Iστοριες του κ. Κ (Μπερτολτ Μπρεχτ)

[Rakendytos]

Οι Ιστοριες του κυριου Κόυνερ αρχισαν να γραφονται το 1935 και τελειωσαν στις αρχες της δεκαετιας του 50.. λιγο πριν το θανατο του Μπρεχτ..
Ειναι μικρα αλλα λαμπρα δειγματα πεζου λογου που αποτυπωνουν πυκνα και την κοινωνικη κριτικη του Μπρεχτ.. αλλα και την ηθικη του διδαχη..
Ο ηρωας τους ειναι πολυσημαντος: το ονομα του (Κόυνερ) πλησιαζει υπαινικτικα την λεξη Κεηνερ (κανενας)
Οπου συντομογραφειται (κυριος Κ) γινεται αντιποδας του ομωνιμου ηρωα της καφκικης Δικης..


<Δε στεκεις καλα.. δε μιλας καλα.. δε σκεφτεσαι καλα..> [/b]
Θυμωσε τοτε ο καθηγητης της φιλοσοφιας και ειπε:
<Εγω δε σου ζητησα τη γνωμη σου για μενα..αλλα για την ουσια των λεγομενων μου..>
<Δεν υπαρχει ουσια> ειπε ο κυριος Κ.
<Σε βλεπω να τραβας στα τυφλα..κι ο δρομος καπως φαινεται..δεν εχει σκοπο..
Τα λογια σου ειναι σκοτεινα..κι οσο και να μιλας τιποτα δεν φωτιζεις..
Τι να τον κανω το σκοπο σου??
 Η σταση σου μου αρκει>

[Rakendytos]

<Ο στοχαστης κανει οικονομια στα παντα: και στο φως και στο ψωμι και στην σκεψη..>[/b]

[Rakendytos]

<Για να μπορεσω να προχωρησω.. Εγω πρεπει να ζησω περισοτερο Βια..>[/b]
Και ο κυριος Κόυνερ τους διηγηθηκε μια ιστορια:

Στο σπιτι του κυριου Δόλιου.. που ηξερε να λεει οχι.. μπηκε μια μερα
στα χρονια της παρανομιας..ενας πρακτορας και του εδειξε ενα χαρτι..
Το χαρτι.. στο ονομα εκεινων που ειχαν καταλαβει την πολη..
οριζε πως ο πρακτορας θα εχει στην δικαιοδοσια του καθε σπιτι
οπου θα πατουσε το ποδι του και καθε λογης τροφη που θα ζητουσε..
και θα ειχε υπηρετη του οποιον εβρισκε μπροστα του..

Ο πρακτορας πηρε καρεκλα και καθισε.. του ζητησε φαι.. πλυθηκε..
ξαπλωσε.. γυρισε με το προσωπο στον τοιχο και πριν τον παρει
ο υπνος ρωτησε: <θα γινεις υπηρετης μου?>
 
Ο κυριος Δόλιος τον σκεπασε με μια κουβερτα.. εδιωξε τις μυγες..
κι αγρυπνος παρασταθηκε στον υπνο του..
Εφτα ολοκληρα χρονια τον υπακουγε οπως την πρωτη εκεινη μερα..
κι εκανε για τον πρακτορα τα παντα.. εκτος απο ενα..
δεν του ειπε ποτε λεξη..
Κι ο πρακτορας ολο και παχαινε απ το πολυ που ετρωγε.. κοιμοταν
και διαταζε.. και πανω στα εφτα χρονια πεθανε.
Τον τυλιξε τοτε ο κυριος Δόλιος στην τριμενη κουβερτα..
τον εβγαλε σερνοντας απο το σπιτι..επλυνε το στρωμα..
εβαψε τους τοιχους.. αναστεναξε και απαντησε]<οχι>[/b]

[Rakendytos]

<οτι φερει την γνωση> [/b] ειπε ο κυριος Κόυνερ..

[Rakendytos]

Και γιατι βαζει μουσικη?[/b]
Για να κανει τη γυμναστικη του.. λενε..
Και γιατι να κανει τη γυμναστικη του?
Για να δυναμωσει..λενε..
Και γιατι να δυναμωσει?
Για να νικησει τους εχθρους του στην πολη..λενε..
Και γιατι να νικησει τους εχθρους του?
Γιατι θελει να φαει..λενε..

Κι αφου εμαθε ο κυριος Κ. πως ο γειτονας του εβαζε μουσικη για να γυμναζεται
και γυμναζοταν για να δυναμωσει κι ηθελε να δυναμωσει για να νικησει τους εχθρους του
και θα νικουσε τους εχθρους του για να τρωει.. ρωτησε στο τελος:
Και γιατι να τρωει?

[Rakendytos]

Ειμαι πολυ απασχολημενος: προετοιμαζω το επομενο λαθος μου..[/b]

[Rakendytos]

ειναι υπερανω χρηματων..[/b]του ειπε.
Σε δυο βδομαδες ο εμπορος επιασε τον κυριο Κ. και τον ρωτησε:
Tι εννουσες οταν ελεγες "υπερανω χρηματων" ?
Ο κυριος Κ. ειπε]Οταν λεω πως ο ανθρωπος που προσελαβες ειναι υπερανω χρηματων..
εννοω πως δε γινεται να τον δωροδοκησεις..[/b]
Α ..εκανε λυπημενος ο εμπορος..
εγω ομως εχω λογο να φοβαμαι πως ο ανθρωπος σου ειναι ικανος
να δωροδοκηθει ακομη και απο τους εχθρους μου..
Αυτο δεν μπορω να το ξερω..ειπε αδιαφορα ο κυριος Κ.
Μα πως! φωναξε τσαντισμενος ο εμπορος..
Αυτος μου πηγαινει παντα με τα νερα μου..τοσο.. που ως κι εγω
θα μπορουσα να τον δωροδοκησω..
Ο κυριος Κ. χαμογελασε υπεροπτικα]Εγω ομως δε θα μπορουσα να τον δωροδοκησω..[/b]ειπε..

[Rakendytos]

γιατι κανει ανοητο οποιον βρεθει μπροστα της..

[Rakendytos]

Η φτωχια δεν αποταμιευει.. ξοδευει..
Σας γνωριζω καλα: η φτωχια σας δεν ταιριαζει στις σκεψεις σας..
Αλλα και στην δικη μου σκεψη δεν ταιριαζει ο πλουτος..[/b]

[Rakendytos]

Μπορω να πεινασω οπουδηποτε..[/b] Τον ρωτησε τοτε ενας λεπτολογος ακροατης.. απο που κι ως που
ελεγε πως πειναει.. ενω στην πραγματικοτητα ειχε φαγητο. Και ο κυριος Κ. δικιολογηθηκε:
Εννοουσα οτι.. αν θελω να ζησω.. μπορω να ζησω οπουδηποτε βασιλευει η πεινα. Δεχομαι πως η διαφορα
ειναι μεγαλη.. αλλο να πειναω..κι αλλο να ζω εκει που βασιλευει η πεινα. Μπορω ωστοσο να επικαλεστω
και την εξης δικαιολογια:για μενα.. η ζωη εκει που βασιλευει η πεινα.. ειναι μεγαλο κακο.. αν και οχι
ιδιο με την πεινα. Για τους αλλους βεβαια δε θα χε σημασια αν πεινουσα. Σημασια εχει ομως το οτι
δε θελω να βασιλευει πουθενα η πεινα..

[Rakendytos]

[size=18]Προταση για το ενδεχομενο να αγνοηθει η προταση..[/size]


Ο κυριος Κ. συνιστουσε.. οπου ηταν δυνατον.. να προστιθεται για καθε ενδεχομενο σε καθε προταση
 κι αλλη μια προταση.. για την περιπτωση που η πρωτη προταση θα αγνοουταν.
Οταν π.χ. συμβουλευε καποιον που βρισκοταν σε δυσκολη θεση να αντιδρασει με εναν
συγκεκριμενο τροπο που θα εβλαπτε κατα το δυνατον λιγοτερους.. του υποδεικνυε παραληλα
και μιαν αντιμετωπιση.. λιγοτερο ανωδυνη.. αλλα οχι και την πιο απανθρωπη.
Δεν μπορουμε να επιτρεπουμε το ελαχιστο.. ελεγε..
σε οποιον δεν ειναι ικανος για τα παντα..

[Rakendytos]

Πρωτοτυπια..


Σημερα διαπιστωσε με λυπη του ο κυριος Κ..

..υπαρχουν αμετρητοι που κομπαζουν οτι μπορουν να συγραψουν μονοι τους μεγαλα βιβλια.. και τουτο ειναι γενικα απαραδεκτο.
Ο Κινεζος φιλοσοφος Τσουανγκ Τσι εγραψε.. σε ωριμη ηλικια.. ενα βιβλιο με εκατο χιλιαδες λεξεις.. που κατα τα εννεα δεκατα του
αποτελουνταν απο παραθεματα. Τετοια βιβλια δεν μπορουν να γραφτουν σημερα.. επειδη δεν υπαρχει το πνευμα.
Κατα συνεπειαν.. οι σκεψεις παραγονται μονο στο εργαστηρι του καθενος ξεχωριστα.. και οποιος δεν παραγει αρκετες σκεψεις..
θεωρειται οκνηρος. Ετσι ομως δεν υπαρχει πια σκεψη που να μπορεις να τη δανειστεις απο αλλου.. ουτε διατυπωμενη σκεψη
που να μπορεις να την παραθεσεις. Ποσο λιγα χρειαζονται για την δουλεια τους ολοι ετουτοι!!!
Μονο το χαρτι και το καλαμαρι τους εχουν να επιδειξουν. Και στηνουν τα παραπηγματα τους χωρις βοηθεια καμια..
μονο μ αυτο το αθλιο υλικο.. που ειναι προσιτο στους παντες. Τα μεγαλα οικοδομηματα ομως δεν ειναι εκεινα που χτιζονται απο εναν ανθρωπο μονο..

[Rakendytos]

Σου συνιστω να αναλογιστεις αν η απαντηση στο ερωτημα αυτο θα σε κανει ν αλλαξεις συμπεριφορα.
Αν δεν προκειτε ν αλλαξεις.. τοτε το ερωτημα δεν εχει νοημα.
Αν παλι προκειται ν αλλαξεις.. τοτε μονο σε ενα μπορω να σου φανω χρησιμος..
Να σου πω οτι εχεις ηδη αποφασισει πως χρειαζεσαι ενα Θεο..[/b]

[Rakendytos]

Μα δεν ηξερες πως ποτε δεν κανουμε κατι για να εισπραξουμε ευγνωμοσυνη? Ο ανθρωπος
ειναι τοσο αδυναμος.. που δεν μπορει να ειναι ευγνωμων.[/color]

Ανθρωπος ειμαι κι εγω.. απαντησε ο κυριος Κ.
Γιατι να μην εχω την αδυναμια μου.. να απαιτω ευγνωμοσυνη??
Ο καθενας νομιζει πως.. ομολογωντας μιαν απρεπεια που του εγινε.. ομολογει τη βλακεια του.
Γιατι αραγε??

[Rakendytos]

Ειχα δυο γροσες για να παω σινεμα  [/color]ειπε το αγορι
κι ενα παιδι που περνουσε.. μου βουτηξε τη μια γροσα απ το χερι
και του δειξε ενα παιδι λιγο πιο περα.
Και δεν φωναξες βοηθεια? ρωτησε ο περαστικος.
Πως δε φωναξα! ειπε το αγορι και τα αναφιλητα του δυναμωσαν.
Και δε σε ακουσε κανεις?? ρωτησε παλι ο περααστικος και το χάιδεψε τρυφερα.
Οχι ειπε μεσα στ αναφιλητα του το αγορι.
Και γιατι δε φωναζες πιο δυνατα? Δεν μπορουσες? ξαναρωτησε ο περαστικος.
Οχι ξαναπε το αγορι.. που βλεποντας τον να χαμογελαει.. ενιωσε την ελπιδα του να ζωντανευει.
Τοτε.. δως μου τη κι αυτην! ειπε ο περαστικος.. και αρπαζοντας του και την αλλη γροσα απ το χερι.. συνεχισε ανεμελα το δρομο του.