαχνε τον κόσμο, τα κινήματα, κολοκύθια τούμπανα, τον κατάφεραν, τιμητική θέση του είπαν, όπως τότε που τον είχαν και στο ψηφοδέλτιο επικρατείας και άλλα πολλά, άμα ακούς τιμές και αξιώματα κράτα πισινή, αυτά είναι για άλλους, την πάτησε ο Γιάννης...
Έντιμος άνθρωπος ο Γιάννης, καλά τα πήγαινε, μέχρι που το Χρηματιστήριο και τα λαμόγια που ’χαν πια πνίξει το ΠΑΣΟΚ, πνίξαν και τον Γιάννη. Πώς έγινε και πλημμύρισε η αγορά με ακάλυπτες επιταγές που είχαν την υπογραφή του, ποτέ δεν το κατάλαβε, αυτός που γλίτωσε απ’ τον Μπάμπαλη και τον Μάλιο κι έπεσε στα νύχια των γιάπηδων του εκσυγχρονισμού. Άρχισαν οι αγωγές στα δικαστήρια, η μια πίσω απ’ την άλλη, άρχισαν τα εντάλματα σύλληψης, ποιον;  Tον Γιάννη, για χρέη, άρχισε να κρύβεται στην Αθήνα του 2000, ποιος; O βομβιστής του ΠΑΚ, για να γλιτώσει τη σύλληψη για ακάλυπτες επιταγές, αυτός που ο λόγος του ήταν συμβόλαιο και η χειραψία του συνθήκη της Γενεύης. Κρυβόταν από γνωστούς και φίλους από ντροπή, κρυβόταν από την Αστυνομία για να μην τον πιάσουν, αυτός, η συνείδηση του ΠΑΣΟΚ, ένα χρόνο περίπου κράτησε αυτή η δουλειά, όσοι τον έβλεπαν λένε ότι μόνο κάπνιζε, ούτε μιλούσε, ούτε έτρωγε, ούτε έπινε, μόνο κάπνιζε σιωπηλός ένα χρόνο, κρυβόταν, ο δικηγόρος του ο Στάθης ο Κουτλής έτρεχε μόνος του στα δικαστήρια να τον σώσει, ποιον; Tον Γιάννη τον .......... – όρθιος μπρος στους στρατοδίκες – πέθανε από καρκίνο ανήμερα Χριστούγεννα του 2000.

[cna]

Συγνώμη για την πολυήμερη απουσία αλλά οι υποχρεώσεις μου έχουν συσσωρευτική τάση...

 :arrow: Προς tristana: οι θέσεις κάποιου μπορεί να είναι βλακώδεις αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο ίδιος είναι βλάκας. Αυτό σημαίνει απρόσωπη απάντηση.

 :arrow: Προς Παππά: Καλές και άγιες οι απόψεις σου, μόνο που άλλο είναι η χρηστική πολιτική και άλλο η πολιτική ιδεολογία. Σαφώς και το πρωτεύον για οποιοδήποτε κόμμα στην Ελλάδα είναι να εκσυγχρονίσει το κράτος και να το εντάξει στη σύγχρονη πραγματικότητα. Αλλά αυτό απλά είναι το πρακτικό μέρος του ζητήματος. Όπως πάντα χρειάζεται και η παρουσία μιας ιδεολογίας η οποία θα καθορίζει το που θέλει να οδηγήσει την ελληνική κοινωνία το οποιοδήποτε κόμμα.

Αυτά για τώρα...

[black_velvet]

Επειδή είμαι πλήρως και απόλυτα απογοητευμένη από κει που μας οδήγησαν οι "ιδεολογίες" των τελευταίων δεκαετίων, προσεύχομαι να ασχοληθεί επιτέλους κάποτε, κάποιος, σ' αυτή τη χώρα και με το πρακτικό μέρος του ζητήματος.

[riaghul]

Μήπως έπρεπε να βάλεις την αποψή σου στην ενότητα "Η Καθημερινή μου Προσευχή?"
Επειδή το να γίνουν οι ιδεολογίες πράξη....είναι σίγουρο ότι θα συνεχίζεις να απαγοητεύεσαι..ενω με την προσευχή επίσης θα απαγοητεύεσαι αλλά συνεχίζεις να ελπίζεις

[black_velvet]

 ]

[cna]

Τσκ Τσκ Τσκ...τόσες δημοσιεύσεις και ακόμα αρνούμαστε να συλλάβουμε το νόημα. Δεν φταίνε οι ιδεολογίες για την σημερινή μας κατάσταση. Η μη τήρηση των ιδεολογιών στόχων μας έφτασε εδώ που μας έφτασε, και επιτέλους φτάνει η σύγχυση των ιδεών με τα όνειρα. Δεν φταίει κανείς μας αλλά έχω την εντύπωση ότι κανείς μας πλέον δεν μιλά την ελληνική αλλά την βαβελιακή. Η ιδέα όπως και το όνειρο γεννάται από το μυαλό μεν αλλά έχει σαφή δομή, στόχο και επιστημονική υποστήριξη.

Το θέμα στη χώρα μας είναι ότι πότε δεν δοκιμάστηκε κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία σε συνθήκες δημοκρατίας. Το ΠΑΣΟΚ που αυτοαποκαλείται σοσιαλιστικό κόμμα είχε κάνει μεν τον σοσιαλισμό σημαία αλλά μέχρι εκεί. Σκοπός του μάλλον ήταν η κατοχή της εξουσίας και η συντήρησή του στην εξουσία, γεγονός που το διολίσθησε σε συντηρητικό κόμμα τελικά. Όσο για αυτά που ακούγονται τελευταία περί νέας αλλαγής δεν θα σημαίνουν τίποτα εάν δεν συνοδευτούν και με μια ριζική αλλαγή προσωπών, πράγμα που δεν θα συμβεί ποτέ γιατί όλοι οι βουλευτές επηρρεάζουν συγκεκριμένες μάζες πληθυσμού. Εν πάσει περιπτώσει ας αλλάξουν πρώτα τους εαυτούς τους και μετά μπορούν να αλλάξουν και τον κόσμο.

[tristana]

CNA, αυτό που έχεις εντελώς δίκιο μού αρέσει.