FoVasTe Ton ThaNaTo???

[viki]

Είναι κάτι που δεν μπορείς να το περιγράψεις ενώ παράλληλα τον βιώνεις καθημερινά...Και θέτω τη ερώτηση:''Φοβάστε τον θάνατο?''

Εγώ προσωπικά φοβάμαι τον θάνατο.Όχι τόσο τον δικό μου θάνατο όσο των δικών μου ανθρώπων...

[minoraki]

ναι τον φοβαμαι.....και μαλιστα πολυ.....

[zarkvilion]

Αρχικά..viki σε ευχαριστώ που τοποθέτησες το θέμα αυτό ως δημόσια συζήτηση.  
Η απάντηση μου είναι "όχι" λιτά, αλλά τόσο σίγουρα!
Η απόδειξη αυτού..δεν έγκειται βέβαια στην ενασχόληση μου με extreme δραστηριότητες -είμαι αρκετά τεμπέλα!  :lol: - και σαφέστατα δεν έχω τάσεις αυτοκτονίας ή άλλες ψυχικές διαταραχές "συγγενείς" στην ιδέα του θανάτου!
Η θεωρία μου στηρίζεται ακριβώς στη βίωση του θανάτου του πλέον αγαπημένου μου προσώπου. Έζησα το θάνατο του καθ' όλη τη διάρκεια της ασθένειας του που ήταν μακρόχρονη..και επειδή, όπως προανέφερα, ήταν ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου, αισθάνθηκα πως και η ίδια αργο-έσβηνα.
Αισθάνθηκα πως ο θάνατος του ήρθε σαν δώρο λύτρωσης προς αυτόν που πονούσε, αλλά και προς εμάς. Η γαλήνια όψη που είχε -παραμονή Πρωτοχρονιάς- όταν με κοίταξε και μου ψιθύρισε πως μ' αγαπάει, λίγες ώρες πριν πέσει σε κώμα..έχει μείνει σαν όνειρο στην μνήμη μου και πιστεύω -κατά βάθος το εύχομαι- να με συντροφεύει σε όλη τη ζωή μου!
Εν κατακλείδι, πρεσβεύω πως ο θάνατος αυτός με έκανε να φιλοσοφήσω την ύπαρξη μου..είμαι πλέον πιο ζωντανή, γεμάτη από ζωή, "ζωντανούλι" όπως λέει και ο σύντροφός μου..με άλλα λόγια, με έκανε να εκτιμήσω αυτό που μου δόθηκε και ταυτόχρονα να εκλογικεύσω την κατάσταση στην οποία θα επέλθω όταν πεθάνω.
"Τί ειρωνία" θα σκεφτείτε, "ένας θάνατος να γίνει έναυσμα για να γεμίσεις από ζωή!"  Κι εγώ θα σας ρωτήσω...άν δεν υπήρχε "κακό", πώς θα εκτιμούσαμε το "καλό"; Άν είχαμε ζήσει μόνο την ημέρα..πώς θα γνωρίζαμε πόσο λαμπερός είναι ο ήλιος;

[purple]

ton thanato OXI.afto pou me endiaferei einai o tropos

[xhmeia]

φοβαμαι μην πεθανω πριν ζησω οσα δεν εζησα
αλλα κυριως φοβαμαι θανατο πολυ πολυ αγαπημενων προσωπων

[papi]

Εγω τον φοβαμε!Εχω φτασει 4 φορες να μην μπορω να αναπνευσω,να εχει μουδιασει ολο το κεφαλι μου και να εχω ταχυκαρδια και δυσπνια!και για να επανελθει το αιμα στα φυσιολογικα επιπεδα μου καναν μαλαξεις στα χερια και στα ποδια.Ειναι πολυ ασχημο να νιοθεις οτι ερχετε το τελος σου.
Ειναι αυτο που λεει η καλη μου φιλη xhmeia "φοβαμαι μην πεθανω πριν ζησω οσα δεν εζησα "και εγω δεν εχω ζησει τις ωραιες στιγμες τα τελεφταια χρονια.
Ειναι ομορφη η ζωη αρκει να εχεις την υγεια σου και τους δικους σου συνανθρωπους για να την περασεις καλα.

[chriastina]

δεν φοβάμαι τον θάνατο,αν υπάρχει θάνατος....το τέλος μιας κατάστασης είναι η αρχή μιας άλλης....ο σπόρος πέφτει στο χώμα,σαπίζει-πεθαίνει? και αρχίζει ένας νέος κύκλος....δεν ξέρω τι θα γίνω όταν το υλικό μου σώμα πάψει να λειτουργεί....πιστεύω ότι δεν σταματούν όλα εκεί.
και κάτω απο αυτό το πρίσμα,δεν φοβάμαι τον θάνατο των δικών μου ανθρώπων (αν κι όλοι οι άνθρωποι δικοί μας είναι) γι αυτό θα το πω αλλιώς,των γνωστών μου ανθρώπων....ξέρω πως η απώλειά τους θα αφήσει ένα κενό,όμως αυτό αφορά εμένα κι όχι εκείνους....αυτο που με τρομάζει είναι ο τρόπος που θα πεθάνω....εύχομαι να έχω έναν ήρεμο,ευλογημένο θάνατο.

[selene]

Δύσκολη ερώτηση με δύσκολη απάντηση!! Προσωπίκα,σε αυτή τη φάση της ζωής μου, τον φοβάμαι τον θάνατο!! Στον μέλλον, όμως, πιστεύω πως αν έχω ολοκληρωθεί σαν άνθρωπος κ αν έχω ζήσει κ κάνει όσα θέλω, θα είναι λύτρωση!! Κ εννοείται πως θέλω να πεθάνω όρθια, με τα μυαλά στο κεφάλι μου κ να μην αρρωστήσω άσχημα ώστε να μην είμαι βάρος για κανέναν!!  
  Τώρα, αν κινδύνευε κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο μπορεί να θυσιαζόμουν για να το σώσω χωρίς να σκεφτώ το θάνατο!!
  Πάντως είναι περίεργο θέμα ο θάνατος! Έχει τύχει πολλές φορές να σκέφτομαι πως αν πεθάνω τι θα γίνει μετά; Κ πως γίνεται να χάσω όσα έχω ζήσει, καλά ή κακά; Αυτές οι ερωτήσεις περιττό να σας πω ότι με τρομάζουν!!
  Ένα είναι σίγουρο: ότι πολύ περισσότερο με τρομάζει ο θάνατος όσων αγαπάω! Κ επίσης όχι γνωστών μου!
  Π.χ.: Το αεροπορικό δυστύχημα, ο πόλεμος στο Ιράκ, τα θύματα της Ν. Ορλεάνης κ.λ.π.! Δεν μου αρέσει να ακούω πως πεθαίνουν έτσι άδικα ανθρώπινες ζωές (κ ιδίως παιδάκια) με στεναχωρεί αφάνταστα!!

[vasilis]

Δεν ειναι που φοβομαστε τον θανατο αλλα το αγνωστο παντα το αγνωστο μας φοβιζει

[kap]

ωραίο θεματάκι.
κρίμα που δεν έχω όρεξη να γράψω πολύ.

τα δύο πράγμματα που φοβάται περισσότερο ο ΄΄ανθρωπος είναι: 2ο ο Θάνατος και 1ο ο άσχημος θάνατος.

οι αρχαίοι λέγαν ότι "η ζωή είναι μαθητεία θανάτου"

Ένας φίλος στην κηδεία του πατέρα του είπε "έλα μωρέ, πίστα άλλαξε"

Στην τελική το μόνο σίγουρο στην ζωή είναι ο θάνατος, όλα τα άλλα παίζουν.

Πρωσοπικά τον φόβο για τον δικό μου τον έχω ξεπεράσει προ πολλού, για των άλλον θα το δω όταν έρθει, δεν ξέρω ακόμα.

[avra]

Οχι δεν φοβάμαι τον θάνατο! Ακουσα να χτυπάει την πόρτα, ένιωσα την παγωμένη του ανάσα, είδα να μου πέρνει οτι πιο πολύ αγάπησα στην ζωή μου! Να το πέρνει μέσα από τα χέρια μου έτσι ξαφνικά χωρίς λύπη, χωρίς λόγο.
Τότε και μόνο τότε έμαθα να σέβομαι την ζωή, να ζω την κάθε μου μέρα σαν να ήταν η τελευταία μου!
Μόνο ένα τον παρακαλώ.Να με αφήσει λίγο ακόμη να δώ 2 λουλουδάκια να ανθίζουν.... μετά καλώς να έρθει.......

[Labrokratis]

Εχω σκοπό να ζήσω 114 χρονια minimum. Και ειμαι μόλις 31. Θα αρχίσω να το σκέφτομαι το θέμα, μετά τα 100 μου...

[didi07]

και για να ειμαι ειλικρινης τον απεχθάνομαι κιολας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[apol]

δεν τον φοβαμαι ακριβως
φοβαμαι την αρρωστια που ξεφτυλιζει τον ανθρωπο και τον οδηγει στο θανατο

[Brasidas]

ARXIZW KAI FOBAMAI TA SIMILAR TOPICS