Συνειδητότητα... Η Εσωτερική μας πυξίδα...

[pixie]

Όταν έχουμε συνειδητότητα επικοινωνούμε με την κρυφή, εσώτερη αλήθεια της ψυχής και διαθέτουμε μία εσωτερική πυξίδα, η οποία καθοδηγεί την συμπεριφορά μας..

Στα αρχαία Ελληνικά, οι λέξεις ''ευφυία'' και ''φύση'' προέρχονται από το ρήμα φύομαι. Η ευφυία αναφέρεται σε'' κάτι που αναπτύσσεται καλά'' και φύση σημαίνει ''εκείνο που ανακύπτει''. Αναπτυσσόμαστε λοιπόν καλά, είμαστε ευφυείς, όταν αφήνουμε να ανακύψει η εσωτερική μας αλήθεια.

Στις μέρες μας, αναφέρει η Danah Zohar, oι αξίες δεν έχουν μεγάλη επιρροή πλέον, οι δομές της οικογένειας είναι ρευστές και συνεχώς μεταβαλλόμενες και η αίσθηση της κοινότητας και της παράδοσης έχει καταρρεύσει. Κάποιος μετακίνησε όλα τα σημεία ηθικής αναφοράς και δεν ξέρουμε πιά σε τι παιχνίδι παίζουμε, ούτε φυσικά ποιός θέτει τους κανόνες.
Η βελόνα της πυξίδας δεν δείχνει πουθενά, οι χάρτες αχρηστεύθηκαν και πολλοί άνθρωποι νιώθουν χαμένοι και αποπροσανατολισμένοι..

Ο Θιβετιανός δάσκαλος Sogyal Rinpoche, αναφέρει τα εξής..
Ο φόβος που ξυπνάει μέσα μας η προσωρινότητα, ότι ''τα πάντα ρει'',ότι τίποτα δεν είναι αληθινό, ότι τίποτα δεν κρατάει, με τον καιρό θα ανακαλύψουμε ότι είναι ο πιό καλός μας φίλος επειδή μας κάνει να αναρωτηθούμε.. Αφού όλα πεθαίνουν και αλλάζουν τότε τι είναι πραγματικά αληθινό?
Υπάρχει κάτι πίσω από τα φαινόμενα, κάτι απέραντο και απεριόριστο, μέσα στο οποίο, ο χορός της αλλαγής και της προσωρινότητας μπορεί να διαδραματιστεί?

Στο βιβλίο του J.R.R.Tolkien [Ο 'Αρχοντας των Δαχτυλιδιών] αναφέρεται..
Ο Δρόμος επεκτείνεται δια παντός
Από το σημείο όπου ξεκίνησε.
Τώρα έχει προχωρήσει πολύ μπροστά ο Δρόμος
Και εγώ πρέπει να τον ακολουθήσω αν μπορώ,
Περπατώντας με γοργό βήμα.
Μέχρι να συναντήσει κάποια ευρύτερη οδό
Όπου συναντιούνται πολλά μονοπάτια και στόχοι.

Κι από εκεί πού πάμε? Δεν ξέρω.. ''Πρέπει να προχωρήσεις πιό πέρα από εκείνο που θέλεις να κάνεις και πέρα από εκείνο που νομίζεις ότι οφείλεις να κάνεις.
Και μόνο τότε θα μπορέσεις να δεις το ολοκάθαρο φως που σου δείχνει τι να κάνεις..''
Το παραπάνω το άκουσα από ένα μέλος μίας συνάθροισης Κουακέρων!

Επίσης κι από τον Τζον Λένον, έχει καταγραφεί κάτι σχετικό με το θέμα..
''Πώς μπορώ να προχωρήσω μπροστά, όταν δεν ξέρω προς τα πού είμαι στραμμένος?''

Πολλοί άνθρωποι, στις μέρες μας, αναφέρουν ότι βρίσκονται στο όριο, αλλά συχνά χωρίς να ξέρουν τι πραγματικά σημαίνει αυτό.
Το όριο είναι μία έκφραση από τη θεωρία του χάους και είναι το σημείο που βρίσκεται ανάμεσα στην τάξη [στο γνωστό] και στο άγνωστο.
'Ολοι οι βιολογικοί οργανισμοί βρίσκονται σ΄αυτό το όριο.

Η Danah Zohar στο βιβλίο της περί ''Πνευματικής Νοημοσύνης'',αναφέρει ότι ο ανθρώπινος νους βρίσκεται επίσης σ'αυτό το όριο.
'' Όταν βρισκόμαστε στο όριο ζούμε και δημιουργούμε, αλλά μπορεί να υπάρξει και το στοιχείο του φόβου, αφού τα δοκάρια της ζωής είναι πιό ασταθή.
Σήμερα, όλοι είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε στο όριο, είτε το θέλουμε είτε όχι. Δεν μπορούμε έτσι απλά να καλύψουμε τις ρωγμές της παλιάς παράδοσης και της ηθικής που τη συνοδεύει.
Ούτε μπορούμε να υποκύψουμε στο μηδενιστικό σχετικισμό, απορρίπτοντας την ύπαρξη οποιασδήποτε αλήθειας.
Είναι αναγκαίο να δομήσουμε νέες έννοιες και να επαναπροσδιορίσουμε τα κριτήρια αξιολόγησής μας.
Μία στάση ζωής η οποία μας επιτρέπει να ζήσουμε δημιουργικά σήμερα, είναι μία στάση προσανατολισμένη στο όριο..''

Στο βιβλίο του''Τάδε 'Εφη Ζαρατούστρα'' ο Νίτσε αναφέρει ανακοινώνοντας το τέλος της παλιάς τάξης πραγμάτων..
''Πρέπει να έχεις το χάος μέσα σου για να γεννήσεις ένα αστέρι που χορεύει..''
Η κεντρική αυτή ιδέα του Νίτσε απεικονίζεται ως ένας σχοινοβάτης σε τεντωμένο σχοινί, που πρέπει να περάσει μέσα από τους πύργους της βεβαιότητας και του κατεστημένου, δεν τα καταφέρνει, πέφτει και σκοτώνεται..

Λέει ο Ian Marshall.. '' Moυ αρέσει η εικόνα του σχοινοβάτη του Νίτσε, επειδή οι καλλιτέχνες αυτοί έχουν μία εσωτερική ισορροπία, πανομοιότυπη με την πνευματική νοημοσύνη..''

[κώστας]

Κάτι λες αλλά
είτε το μισογράφεις
είτε το μισοβλέπω.

[pixie]

Ας δώσουμε άλλη μια ώθηση, λοιπόν, αν και είναι αργά και οι πηγές λογικά αρχίζουν να στερεύουν... :razz:  ;-)  :mryellow:

Μακάρι να μπορούσαμε όλοι να πατήσουμε ένα μαγικό κουμπί και να μεταφερθούμε άμεσα και ανώδυνα στη Χώρα των Θαυμάτων!
Μακάρι να είχε νόημα το Πεπρωμένο και να μην έμοιαζε με μια ειρωνεία, να μην νιώθαμε πως χέρια αόρατα υφαίνουν τη μοίρα μας! Μακάρι οι Θεοί να είχαν νόημα την ώρα που τους καταθέτουμε την ψυχή μας!
Μακάρι να ήμασταν διάφανοι στις σχέσεις μεταξύ μας, τόσο καθαροί, όσο ένα διαμάντι ή ένα δάκρυ στην αιωνιότητα...

Δεν είναι έτσι όμως και οι οδηγίες χρήσης έχουν χαθεί. Και για να αντιληφθείς τον ''άλλο χώρο'' έξω από τις γνωστές αισθήσεις σου και για να υπάρξεις εκεί μέσα στην απόλυτη συνειδητότητά σου, πίστεψέ με, θέλει δουλειά πολλή! Περισσότερη από το να υπάρχεις στο επίπεδο της καθημερινότητας με τις γνωστές θέσεις ενός ομαδικού συστήματος.
Χρόνια να σκάβεις γυμνός μέσα σου, χρόνια να ανατρέπεις, χρόνια να τρέχει το αίμα σου για να ζεσταθείς, χρόνια να κάνεις σχισμές στο ψέμα που μας πετάξανε σαν σκουπίδι απ' το παράθυρο ονομάζοντάς το ΖΩΗ!
Χρόνια να μένεις μόνος παρακολουθώντας τα αδέσμευτα κυματάκια της ανάσας σου... Χρόνια προσωπικών επιγνώσεων με αντίδωρο την αλήθεια σου πια απογυμνωμένη από την κοινωνική αυταπάτη, από όλη αυτή την μη αντιστρέψιμη κοινωνική βλακεία που μας έχει καθίσει σαν λεκές πάνω στο λευκό μας πουκάμισο...

Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που αποδέχονται το τίμημα της εσωτερικής πορείας θεωρώντας ότι έτσι βρίσκει ένα πραγματικό νόμισμα η ζωή... Δύσκολο, γιατί πρέπει να σπάζεις συνεχώς κώδικες και ασφάλειες, αλλά αναντικατάστατο...

[κώστας]

Προσθέτω ένα "αν-"
κάπου προς το τέλος
και το φέρνω στα μέτρα μου.

[pixie]

Συνειδητότητα...

Εκεί που η ενέργεια είναι πιο δυνατή απ' την ύλη, τις προσκολλήσεις, τις εξωτερικότητες...
Εκεί που προσεγγίζεις με κατανόηση τα λάθη σου, τόσο που να αναγνωρίζεις τη μυστική ζωή σε κάθε μορφή και την ουσία πίσω απ'την επιφάνεια...

[κώστας]

Εκεί...
...εδώ;

[larus audouinii]

εκεί που καθρεπτίζονται οι διαδικασίες και των δυο κόσμων, στο σημείο τομής του απτού υλικού και του άυλου πνευματικού
"Η ύλη όπως και ο νους εξελίχτηκαν από μια κοσμική μήτρα, το ενεργειακό πεδίο του κβαντικού κενού
Η αλληλοείδραση του νου και της συνείδησης μας με το κβαντικό κενό μας συνδέει με άλλους νόες γύρω μας,  όπως και με τη βιόσφαιρα του πλανήτη Αφήνει ανοιχτό το νου μας στη κοινωνία, στη φύση και στο σύμπαν"
Laszlo Ph D

Γεγονός είναι πως μέχρι σήμερα η επιστήμη δεν έχει το πλαίσιο για να κατανοήσει την συνειδητότητα στο εργαστήριο, και επιπλέον θεωρείται πως όπως τη ζούμε είναι απλώς επιφαινόμενη, ένα παραπροϊόν της εγκεφαλικής δραστηριότητας

Αντίθετα όλες οι θρησκευτικές παραδόσεις στον κόσμο αποδέχονται πως η συνείδηση είναι το θεμελιώδες συστατικό της πραγματικότητας, και η ενεργεια και η ύλη είναι προϊόν της συνείδησης
Και με όλους τους αναπάντητους ορισμούς και τις ερωτήσεις περί συνείδησης η Τερέζα της Αβίλας, ο Ιησούς Χριστός, ο Λάο Τσε, οι σοφοί της Βεδάντα και τόσοι άλλοι, το πετυχαν με σαφήνεια χρησιμοποιώντας την ίδια την συνείδηση για να την ερμηνευσουν


Pixie καλώς ήρθες στο forum  :smile:

[pixie]

Σ' ευχαριστώ και δηλώνω πανευτυχής για την φιλοξενία μου εδώ κι ότι μέχρι στιγμής έχω μοιραστεί μαζί σας! :grin:  :grin:

Και επί του θέματος έχω να προσθέσω...

Η εσωτερική γνώση δεν είναι κάτι που μπορεί να αποδοθεί με λίγα λόγια. Μιλάμε για την βαθύτερη ουσία μας, που δυστυχώς σε πολλούς είναι άγνωστη! Απαιτείται εσωτερική πορεία χρόνων ώστε να ξυπνήσει αρχικά το αιτιατό σώμα και να ενεργοποιηθεί σιγά-σιγά η κουνταλίνη που είναι η ανώτερη εξελικτική δύναμη που κρύβεται μέσα στον καθένα μας κι έχει την δυνατότητα ανελικτικά να μας οδηγήσει και να ξεδιπλώσει τον πνευματικό μας εαυτό.

Μιλάμε λοιπόν για ενεργοποίηση ενός άλλου ''μηχανισμού'' σκέψης με κατευθύνσεις πνευματικές! Για να αντιληφθούμε όλες τις δυνατότητες μέσα μας, θα πρέπει πρώτα να τοποθετηθούμε μακριά από προσκολλήσεις, να λειτουργούμε μέσα στην κοινωνία αλλά να πάψουμε να σκεφτόμαστε μόνο με τον συνηθισμένο τρόπο οριοθετώντας την ατομικότητά μας μόνο σε ένα πεδίο εξωτερικό.
 
Καταλαβαίνω, φαντάζει ίσως ανεδαφικό ή ανέφικτο, μα αποκτώντας κοσμική συνείδηση, αποκτούμε μία άλλη ορατότητα, αρχίζουμε να βλέπουμε με τα εσωτερικά μας μάτια.
Πηγαίνουμε σε άλλα επίπεδα επίγνωσης της ουσίας της ζωής, πέρα από τα γνωστά και πέρα από οτιδήποτε θα μπορούσαμε να φανταστούμε, καθώς ξυπνάει μέσα μας η υπέρτατη κατανόηση.

Αυτές τις εξελικτικές δυνατότητες τις έχουμε όλοι οι άνθρωποι, δυστυχώς όμως δεν γνωρίζουμε πώς να τις ενεργοποιήσουμε, μάλιστα τους περισσότερους απορροφά σε τέτοιο βαθμό η αυταπάτη της καθημερινότητας, που την περνάνε για αληθινή ζωή κι επενδύουν στόχους ανάλογους... Αυτά...

[NoName]

Η πυξίδα δείχνει το που
Το γιατί και το πώς (προς το που) «νομίζω» καθορίζουν την συνειδητότητα

[pixie]

Στην Εβραική γλώσσα - μητρική μου γλώσσα - οι όροι ''πυξίδα''[matzpen],''συνείδηση''[matzpoon], και ''ενδότερη κρυμμένη αλήθεια της ψυχής''[tzaffoon]

έχουν την ίδια ρίζα!  ;-)  :smile:

Και η συνειδητότητα έχει πάντα κατεύθυνση... είναι σαν να σε παίρνει κάποιος απ' το χέρι και σε πηγαίνει στον βαθύτερο και άγνωστο εαυτό σου!

Άρα μιλάμε προφανώς για πορεία... Εσωτερική πορεία...

[larus audouinii]

pixie χάρη σε σένα άνοιξε ένα ενδιαφέρον θέμα
που εύχομαι να έχει συνέχεια

Σας αφήνω μια ενδιαφέρουσα ταινία (το φορουμ εκτός από γνώσεις, είναι και ψυχαγωγικού χαρακτήρα)   :smile:
Την βρήκα στο ιντερνετ
Αν και δεν έχει υπότιτλους, έχει ενδιαφέρον (με ελληνικούς υπότιτλους πωλείται από την filmtrade)

Η ταινία είναι μέρος του βιβλίου, τι στο μπιιιπ ξέρουμε, από τις εκδόσεις Ορφέας

Οι δεκατέσσερις κορυφαίοι επιστήμονες και μυστικιστές που δίνουν συνέντευξη σαν σε ντοκιμαντέρ, παίζουν έναν ρόλο μοντέρνου χορού ανάλογου με αυτού της Αρχαίας Τραγωδίας.
Με ένα δεξιοτεχνικό κινηματογραφικά χορό, οι απόψεις τους συνθέτουν ένα μωσαϊκό αλήθειας. Οι σκέψεις και οι λέξεις του καθενός συναντούν αυτές του επόμενου προσθέτοντας έμφαση στην αρχή που διέπει όλη την ταινία για την εσωτερική αλληλοσύνδεση όλων των πραγμάτων


Η ηρωίδα της ταινίας Αμάντα , έχει μια φανταστική εμπειρία του τύπου "Η Αλίκη στην χώρα των Θαυμάτων" και η πεζή καθημερινότητά της κυριολεκτικά ανατρέπεται όταν αποκαλύπτεται η κρυμμένη κβαντική φύση αυτών που θεωρούμε ότι είναι η "φυσιολογική" πραγματικότητα στην οποία "ξυπνάμε" κάθε μέρα.
Όπως κάθε άνθρωπος σε στιγμή κρίσης, η Αμάντα αμφισβητεί τις βασικές αρχές της ζωής της. Με αφορμή ένα ασυνήθιστο συμβάν, οτιδήποτε πίστευε αληθινό, για πράγματα όπως οι άντρες στη ζωής της, για το πως θα πρέπει να είναι οι σχέσεις της με τους άλλους, για τον τρόπο με τον οποίο τα αισθήματά της επηρεάζουν τη δουλειά της, συνειδητοποιεί πως η πραγματικότητα που την περιβάλει δεν είναι αληθινή.

Καθώς η Αμάντα χαλαρώνει και αποδέχεται αυτό που της συμβαίνει, καταφέρνει να τιθασεύσει τους φόβους της, να αντιμετωπίσει τα πράγματα με σύνεση και βρίσκει πως να ερμηνεύσει τα μεγάλα ζητήματα της ζωής, με έναν πολύ διασκεδαστικό τρόπο. Δεν είναι πια θύμα των καταστάσεων αλλά καταφέρνει να γίνει η κινητήρια δύναμη στη ζωή της. Η ζωή της δε θα είναι πια ποτέ ίδια

Το λινκ είναι εδώ (και δεν βρίσκω κώδικα  :roll: )

[align=center][googlevideo]-4431006927936421876[/googlevideo][/align]

[pixie]

Υπάρχουν πολλά συστήματα εσωτερικής λογικής και έρευνας. 'Αλλα είναι αναλυτικά συστήματα φιλοσοφίας, άλλα μιλούν για ορθή γνώση μέσω των σωστών συλλογισμών, άλλα μιλούν για εξατομίκευση...
Πάντως όλα μιλούν για εξελικτικούς αναβαθμούς, δηλαδή σκαλοπάτια που πατάμε επάνω τους.

Το ζητούμενο? Η εσωτερική μας επίγνωση. Κάποια στιγμή ο άνθρωπος μαθαίνει να χρησιμοποιεί, εκτός από το υλικό, και το πνευματικό του σώμα όπου υπάρχουν εν δυνάμει ο αγνός νους, η αγάπη, η σοφία, η βούληση.
Μέσα από συνεχείς βαθιές παρατηρήσεις και επιγνώσεις, ο άνθρωπος οδηγείται στο σπάσιμο των δεσμών και των νόμων της ύλης, γίνεται πιό ουσιαστικός, επιλέγει ένα απελευθερωμένο επίπεδο για να ζει το οποίο εκείνος συνειδητά πλέον θα ορίζει.

Είναι η ζωή που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά, η ζωή που μέσα από την διαρκή προσωπική αναζήτηση απλοποιείται και μετουσιώνεται σε αλήθεια και ανιδιοτελή αγάπη - στην υπέροχη αυτή δομή, που μπορεί να δεχτεί στους κόλπους της εκείνους που συνειδητά είναι ανοιχτοί προς αυτήν κι έχουν μία μυστική ομοιογένεια μαζί της.

Για να έρθουμε σε επαφή με τον πυρήνα της ύπαρξής μας, για να επικοινωνήσουμε με την ίδια την ουσία της ζωής μας που είναι η συνειδητότητά μας, πρέπει να έχουμε όσο το δυνατόν λιγότερες προσκολλήσεις σε ιδεοληψίες και δογματισμούς, γιατί αυτά συνήθως είναι διανοητικές αυταπάτες!
Είναι σαν να επιτρέπουμε ένα τζάμι να παρεμβάλλεται ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην πνευματική μας εξέλιξη.
Καλή η θεωρία, αλλά κάποια στιγμή καλό θα ήταν να αντικατασταθεί με τη δική μας βιωμένη σκέψη και τα δικά μας βιώματα!

Εννοώ ότι, την πραγματικότητα ο καθένας πρέπει να την κοιτά κατάματα και άμεσα με τα δικά του μάτια και όχι μέσω κάποιας ιδεολογίας ή μέσω ενός θεολογικού συστήματος με τα οποία ασυναίσθητα νοθεύονται τα πραγματικά γεγονότα.
Και ποιά είναι αυτή η πραγματικότητα?
Μα αυτή που ο καθένας από εμάς βιώνει! Μόρφωση, συναίσθημα, εργασία, έρωτας, διασκέδαση, κάλυψη αναγκών κλπ.


pixie

[κώστας]

Θέτεις ένα ενδιαφέρον ερώτημα.
Την προσέγγιση του χάους.
Υπάρχει, ίσως, η αρχική εντύπωση ότι
αυτή η προσέγγιση είναι αδύνατη
όμως
εμένα μου φαίνεται αυτονόητη]

[pixie]

Είναι απολύτως κατανοητό ότι, για να αγγίξει κάποιος τα βαθύτερα ''λεπτά'' ενεργειακά σώματά του, πρέπει να εξασκηθεί και να μάθει να απομακρύνεται από τις γήϊνες προσκολλήσεις του.
Πιστεύω ότι ούτε διορατικά χαρίσματα ούτε άλλες μεταφυσικές δυνάμεις χρειάζονται για να αναγνωρίσει και να υλοποιήσει ένας άνθρωπος το πλήρες φάσμα των δυνατοτήτων τελειοποίησης που έχει μέσα του.

Είναι έμφυτες, λοιπόν, αυτές οι δυνατότητες...


pixie

[pixie]

Ανούσιες εξωτερικότητες, στόχοι, ύλη και πάλι ύλη...  
'Αραγε η προσπάθεια πρέπει να σταματά στην επίτευξη μίας εξωτερικής στίλβης κι εκεί κάπου να επαναπαυόμαστε?
Βαθύτερη ερμηνεία του όρου δεν υπάρχει?

Η εσωτερική επίπονη εργασία πίσω από τα γεγονότα, ο γεμάτος απρόσιτες και άγνωστες νύξεις δρόμος προς τη συνειδητότητα, αυτή είναι για μένα η πραγματική λειτουργία της προσπάθειας!

Εκεί που η ενέργεια είναι πιό δυνατή απ'την ύλη, εκεί που καταφέρνει κάποιος να αποδεσμεύσει παλιές άχρηστες σκεπτομορφές, να διώξει λαθεμένες συσσωρεύσεις από όλα τα επίπεδα της προσωπικότητάς του, επιβάλλοντας τη νοητική του εξέλιξη.
Εκεί που ο άνθρωπος μέσα από επώδυνη προσπάθεια, υπερβαίνει, γίνεται εσωτερικά δυνατός, τόσο ώστε να παραμερίσει τις προσκολλήσεις που δεν του χρειάζονται, τόσο που να προσεγγίσει με κατανόηση τα λάθη του, τόσο που να αναγνωρίζει τη μυστική ζωή σε κάθε μορφή και την ουσία πίσω απ'την επιφάνεια...


pixie