ΕΤΣΙ ΜΟΥ!

[danai]

Για εσενα που μου κρατησες συντροφια αποψε που ημουν αρρωστη..

Αντιβαρο στον χαλασμο του κοσμου
ενας κοκκος αμμου που ηχει στ αυτια μας
ο θορυβος τοσο δυνατος ηχει σα γδουπος
Στις σκεψεις μας ελπιζει η αρχη
Βλεποντας σε, σε ξεχωρισα αμεσως..
σε ενα θεατρο παραλογου
σε γνωρισα..διχως να σε γνωριζω
σου φωναξα..διχως να μιλησω
σε χαιδεψα ..διχως να σ αγγιξω
σ εναν παραδεισο που κολαση μας μοιαζει
Βλεποντας με,  με ξεχωρισες αμεσως..
σε ενα θεατρο παραλογου
με ειδες ..διχως να κοιταξεις
με ενιωσες.. διχως να μ αγγιξεις
με θελησες..διχως να με θελεις
σε μια κολαση που εγινε παραδεισος
Στις σκεψεις μας φεγγει η αρχη
Το θεατρο του παραλογου εγινε θεατρο λογικης
αρκει να θελεις να το ακουσεις...
αρκει να θελεις να το δεις...
Αντιβαρο στο χαλασμο του κοσμου
και οι σκεψεις μας ειναι η αρχη!

"stigmi/danai"

[Anonymous]

Λένε ότι τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν μια στιγμή

Οι χορδές όμως που κάνεις και πάλλονται με το ποίημα σου, ζωντανεύουν την κάθε στιγμή και την κάνουν να έχει μια απέραντη διάρκεια.....

[danai]

Δυο κουβεντες ... ολο το θεμα...

Η στιγμη ειναι μοναδικη και ποτε δεν ανταλασσεται...

[Fotis]

xmmmmmmm......

enoxlw?
den enoxlw?
an enoxlw na fygw......
mpa den feygw.......sebomai tis stigmes tou kathenos kai apla diadhlwnw thn diathesh mou sthn nea xronia na pollaplasiazontai oi eytyxismenes kai na apodekatizontai oi asxhmes.....

Danai mou mia xara se briskw....lew na sou kanw ena dwraki.....ena aplo kathrefth.....gia na deis to poso omorfh eisai otan se koitazw me ta matia tou synaisthimatwn pou mou prokseneis.......filia kalh mou ......mou eftiakses thn mera.....

[danai]

Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες
Όταν τ' ανοίγω, βλέπω εμπρός μου ό,τι
κι αν τύχει.  :?:
Όταν τα κλείνω, βλέπω εμπρός μου ό.τι
ποθώ. :!:

* Φωτη την συγνωμη μου που δεν ειναι δικο μου, μα με αντιπροσωπευει..
** Μην ταξεις σ αγιο..και σε μικρο παιδι..να συμπληρωσω..ουτε σε εμενα :wink:

Με Εκτιμηση

[Anonymous]

στις βραδινές περιπλανήσεις μας,

μες στης πόλης τον αχό......................

τις θαμπές φωνές των άγνωστων,

σκορπάει ο αέρας εκεί κι εδώ...............




και μετά δε μιλάμε πολύ,

γιατί τ' Όνειρο ζει στη σιωπή................

....με το βλέμμα στους περαστικούς......

να' χα χίλιες σιωπές να ακούς............................

[kuria]

μ' αυτό και μόνο danai μου... την πάγωσες την κόλαση που λέγαμε...    
:wink:

[danai]

Σαν κραυγη σιωπης
καπου μεσα σου πλανιεμαι
η μορφη σου στεκει εκει..σιωπηλη
μεταμορφώνομαι ειδωλολατρης της
σε μια ανιερη τελετη..
μαρτυρας της γινομαι..
το νιωθω..πως νικιέμαι.. :!:

[danai]

Η γλυκιά μελωδία που παίζει
πίσω από κάθε πράξη με συνοδεύει..
28 Δεκέμβρη...στο μεταίχμιο του χρόνου....
και χωρίς να το πούμε γίναμε ένα...
μπορεί να είχαμε μιλήσει πριν....
αλλά ήμασταν δυο, το απόλυτο το δυο!
Ήρθες κι η άνοιξη η φιλημένη   
ξεσήκωσε ψυχοευωδιές
Εσύ εκεί.. εγώ εδώ...
κι όμως ένα, το απόλυτο το ένα!
Σε έχω μέσα μου ..θα το νιώσεις.
Να χεις γυρεμένο το κεφάλι στο δικό μου,
και να μου ψιθυρίζεις....
να σε χαϊδεύω απαλά...
παντού ..ακούς? Παντού!
και συ.. να χορεύεις, με μένα..
να γίνουμε ένα το απόλυτο το ένα...
ακούς? το ένα!
Μαζί θα σχηματίσουμε, χιλιάδες αριθμούς..
στο Όνειρο σου θα έρθω, απόψε..
θα τρυπώσω ...εκεί και θα κουρνιάσω.
Ώρα λοιπόν για το επόμενο όνειρο,
για το επόμενο άγγιγμα..
για την επόμενη ανάσα.....
και εσύ εδώ...μέσα μου να μου μιλάς!
Σε θέλω, ακούς? Σε θέλω!
Σαν έρωτα....σαν ένα, το απόλυτο το ένα!
Αλλά και σαν γλύκα μου υπέροχη,
όλα σου τα θέλω! Ακους? Ολα!

[danai]

Το παραπανω κειμενο δεν ειναι μονο δικο μου αλλα και εκεινου..που με αγγιξε  με τις  στιγμες μας.

[danai]

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ. ΝΑ ΣΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΛΑΣ ΓΙΑΤΙ ΣΟΥ ΠΑΕΙ!

[danai]

Για την ομορφοτερη πρωτοχρονια που μου χαρισες καλε μου.

Ένα μαντίλι...άσπρο...αφρός ...ασπρος
και το μαντίλι εκεί πάντα να ιριδίζει
έτοιμο για να υποδεχθεί... ασπρο.
μπλέκεται με το κύμα που ξασπρίζει
δείχνει το δρόμο πίσω..ματια μου
να  πάψει η προσμονή!

Ένα μαντίλι..ασπρο...δεν δίνει πια ευχή
στη θάλασσα απλωμένο μα παντα φορεμένο
μπλεγμενο στα μαλλια..αφρος..και να προσμενει
να κρύβεται να ντρέπεται...εκει να περιμενει
να λαχταρα για σε δει... ματια μου
να παψει η προσμονη!

Και η λαχτάρα έμεινε σαν εφυγε ο καιρός ,
μα τίποτα δεν άλλαξε μάταια σε προσμονούσε
και όλα τα άσπρα που έφτιαξε, χρώμα άλλαξαν
και σκόρπισαν και εκείνα,δεν έχουν χρώμα απόλυτο
για να καλεσουν πισω... ματια μου
να παψει η προσμονη!

Εκει στεκει αμιλητο και δε φιλάει κανέναν ...
τραβάει το φως ... τον ήλιο και κρύβει το θλιμμενο
Μόνο εκείνη την ώρα που λαμπει μια ελπίδα,
να ρθει εκεινος πισω, να δει τ ασπρο μαντιλι
ασπρο να στεφανώνει..ματια μου
να παψει η προσμονη!

[danai]

Ατελειωτες σταγονες
μου ποτισες το προσωπο
ταχα να δεις την οψη
που εχει το βρεγμενο

Τα δαχτυλα σου γλυστρισες
επανω στις σταγονες
χαιδευοντας τις απλωσες
πανω στο προσωπο μου

Τα χειλη σου ακουμπησες
πινοντας τις σταγονες
γιατι διψουσες για νερο
απο αλλου φερμενο

Το σωμα μου το ραντισες
μικρες μικρες σταγονες
μαρμαρωμενος κοιταζες
το σωμα το βραγμενο

Αχορταγα τις ρουφαγες
ολες μου τις σταγονες
στεγνονοντας μου το κορμι
σαν ενα αστειρευτο φιλι

[Anonymous]

Η στιγμή το ελάχιστο του χρόνου...........

Η σταγόνα το ελάχιστο του ωκεανού........


Ευχή μου για όλους να έχουν τον χρόνο να διασχίσουν ωκεανούς....
και ωκεανούς να βρίσκουμε τον χρόνο που τους χρίζει......

[danai]

ΣΤΙΓΜΕΣ   (1 αναγνώσεις)

Δημιουργός: stigmi...(εσυ και εγω..)
Δημιουργια: 5/1/2005



ΘΑΛΑΣΣΑ ... κάθε στιγμή μου που περνά
να σκέφτομαι πως σε φιλώ στο στόμα..

ΗΛΙΟΣ ... σαν το χαμόγελο κάποιες στιγμές
που διαπερνά το πρόσωπο σου..

ΑΕΡΑΣ ... εσύ ούτε που το σκέφτηκες
και ούτε που το ξέρεις ...

ΟΥΡΑΝΟΣ ... σου κρατώ το πρόσωπο
μέσα στα δυο μου χέρια..

ΦΩΤΙΑ ... κάθε ανάσα είσαι εσύ
πάντα είσαι μέσα στη στιγμή..

ΝΕΡΟ ... και σου μιλώ με αγκαλιά
σε ποτίζω με φιλιά..

ΓΗ ... αλλάζεις απ τη γλύκα
της αγκαλιάς την ηδονή....