"Έρχονται Χριστούγεννα! Έρχονται Χριστούγεννα!"

[voliwtisa]

Αναρωτιόμουνα  ποιες λέξεις θα χαρακτήριζαν τα Χριστούγεννα που έρχονται....Νομίζω ότι τις βρήκα....Είναι οι λέξεις παιδί , παιδικό όνειρο και παραμύθι, τζάκι και Αϊ Βασίλης , αλλά κι οι λέξεις γιορτή και γαλοπούλα....Πουθενά δεν είδα τη λέξη στυλ και high ή έστω πουθενά δεν είδα τη λέξη μιζέρια και γκρίνια...
Tα Xριστούγεννα είναι η αλλαγή στη ρουτίνα, είναι η τρέλα στο μεσοχείμωνο, είναι τα μυστικά κι οι αγκαλιές κι οι απροσδόκητοι επισκέπτες και τα γράμματα από φίλους που έχουν χαθεί από καιρό.
Είναι οι άνθρωποι που ξεχνούν να είναι πρακτικοί και συγκρατημένοι και να κάνουν δίαιτα. Είναι η επιστροφή στο σπήλαιο. Το καλό φαϊ και η φωτιά στο τζάκι, τα γέλια και το σόι.
Γιατί όπως λέει και ένας φίλος μου  τα Χριστούγεννα δεν είναι Χριστούγεννα, αν δεν τα χαιρόμαστε σαν παιδιά - λίγη λαιμαργία, λίγες ανοησίες - και πολλές εκπλήξεις.
 Τα Χριστούγεννα σημαίνουν  παιδιά, οικογένεια, κάρτες και μελομακάρονα. Φιλιά κάτω από το γκυ, μουσική και σμύρνα, πουτίγκες και κουραμπιέδες, γλυκίσματα και παιχνίδια, αμύγδαλα, αγγελούδια και κουλουράκια, φουσκωμένες χριστουγεννιάτικες κάλτσες και οι Τρεις Μάγοι. Κούκλες, ταμπούρλα, γαλοπούλα, καρύδια, κάλαντα και κεριά, καμπανάκια, κέικ φρούτου, χρυσάφι, γιρλάντες και δώρα. Όμως, πάνω απ' όλα, τα Χριστούγεννα σημαίνουν αγάπη. Νάμαστε λοιπόν για άλλη μια φορά να μετράμε τις μέρες και τα χρόνια , να ευχόμαστε το καλύτερο , να ζούμε και αυτές τις γιορτές, όπως τότε που ήμασταν παιδιά , να είμαστε λαμπεροί έτοιμοι γεμάτοι προσμονή και προσδοκία...
Η εικόνα που έχω μπροστά μου γι αυτές τις μέρες είναι ένα χιονισμένο τοπίο , το χριστουγεννιάτικο δέντρο , τα γλυκά πάνω στο στολισμένο τραπέζι , και πολλή διάθεση για παραμύθι , για τον μύθο που έχουμε όλοι ανάγκη...
Μακάρι αυτή η εικόνα να είναι και η δική μας , η δική σας καθημερινότητα , μακάρι σε αυτήν την εικόνα να υπάρχουν και ένα τσούρμο από παιδιά που λένε τα κάλαντα, μακάρι να μπορούμε όλοι να γίνουμε ξανά παιδιά...
Για τη μεγάλη μοναδική νύχτα, για τη μαγική νύχτα με τα έλκυθρα που κουβαλάνε την προσμονή μας και την ελπίδα της νέας χρονιάς.... Για τη νύχτα των αναδρομών της χρονιάς που πέρασε, για τους ανθρώπους που χάσαμε , αλλά και αυτούς που κερδίσαμε...Για τις μάχες που δώσαμε και τις εμπειρίες που μας πλήγωσαν ή μας έκαναν ευτυχισμένους... Για τη νύχτα ,όταν κορυφώνονται οι προσδοκίες και οι επιθυμίες... Για τη νύχτα που ονειρευόμαστε μετρώντας και κοιτώντας γύρω μας τους αγαπημένους μας .... Για τις ευχές που δίνουμε και δεχόμαστε, τυπικά η ουσιαστικά... Για όλα τα νέα και τα παλιά που πρέπει να υποδεχτούμε   αυτό το γιορταστικό κείμενο της voliwtisas σας  εύχεται   τα καλύτερα... Αυτό το κείμενο είναι γιορταστικό για όσους νιώθουν ότι μέσα τους έχουν γιορτή, αλλά και γι αυτούς που δεν έχουν...

Y.Γ Ίσως να το έχω γράψει λίγο νωρίς...Eπίτηδες...Iσως μερικοί από εσάς που το διαβάσετε καταφέρετε να μπείτε στο σώμα ενός παιδιού και να ζήσετε όπως  και αυτό τα φετινά Xριστούγεννα

 :wink:

[heinrich]

και η μαγκουφιά δεν αντέχεται αυτές τις ημέρες

[voliwtisa]

Eλάτε Bόλο να κάνουμε παρέα  

[Ventouza]

Φέτος έχει Ζαγοροχώρια....      :lol:
Του χρόνου...βλέπουμε!! :wink:

[voliwtisa]

Eσυ για τιμωρία ξαναδιάβασε το κείμενο και μην αυθαδιάζεις  

[voliwtisa]

O  μόνος λόγος για να είναι κανείς θλιμμένος αυτή την εποχή είναι ότι τα Χριστούγεννα κάποια στιγμή θα τελειώσουν? αλλά ας μην λυπόμαστε, γιατί ότι και να κάνουμε, όσο κι αν προσπαθήσουμε, τίποτα δεν θα σταματήσει τον ερχομό των επόμενων Χριστουγέννων...


 :wink:

[Jezebell]

Απο παιδι ο χρονος γυρνουσε γυρω απο τα Χριστουγεννα!!Συμφωνω απολυτα με οσα λες + οτι αυτη η εποχη-αν την αφησουμε τουλαχιστον_εχει κατι μαγικο και....ειδικα για μενα φετος εχει κατι περισσοτερο...ολη την αγαπη στην καρδια μου για τον αντρα μου!!!

[voliwtisa]

Kαι εγώ με θυμάμαι πιτσιρίκι που τριγυρνούσα σε όλο το σπίτι και φώναζα, και κολλούσα παντού ζωγραφιές με Χριστουγεννιάτικα δέντρα στολισμένα με πολύχρωμες μπάλες...
Ήταν μόλις Οκτώβρης, αλλά η ιδέα ότι ο Δεκέμβρης πλησίαζε δεν μπορούσε να αφήσει την καρδιά μου σε ησυχία. Και άρχιζαν χιλιάδες χριστουγεννιάτικες εικόνες και ιστορίες να στριφογυρίζουν στο μυαλό μου:
Τα χιονισμένα τοπία, τα ξύλινα σπιτάκια με τα τζάκια και οι γιαγιάδες οι στοργικές που σε κοιτούν σαν να αγναντεύουν τα πέλαγα?
Οι παππούδες με τα σοφά τους λόγια, τα μελομακάρονα, τα έλατα με την μοναδική χειμωνιάτικη μυρωδιά τους, οι γυαλιστερές μπάλες, τα χαρούμενα φωτάκια, το παραμύθι της γέννησης του Χριστού, το άστρο, η φάτνη?
Kαι για μένα τα φετινά Xριστούγεννα θα είναι διαφορετικά...Γιατί ένας άνθρωπος ήρθε και έριξε  στη ζωή μου χρυσόσκονη που θα κάνει τις γιορτές αλλά και τον καινούργιο χρόνο πιο λαμπερό

[heinrich]

και όλες οι εικόνες είναι από ότε που εί(μ)σασταν παιδιά...
τώρα που γαιδουρέψαμε, έχετε σκεφτεί πως δεν παίζουν αυτές οι εικόνες?
(εξαιρουμένων των γονέων)

[voliwtisa]

Έχεις δίκιο...

σήμερα δεν μας παραξενεύει πια όταν βλέπουμε ανθρώπους σκυθρωπούς, αμίλητους, με την κακία ή τη θλίψη ζωγραφισμένη στο μέτωπο και τα μάτια τους. Σκυφτά κι εμείς τους προσπερνάμε και τους αφήνουμε να συνεχίσουν τον συνηθισμένο διάβα τους. Θεωρούμε φυσιολογικό πια να είναι κανείς λυπημένος. Όμως αν δούμε κάποιον στον δρόμο να περπατάει γελώντας, όλο χαρά, προφανώς για κάτι που του συνέβη, -ή για την ίδια τη ζωή-, θα παραξενευτούμε. Η μνησικακία μας θα ανησυχήσει. «Γιατί γελάει αυτός; Πώς κάνει έτσι πια;»
Για τους μουτρωμένους και τους σκυθρωπούς ποτέ δεν αναρωτιόμαστε. Συνηθίσαμε την δυστυχία τόσο πολύ που φοβάμαι ότι με την ανοχή μας την αναπαράγουμε: Βλάσφημο το γέλιο! Κάντε και λίγο κράτει! Πού ξέρετε, μπορεί να μας χρειαστεί και μετά θάνατον!
Όχι, όχι. Tα Xριστούγεννα όλα  σταματούνε. Ξαφνικά αρχέγονες ανάγκες και ένστικτα ξυπνάνε στις καρδιές των ανθρώπων. Οι φοβισμένοι, οι πικροί άνθρωποι χάνονται σιγά σιγά απ? τους δρόμους και τη θέση τους παίρνουν αγαπημένες παρέες, παιδιά που γελούν και χαίρονται, μελωδίες και φωτάκια χρωματιστά που αντικατοπτρίζουν την διάθεση όλων μας. Και βαδίζοντας στα στενά της γνώριμης πόλης αναρωτιέσαι αν έχεις ξαναβρεθεί σε αυτό το μέρος. Μια αναπάντεχη μεταμόρφωση συντελείται εδώ: η γκρίζα πικρή πόλη με το θλιβερό της καταχείμωνο μετατρέπεται σε έναν παράδεισο από μελωδίες, ήχους, πολύχρωμους φωτισμούς και στολισμούς με άπειρα γέλια! Τα ραδιόφωνα σιγοπαίζουν το «white christmas» και μυρωδιές φαγητών ξεχύνονται στους δρόμους και ζεσταίνουν την ατμόσφαιρα.
Η οικογένεια ξανασμίγει με χαμόγελα και δώρα, οι κακίες ξεχνιούνται και τα παιδάκια γελούν περισσότερο από ποτέ ανοίγοντας τα πρωτοχρονιάτικα δωράκια τους. Και ξαφνικά όλοι μοιάζουν ευτυχισμένοι!
Ακόμα και οι μελαγχολικοί άνθρωποι ξαφνικά αλλάζουν την όψη τους. Τώρα παίζουν με τα παιδάκια τους και διασκεδάζουν όλοι μαζί δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Τώρα πια έχουν δικαιολογία για τη χαρά τους. Τώρα δεν μπορεί κανείς να τους κατακρίνει. Είναι Χριστούγεννα και οι καρδιές είναι ελεύθερες να εκφραστούν και το κυριότερο: είναι απ? τις σπάνιες φορές που ο ρομαντισμός και η καλοσύνη εκφράζονται τόσο εύκολα. Πανέμορφες παλιές μελωδίες ακούγονται απ? τα σπίτια, η οικογένεια μαζεύεται να απολαύσει τα υπέροχα Χριστουγεννιάτικα γεύματα και οι παλιότεροι έχουν να διηγηθούν όμορφες ιστορίες από τη ζωή τους.
Αυτές οι σπάνιες ειδυλλιακές στιγμές συμβαίνουν μόνο τα Χριστούγεννα και πρέπει να τις κρατήσουμε ζεστές για όλον τον υπόλοιπο χρόνο...Aς κάνουμε φέτος την αρχή...Tι λέτε?  

[heinrich]

σαν να χεις δίκιο....
λέω φέτος να έρθω σπίτι σου, να φάω τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονά σου, το ένα μπουτάκι από την γαλοπούλα, να με κεράσεις σαμπάνια μέσα στο ημίφως, να μου χαρίσεις δώρα για την γιορτή μου και αγάπη, τρυφερότητα, σεξ  για τον υπόλοιπο χρόνο

[voliwtisa]

Aν είναι να δεις τα Xριστούγεννα με άλλη ματιά...τη δική μου...ευχαρίστως  :wink:

[heinrich]

Aν πρόκειται για να δω μόνο, τότε αντέχω να δω και τον Aρναούτογλου

[voliwtisa]

Θα φας, θα πιείς και νηστικός θα κοιμηθείς  

[heinrich]

που πήγε αυτή η ειδυλλιακή ατμόσφαιρα που περιέγραφες πιο πάνω?