Τι εστι φιλοσοφια;

[pixie]

Καλά ρε σεις! Αν μόλις πω μια κουβέντα μου την πέφτετε δεόντως, πώς να φιλοσοφήσω η γυναίκα? :mrgreen:

Μου φαίνεται θα πάω να καθαρίσω φασολάκια με το katinaki στο άλλο θέμα! :evil:

[κώστας]

Υπό προϋποθέσεις, ενδέχεται
να συμβαδίζουν
η φιλοσοφία και το μη φανερό, το κρυφό.
Νομίζω με αυτή την έννοια εγράφη.
Όταν π.χ. βρίσκεσαι απέναντι ή ανάμεσα σε γίδια
(όσοι διαβάζουν εξαιρούνται)
είναι φυσιολογικό να κρύβεσαι.
Σημείωση: εκτός από το να γράφω
διαβάζω ό,τι γράφω.

[black_velvet]

[quote user="pixie" post="326196"]Καλά ρε σεις! Αν μόλις πω μια κουβέντα μου την πέφτετε δεόντως, πώς να φιλοσοφήσω η γυναίκα? :mrgreen:

Μου φαίνεται θα πάω να καθαρίσω φασολάκια με το katinaki στο άλλο θέμα! :evil:[/quote]

Αν νομίζεις πως, όποιος εκφράζει διαφορετική άποψη από σένα, σου την πέφτει, θα σου πρότεινα να το πάρεις αλλιώς. Και να σκεφτείς πως, ξέρεις..., δεν ασχολείται με σένα προσωπικά. Απλά, βρίσκει έναυσμα στα λεγόμενά σου να εκφράσει μια άποψη. Εγώ πάντως θα χαιρόμουν ιδιαίτερα αν έδινα τέτοια εναύσματα στους υπόλοιπους. Και κάθε άλλο παρά επίθεση (και δη, προσωπική) δεν θα τα θεωρούσα.  ;-)

Λόγος υπάρχει για να υπάρξει και αντίλογος. Έτσι, γίνεται διάλογος.
Θα σου έλεγα πως για μονόλογο υπάρχουν τα ημερολόγια. Όμως ακόμη και στα blogs, διάλογος γίνεται.  :mryellow:

Αν, πάλι, προτιμάς τα φασολάκια, αυτό είναι καθαρά δική σου υπόθεση. Γίνονται πάντως πεντανόστιμα όταν μαγειρεύονται με φρέσκια ντομάτα.  :smile:

[pixie]

[quote user="black_velvet" post="326213"]Αν νομίζεις ...[/quote]

Δεν νομίζω τίποτα διαφορετικό από όσα λες, Βελουδένια... :shock:

Μια πλακίτσα, χαριτολογώντας ήτανε, το θεώρησα αυτονόητο ότι θα γίνει αντιληπτό... :mryellow:

[KostasD33]

[quote user="pixie"].....
Μου φαίνεται θα πάω να καθαρίσω φασολάκια με το katinaki στο άλλο θέμα! :evil:[/quote]

αν τα φασολάκια είναι αμπέλου τότε δικαίως θα μπορούσε να να θεωρηθεί αμπελοφιλοσοφία το όλο ζήτημα της φιλοσοφίας  

[kuria]

δε μου αρεσουν τα φασολακια...  :mad:

[kuria]

δε μου αρεσουν ουτε τα αμπελοφασολακια...  :mad:

[kuria]

και ποια ειναι η σοφια... και που θετε να ξερω τι ειναι ο φιλος της αφου δεν τον εχω δει;  :mad:

[katinaki]

[quote user="KostasD33" post="326226"][quote user="pixie"].....
Μου φαίνεται θα πάω να καθαρίσω φασολάκια με το katinaki στο άλλο θέμα! :evil:[/quote]

αν τα φασολάκια είναι αμπέλου τότε δικαίως θα μπορούσε να να θεωρηθεί αμπελοφιλοσοφία το όλο ζήτημα της φιλοσοφίας  [/quote]

ελάτε και περίσσεψαν 4,5 κιλά ακαθάριστα  :sad:

[KostasD33]

άμα σας τσακώσω εγώ που κάνατε το θέμα του γιόκαμ φασολάκια θα δείτε μετά ποσα φασολάκια θα περισσέψουν

[kuria]

η σοφια κι ο φιλος της... ωραιες παρεες αφηνεις κι εσυ να κανει το γιουκαρινι σου...

[pixie]

[quote user="κώστας" post="326201"]Υπό προϋποθέσεις, ενδέχεται
να συμβαδίζουν
η φιλοσοφία και το μη φανερό, το κρυφό.
Νομίζω με αυτή την έννοια εγράφη.
[/quote]

'Ετσι είναι... Κι ας επεκταθώ... Κάθε πορεία εσωτερικής αναζήτησης είναι μοναχική! Δεν δημιουργούνται με εξωστρέφεια οι βαθείς συλλογισμοί, συνήθως γεννιούνται σε στιγμές μόνωσης σε χώρους αρχικά του δικού μας νου... Εξ ου και η αναφορά στη μυστική ομοιογένεια...


Γενικότερα τώρα... 'Οταν φιλοσοφούμε δεν υπάρχουν όρια στη σκέψη, ούτε και στερεότυπη ηθική - μέσα από τη φιλοσοφία γίνεται κανείς πραγματικά ηθικός!
Μπαίνουμε σε απρόσιτα σημεία, σε δύσβατους δρόμους, στα απαγορευμένα δωμάτια της λογικής, κάποια στιγμή αισθανόμαστε νοητικά και ψυχικά δυνατοί - εννοώντας μια δύναμη κοσμογονική...


'Ανθρωποι που κυνήγησαν και κυνηγούν την ''καθαρή'' Γνώση και την Αλήθεια σε ολιστικό επίπεδο, κόντρα σε περιορισμούς...
'Ανθρωποι παρατηρητές, αναζητητές, στοχαστές των νόμων που διέπουν το σύμπαν και την ανθρωπότητα...
'Ανθρωποι με στόχο την ψυχή και την ευδαιμονία της...

Φιλοσοφούντες...

[black_velvet]

[quote user="KostasD33" post="326252"]άμα σας τσακώσω εγώ που κάνατε το θέμα του γιόκαμ φασολάκια θα δείτε μετά ποσα φασολάκια θα περισσέψουν[/quote]
ΚάναΤε;;;  :arrow:


[quote user="KostasD33" post="326226"][quote user="pixie"].....
Μου φαίνεται θα πάω να καθαρίσω φασολάκια με το katinaki στο άλλο θέμα! :evil:[/quote]

αν τα φασολάκια είναι αμπέλου τότε δικαίως θα μπορούσε να να θεωρηθεί αμπελοφιλοσοφία το όλο ζήτημα της φιλοσοφίας  [/quote]

[marquee direction=right][marquee direction=up] :mryellow: [/marquee][/marquee]

[black_velvet]

[quote user="pixie" post="326219"][quote user="black_velvet" post="326213"]Αν νομίζεις ...[/quote]

Δεν νομίζω τίποτα διαφορετικό από όσα λες, Βελουδένια... :shock:

Μια πλακίτσα, χαριτολογώντας ήτανε, το θεώρησα αυτονόητο ότι θα γίνει αντιληπτό... :mryellow:[/quote]

Αυτά τα αυτονόητα είναι που μας καίνε κάθε φορά.
Κι όχι τίποτε άλλο αλλά... μετά από την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται!  :mryellow:  :lol:  :lol:

[pixie]

[quote user="pixie" post="326262"]... Κάθε πορεία εσωτερικής αναζήτησης είναι μοναχική! Δεν δημιουργούνται με εξωστρέφεια οι βαθείς συλλογισμοί, συνήθως γεννιούνται σε στιγμές μόνωσης σε χώρους αρχικά του δικού μας νου... Εξ ου και η αναφορά στη μυστική ομοιογένεια...


Γενικότερα τώρα... 'Οταν φιλοσοφούμε δεν υπάρχουν όρια στη σκέψη, ούτε και στερεότυπη ηθική - μέσα από τη φιλοσοφία γίνεται κανείς πραγματικά ηθικός!
Μπαίνουμε σε απρόσιτα σημεία, σε δύσβατους δρόμους, στα απαγορευμένα δωμάτια της λογικής, κάποια στιγμή αισθανόμαστε νοητικά και ψυχικά δυνατοί - εννοώντας μια δύναμη κοσμογονική...


'Ανθρωποι που κυνήγησαν και κυνηγούν την ''καθαρή'' Γνώση και την Αλήθεια σε ολιστικό επίπεδο, κόντρα σε περιορισμούς...
'Ανθρωποι παρατηρητές, αναζητητές, στοχαστές των νόμων που διέπουν το σύμπαν και την ανθρωπότητα...
'Ανθρωποι με στόχο την ψυχή και την ευδαιμονία της...

Φιλοσοφούντες...[/quote]

Εγώ πάντως έκανα μια προσπάθεια να επανορθώσω και να το φέρω σε ορθή φορά το θέμα, και μάλιστα τώρα που υπάρχει χρόνος θα 'θελα να γίνει μια εκτενής αναφορά αρχίζοντας από την ετυμολογία της λέξης. Προέρχεται λοιπόν από το φιλείν = αγάπη και την σοφία.

'Οσο για την έννοιά της...

Διάβασα το παρακάτω κάπου κάποτε στο διαδίκτυο κι εντυπωσιάστηκα, το κράτησα και σας το μεταφέρω:

"Φιλοσοφία είναι το μαρτύριο που θα σε βασανίζει κάθε στιγμή, κάθε δέκατο του δευτερολέπτου της ύπαρξής σου. Εκείνο που δεν θα σε αφήνει να ησυχάσεις τα βράδια, εκείνο που θα σε κάνει εχθρό του ανθρώπου. Είναι ένας τρόπος που δεν έχει τρόπους, μια απελευθέρωση που σε αφανίζει. Εκείνο το σουβλερό θραύσμα υαλοπίνακα που θα τρυπώσει στις ανοιχτές πληγές σου μέχρι να στερέψεις από κραυγές. Εκείνο που θα σε βάλει να πιεις στο ποτήρι το ίδιο σου το αίμα. Εκείνο που θα ανεβάζει τους σφυγμούς σου στο ζενίθ όταν συλλογίζεσαι κάποιο χάραμα το θάνατο ενώ λαγοκοιμάσαι: Και αν σταματήσω να αναπνέω, και αν η καρδιά μου σταματήσει, αν διαβώ το κατώφλι του μηδενός; Τότε τί; Ποτέ πια. Τι πάει να πει ποτέ πια; Μέχρι πότε; Για πάντα τίποτε. Για πάντα μηδέν, οριστικά και αμετάκλητα. Ο καθένας μόνος του. Ο καθένας στο δικό του, προσωπικό μηδέν. Δένεσαι, συναναστρέφεσαι, ομαδοποιείσαι. Και όλα αυτά για να τονίσουν το δικό σου απόλυτο προσωπικό μηδέν. Κανείς δεν σε ακολουθεί. Ο καθένας στην δική του μεγάλη ώρα, στο ασφαλές ραντεβού με το παντοτινό τίποτε. Μελέτη θανάτου. Αυτό είναι το πρόβλημα. Μελέτη του δικού σου προσωπικού θανάτου. Όλα τα άλλα έχουν λυθεί, όλα τα άλλα θα λυθούν. Το νόημα της ζωής, δουλειά της φιλοσοφίας είναι ο θάνατος.

Φιλοσοφία είναι να έχεις μπροστά σου το θάνατο, να έχεις μέσα σου ριζωμένο το θάνατο. Να μάθεις να ζεις από αυτόν. Διαφορετικά δεν ζεις, τοποθετείσαι στον χώρο. Έτσι μόνο σκέφτεσαι και εκφράζεσαι ελεύθερα. Όταν έχεις το θάνατο μπροστά σου, δεν υπάρχουν εμπόδια. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Θα πεις αυτό που θες χωρίς τύπους. Θα σκεφτείς αυτό που θες χωρίς δόγματα. Μία και μοναδική ευκαιρία έχεις να το κάνεις και θα το κάνεις. Και θα ακουστείς. Και θα σε θαυμάσουν. Θα σε θαυμάσουν τόπο πολύ που θα σε φθονήσουν για το γεγονός και μόνο ότι εσύ βρήκες τον τρόπο να χρησιμοποιήσεις τον θάνατό σου για να φτιάξεις ύπαρξη. Θα είσαι αυθεντικός και πρωτότυπος, δημιουργικός και αδέσμευτος. Γιατί μία ευκαιρία σου δίνεται να παίξεις τον ρόλο σου. Και ξέρεις ότι κανείς δεν χειροκροτά μια μαριονέτα. Κανείς δεν έχει ανάγκη ένα σκιάχτρο, μια διπλωματία, έναν αχυράνθρωπο. Τότε θα είσαι εσύ. Θα έχεις χτίσει το πρόσωπο. Το ιδανικό πρόσωπο. Το μεγάλο σου εγώ. Και όταν θα φτάσεις σε αυτό το ορόσημο, και πάλι θα ξυπνήσεις χάραμα από την ιδέα του θανάτου. Και πάλι θα γίνεις μικρός. Και αυτό συνέχεια. Μόνο που εσύ θα το ξέρεις, θα το καταλαβαίνεις. Θα έχεις βρει ένα κλειδί. Τι κλειδί; Μια ιδιότητα. Ότι είσαι τραγικό πρόσωπο. Ότι δεν ζεις ευτυχισμένα στο παραμύθι σου. Ότι δεν μπορείς να αποφύγεις με τίποτα το βασανιστήριο της σκέψης, δεν μπορείς να αποφύγεις να υπάρξεις αληθινά. Μονόδρομος για σένα θα είναι το κολαστήριο της υπέρτατης ηδονής. Η τιμωρία του να σκεφτεσαι και να παράγεις λερναίες ύδρες.

Ο φιλόσοφος καταλαβαίνει ότι είναι στο σωστό δρόμο. Το καταλαβαίνει αυτό όταν συνειδητοποιεί ότι όσο προχωράει στην σκέψη και την επιστήμη, τόσο περισσότερο ηλίθιος αισθάνεται για την αδυναμία της γνώσης του. Δεν μαζεύει βιβλία στην βιβλιοθήκη του ο φιλόσοφος, μαζεύει "γιατί". Αυτά είναι η περιουσία του. Καταλαβαίνει ότι είναι στον σωστό δρόμο όταν συλλάβει ότι οι ερωτήσεις είναι σημαντικότερες από τις απαντήσεις. Αυτές είναι το καύσιμο της ύπαρξης. Κάθε απάντηση είναι και ένα μικρό τέλος. Και όταν θα έλθει η μεγάλη ώρα θα είναι έτοιμος να υψωθεί στο υπέρτατο βάθρο της φύσης: στην οντολογική αξία ενός ξερού φύλλου που το παίρνει ο αέρας και το αφανίζει σε κάποιο υδάτινο ρεύμα. Και όλοι οι άλλοι; Την ίδια τύχη θα έχουν, πολύ πιο οδυνηρά όμως. Θα πεθάνουν χωρίς να καταλάβουν ότι πέθαναν. Όπως έζησαν χωρίς να υπάρξουν."


Κάποιου...