Τύχη - Πεπρωμένο...

[zarkvilion]

Τύχη και Πεπρωμένο.

Δύο έννοιες που για πολλούς προσδιορίζουν το νόημα και τον σκοπό της ζωής τους.

Κατά πόσο αυτό αληθεύει; Κατά πόσο είμαστε δέσμιοι μιας ανεξάρτητης βούλησης...δηλαδή όχι του πράττειν κατά συνείδηση, ελεύθερα και απροϋπόθετα, αλλά μιας δύναμης εξωτερικής προς εμάς, άγνωστης και επίφοβης;
 :roll:

[Anonymous]

Εσύ δεν πας καλά τελευταία!!! Να σε πάμε στο γιατρό μήπως να συνέλθεις??? [size=9]( βρε τι πάθαμεεεεεεεε....)[/size]



Την τύχη μας την φτιάχνουμε μόνοι λένε... το πεπρωμένο όχι... το δεχόμαστε όπως και να' χει!
Γιατί να μας φοβίσει; Όλα στη ζωή είναι..μπορούμε να το αλλάξουμε;

[Deykalion]

Σου αρέσει να με τσιγγλίζεις εσύ ε...

Τις απόψεις μου τις ξέρεις πάντως......  

[Nikos28]

Για μένα η Τύχη ή Μοίρα ή Πεπρωμένο είναι μία από τις τρεις γωνίες του μεγάλου Τριγώνου της Ζωής (οι άλλες δύο είναι η Θέληση και η Ανάγκη). Προσωπικά, αποδέχομαι την έννοια του Πεπρωμένου, με την έννοια μιας προκαθορισμένης, μεταφυσικής πορείας την οποία κάτι/κάποιος ακολουθεί εν αγνοία του. Όλα ακολουθούν ένα σχέδιο χωρίς να το γνωρίζουν κι εμείς οι άνθρωποι ενεργούμε έχοντας την ψευδαίσθηση ότι το κάνουμε αυτοβούλως...αυτό, όμως, είναι απλώς μια ψευδαίσθηση. Στην πραγματικότητα είμαστε μαριονέτες. Μόνο που τα νήματα με τα οποία μας κινούν είναι αόρατα κι έτσι έχουμε την εντύπωση ότι κινούμαστε μόνοι μας... το Πεπρωμένο δεν αποδεικνύεται επιστημονικά σε καμία περίπτωση, οπότε (πρακτικά) δεν έχει και καμία σημασία αν υπάρχει ή όχι εφόσον κανένας δεν το γνωρίζει. Ωστόσο, η πίστη σε αυτό δε συνεπάγεται και μοιρολατρία. Πώς είναι δυνατόν να λατρεύει κανείς κάτι που δε γνωρίζει ή κάτι για το οποίο μπορούν να γίνουν μόνο εικασίες, ακόμα και εύλογες; Το Πεπρωμένο, λοιπόν, αποτελεί ένα φιλοσοφικό και μετα-φυσικό ζήτημα και το αν, τελικά, υφίσταται δεν πρέπει να συγχέεται με το αν ισχύουν οι μέθοδοι ''αποκρυπτογράφησής'' του (μαντείες, καφέδες, ταρώ, ζώδια κλπ). Άλλο το ένα και άλλο το άλλο...
Ούτως ή άλλως, όμως, νομίζω ότι συμφέρει πολύ περισσότερο τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι υπάρχει παρά το αντίθετο. Και ο λόγος είναι σαφής: Είτε ακολουθεί ένα σχέδιο είτε όχι, ο αστάθμητος παράγοντας στη ζωή υπάρχει και κανένας δεν μπορεί να τον αμφισβητήσει! Στην περίπτωση που ακολουθείται ένα σχέδιο, αυτός ο αστάθμητος παράγοντας ονομάζεται Μοίρα/Ειμαρμένη/Πεπρωμένο/Θεία Πρόνοια/Γραφτό κλπ, αν όχι τότε ονομάζεται, απλώς, Τύχη... Τι είναι προτιμότερο, όμως; Να πιστεύουν οι άνθρωποι ότι η αστάθμητη διάσταση της ζωής είναι εκδήλωση του κενού, μιας τυφλής και μηδενικής τυχαιότητας; Ή να πιστεύουν ότι είναι εκδήλωση μιας Θείας Πρόνοιας και ότι εντάσσεται σε ένα σχέδιο που, αν μη τι άλλο, είναι προσωπικό και εμπεριέχει την προοπτική δικαίωσης και κάθαρσης; Ερώτημα. Προσωπικά, μου φαίνεται ότι το δεύτερο είναι και το καλύτερο...χωρίς, βέβαια, αυτό να σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνεται και αντικείμενο καπήλευσης από επιτήδειους που χειραγωγούν τους άλλους, εκμεταλλευόμενοι τις ανθρώπινες φοβίες και ανασφάλειες! Το ζητούμενο είναι, απλώς, μια ζωή χωρίς φόβο. Η τυφλή τυχαιότητα, όμως, (με άλλα λόγια, ο άνευ τελικού νοήματος αστάθμητος παράγοντας) φοβίζει τους ανθρώπους, κυρίως επειδή δεν επιδέχεται εκλογίκευση... οπότε, είναι προς το συμφέρον τους, για χάρη μιας γαλήνιας ζωής χωρίς φόβους, να πιστεύουν, χωρίς ακρότητες και φανατισμούς, ότι υπάρχει μια Θεία Πρόνοια και ότι, τελικά, δεν κατευθύνονται προς ένα ''τίποτα'' ή ''πουθενά''...
Τελικά, αυτό που είναι να μη γίνει, δε θα γίνει κι αυτό που είναι να γίνει, θα γίνει. Ό,τι, όμως, κι αν είναι να μη γίνει ή να γίνει, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πορευόμαστε με γαλήνη και αξιοπρέπεια και να κάνουμε αυτό που (πιστεύουμε ότι) πρέπει να κάνουμε... Συν Αθηνά και χείρα κίνει! Κι αυτό τα λέει όλα.

[Enia]

Άει γειά σου! Αυτό ακριβώς θα έλεγα κι εγώ τώρα! Συμφωνώ!!

:P:P:P:P:P

[Nikos28]

Λίλα μου, χαίρομαι που συμφωνούμε... αλλά σε τι ακριβώς; Τι θα έλεγες και σε πρόλαβα;  :lol:  :lol:

Υ.Γ Που πήγαν οι dreamers; Μου άρεσε πολύ η προηγούμενη υπογραφή σου... εύχομαι, κάποτε, να την ξαναβάλεις!   :roll:  

[freak]

για εμενα η τυχη ειναι κατι τελειως διαφορετικο απο την μοιρα/πεπρωμενο. η μεν πρωτη αφορα καποια απροοπτα γεγονοτα ενω το δε δευτερο κατι προκαθορισμενο. προσωπικα πιστευω στην τυχαιοτητα κ απροβλεψιμοτητα της ανθρωπινης συμπεριφορας, κατι το οποιο αναιρει οποια εννοια πεπρωμενου αυτοματως. θεωρω οτι ειμαστε μαριονετες υπο την εννοια οτι ολα ειναι αλληλενδετα κ οχι υπο την εννοια οτι υπαρχουν νηματα που μας κινουν.

νικο σχολιαζεις πως δεν ειναι μοιρολατρια το να πιστευεις στο πεπρωμενο...κ τι ειναι τοτε? επισης λες πως ειναι δυνατον να λατρευει κανεις κατι που δεν γνωριζει η κατι για το οποιο μπορει να γινουν μονο εικασιες...αληθεια η θρησκευτικη πιστη τι ειναι? καταλαβαινω κ συμφωνω οτι το να θεωρεις οτι ολα ειναι προδιαγεγραμμενα γεμιζει καποιους με ενα αισθημα ασφαλειας, κ αφαιρει απο αυτους την οποια αισθηση σφαλεροτητος μιας κ αυτοι ακολουθουν το θειο σχεδιο κ δεν εχουν καμια επιρροη πανω στο οτιδηποτε, μιας κ ολα τραβουν μια προδιαγεγραμμενη πορεια. ετσι επαναπαυονται, δεν διεκδικουν, δεν αγωνιζονται, δεν παλευουν.. το πεπρωμενο λοιπον λειτουργει ανασταλτικα στην ανθρωπινη αισθηση για οποιοδηποτε ειδος δημιουργιας, κ δεν θεωρω οτι συμφερει κανενα. δεν καταλαβαινω γιατι η τυχαιοτητα στερειται νοηματος ενω το πεπρωμενο οχι, οπως επισης δεν καταλαβαινω ποσο εκλογικευμενο κ καθυσηχαστικο μπορει να ειναι η υπαρξη πεπρωμενου αντιθετα απο την υπαρξη της τυχης. πιστευω πως το προκαθορισμενο δεν εχει κανενα απολυτως νοημα μιας κ ειναι ηδη προδιαγεγραμμενο απο καποιον αλλο για αυτους που το πιστευουν ενω το απροοπτο ειναι εκει για να πλαστει απο τον οιοδηποτε, κ εμπεριεχει την γοητεια κ την επαναστατικοτητα (στοιχεια που φερουν τον ερωτα για τη ζωη) της δημιουργιας.

[minoraki]

Τύχη και Πεπρωμένο.

Δύο έννοιες που για πολλούς προσδιορίζουν το νόημα και τον σκοπό της ζωής τους.

Κατά πόσο αυτό αληθεύει; Κατά πόσο είμαστε δέσμιοι μιας ανεξάρτητης βούλησης...δηλαδή όχι του πράττειν κατά συνείδηση, ελεύθερα και απροϋπόθετα, αλλά μιας δύναμης εξωτερικής προς εμάς, άγνωστης και επίφοβης;
 :roll:

εγω το ειπα.....η μπουμπουκα τωρα τελευταια βαζει συνεχεια βαρυγδουπα και βαθυστοχαστα θεματα! αλλα αιντε....δεν πειραζει....την συγχωρω, γιατι την εκτιμω και την συμπαθω παρα πολυ!.....

 :arrow: τωρα εαν η ζωη μας εξαρταται απο την τυχη μας ή το πεπρωμενο....νομιζω οτι τα παντα εξαρτωνται απο την στιγμη.....απο το timing! η τυχη αλλωτε ειναι με το μερος μας και αλλωτε οχι!
εαν ομως πιεις ενα μπουκαλι ουισκι και ανεβεις σε μια μηχανη και τρεχεις σαν τρελλος στην παραλιακη και στουκαρεις πανω σε μια κολωνα και γινεις πιτα....τοτε αυτο δεν ηταν το τυχερο σου, αλλα μαλλον ηταν η βλακεια σου σε ολο της το μεγαλειο!.....φιλια πολλα!
(παιδακια σορρυ αλλά κανει ζεστη, ειναι η τελευταια μου μερα πριν απο τις διακοπες.....και το θεμα ειναι βαρυγδουπο....οποτε επιφυλασσομαι να απαντησω σοβαρα αλλη ωρα :roll:  :roll: )

[Nikos28]

Και για μένα, όπως έγραψα ήδη, η Τύχη είναι κάτι διαφορετικό από το Πεπρωμένο...η μεν είναι τυφλή και αναίτια, ουσιαστικά ένα μηδέν, ενώ το δε είναι πιο προσωπικό και εξατομικευμένο, υπο την έννοια ότι εξισορροπεί την ανθρώπινη ασημαντότητα σε πλαίσια τόσο χωρικά όσο και χρονικά... λέγοντας ''νήματα με τα οποία μας κινούν'' εννοώ κάποιες μεταφυσικές ή ''επουράνιες'' δυνάμεις, η ύπαρξη των οποίων ΔΕΝ αποδεικνύεται. Η αποδοχή τους αποτελεί κάτι καθαρά προσωπικό που βασίζεται ως επί το πλείστον στη διαίσθηση και σε φιλοσοφικές εικασίες παρά σε κάποια απόδειξη μαθηματικού τύπου... Το αν, τελικά, το Πεπρωμένο υφίσταται είναι ένα ζήτημα φιλοσοφικό. Κατά τ' άλλα, το να πιστεύει κανείς ότι η πορεία που διαγράφει είναι προδιαγεγραμμένη (με άλλα λόγια, το να πιστεύει ότι εκπληρώνει ένα μέρος του Πεπρωμένου) είναι κάτι που μπορεί να τον παραλύσει, μπορεί όμως κάλλιστα και να του δώσει ώθηση για δράση. Κι αυτό ισχύει και εκτός μεταφυσικού ή θεολογικού πλαισίου: Το να πιστεύει κάποιος ότι η δράση του αποτελεί μέρος μιας ιστορικής νομοτέλειας (χωρίς, αναγκαστικά, να εμπλέκεται σ' αυτήν το Θείο) είναι κάτι που του δίνει φτερά για να συνεχίσει... Δεν καταλαβαίνω γιατί όποιος αποδέχεται την ύπαρξη της Μοίρας πρέπει σώνει και καλά να μην παλεύει ή να μη διεκδικεί. Εκτός αν το Πεπρωμένο έχει γίνει πρόφαση για τεμπελιά ή αδράνεια... Το ''προδιαγεγραμμένο'' δεν είναι και ούτε μπορεί να γίνει γνωστό, οπότε γιατί καταργεί την αίσθηση της δημιουργίας; Το απρόοπτο (ο αστάθμητος παράγοντας) υφίσταται ούτως ή άλλως! Και συμφέρει περισσότερο τους ανθρώπους να το πιστεύουν διότι ''εκλογικεύει'' και προσδίδει σημασία σε κάποιο γεγονός που, αλλιώς, είναι τυχαίο, άμορφο, τυφλό και άσκοπο...μια μορφή του μηδενός! Τώρα, αυτό δε σημαίνει ότι φταίει το Πεπρωμένο αν κάποιοι το εκμεταλλεύονται, ισχυριζόμενοι ότι το γνωρίζουν, για να εξαπατούν και να χειραγωγούν τους άλλους! Όπως δε φταίει κι ο Θεός αν στο όνομά Του έχουν γίνει τόσοι φόνοι και πόλεμοι...άλλο το ένα και άλλο το άλλο, άλλο η έννοια καθεαυτή και άλλο το πως τη χρησιμοποιούν οι άνθρωποι.

[fortune]

Γεια σας φιλοι και φιλες.

Σε καποιο γραφημα μου πριν μερικους μηνες και σχετικα με τον θανατο,ειχα αναφερθει στο θεμα του σχεδιου...,που υπαρχει για ολους μας.
Εδω θα προσθεσω οτι ,αν δεν υπηρχε αυτο το ξεχωριστο σχεδιο για τον καθενα ,ολοι μα ολοι ,θα ειχαμε ακριβως τον ιδιο τροπο θανατου και θα ζουσαμε τα ιδια χρονια....

Ειναι σαφες οτι κατι...διαφοροποιει τα δεδομενα της υπαρξης του καθενος...

Ειναι τρεις νομοι ,που ισχυουν...Κατα πρωτον οι Φυσικοι..

Αν λοιπον...καποιος ,ενω εξω χιονιζει και η θερμοκρασια ειναι -2 βαθμοι..κανει μπανιο και βγει βρεγμενος...ειναι σχεδον σιγουρο οτι θα αρρωστησει...,η αν παλι τρεχει σε καποιο δρομο με το αυτοκινητο του ...στο τερμα της ταχυτητας του,..εδω..ειναι φυσικο...να τερματισει την ζωη του ποιο γρηγορα απο αλλους ,που τρεχουν με ταχυτητες ,που ακολουθουν τις πινακιδες σημανσης της τροχαιας...


Επειτα ειναι αλλοι νομοι...που απο τους ανατολικους ονομαζονται νομοι του Καρμα...Εδω για πολλους συμπεριλαμβανεται και η τυχη...,που διαφοροποιει τα δεδομενα του καθενος...Αν δηλ καποιος πεσει..απο τον τριτο οροφο..της πολυκατοικιας του....και απο τα 10 μετρα υψος ..το πιο πιθανο ειναι η να σπασει καποιο ακρο του , η να πεθανει...Τι γινεται ομως ...αν δεν παθει τιποτα απο αυτα...;;;Tυχη θα πουν πολλοι...Τι γινεται ομως ,αν καποιος δει σε μικροσκοπιο την ζωη ...του συγκεκριμενου ανθρωπου και διαπιστωσει...οτι..παντα...απο τυχη σωζεται...και αυτο εχει γινει πανω απο 10...φορες....Και γιατι αλλοι...δεν εχουν καθολου τυχη...;;ενω καποιοι αλλοι...εχουν περισσοτερη  απο αλλους:;;;


H τυχη συνδιαζεται φιλοι και φιλες με κατι...,που ακολουθει η οχι...την ζωη ολων μας....και ειναι απροσδιοριστο,...αλλα διαφοροποιει τα δεδομενα της υπαρξης οπως αυτο θελει...Συμπεριλαμβανεται σε αυτο ,που οι ανατολικοι και κυριως οι ινδουιστες και οι βουδιστες ονομαζουν Καρμα..και ειναι μερος του ευρυτερου πλαισιου ,που αποκαλουμε πεπρωμενο η μοιρα...

Ακολουθεί ο τριτος και τελευταιος νομος...,που ονομαζεται νομος της Θειας Χαρης. Εδω η προσευχη παιζει ρολο σημαντικο....

Ας δουμε μια μητερα ,που ειναι ετοιμη να γεννησει το μωρο της,,,σε ενα νοσοκομειο...Κατι συμβαινει ξαφνικα..και οι γιατροι λενε οτι θα πεθανει το μωρο η η μητερα...Ο πατερας ομως.,..και οι κοντινοι συγγενεις...προσευχονται κλαιγοντας...στο παρεκκλήσι του νοσοκομειου...Προσευχονται απο τα βαθη της ψυχης τους...και ξαφνικα..εισακουγονται...οι προσευχες τους...και ζουν..και το μωρο και η μητερα...

Δεν ειναι τυχαια η σειρα ,που εδωσα στα δεδομενα μου φιλοι και φιλες...

Οι φυσικοι νομοι ...εχουν λιγοτερη ισχυ..απο τους νομους του καρμα...και ο νομος της Θειας Xαριτος ειναι πανω απο ολους....Αυτο σημαινει οτι εχουμε δυνατοτητες να αλλαξουμε το πεπρωμενο μας.Και πως να μην εχουμε αλλωστε...αφου ειμαστε κατ εικονα και ομοιωση....

Για να γινει ομως αυτο ,ειναι σημαντικο να αντιληφθουμε οτι η δουλεια η εσωτερικη...που πρεπει να γινει, ειναι πολυ μεγαλη...Και οτι το πλαισιο αρχης και τελους...ειναι διαμορφωμενο,...τα  μονοπατια αλλαζουν.Με αυτο θελω να πω....οτι ,αφου γενηθηκαμε οπως γεννηθηκαμε χωρις να μας ρωτησει κανεις,....ετσι πεθαινουμε...οπως πεθαινουμε,...χωρις παλι..να εχουμε λογο...

Ομως το μονοπατι.,που θα διαγραψουμε απο την αρχη εως το τελος  μπορει να αλλαξει  με δικες μας επιλογες,...αφου οι πορειες του προς τα που θα κατευθυνθουμε στους κομβους ,που θα συναντησουμε στην ζωη μας, οριζονται απο εμας..και ειναι θεμα δικης μας θελησης κα πορειας.

Θεληση λοιπον και Καρμα ειναι αληλενδετα συνδεδεμενα σε μια πορεια ,που βιωνουμε, εχοντας μπροστα μας πολλα μονοπατια και δρωντας  σε  ενα πεπρωμενο ,που αν μη τι αλλο εξελίσσεται  σαν κινηματογραφικη ταινεια.

fortune.

[kap]

επιφυλλάσομαι να σου απαντήσω κάποια άλλη στιγμή.
χεχεεχεεχεεχεχεχε, προς το παρών φεύγω για διακοπές :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:

[Enia]

Και οι ανασκαφές μου συνεχίζονται...  

Υ.Γ Που πήγαν οι dreamers; Μου άρεσε πολύ η προηγούμενη υπογραφή σου... εύχομαι, κάποτε, να την ξαναβάλεις!   :roll:  

For the record, έλεγες το 'Dreams can have only one owner at a time. That's why dreamers are lonely.'
Τώρα πια όμως Νίκο, δεν ονειρεύομαι... ΖΩ!  ]επιφυλλάσομαι να σου απαντήσω κάποια άλλη στιγμή.[/quote]

kapάκη, μήπως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να μοιραστείς μαζί μας την άποωή σου!?  :roll:
μπα, ε?!  

κανένας άλλος εθελοντής!?  

[energizer]

...απαντω χωρις να εχω διαβασει τα προηγουμενα...
(θα τα διαβασω μετα για να εχω ανεπηρεαστη τοποθετηση  :!:  )
...λοιπον αγνοω & μαλλον αρνουμαι την υπαρξη πεπρωμενου...
 :roll:
...αλλωστε το πεπρωμενο ειναι συμφερον...μονο οταν βρισκομαστε απο την πλευρα του ευεργετημενου...
 :wink:
...αν ειμαστε ζημιωμενοι απο του "καρμα" τα καμωματα...
...μαλλον το ξορκιζουμε...
 :twisted:
...θεωρω οτι υπαρχει μονο αυτη η περιβοητη...
ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΗ ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΑ...
...η δε τυχαιοτητα ως ορος περιγραφει ουσιαστικα την αδυναμια μας να κατανοησουμε (προσληψη-αναλυση-αξιολογηση-επεξεργασια) ολο το φασμα των πληροφοριων...
:cry:
...η δε νομοτελεια...ειναι αυτονοητη  :!:
...αιτιο-αιτιατο...δραση-αντιδραση...νομοι-κανονες...
 :twisted:

que sera...sera...
 :salut:

[Argiro]

Για μένα η τύχη δεν υπάρχει γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο, όλα έχουν κάποιο σκοπό. Όσο για το πεπρωμένο, αυτό είναι κάτι που δημιουργούμε εμείς οι ιδιοι σύμφωνα με τις επιλογές μας. Όμως πιστεύω πως έχουμε την υποχρέωση να εξελίσσουμε την ποιότητά μας, η οποία αποτελείται από τις προγονικές μνήμες και εμπειρίες που περιέχονται στα κύτταρά μας και κατ' επέκταση έχουμε υποχρέωση να παραδώσουμε στους απογόνους μας πιο εξελιγμένες μνήμες. Πιστεύω πως αυτό είναι το περιβόητο κάρμα. Και όλοι όσους συναντάμε στη ζωή μας με τους οποίους έχουμε τις λεγόμενες μοιραίες σχέσεις είναι άτομα τα οποία η κυτταρική τους μνήμη είναι κοινή με τη δική μας και παίζουν ρόλο στην εξέλιξή μας, καθώς κι εμείς στη δική τους. Αυτό είναι που λένε για συνύπαρξη σε προηγούμενες ενσαρκώσεις. Πρόκειται απλώς για κοινές κυτταρικές μνήμες και δεν υπάρχει στην πραγματικότητα καμία προηγούμενη ενσάρκωση με την έννοια ότι μπαίνουμε σε άλλο σώμα, αν και στην ουσία τα κύτταρα των γονέων μας είναι εκείνα που δημιουργούν το νέο αυτό σώμα και η κυτταρική μνήμη τους είναι η ψυχή μας. Όλα αυτά βέβαια είναι αποκλειστικά δικές μου απόψεις, γι αυτό ας με δικαιολογήσουν όσοι έχουν διαφορετική.

[minoraki]

Και οι ανασκαφές μου συνεχίζονται...     :

καλα κανεις και εχεις επιδοθει στις ανασκαφες......υπαρχουν αψογα θεματα απο το παρελθον......καποια στιγμη θα πεσω και εγω με τα μουτρα στο ψαξιμο.....