LaLaLa ... !

[PoiSoN_GiRL]

Στη φωτιά που καίει τη ματιά σου
ξαναπαίζονται όλες οι σκηνές
κι όλα αυτά που έπαθα μακριά σου
είναι τώρα πια κλειστές πληγές...

Στο φιλί μιας άνοιξης αιώνιας
η ανάσα σου νικάει όλες τις φωνές
κι όλα τώρα βρίσκουν πάλι νόημα
στου χαμόγελού σου τις κορυφές

Μπαίνω στους διαδρόμους σου υπνωτισμένος,
αναπάντεχα φεγγαοχτυπημένος
έφτασε το βέλος στο κρυφό το μέρος
που γεννάει εραστές...

Σα γιορτή η νύχτα πέφτει στα μαλλιά σου
κλείνω τη χαρά μου μες στην αγκαλιά σου
να 'μαι εθελοντής στα ακριβά δεσμά σου
που δεν έχουν στασιαστές...

Όταν όλοι δείχνουν ζορισμένοι
και τα πάντα φαίνονται βουνό
στη φωτιά που καίει τη ματιά σου
ξαναβρίσκω πάλι ουρανό.

Μπαίνω στους διαδρόμους σου...

[PoiSoN_GiRL]

Μου φαίνεται σαν να 'ναι χθές
μα πάνε τόσα χρόνια
που σαν βιολί το σώμα σου
στα χέρια μου κρατούσα

Με το ραδιόφωνο σιγά
μες στ' απαλό σκοτάδι
θα τρόμαζες αν ήξερες
πόσο σε αγαπούσα

Τίποτα δεν έχει αλλάξει
και τίποτα δεν είναι όπως παλιά
μένει όμως ακόμα ένα πείσμα
που δεν είναι συνήθεια μοναχά

[size=18]Γέλα, γέλα πουλί μου γέλα
γέλα, κι είν' η ζωή μια τρέλα[/size]

[PoiSoN_GiRL]

Eγώ σε έχω πια ξεχάσει
το αίμα μου όμως ακομα σε θυμάται
χειμώνιασε,
κι όμως βαθιά μέσα στη γη
κι όμως βαθιά μέσα στη γη
ο ήλιος του καλοκαιριού κοιμάται, κοιμάται...

Σα χρώμα που ονειρεύτηκα και πια δεν το θυμάμαι,
και σαν πληγή που αρνήθηκε να σβήσει ο καιρός...
Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα...

Ίσως να ήτανε,
το φως της κάμαρας το κλεφτό,
ίσως να ήτανε οι σκιές που χόρευαν στους τοίχους,
κι οι θόρυβοι του δρόμου οι μακρινοί...
Ίσως να ήτανε το λευκό ζεστό σου σώμα, ίσως,
που έκανε να μοιάζουνε αιώνιες οι στιγμές.....

Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα
το μόνο που θυμάμαι...

Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα

[PoiSoN_GiRL]

Για θυμήσου καλά
Μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε
Βάλε εσύ μια φωνή
Και αν δεν είμαι εκεί Χάρη να μη με λένε

Δεν είναι η ανάγκη
Δεν είναι η μοναξιά που εκεί θα με φέρει
Έχω αντέξει πολλά
Δε με ξέρεις καλά κανείς δε με ξέρει

Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις

Μπαίνω μες στη σκιά
Με τυφλώνει το φως, μ'  αρρωσταίνουν οι λέξεις
Έχω βαρεθεί
Δε θέλω να εξηγώ πρέπει εσύ να διαλέξεις

Όμως στο λέω ξανά
Μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε
Βάλε εσύ μια φωνή
Και αν δεν είμαι εκεί Χάρη να μη με λένε

Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις

[PoiSoN_GiRL]

Ο λόγος δεν έχει λόγο να λέγεται
το λόγο αυτό εγώ τον σεβάστηκα
και να που η Τροία ακόμη καίγεται
και να ο Αδόλφος υψώνει τη σβάστικα
Νίκη, νίκη, νίκη

Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα
κι εγώ δεν έχω για νοίκι
φορούσε μαύρο νυφικό η περσινή μας η κοπέλα
κι ο λόγος αυτός τής ανήκει.  

Ο λόγος δεν έχει λόγο να υψώνεται
ο λόγος τροφή ωμή για τους κόρακες
και να που η Ρώμη ακόμη σώνεται
και να οι Αννίβες με τρύπες στους θώρακες
Νίκη, νίκη, νίκη

Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα
...

Ο λόγος σαπίζει καταναλώνεται
στο λόγο αυτό κουβέντα δεν γίνεται
και να που ο Οιδίπποδας τυφλώνεται
και να η Σαλώμη τα πέπλα της γδύνεται
Νίκη, νίκη, νίκη

Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα
...

[PoiSoN_GiRL]

Όμορφη μέρα
Μες΄ τη δροσιά σου
Χαμογελούν τα λόγια μου
Η αγάπη παίρνει τα τραγούδια

Όμορφη μέρα
Μες΄ τη δροσιά σου
Ξεχάστηκα
Ξεχάστηκα

[PoiSoN_GiRL]

Αχ Σαλονίκη μου γυρίζω πάλι
σ’ ένα σου μπαρ, φτιάχνω κεφάλι
γι’ αυτά τα μάτια, τα γλυκά της χείλη
τα χίλια γράμματα που είχα στείλει.

Ακόμα σε θυμάμαι, ακόμα σ’ αγαπάω
για σένα δεν κοιμάμαι, για σένανε ρωτάω.
Ακόμα σ’ αγαπώ.

Αχ Σαλονίκη μου κοντεύει χρόνος
μ’ έχει ξεχάσει κι είμαι μόνος
στην παραλία ως την Περαία
στ’ άσπρο σου φόρεμα, ήσουν ωραία

[PoiSoN_GiRL]

Σηκώθηκε αέρας
τα φώτα ανάψανε
εσφύριξε το πλοίο
η νύχτα έρχεται

Σε δάση από αιώνες
μονάχη ταξιδεύεις
το άγριο φως λατρεύεις
σε δωμάτια λευκά

Σαξόφωνα της άνοιξης
στη λάβα της καρδιάς σου
λυθήκαν τα μαλλιά σου
και καλοκαίριασε

Το θαύμα έγινε

Γλυστράς μες στην ομίχλη
παράξενων καιρών
φωσφορικό καράβι
των απάνω θαλασσών
Σάντα Ειρήνη

Τα μάτια του Σεβάχ
σε κοίταξαν για πάντα
καθώς τραβούσε σκεφτικός
να πάει στο πουθενά.

Το θαύμα έγινε

[PoiSoN_GiRL]

Λοιπόν, τις Κυριακές ξυπνώ αργά
και πίνω τον καφέ μου μοναχός μου.
Mε τον ηλεκτρικό στον Πειραιά,
χαζεύω τα εκτός και τα εντός μου.

Κοιτάζω γύρω δεν με βλέπω πουθενά,
μες στο μυαλό μου όλα ένα μάτσο.
Δεν ξέρω αν λυπάμαι ή αν χαίρομαι,
να σηκωθώ να φύγω ή να κάτσω.

Διάφορα μούτρα, βαποράκια, ναυτικοί.
Ποιοι να 'ναι οι κλέφτες και ποιοι οι πολισμάνοι;
Ύστερα χώθηκα σε κάποιο σινεμά,
δίπλα μου κάθονταν πεντέξι Πακιστάνοι.

Σβήνουν τα φώτα και δεν είμαι πια κανείς.
Γυμνές γυναίκες αστράφτουν στην οθόνη.
Κανείς δεν νοιάζεται αν πεθαίνω ή αν ζω.
Το χέρι μου γλιστράει στο παντελόνι.

Κομμένη ανάσα, αγωνία μη σε δουν.
Ούτε που ξέρω πως βρέθηκα εδώ πέρα.
Μες στης βδομάδας το άθλιο πορνό,
η Κυριακή είν' η χειρότερή μου μέρα.

Στέκω στην πόρτα, ψάχνω για κλειδί.
Μες στο μυαλό μου όλα ένα μάτσο.
Τις Κυριακές από παιδί τις σιχαινόμουνα.
Τραβάω την καρέκλα για να κάτσω

[PoiSoN_GiRL]

Τέρμα τα θαύματα, τα σινεμά κλειστά
Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις...
όλα τα φώτα σβήνω και κρύβομαι ξανά
Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις...

Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό ένα όνειρο
Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό εγώ χωρίς εσένα,
Εγώ χωρίς εσένα

Μες στη βουή ξεχνιέμαι
κι ο κόσμος προσπερνά.
Δε με ψάχνεις πια,
δε με ψάχνεις.

Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό ένα όνειρο
Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό εγώ χωρίς εσένα,
Εγώ χωρίς εσένα

Δε θέλω να θυμάμαι, δε θέλω να ξεχνάω
Δε σε έχω πια, δε σε έχω...
την έξοδο κινδύνου δε βρίσκω πουθενά,
Δε σε έχω πια, δε σε έχω...

[PoiSoN_GiRL]

Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι
ήταν ωραίο αλλά και επικίνδυνο

Μια κάτασπρη τουρίστρια τα 'φτιαξε με τον ήλιο
κοιμήθηκε μαζί του μέρες μήνες
σκούρυνε, αφομοιώθηκε απ' το τοπίο
τώρα οι δικοί της την αναζητούν μέσω του Ερυθρού Σταυρού

Ένας παππούς που έκανε αμμόλουτρα
ξεχάστηκε θαμμένος μες την άμμο
όταν τον θυμηθήκανε μετά από μέρες
σηκώσαν το καπέλο του, δεν ήταν από κάτω

Ένα παιδί δαρμένο έγινε αχινός
αν τους βαστάει τώρα ας με ξαναδείρουν, είπε
πήρανε ο μπαμπάς κι η μαμά μαχαίρι και πηρούνι
και χωρίς να τρυπηθούν, του φάγαν την καρδιά

Βαθιά, ένα καράβι έμενε ακίνητο
ακίνητο ένα καλοκαίρι
φυσούσαν άνεμοι, φουσκώναν τα πανιά
δεν έλεγε να φύγει, τι περίμενε, τι περίμενε
κανείς δεν ξέρει

Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι
ήταν ωραίο αλλά και επικίνδυνο
κανείς δεν ξέρει
ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι
κανείς δεν ξέρει

[PoiSoN_GiRL]

Πίσω μου πάγοι που προσεύχονται ν' αρπάξουν φωτιά
μπρος μου φωτιές που περιμένουν να παγώσουν
κι ανάμεσα τους μια άγρια πεινασμένη στιγμή
που περιμένει πληρωμή, που περιμένει πληρωμή
από μια άδεια καρδιά κι από ένα άδειο κορμί
 
Πίσω μου πόρτες που προσεύχονται ν' ανοίξουν ξανά
μπροστά μου δρόμοι που βιάζονται να κλείσουν
κι ανάμεσα τους μια άγρια πεινασμένη στιγμή
που περιμένει πληρωμή, που περιμένει πληρωμή
από μια άδεια καρδιά κι από ένα άδειο κορμί
 
Πίσω μου άηχες κραυγές συμφωνημένη σιωπή
μπρος μου λυγμοί που αρνιούνται να ξεσπάσουν
κι ανάμεσά τους μια άγρια πεινασμένη στιγμή
που περιμένει πληρωμή, που περιμένει πληρωμή
από μια άδεια καρδιά κι από ένα άδειο κορμί

[PoiSoN_GiRL]

Μπορεί να με έχεις από κάτω
και με το ζόρι να με θάβεις στη σιωπή
Να επιμένεις πως μου αξίζει ένα άδειο πιάτο
Και σαν σκυλί να με κλωτσάς μεσ’ τη βροχή
Μα όσο κι αν θες να το πιστεύεις
πως μου 'χεις πάρει κιόλας την ψυχή
Κι όταν ακόμα θα νομίζεις
πως μια για πάντα έχω χαθεί
 
Εγώ θα φλέγομαι
θ' ανθίζω
θα γιορτάζω
θ' ανατέλλω
Θα σε καίω
Θα καταστρέφω με τραγούδια της ψυχής σου το μπουρδέλο
Θα ανατέλλω
 
Μπορεί αν θες με ένα σου ψέμα
να με κρατάς μέσα στη λάσπη
Κι αν πάλι χρειαστεί να μου φοράς τα πιο ωραία σου κουρέλια
Και να με βγάζεις σαν σκλαβάκι στο σφυρί
Μα όσο κι αν θες να το πιστεύεις
πως μου 'χεις πάρει κιόλας την ψυχή
Κι όταν ακόμα θα νομίζεις
πως μια για πάντα έχω χαθεί
 
Εγώ θα φλέγομαι
θ' ανθίζω
θα γιορτάζω
θ' ανατέλλω
Θα σε καίω
Θα καταστρέφω με τραγούδια της ψυχής σου το μπουρδέλο
Θα ανατέλλω
 
[size=18]Ακόμα κι όταν θα νομίζεις
πως μου πήρες τη ψυχή
θα σε καίω
Κι όταν ακόμα θα νομίζεις
πως για πάντα έχω χαθεί
Θα ανατέλλω [/size]

[PoiSoN_GiRL]

Σε θάβω και κλαίω,
κουρασμένη φωτιά,
το ξέρω πως φταίω,
που δεν υπάρχεις πια.

Μα τώρα μπορώ να σωπαίνω,
μπορώ να γελάω,
μπορώ να πετάω,
με δυο σπασμένα φτερά.

Μπορώ να πετάω,
με δυο διαλυμένα φτερά,
να σ' αγαπάω,
κι ας μην υπάρχεις πια.

Μπορώ να σ' ακούω,
μπορώ να σε βλέπω,
μπορώ να σ' αγγίζω,
κι ας μην υπάρχεις πια.

Σαν πέφτει η νύχτα όλα γλυκαίνουν στην ψυχή μου,
γίνονται οι φόβοι μου χαρούμενα σκιάχτρα,
στήνουν χορό μεσ' στο θεόρατο κελλί μου,
μου τραγουδάει μια ξεκούρδιστη μπάντα...

Ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα,
ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα...

Σε θάβω και κλαίω,
ξοδεμένη φωτιά,
το ξέρω πως φταίω,
που δεν υπάρχεις πια.

Μα τώρα μπορώ να θυμάμαι,
μπορώ να ξεχνάω,
μπορώ να πετάω,
με δυο σπασμένα φτερά.

Μπορώ να πετάω,
με δυο διαλυμένα φτερά,
να σ' αγαπάω,
κι ας μην υπάρχεις πια.

Μπορώ να σε φτάνω,
μπορώ να σε χάνω,
μπορώ να σ' αγγίζω,
κι ας μην υπάρχεις πια.

Σαν πέφτει η νύχτα όλα γλυκαίνουν στην ψυχή μου,
γίνονται οι φόβοι μου χαρούμενα σκιάχτρα,
στήνουν χορό μεσ' στο θεόρατο κελλί μου,
μου τραγουδάει μια ξεκούρδιστη μπάντα...

[size=18]Ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα,
ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα...[/size]

[PoiSoN_GiRL]

Υπάρχει η αγάπη
Υπήρχε από πάντα
Σκάβει από μέσα τον πλανήτη
Σιγά σιγά ρουφάει τα σωθικά του
Κι όλο μας ονειρεύεται
Την ώρα που βουλιάζουμε στο τίποτα
Μια για πάντα
Κι ύστερα η σιωπή
Ως που να ξεπεταχτούν
Καινούργιες ράτσες
Για να μιλούν
Πως κάποια πλάσματα
Προϊστορικά ζήσαν και βασίλεψαν
Στην πλάτη του θάνατου
Γεμάτη σπυριά
Γεμάτη αγάπη
Κι ούτε οι θεοί τους ξέραν
Τι εννοούσαν
Μ' αυτή τη λέξη