Διπλοπαρκαρίσματα... Σχέσεις με παντρεμένους...

[pixie]

Υπάρχει μία τάση συνδυαστικού βολέματος στα μυαλά των ανθρώπων... Ζουν εκ τους ασφαλούς μέσα σε έναν γάμο υπολογίζοντας στο κρατούμενο [καβάτζα] κι από την άλλη παριστάνουν τους ταχυδακτυλουργούς βγάζοντας τον κρυμμένο άσο απ' το μανίκι!!

Κι όλο αυτό για να μην υποστούν το κόστος της ειλικρινούς αντιμετώπισης ενώπιος ενωπίω... πρώτα με τους εαυτούς τους και στη συνέχεια με τον/ την σύζυγο.
'Οταν ένας κύκλος ενδοσυνεννόησης κλείνει, είτε είναι ερωτικός, είτε προβάλλονται θέματα κακής επικοινωνίας, νομίζω πως η ανδρόγυνη σχέση μοιραία εκεί τελειώνει!
Τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες της κακιάς ώρας.

Καταλαβαίνω, είναι βαρύ το τίμημα ενός διαζυγίου και πληρώνεται δύσκολα αφού συνήθως το κόστος τοκίζεται και αφορά και στο μέλλον...
Αλλά είναι το πιο έντιμο και το πιο δίκαιο για όλους!  
Κανένας άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του, δεν στηρίζει τη ζωή του σε ''αρπαχτές'', όταν μπορεί να στέκεται ολόκληρος μέσα στη στιγμή!

'Οταν έχει αποδεχτεί το κόστος να αντιμετωπίζει την αλήθεια κατάματα και να φιλά τα κενά του στο στόμα - μια αλήθεια, όμορφη ή πικρή, αυθεντική ή γεμάτη λάθη... Τη δική του αλήθεια! Κι ας έχει ματώσει κι ας έχει χάσει θέσεις ζωής κι ας απογυμνώθηκε...

Μέσα του ξέρει συνειδητά πως δεν υπήρξε δανεικό κομμάτι κανενός, ούτε ρετάλι στη δική του ζωή, πως δεν χρειάστηκε να φορέσει μάσκες κι αυτό φτάνει για να σκιαγραφήσει την ύπαρξη ειλικρίνειας.
Ξέρει πώς είναι να ορίζει και να δημιουργεί κάποιος τις στιγμές που θα ζήσει χωρίς καπελώματα και πονηριές, χωρίς να λειτουργεί παρασιτικά και χωρίς να επιτρέπει να σπιλώνονται αρχές και ιδανικά.


Αλήθεια, γιατί όλο και περισσότεροι παντρεμένοι προτιμούν να έχουν διπλή ζωή και πώς λειτουργεί αυτό το σύστημα μέσα στα πλαίσια ενός γάμου?

Είναι οδός διαφυγής?

 :roll:  ;-)

[katinaki]

Αλήθεια, γιατί όλο και περισσότεροι παντρεμένοι προτιμούν να έχουν διπλή ζωή και πώς λειτουργεί αυτό το σύστημα μέσα στα πλαίσια ενός γάμου?

Ένας κύριος πέρσι είχε μπει εδώ και έγραφε τη δική του εκδοχή.
Ότι το κάνει για τα παιδιά του που σπουδάζουν, για να έχει την οικονομική άνεση μάλλον να τα σπουδάσει και να τα φροντίσει και ότι οι υπόλοιποι θα έπρεπε να το καταλαβαίνουμε αυτό και να δείχνουμε κατανόηση στη διπλή ζωή του  :shock:
Τον είχα "στολίσει" καταλλήλως.  :mrgreen:  :mrgreen:  
Μόνο που δε θυμάμαι σε ποιο θέμα ήταν  :oops:

[pixie]

Καλημέρα, katinaki!

Ατσαλάκωτος δλδ. ο εν λόγω κύριος... και αψεγάδιαστος επιφανειακά... ;-)

Τι να πω... Δεν τα κατάφερα ποτέ να λειτουργήσω ή να συνεργαστώ έτσι, γιαυτό ενδεχόμενα βρέθηκα με μια παρακατσθήκη 3 διαζυγίων... :oops:  

Πάντως, το βλέπω κι εγώ καθημερινά, ανθεί αυτό το παρασκήνιο με πρωταγωνιστές άγνωστες δυνάμεις και αλλότρια στοιχεία [αυτά είναι, λέει, που φορτσάρουν το πάθος!]... :mryellow:


'Εχει κάποιος κάθε δικαίωμα να ταλαντευτεί, να ζήσει, να απολαύσει ακόμα και την ομορφιά κάθε ''αμαρτίας'', να την οδηγήσει τη ζωή του σε εσωτερικά δικά του χρώματα, να την μετουσιώσει σε ό,τι θεωρεί σωστό, να δικαιωθεί κι ας είναι κόντρα στις πεποιθήσεις όλου του κόσμου!

Ως εδώ συμφωνώ... Αρκεί όμως να βρει τη δύναμη να τακτοποιήσει υπεύθυνα το θέμα ενός γάμου, σε εκκρεμότητα ουσιαστικά, εαν υπάρχει. Οπότε ή αφοσιώνεται εκεί με όλο το έμψυχο δυναμικό του ή αποχωρεί! Οπότε είναι ελεύθερος να αποδοθεί ακέραια στις επιλογές του!

Γιατί, από τη στιγμή που κλείνει ο ερωτικός μας κύκλος με κάποιον, πρέπει να συνεχίζουμε μαζί του και να κάνουμε τη ζωή μας σκοτεινή δαντέλα?
Συνήθως υπάρχει αυτό το πρόσχημα ''λίγο ακόμα να μεγαλώσουν τα παιδιά'', ''είναι δύσκολο οικονομικά, πώς να ξεκινήσω από την αρχή'' κλπ. στείρες κατ' εμέ δικαιολογίες, κι εδώ κολλάει η δική μου ένσταση!

[Pappas10]

Από τη στιγμή που ανταπεξέρχεσαι στις ανάγκες του / της συζύγου και του / της εραστή / ερωμένης σου... ποιό είναι το θέμα της συζήτησης;

Τι ωθεί κάποιον / α στην ερωτική αναζήτηση έξω από την συζυγική κλίνη;

Οι ίδιοι λόγοι και παραγόντες που οδηγούν κάποιον στην ερωτική αναζήτηση ούτως ή άλλως.

Είναι δικαιολογία; Όχι... είναι όμως εξήγηση.

Τα υπόλοιπα - κατά τη γνώμη μου - είναι θέμα θεώρησης. Και κοινωνικοηθικού δογματισμού θα προσέθετα...


Μπορεί να λέω και βλακείες.

[katinaki]

:roll: δε νομίζω πως το θέμα είναι μια τυχαία ερωτική συνεύρεση.
Για σχέσεις με παντρεμένους / νες μιλάει.
Και γι' [size=18]αυτούς[/size] οι οποίοι και την εξωσυζυγική σχέση δε θέλουν να χάσουν - δεν αφήνουν με τίποτα  :evil:  ούτε από τη συζυγική εστία αποχωρούν.  :mad:

[Pappas10]

Μα ούτε εγώ μιλάω για μία τυχαία ερωτική συνεύρεση. Ούτως ή άλλως το "τυχαία" με το "ερωτική" είναι αντίρροπες έννοιες. Δεν είναι θέμα τύχης ο έρωτας σε καμία περίπτωση.

Όλα τα ερωτκά τρίγωνα, τετράγωνα ή πολύγωνα έχουν τις αιτίες τους όμως. Το ερώτημα είναι τι κάνεις ή πως ανταπεξέρχεσαι σ' αυτό που κάνεις;

Τέλος πάντων... δεν νομίζω ότι υπάρχει θέμα συζήτησης. Η ερωτική ζωή και επιλογές του καθενός / καθεμιάς, καθώς και οι αντίστοιχες κοινωνικές, ηθικές, προσωπικές ή άλλες θέσεις και δεσμεύσεις του/της είναι εξαιρετικά προσωπικό ζήτημα.

Έτσι νομίζω τουλάχιστον.

[Jezebell]

Το κειμενο της pixie ειναι πραγματικα ακριβως οτι πιστευω αλλα συμφωνω με κατι που ειπε ο παππουκος...οτι επιλεξει καθεις στην προσωπικη του ζωη φιλτραρεται μεσα απο την προσωπικη του αποψη,αδυναμιες και αναγκες!

[Gerogriniarhs]

Μωρέ ούτε βλέφαρο θα ρίξω για να ξενοκοιτάξω.Τι δλδ...να'χω μετά το Κατινάκι να με 'στολίζει';
Όοοοχι,την γυναίκα μου πάνω απ'ολα (κι όλες οι άλλες από κάτω)  :razz:

[pixie]

Δεν θα συμφωνήσω εύκολα με κάποιον που δεν έχει το θάρρος να αντιμετωπίσει ή να αναθεωρήσει το σχέδιο της ζωής του, πράγμα που έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει εφόσον είμαστε σε διαρκή εξέλιξη, κι αντ' αυτού να βολεύεται και να στριμώχνεται σ' ένα αγχωμένο παρακράτος!
Και να χάνει μέσα απ' τα χέρια του τις ελεύθερες ανάσες της ζωής, τον αυτοσεβασμό του και την προσωπική του αλήθεια.
 

Κρίνοντας, λοιπόν, από τον εαυτό μου και τη στάση ζωής που μέχρι σήμερα κράτησα, δεν θα μπορούσα ποτέ να αποδεχτώ αυτές τις σκοτεινές υποθέσεις με τις καψουροϊστορίες των παντρεμένων που ψάχνουν διεξόδους με ανώδυνο τρόπο!
'Οταν προσωπικά πλήρωσα με το αίμα μου τις αποφάσεις που πήρα για να μπορώ να ανασαίνω ελεύθερα και να μην μπαίνω στη διαδικασία να προσβάλλω τη δική μου νοημοσύνη, αλλά και των άλλων...

[Pappas10]

Καλή μου Pixie,

Ορισμένοι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται τη σχέση τους ως μία προσωπική επιδίωξη αλλά ως μία κοινή συμβίωση. Με τις παραχωρήσεις και τους συμβιβασμούς που αυτή - ενδεχομένως - συνεπάγεται.

Δεν σε κατηγόρησε κανείς για τις επιλογές σου... απλά αυτές μπορεί να μην ταιριάζουν στον χαρακτήρα ή την φιλοσοφία κάποιου άλλου ή κάποιας άλλης.

Γενικά σε θέματα που άπτονται των διαπροσωπικών σχέσεων δεν υπάρχουν "ιερές πεπατημένες" κατά τη γνώμη μου. Ο Κάθε άνθρωπος διατηρεί το δικαίωμα της επιλογής τόσο στην Ελευθερία όσο και στον συμβιβασμό.

Το τι είναι σωστό κρίνεται εκ' του αποτελέσματος, τόσο σε συνάρτηση μ' εμάς όσο και σε συνάρτηση με τον / την (εκάστοτε) σύντροφο μας.

Αυτό πιστεύω... μπορεί να κάνω και λάθος.

[black_velvet]

[quote user="katinaki" post="327019"]Αλήθεια, γιατί όλο και περισσότεροι παντρεμένοι προτιμούν να έχουν διπλή ζωή και πώς λειτουργεί αυτό το σύστημα μέσα στα πλαίσια ενός γάμου?

Ένας κύριος πέρσι είχε μπει εδώ και έγραφε τη δική του εκδοχή.
Ότι το κάνει για τα παιδιά του που σπουδάζουν, για να έχει την οικονομική άνεση μάλλον να τα σπουδάσει και να τα φροντίσει και ότι οι υπόλοιποι θα έπρεπε να το καταλαβαίνουμε αυτό και να δείχνουμε κατανόηση στη διπλή ζωή του  :shock:
Τον είχα "στολίσει" καταλλήλως.  :mrgreen:  :mrgreen:  
Μόνο που δε θυμάμαι σε ποιο θέμα ήταν  :oops:[/quote]

 :?:  :?:  :?:

Ούτε που το θυμάμαι!!!!!!!!!

Και σε τι ακριβώς θα τον βοηθούσε η "εξωσυζυγική" σχέση στην οικονομική άνεσή του; Ζιγκολό ήτανε;;;;;  :shock:  :shock:  :shock:

Πού πάμε;;;;

[pixie]

Μιχάλη, θα αναφερθώ στα δικά σου γραφόμενα και θα πω ότι σε κάποια σημεία, συμφωνώ... Αλλά κι από την άλλη, αν ήτανε σωστό το παρασκήνιο, θάταν στο προσκήνιο!  ;-)  :smile:  :razz:

Γιατί, εδώ που τα λέμε, είναι μεγάλη διαδικασία η παράπλευρη ζωή και μάλιστα πολλοί την έχουν αναγάγει σε μορφή εξελιγμένης τέχνης ζώντας με παραμέτρους και πιθανότητες.

'Οσο για τις επιλογές μου? Λέω την αλήθεια, πληρώνω το τίμημα. Κάποια πράγματα είναι θέμα απόφασης!
Σκληρό το κάλυμμα στο διαβατήριο, δε λέω, αλλά είναι πολύ εγωϊστικό να κρατάς κοντά σου ή να χρησιμοποιείς τους άλλους για τις ανάγκες σου, δεν είναι? Γενικά μιλάω...

Εξάλλου δεν υπάρχει μόνο ο/η σύζυγος! Είναι και κάθε καινούργιο πρόσωπο που μπαίνει στη ζωή μας και ''ταίζεται''...


Είναι πραγματικά οδυνηρό να μην συνεκτιμώνται τα συναισθήματα, λες και οι άλλοι είναι άψυχα σκαλοπάτια που πατήσαμε πάνω τους για να φτάσουμε εμείς ''οι έξυπνοι'' στη ζωή μας!
'Η στην τελική εφαρμόσαμε λίγο ανθρώπινο ουρανό στα κενά μας, πήραμε λίγο από το αίμα ενός άλλου για να ζεστάνουμε τη μοναξιά μας και τον νεκρό, ερωτικά, γάμο μας.
Κι αφού, εγωκεντρικά, ταίσαμε και χαϊδέψαμε τις ανάγκες μας, άντε γειά!

Κι ο άλλος? Το καινούργιο πρόσωπο? Φυσικά και πρέπει να φύγει! Πώς αλλιώς? Υπάρχει ένας γάμος!!!  :razz: Οφείλει να το σεβαστεί! :razz:  Υπάρχουν παιδιά! :razz:  Υπάρχουν κοινωνικές συνθήκες! :razz:  
Μετά το ''πανηγύρι'' αφυπνίστηκε το ηθικό μας κεφάλαιο και η αξιοπρέπεια! :mryellow:
 
Κι ο άλλος? Φυσικά και πρέπει να μαζέψει τα κομμάτια του και να συνεχίσει κουβαλώντας την αίσθηση του χρησιμοποιημένου, να ψάχνει ως ποιό σημείο μοιράστηκε μια αλήθεια ή μια αυταπάτη με τον παντρεμένο κι ακόμα να παλεύει να μείνει μέσα του στεγνός από συναισθήματα... ;-)  

Ε, λοιπόν, αυτό ακριβώς το σημείο, του να χρησιμοποιεί κάποιος ευθαρσώς τον άλλον ως αντίδοτο στο γάμο του, μου προκαλεί θλίψη...

[skou70]

mayritsa mou otan kapoios ksenopidaei mporei na epikalestei opoiadipote paparia gia na to dikaiologisei

[black_velvet]

[quote user="skou70" post="327087"]mayritsa mou otan kapoios ksenopidaei mporei na epikalestei opoiadipote paparia gia na to dikaiologisei [/quote]

Ακριβώς!
Και μετά καθόμαστε και αναλύουμε και διυλίζουμε τον κώνωπα.
Και κάνουμε και κατατάξεις ανάλογα με το φύλο!

Τι να πω...... Μένω άφωνη.

[pixie]

Καταλαβαίνω...'Ολοι είμαστε από το ίδιο υλικό, έχουμε τις ίδιες ανάγκες και ίσα δικαιώματα απέναντι στη ζωή.
 
‘Οταν υπάρχουν πηγές δυσκολιών στη συνύπαρξη, το ζευγάρι επί της ουσίας χωρίζει.
Γιατί λοιπόν να μην είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας? Ο κοινωνικός ρόλος θα μας σώσει?

‘Αποψή μου, δεν είναι σωστό να μένεις σε έναν γάμο χάριν της σύμβασης ή του φόβου της απώλειας, βιώνοντας μια σχέση εξάρτησης από τη μια κι ένα παρασκήνιο ως συμπλήρωμα ''διατροφής'' από την άλλη!

Εννοείται βέβαια πως στην συνέχεια διαμορφώνονται άλλες συνθήκες, όπου ο καθένας μετουσιώνει την εμπειρία του, ταλαντεύεται, αναθεωρεί, αυτοπροσδιορίζεται και προχωράει στη διαμόρφωση νέων τρόπων ζωής... ;-)