Αχρήματες Κοινωνικές Οικονομίες. Είναι εφικτές;

[Michael_Design]

[size=14] Εδώ και αρκετό καιρό, προσωπικά με προβληματίζουν – όπως και πολλούς συνανθρώπους μας – οι έντονες ανισότητες που υφίστανται και καθημερινά βιώνουμε, στις κοινωνίες στις οποίες ζούμε. Οι ανισότητες που έχουν δημιουργηθεί έχουν λάβει πλέον ακραίες διαστάσεις, σε βαθμό που να απειλείται ο ίδιος ο κοινωνικός ιστός με κατάρρευση. Ο παγκόσμιος πλούτος συσσωρεύεται σε όλο και λιγότερους ανθρώπους, η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών αντιμετωπίζει οικονομική πίεση ώστε να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της ζωής, ενώ ένα μεγάλο κομμάτι του παγκόσμιου πληθυσμού αντιμετωπίζει άμεσο πρόβλημα επιβίωσης. Από την μια βλέπουμε την σκανδαλώδη επίδειξη χλιδής και πολυτελών μέσων διαβίωσης από μια ελάχιστη μερίδα ανθρώπων, ενώ από την άλλη παρατηρούμε ανθρώπους να πεθαίνουν από την έλλειψη των στοιχειωδών μέσων επιβίωσης. Αυτή η κατάσταση βέβαια δεν οφείλετε σε αδυναμία του πλανήτη μας να καλύψει τις ανάγκες όλων των ανθρώπων. Προσωπικά θεωρώ το χρήμα, την απληστία των ανθρώπων για αυτό, καθώς και τον τρόπο που είναι φτιαγμένες να λειτουργούν οι οικονομίες ως υπαίτια αυτής της κατάστασης.
Όμως τελικά δεν αρκεί να εντοπίζουμε προβλήματα και να εκφράζουμε δυσαρέσκεια και γενικόλογους αφορισμούς για αυτά. Αυτό που έχει πρώτιστη σημασία είναι όχι η αναζήτηση προβλημάτων, αλλά η αναζήτηση λύσεων για αυτά, καθώς και η προθυμία αλλά και η δέσμευση από μέρους μας, ώστε να  αναλάβουμε προσωπική δράση για την επίλυση τους. Είναι καιρός να αναρωτηθούμε όλοι τι μπορούμε να προσφέρουμε στην οικοδόμηση δίκαιων και βιώσιμων κοινωνιών, ΑΝ πραγματικά μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Πως μπορούμε να σταματήσουμε να αποτελούμε άλλο ένα εξάρτημα στο αδηφάγο θηρίο του οικονομικού συστήματος που καταβροχθίζει τον πλανήτη μας; Αν θεωρήσουμε το χρήμα και τον τρόπο λειτουργίας των οικονομιών, ως πρόξενο πολλών προβλημάτων στις κοινωνίες μας, το ερώτημα που τίθεται είναι… πως μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το χρήμα; Αν το μοντέλο λειτουργίας της κοινωνίας μας το οποίο βασίζεται στις εγχρήματες συναλλαγές, δεν παράγει ικανοποιητικά αποτελέσματα προς το συλλογικό όφελος των κοινωνιών, τι εναλλακτικές μορφές συναλλαγών υπάρχουν και πως μπορούμε να τις εφαρμόσουμε πρακτικά;
 [/size]

[Michael_Design]

[KostasD33]

Αν βγάζαμε τον ιδεαλισμό από την πρόταση σου και βρίσκαμε τον πραγματισμό ίσως μπορεί να βγει κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα.
Σε γενικές γραμμές η εντύπωση μου είναι ότι αν μπορεί να λειτουργήσει το σύστημα το ανταλλακτικό με μονάδα αξίας έξω από το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα μπορούσε να γίνει μόνο σε μικρή κλίμακα και σε τοπικό περιορισμένο χώρο.
Το βασικό κίνητρο ειδικά για την αρχή θα είναι η μείωση της άξια ανταλλαγής των προϊόντων από την έλλειψη πρόσθετων φόρων (ΦΠΑ, άμεσο έμμεσο φόρο) και πιθανά κόστος χρήματος.
Αν γενικευτεί (με το αν να παίρνει πολύ μα πολύ νερό) τότε πάλι το σύστημα θα το ενσωματώσει και θα του προσθέσει όλα τα πρόσθετα και όλη την υπεραξία που δημιουργεί η κίνηση του χρήματος
Τεσπα σηκώνει μεγάλη κουβέντα το θέμα και λόγο μέρας με τον Αλέξη σήμερα δεν μου βγαίνει

[Michael_Design]

[size=14] Αγαπητέ Κώστα όλα τα πράγματα ξεκινάνε ως ιδέα πριν γίνουνε πράξη. Αυτό που είναι λυπηρό στην εποχή μας είναι ακριβώς ότι έχει πεθάνει ο ιδεαλισμός ως κίνητρο για να κάνουμε κάτι. Είμαστε στην εποχή που έχουν καταρρεύσει σχεδόν όλες οι ιδεολογίες και οι αξίες από το αδηφάγο θηρίο του χρήματος. Αυτό που παρατηρώ είναι ότι οι άνθρωποι γύρω μας είναι πολύ κουρασμένοι, αποκαμωμένοι θα έλεγα για να σκεφτούν ιδέες και να εμπνευστούν από αυτές. Και αυτό ακριβώς είναι το πρωταρχικό εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσουμε για να κάνουμε οτιδήποτε. Το δεύτερο εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσουμε είναι η ατομιστική νοοτροπία της εποχής μας και να κάνουμε προσπάθεια να σκεφτόμαστε επιτέλους συλλογικά.

Η προσωπική μου αίσθηση είναι ότι τα πράγματα στις κοινωνίες μας είναι σε σοβαρά άσχημη κατάσταση. Αυτά που βλέπουμε σήμερα είναι ο προάγγελος αυτών που έρχονται. Οι κοινωνίες βράζουν από οργή. Το σύστημα με την παρούσα του μορφή καταρρέει, δεν πάει άλλο. Εκ των πραγμάτων όταν το σύστημα καταρρεύσει οι άνθρωποι θα αναζητούν άλλους τρόπους για να επιβιώσουν. Όσοι από εμάς το αντιλαμβάνονται αυτό, νομίζω ότι είναι καιρός να δράσουν, να αναλογιστούν εναλλακτικούς τρόπους συλλογικής συμβίωσης και να τους θέσουν από τώρα σε εφαρμογή. Όλα ξεκινάνε από την νοοτροπία, πρακτικούς τρόπους θα βρούμε. Εξάλλου η συγκεκριμένη ιδέα ήδη έχει εφαρμοστεί με διάφορες παραλλαγές της σε διάφορα μέρη. Συμφωνώ ότι η αρχή θα γίνει πρώτα σε μικρή κλίμακα, ίσως πρώτα με τους φίλους μας, τους συγγενείς μας, τους γνωστούς μας, την γειτονία μας. Όταν αυτή η δράση τεθεί σε εφαρμογή και αρχίσει να λειτουργεί, σιγά, σιγά θα επεκταθεί.

Ελπίζω να συνεχίσουμε την κουβέντα με απόψεις και προτάσεις, αλλά κυρίως ελπίζω να μην μείνουμε μόνο σε αυτήν, αλλά να δράσουμε.
[/size]

[NoName]

Κάποια πρακτικά παραδείγματα του πως θα μπορούσε εφαρμοστεί στην Ελλαδική πραγματικότητα?
Έστω υποθετικά αλλά να φανεί ο τρόπος
Δεν είναι δυνατόν φυσικά να κυκλοφορούμε στους δρόμους με πρόβατα οι μεν και ντομάτες οι δε και να τα ανταλλάσουμε μεταξύ μας. Ούτε φυσικά ο λογιστής να λέει έφτιαξα την δήλωση του τάδε δώσε μου ένα κιλό τσιπούρες εσύ ο άλλος

[Michael_Design]

[sevenseas]

συγγνωμη
αλλα η συζήτηση αυτή περι αχρημάτων κοινωνιων
φανταζει εντελως παιδικη
κι αρκουντως αφελης

βεβαια
και το βλεπτε, οτι κανεις συζητητης  δεν δινει καμμια σημασια στο θεμα αυτο
αν πρσπαθησω να αντικρουσω , οσα ειπαωθηκαν
θα ειναι σαν να θετω το ερωτημα
υπαρχει Ακροπολη?


φιλια

7~

[Michael_Design]

www.peliti.gr[/url][/color]

[NoName]

Έριξα μια γρήγορη ματιά στις διευθύνσεις που δίνεις. Μου φανήκαν επιφανειακές πρακτικές εφαρμογές, φυσικά πάντα με μια γρήγορη ματιά όπως είπα
Νομίζω θα άξιζε να γίνουν εδώ οι προτάσεις του τι και πως.
Μια πρώτη εντύπωση που σχηματίζω είναι ότι για την εφαρμογή αχρημάτιστης κοινωνίας χρειαζόμαστε το ιντερνέτ
Μια δεύτερη εντύπωση που έχω είναι ότι θα πρέπει να βρεθεί μια μονάδα μέτρησης οπότε να μπορεί να γίνει η σχετική αναγωγή της κάθε υπηρεσίας ή του κάθε προϊόντος
Και τρίτον να δημιουργηθεί ένα αποδεικτικό ότι κάποιος έχει στην κατοχή του Χ (μονάδες μέτρησης) για να μπορεί να ζητήσει τα Ψ προϊόντα ή υπηρεσίες μεταβιβάζοντας τις ανάλογες μονάδες μέτρησης που αναλογούν


Σεβενσεας, μετράς την ύπαρξη της ακρόπολης από το πόσοι την επισκέφτηκαν? Και τι σχέση έχει η όποια επίσκεψη με το θέμα?
Φυσικά αυτή καθ αυτή η ακρόπολη έχει σχέση με το θέμα διότι κατασκευάστηκε σε μεγάλο ποσοστό χάρη στην απλήρωτη εργασία των σκλάβων (αχρημάτιστη μεθοδολογία εν μέρη)

[Michael_Design]

[size=14]Αγαπητέ NoName προσωπικά δεν μπορώ να σου απαντήσω άμεσα σχετικά με το πόσο επιφανειακές πρακτικές είναι οι συγκεκριμένες κινήσεις πολιτών, ούτε βέβαια μπορώ να σου πω αν και τι είδους κανόνες συναλλαγών ισχύουν ανάμεσα στα μέλη που συμμετέχουν, καθώς και τι είδους σχέσεις αναπτύσσονται ανάμεσα τους. Εγώ πάντως αποφάσισα να συμμετέχω στο δίκτυο του Πελίτι, καθόσον βλέπω ότι συμμετέχουν και άνθρωποι από την πόλη που μένω και έτσι πιστεύω ότι σε λίγο καιρό θα έχω μια καλύτερη εικόνα για το πώς λειτουργούν τέτοιες κοινότητες.

Αυτό που για εμένα είναι πραγματικά αξιέπαινο, είναι το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι – πολλοί ή λίγοι δεν έχει σημασία – δεν έμειναν απλώς στις διαπιστώσεις σχετικά με την άδικη, σκληρή, απρόσωπη, και καταναλωτική κοινωνία μας, σχετικά με το άπληστο κεφάλαιο που απομυζεί τον πλανήτη μας, σχετικά με τις πολιτικές εξουσίες που αδιαφορούν για την ευημερία των πολιτών και έχουν σαν μοναδικό αυτοσκοπό την διατήρηση της εξουσίας. Αυτοί οι άνθρωποι αποφάσισαν να ενεργήσουν, αποφάσισαν να σταματήσουν να μεμψιμοιρούν και να αρχίσουν να δρουν, αποφάσισαν να σταματήσουν να στηρίζουν και να συμμετέχουν κατά το δυνατόν στο σύστημα που δεν τους αρέσει και να αρχίσουν να δημιουργούν ένα καινούργιο σύστημα αντάξιο των ανθρωπίνων υπάρξεων. Αυτοί οι άνθρωποι δεν άλλαξαν τον κόσμο και το κατεστημένο, μπόρεσαν όμως να αλλάξουν και να βελτιώσουν τον προσωπικό τους μικρόκοσμο. Προσωπικά γνωρίζω ότι όσο πολεμάς και συμμετέχεις ταυτόχρονα σε ένα κατεστημένο τόσο το τρέφεις. Όταν όμως αποφασίζεις, απλώς να μην συμμετέχεις σε αυτό τότε το αποδυναμώνεις πραγματικά.

Σχετικά με τις υπόλοιπες παρατηρήσεις σου, θεωρώ καταρχήν ότι το ιντερνέτ είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στην εποχή μας. Σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα που συζητάμε είναι χρήσιμο γιατί οι άνθρωποι αποξενώθηκαν και φοβούνται να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, καθώς βιώνουν ανταγωνιστικές σχέσεις. Στις μεγάλες πόλεις κυρίως ζούμε σε πολυκατοικίες που καλά, καλά δεν γνωρίζουμε ποιος μένει δίπλα μας και το κυριότερο διστάζουμε να προσεγγίσουμε τον διπλανό μας, τον γείτονα μας, ακόμη και τους οικείους μας. Στην περιφέρεια νομίζω ότι τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα απʼ τις πόλεις.

Όσον αφορά για τις μονάδες μέτρησης που αναφέρεις νομίζω ότι σε όποιο μέρος του κόσμου έχουν εφαρμοστεί αυτά τα συστήματα υπήρξε κάποιου είδους μονάδας μέτρησης για τα προσφερόμενα προϊόντα ή υπηρεσίες ανάλογα και με τις τοπικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες. Αυτές οι μονάδες καταγράφονταν από το κάθε μέλος είτε σε απλά μπλοκάκια, είτε καταχωρούνταν σε έναν κεντρικό υπολογιστή αν επρόκειτο για πιο οργανωμένη τοπική κοινότητα, με πιο πολλά μέλη. Όταν υπάρχει διάθεση και προθυμία για συνεργασία τρόποι βρίσκονται. Προσωπικά πιστεύω ότι για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά τέτοια συστήματα πρέπει να ξεφύγουμε από την νοοτροπία του κέρδους και της χασούρας. Όλοι μας μπορούμε να προσφέρουμε τα πάντα και όλοι μας δικαιούμαστε τα πάντα.
[/size]

[Pappas10]

Είναι εφικτές εφ' όσον ξεκινήσουμε την ανασύσταση της κοινωνίας από την αρχή και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Αυτό είναι εφικτό;

Το θέμα δεν σηκώνει ανάλυση. Απαντάται από την πραγματικότητα νομίζω.

Φιλικά,

Παππάς10 ή κατά κόσμον Μιχάλης.

Υ.Γ. "Χρήμα" μπορεί να θεωρηθεί και ένα καρότο ως βασικό μέτρο συναλλαγής.
Μπορεί να λέω και αρλούμπες.

[sevenseas]

εμ το ειπα και πριν

δεν σηκωνει αν κουβεντα το θεμα αυτό

μεταβαινουμε στην αταξικη κοινωνια
χωρις ενδιαμεσα σταδια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

αχ πως μ αρεσουν οι καραμελιτσες
αχ να ειδα 10 σακουλιτσες
δηλαδη

[Michael_Design]

[quote user="Pappas10" post="309036"]Είναι εφικτές εφ' όσον ξεκινήσουμε την ανασύσταση της κοινωνίας από την αρχή και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Αυτό είναι εφικτό;

Το θέμα δεν σηκώνει ανάλυση. Απαντάται από την πραγματικότητα νομίζω.

Φιλικά,

Παππάς10 ή κατά κόσμον Μιχάλης.

Υ.Γ. "Χρήμα" μπορεί να θεωρηθεί και ένα καρότο ως βασικό μέτρο συναλλαγής.
Μπορεί να λέω και αρλούμπες.[/quote]

[rain]

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά με όλους τους λογαριασμούς που πληρώσαμε αυτές τις μέρες γίναμε αχρημάτιστη κοινωνία με την μια

[Pappas10]

Φίλε και συνονόματε Μιχάλη.

Κατ' αρχάς Χρόνια Πολλά και κυρίως καλά με υγεία και ευτυχία.

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια τα οποία ανταποδίδω. Αν και ο Δον-Κιχώτης που έχεις για avatar είναι από τους αγαπημένους μου ήρωες, δεν ξεχνώ ότι οι γίγαντες που αντιμετώπισε ήταν ανεμόμυλοι... και ίσως γι' αυτό τελικά να έχασε τη μάχη.

Τι εννοώ μ' αυτό; Πολύ απλά ότι δεν θέλω - ή έστω δεν μπορώ - να αναλύσω την κοινωνία και να προτείνω λύσεις που απορρέουν από την φαντασία μου ή έστω από τις επιθυμίες μου. Αντίθετα, προσπαθώ πάντα να εστιάζω στην κοινωνική πραγματικότητα και να αναλύω, φιλοσοφώ ή προτείνω λύσεις που απορρέουν από την - υποκειμενική φυσικά - αντίλληψη μου γι' αυτήν την πραγματικότητα.

Για εμένα, λοιπόν, η κοινωνία είναι το σύνολο των κυτάρων που την απαρτίζουν και κύταρα της κοινωνίας μας είμαστε εμείς, οι άνθρωποι ως ατομικότητες. Αντιμεταθετικά, η φύση της κοινωνίας θα ορίζεται και αυτή από την φύση του ανθρώπου. Οποιαδήποτε προσπάθεια κοινωνικών αλλαγών που αντιτίθεται στην ανθρώπινη φύση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία ή τερατογένεση κατά τη γνώμη μου. Ακριβώς όπως καταδικασμένη σε αποτυχία ή τερατογένεση θα ήταν η προσπάθεια να "εμβολιάσουμε" το κύταρο ενός κοτόπουλου με αυτό του πιθήκου - για παράδειγμα.

Δεν είμαι φυσικά ειδικός στην αντίληψη και ανάλυση της ανθρώπινης φύσης, αλλά το σίγουρο είναι ότι η επιθετικότητα, η ταξικότητα και η ιεραρχία είναι μέρος αυτής. Όπως και η ανισότητα φυσικά. Το "χρήμα" είναι ένα σύμβολο αυτής της ανισότητας και των ιεραρχικών υποπροϊόντων της κατά τη γνώμη μου.  Δεν είναι δηλαδή το χρήμα που δημιουργεί την όποια κοινωνική ανισότητα αλλά η κοινωνική ανισότητα που προσδιορίζεται αλλά και ορίζεται μέσα από το χρήμα. Σε - πολύ - παλαιότερες εποχές, το ρόλο του "χρήματος" μπορεί να είχε η κατοχή της τσακμακόπετρας που επέτρεπε στον Κρο-Μανιόν να ανάψει φωτιά, δίνοντας του επίσης το δικαίωμα να είναι ο/η "Αρχηγός" της φυλής. Ως "χρήμα" στους αιώνες την ανθρώπινης ύπαρξης μπορεί να λογιστεί οποιοδήποτε αντίτιμο συναλαγής. Με αυτή την παραδοχή, "αχρήματες" κοινωνίες δεν υπήρξαν ποτέ από τη στιγμή που οι άνθρωποι άρχισαν να συναλάσονται εμπορικά.

Πέρα από αυτό όμως, η παρουσία του χρήματος, με τη σημερινή του μορφή, λύνει και ένα άλλο πολύ σημαντικό πρόβλημα. Αυτό της "αξίας" ενός προϊόντος ή μίας υπηρεσίας. Σε κοινωνίες με την πληθυσμική και εδαφική έκταση όπως οι κοινωνίες που ζούμε, οι προσφορές σε προϊόντα και υπηρεσίες - συχνάκις - ξεπερνούν την ζήτηση. Η ζήτηση - με τη σειρά της -  ενίοτε καθορίζεται και από τις ανάγκες. Και οι ανάγκες - σε ένα μεγάλο ποσοστό τους - από τις επιθυμίες. Καταλήγουμε λοιπόν και πάλι σ' αυτήν την "ατομικότητα" του ανθρώπινου κοινωνικού κυτάρου, το οποίο κάθε άλλο παρά "κοινές" επιθυμίες έχει - σε συνάρτηση πάντα με τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που χρειάζεται ή έστω θέλει. Το χρήμα λειτουργεί ΚΑΙ σαν καταλύτης. Προσδιορίζει αλλά και περιορίζει την ικανότητα του κάθε κοινωνικού κυτάρου να εκπληρώνει τις επιθυμίες του, αξιολογόντας κατά το δοκούν και κατά περίπτωση ενώ - ταυτόχρονα - αποδίδει στο κάθε προϊόν μία "αντικειμενική αξία" απόκτησης του.

Σε μία αχρήματη κοινωνία η "αντικειμενική αξία" θα ήταν βορά της επιθυμίας. Και επειδή η επιθυμία μας είναι επιρρεπής σε επιρροές, η έλλειψη ενός κοινού παρονομαστή αξίας θα απειλούσε με εξεφάνιση χιλιάδες προϊόντα και υπηρεσίες που δεν θα ήταν "της μόδας". Παραδειγματικά, φαντάσου έναν παραγωγό καρότων που θέλει να αγοράσει έναν υπολογιστή. Πόσα καρότα στοιχίζει ένας υπολογιστής; 500 καρότα ας πούμε; 1000; 2000; Ο.Κ. Αυτός που πουλάει όμως τον Υπολογιστή τι θα τα κάνει τα 500 καρότα; Κι αν ΔΕΝ τρώει καρότα; Θα τα ανταλάξει με κάτι άλλο; Θα πρέπει δηλαδή να βρει κάποιον που να χρειάζεται 500 καρότα ή να "σπάσει" τα καρότα σε μικρότερα ποσά και να τα ανταλάξει με κάτι άλλο; Μα αυτός είναι έμπορος υπολογιστών, οχι καρότων.

Επίσης, καλό θα ήταν να θυμόμαστε ότι το καρότο - αλλά και όλα σχεδόν τα είδη καθημερινής διατροφής και όχι μόνο -  έχει και μία ημερομηνία λήξης αλλά και μία συγκεκριμένη περίοδο παραγωγής. Ο παραγωγός λοιπόν του καρότου θα πρέπει να πραγματοποιήσει τις συναλαγές του για όσο διάστημα του επιτρέπει η ημερομηνία παραγωγής και λήξης της σοδειάς του. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι θα μπορούσε προκαταβολικά να επιλέξει την υπηρεσία που θέλει να ανταλάξει με τα καρότα του, και πως ο πάροχος της θα δεχόταν να περιμένει την παραγωγή, τι θα γινόταν σε περίπτωση που ο ένας από τους δύο άλλαζε γνώμη; Η λίστα με αντίστοιχα παραδείγματα και τα πιθανά προβλήματα είναι ατελείωτη. Όσο ατελείωτα είναι και τα προϊόντα αλλά και οι υπηρεσίες που προσφέρονται και αγοράζονται ανά τον κόσμο.

Όπως καταλαβαίνεις, η παρουσία χρήματος ελαχιστοποιεί ή καταργεί όλα αυτά τα "φυσικά" προβλήματα της ανταλαγής προϊόντων και υπηρεσιών. Τα παραδείγματα από Βρετανία, Σουηδία και - εσχάτως - Ελλάδα που ανέφερες στο εισαγωγικό σου κείμενο είναι καλά, αλλά σστηρίζονται σε μία παραδοχή που ελάχιστα ανταποκρίνεται στην κοινωνική πραγματικότητα αλλά και στην ανθρώπινη φύση. Τον εθελοντισμό και την διάθεση του χρόνου αλλά και την άρνηση της ανταποδοτικότητας που συνεπάγονται. Χώρια το ότι αυτά τα παραδείγματα επί της ουσίας λειτουργούν συμπληρωματικά και ουχί αντικαθιστούν την οικονομική πραγματικότητα της ενχρήματης κοινωνίας. Τέλος, θυμίσου ότι τέτοιου είδους πρακτικές, λειτουργούν σε μικρές κοινωνίες σε περίοδο κρίσης με ελάχιστα συμβατές με την καθημερινή μας πραγματικότητα αιτιάσεις αλλά και παραδοχές.

Για να μην σε κουράζω άλλο, κατά τη γνώμη μου πάντα, το πρόβλημα της σύγχρονης οικονομίας δεν είναι η παρουσία του χρήματος αλλά η χρήση του. Θεωρώ ότι η δικαιότερη ανακατανομή του πλούτου που ορίζει το χρήμα, μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα από τις υπάρχουσες κοινωνικές και κρατικές δομές. Μόνη προϋπόθεση είναι η ανατροπή των υπάρχουσων διαύλων διάθεσης του χρήματος προς όφελος των ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων. Δεν είναι κάτι εύκολο και προϋποθέτει συμπαγές πλάνο και ευρύτατη κοινωνική συμμετοχή και δράση, αλλά ώς συλλογική ανατροπή είναι ευκολότερη από μία ατομική κατάργηση όπως αυτή του χρήματος κατά τη γνώμη μου.

Ένα απλό παράδειγμα θα ήταν το πλαφόν των κερδών ενός ανθρώπου και η διάθεση του υπολοίπου στους υπολοίπους με βάση την φορολογική τους δήλωση. Για παράδειγμα  "Κύριε Βαρδινογιάννη, έχετε δικαίομα καθαρών εσόδων έως 50.000.000 ευρώ. Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει το κράτος και τα μοιράζει στους μισθωτούς των 700 και 800 ευρώ". Φυσικά κάτι τέτοιο προϋποθέτει πολύ δυνατούς μηχανισμούς ελέγχου προς αποφυγή ψευδών δηλώσεων. Αλλά πολιτικοοικονομικές λύσεις αλά "πόθεν έσχες" - πιστεύω πως -  είναι πολύ ευκολότερες από τις καταργήσεις ακρογωνιαίων λίθων της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας όπως αυτή του χρήματος.

Είναι μεγάλη κουβέντα και - για να είμαι ειλικρινής - δεν έχω και τον χρόνο να την κάνω γραπτώς.

Συγνώμη αν σε κούρασα.

Φιλικά

Παππάς10 ή κατά κόσμον Μιχάλης.

Υ.Γ. Είπαμε οι "εξεγερμένοι" my ass με τις κουκούλες είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Η Γάζα δεν ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο. Οι αντίστοιχοι Ισραηλινοί "εξεγερμένοι" είναι πιο ειλικρινής και φοράνε την στολή του κράτους. Βέβαια, και ο Ισραηλινοί πολίτες είναι λιγότερο αφελείς...  ;-)  ;-)  ;-)