Αφιερώστε στον εαυτό σας ...

[saliara]

Τρέμω στην  ιδέα πως θα σε χάσω
Δεν υπάρχει τρόπος να σε ξεχάσω
Δεν το βάζω κάτω θα πολεμήσω
Να σε κρατήσω
 
Πρέπει να σε κάνω να καταλάβεις
Πως θες το τέλος μιας αγάπης μεγάλης
Τα όνειρα μας θέλεις να τα προδώσεις
Θα μετανιώσεις
 
Ναι, είχα γίνει θυσία, μα από σένα καμία
Λέξη για ευχαριστώ
Ναι, με έβλεπες σαν εχθρό σου, μα είμαι ο άνθρωπος σου
Και θα είμαι όσο ζω

Δώσε μου τώρα να πιω
Πλάι σου να σκοτωθώ
Το δηλητήριο που κράτησες για μένα
Δώσε μου τώρα με μιας
Τον πόνο μιας μαχαιριάς
Να μου θυμίσεις πόσο υπέφερα για σένα
 
Θέλω να θυμάσαι πάντοτε κάτι
Επικίνδυνο παιχνίδι η αγάπη
Στην παγίδα που ετοιμάζεις θα πέσεις
Και θα πονέσεις
 
Που, πες μου που έχω φταίξει και δεν μ έχεις πιστέψει
Πως πολύ σ αγαπώ
 
Δώσε μου τώρα να πιω... :cry:  :cry:

[Ludwig]

Την 5η συμφωνία του Μάλερ

[saliara]

Τις στιγμές που μου πήρες
κράτησέ τις για σένα
να θυμάσαι πως κάποτε κάποιος
Σ'αγάπησε αληθινά
Κι αν ποτέ σου θα νιώσεις
μόνη και πληγωμένη μη διστάσεις σε μένα να γυρίσεις ξανά...

Έτσι είναι η αγάπη μάτια μου
πληγώνεσαι πονάς
εκείνη που σε πλήγωσε δε παύεις να αγαπάς
έτσι είναι η αγάπη μάτια μου
σε κάνει και πετάς
κι όταν σου κόβουν τα φτερά
ακόμα αγαπάς..

Τις στιγμές που μου πήρες
θα κρατήσω για'μένα
να θυμάμαι πως κάποτε κάποια
μου έδωσε τόση χαρά
κι αν ποτέ στη ζωή μου χρειαστεί να πετάξω
στη καρδιά μου θα βάλω τα δικά σου φτερά...

Έτσι είναι η αγάπη μάτια μου
πληγώνεσαι πονάς
εκείνη που σε πλήγωσε δε παύεις να αγαπάς
έτσι είναι η αγάπη μάτια μου
σε κάνει και πετάς
κι όταν σου κόβουν τα φτερά
ακόμα αγαπάς..

[black_velvet]

Μουσική[/i]]Πρώτη εκτέλεση[/i]: Έλλη Πασπαλά

Είναι φορές που χωρίς αφορμή
κάτι γιορτάζει βαθιά στο κορμί
και ξαναβλέπεις το φως
σαν να 'σουν χρόνια τυφλός
κι ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος, φυσάει βουρκωμένος

είναι φορές που δεν ξέρω γιατί
κάτι νυχτώνει βαθιά και πενθεί
και δε σου κάνει κανείς
κι όπως γυρεύεις να βρεις
λίγο λευκό να πιαστείς
γιασεμί στο σκοτάδι σαν άστρο ανάβει
λευκό μου γιασεμί μη νυχτώσεις

είναι φορές που χωρίς αφορμή
μέσα μου τρέμει μια ξένη φωνή
που μου θυμίζει στιγμές από παλιές μου ζωές
και ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος φυσάει βουρκωμένος
λευκό μου γιασεμί μη νυχτώσεις....

[katinaki]

Μέλυδρον
    
Στίχοι: Μάνος Ξυδούς
Μουσική: Μάνος Ξυδούς & Νίκος Σπυρόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Θέλω να τρέξω, να πετάξω να χαθώ...
όμως φοβάμαι τι θα γίνει αν γυρίσω!
τον εαυτό μου να γελάσω προσπαθώ
μα κάπου μέσα μου βαθιά δεν θα τον πείσω.
Αυτά σκεφτότανε τα βράδια στη δουλειά
κι η γκρίζα αύρα της γινότανε πιο μαύρη
θλιμμένα ναι, καλά ευχαριστώ
μα άλλο πράγμα την τρυπάει και τη χαλάει..

Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα
κι αν έχεις βρει πολλές στεριές καμία δεν σ' αράζει
δώσ' μου για φιλοδώρημα τραγούδι με τη μπάντα
είναι ωραία η θάλασσα γιατί με σένα μοιάζει.

Άσε με άνθρωπε να κάνω ότι αισθάνομαι
βαρέθηκα για πράγματα σωστά να μου μιλάνε
πες μου μονάχα τι ποτό γεμίζει το ποτήρι σου
κι αν θέλεις περισσότερο εδώ δε σε κερνάνε.
Δε τελειώνει η ζωή σε μία άρνηση
κι αν έχεις άντερα την άρνηση ακολούθα
τι σε πειράζει αν σε δείχνουνε στο σπίτι σου
γιατί εφόρεσες ανάποδα τα ρούχα!

Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα
κι αν έχεις βρει πολλές στεριές καμία δεν σ' αράζει
δώσ' μου για φιλοδώρημα τραγούδι με τη μπάντα
είναι ωραία η θάλασσα γιατί με σένα μοιάζει.

[joking]

Τον εαυτό του παιδί
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Μάριος Φραγκούλης

Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι κρατάει
στα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει
θα περάσουν ξανά απ' της μνήμης τα σπίτια
από θάλασσες άδειες, απ' του φόβου τα δίχτυα

Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε
σαν καράβια οι στιγμές που ποτέ δε γερνάνε
και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες
και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες

Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο
για να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπω
όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο
να 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο

Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι θα πιάσει
σαν γυαλί μια στιγμή θα ραγίσει, θα σπάσει
θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει
σ' έναν κόσμο μισό που τους δυο δεν χωράει











...αισθάνομαι πολύ τυχερή που εξακολουθώ να θυμάμαι το μονοπάτι που οδηγεί στον μυστικό μου κήπο και που ο ήλιος μου είναι ακόμα στη θέση του .....

[katinaki]

[align=center]

[/align]

[size=18]Filippos Pliatsikas - Omnia[/size]

Μετράει η αλήθεια για όσο την αντέχεις
γι' αυτό τις ερωτήσεις που θα κάνεις να προσέχεις!
Μετράει η αλήθεια για όσο την αντέχω
γι' αυτό τις ερωτήσεις που θα κάνω θα προσέχω!

[black_velvet]

Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο μη με φοβάσαι
αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σού θυμίζουν τον πρώτο σου έρωτα
οι πιο πολλοι αδιάφορα κενοί, σε λυγίζουν όπου και να 'σαι
στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε επικίνδυνα

στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες
μισοκρύβονται πίσω απ' τη λήθη
στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου

γα τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

ότι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο
για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από μένα
δεν ξέρω αν φεύγεις τώρα για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα

γα τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο...

[Rakendytos]

Πουτσόμουνο
Άσιμος Νικόλας


 
Θλιβερής μνημοκληρονομιάς των ερώτων μας ο μαμωνάς
Αναπαραγωγή της ψευτιάς, ξεχασμένη η αλήθεια για μας.
Το ξέρω σας αρέσει η βιδωμένη σχέση
Ο εαυτός σου φρίκη στον άλλον να ανήκει.
 
Φαλλοκράτης δεν ήμουνα ‘γω
Κι ας μου μίλαγες πάντα γι’ αυτό.
Φεμινίστρια ήσουνα σύ
Επαναστατημένη γυνή.
 
Ενοχές μου φορτώνεις συχνά
Για των αρσενικών τα σκατά
Δεν ανέχτηκες μία φορά
Να σου θίξουνε τα θηλυκά.
 
Θα φύγω και με χάνεις
Να ιδούμε τι θα κάνεις
Θα φύγεις θα με χέσεις
Αυτά γεννούν οι σχέσεις.
 
Όχι δε θα μαλώσω πια
Το προτιμώ χωρίς δεσμό.
 
Θλιβερό και γομάρι με λες
Και τα πάντα δικά σου τα θες
Κι όλο ξύνεις και ξύνω πληγές
Κι όσο φταίω κι εσύ τόσο φταις.
 
Ανασφάλεια νιώθεις εσύ
Παρομοίως κυρά μου κι εγώ
Κι αν εσένα σε βλέπουν μουνί
Και εμένα με βλέπουν φρικιό.
 
Πανάθεμά σε φύση
Γεννήσαμε κορίτσι
Κι εσύ σαν τη μαμά σου
Το θες ομοίωμά σου.
 
Γιατί σώνει και καλά τη φαλλοκρατία
Να την αντιστρέψουμε σε αιδοιοκρατία.
Δεν χρειάζεται τόσο πια το μένος
Καταργείστε τα τους ρόλους και το γένος.
 
Όταν μ’ έσερναν για το στρατό
Μου ‘πες πρόβλημα είν’ ανδρικό
Κι επιτέλους κατάλαβα ‘γω
Το μοντέρνο σας φεμινισμό.
 
Μου ζητάς σιγουριά στ’ αγαθά
Σύ και ‘γω κι αισθημάτων σκλαβιά
Και Κατίνα σε είπων μαθές
Κι απ’ το σπίτι με πέταξες δες.
 
Και σύ με είχες είπει
Βρωμιάρη και αλήτη
Σαν πιάνεις τη μουρμούρα
Βουτάω την κουμπούρα.
 
Όχι δε θα μαλώσω πια
Το προτιμώ χωρίς δεσμό.
 
Κι αν μ’ έχουν κόψει φέτες
Δεν φταίνε αι γυναίκες
Πολλά τους δίνω δίκια
Κι ας κάνουν καριολίκια
 
Οι άντρες τις πηδάνε
Και δούλες τις κρατάνε.
Μα όχι να πληρώνω
Την πούτσα μου και μόνο.
 
Γιατί σώνει και καλά την πουτσοκρατία
Να την αντιστρέψουμε σε μουνοκρατορία
Δεν χρειάζεται τόσο πια το μένος
 Καταργείστε τα τους ρόλους και το γένος
Κι αν ο έρωτας ελεύθερα κυλάει
Δεν χρειάζεται κανείς να κυβερνάει.
 
Παρ’ όλα αυτά αρέσει η βιδωμένη σχέση.

[sevenseas]

Απόκληρο με είπες μια βραδιά
και μου 'μεινε για πάντα η ρετσινιά
όλα στα χαρίζω
το λόγο πάρε πίσω
και φύγε κι άφησέ με πια
απ΄ την αρχή ν' αρχίσω
να τα ξεκαθαρίσω
το δρόμο να μου να βρω ξανά

Ήρθε το τέλος του μηνός
και πουθενά δε βλέπω φως
το νοίκι δε μου φτάνει
παράπονο με πιάνει
σε ποιόν το πόνο μου να πω
κανένας δε μου κάνει
κι αυτή θα με πεθάνει
απόκληρο στο κόσμο αυτό

Από παντού με διώχνουνε
στο τρόλει με σπρώχνουνε
αχ να ανασάνω λίγο
καιρός μου να το στρίβω
σε μιαν απόμερη γωνιά
στο λέω πριν να φύγω
αν μ' αγαπούσες λίγο
απόκληρος δε θα 'μουν πια

[katinaki]

Εσύ εκεί κι εγώ στου πόνου τον παράλληλο
βαρύς χειμώνας και το κλίμα ακατάλληλο
Εσύ εκεί κι εγώ στου κοσμου το υπόγειο
να σε γυρεύω σε μια ψεύτικη υδρόγειο

Εσύ εκεί κι ο έρωτάς σου διαταγή και τελεσίγραφο
Κι εγώ εδώ όλη τη νύχτα αγκαλιά μ' ένα αντίγραφο

Εσύ εκεί εσύ εκεί

Εσύ εκεί κι εγώ στου πόνου τα μεγάφωνα να τραγουδάω
της αγάπης τα παράπονα
Εσύ εκεί κι εγώ σκυμμένος στην κασέτα σου
να με ματώνει η φωνή σου και το ψέμα σου

Εσύ εκεί εσύ εκεί

Εσύ εκεί κι ο έρωτάς σου διαταγή και τελεσίγραφο
Κι εγώ εδώ όλη τη νύχτα αγκαλιά μ' ένα αντίγραφο

Εσύ εκεί εσύ εκεί

[sexy]

O ouranos anavei ta fwta,
tipota pia den tha'nai opws prwta
Ksimerwse pali....
Ksipnaw sto fws, ta matia anoigw
Gia ligo nekros, xamenos gia ligo...
Ksimerwse pali...

Ki exeis xathei, mazi me ton ypno
mazi me toy oneiroy to poluxrwmo kukno.
Mhn ksimerwneis ourane...
Adeia h psyxh mou, to dwmatio adeio
ki apo t'oneiro mou akouw kathario
to lugmo ths na leei "oneiro htane, oneiro htane..."

[katinaki]

[align=center]

[/align]
Τρίτος όροφος σιωπή / Γλυκερία

[blue-roses]

Εγώ με την αγάπη μάλωσα        
 
Τέλος οι συγγνώμες, τα ρολόγια που τρελαίνονται
Τέλος τα τηλέφωνα που μένουν σιωπηλά
Τέλος με τους όρκους που συνέχεια λένε ψέματα
Κι όλα αυτά τα δάκρυα που δεν βγάζουν πουθενά

Τέλος τα τραγούδια στ΄ αυτοκίνητο κι οι βόλτες
Τέλος τα ταξίδια καλοκαίρι σε νησιά
Τσιγάρα, αλκοόλ, ξενυχτισμένα Σαββατόβραδα
Βόλτα στη βροχή τις Κυριακές και σινεμά

Εγώ με την αγάπη μάλωσα

Τέλος οι ανάσες που σαν σύννεφα ενώνουνε
Χείλια διψασμένα για φιλιά συλλαβιστά
Δάχτυλα που ψάχνουν μες στων ρούχων τα υπόγεια
άλλο πια δε θα 'βρουνε τη φλέβα που χτυπά.

Κι όταν θα με καίει της φωνής σου το παράπονο
Κι όταν θα με ψάχνει του κορμιού σου η φωτιά
Μόνος με την νύχτα το σκοτάδι θα μοιράζομαι
Δε με ξεγελάνε της καρδιάς τα μαγικά

 

[blue-roses]

Δεκαπενταύγουστος          
 
Στην εξοχή εκεί έχω αφήσει τη ψυχή
στη πολη αυτη, ουτε ελπίδα ούτε φιλί.
Μες στο βυθό θα μείνω εκεί θα ξεχαστώ
σε μια στροφή, στην άσφαλτο άδειο κορμί

Κι όλο ζητώ πανώ στο νήμα να σταθώ καρδιά μου,
Κι ακροβατώ από ένα θαύμα να πιαστώ Παναγιά μου,
Φεύγει η ζωή μονάχη δίχως γυρισμό

Μια φυλακή και πως να βγω μες από ΄κει
ποια να ΄ναι η αρχή έρωτας, λάθος ή αφορμή;
Πριν να χαθώ, μες απ΄το τίποτα που ζω,
θα γεννηθώ σε άλλο κόσμο να βρεθώ.

Κι όλο ζητώ πανώ στο νήμα να σταθώ, καρδιά μου,
Κι ακροβατώ από ένα θαύμα να πιαστώ Παναγιά μου,
Φεύγει η ζωή μονάχη δίχως γυρισμό