Ta Tou Pappa....

[Pappas10]

Ήταν περίεργες οι στιγμές
Κι ανίερες οι εποχές
Τα λάθη που’ κανά πολλά
Κι εσύ τα πήρες σοβαρά

Κι έτσι ξανά πίσω γυρνάς
Σ’ ό,τι σου λένε ν’ αγαπάς
Σ’ ό,τι πια ξέρεις δεν μπορείς
Να ζήσεις και να ερωτευτείς

Πες μου λοιπόν τι μου ζητάς
Πόσα μου σφάλματα μετράς;
Τι σου χρωστάω τι μου χρωστάς
Όχι για εμένα μα για εμάς

Πες μου λοιπόν τι μου ζητάς
Πόσες αλήθειες μαρτυράς
Πόσα χρωστάω, πόσα χρωστάς;
Όχι σ’ εσένα μα σ’ εμάς

Τώρα χτυπάς με ενοχές
Και με κουβέντες μου παλιές
Μα η πληγή μου είναι διττή
Πονάω τόσο όσο κι εσύ

Μέσα στη σκέψη μου όμως ζεις
Αλλά δεν θέλω να το δεις
Τα λόγια πια δεν διεκδικώ
Μόνο δυο λέξεις... σ’ αγαπώ

[Pappas10]

Κάπου μου φαίνεται αστείο, στα χείλη σου ακόμα τ’ «αντίο»
Σαν μιά εικόνα σβησμένη τα μάτια μου καίς
Μοιάζουν τα πάντα χαμένα, σε μια ομίχλη λουσμένα
Τα τελευταία σου λόγια... «έλα τώρα.. μη κλαις»

Και δεν φοβάμαι που η νύχτα ξανά με κυκλώνει
Ούτε με νοιάζει αν τώρα πεθαίνω ή ζώ
Ξέρω ό,τι αρχίζει ωραία με πίκρα τελειώνει…πνοή μου
Χτυπά κι άλλο ν’ αντέξω μπορώ

Η πόλη σαν γκρεμισμένη, οι δρόμοι γύρω βρεγμένοι
Και σαν σκιά να πλανιέμαι σε χρόνο κενό
Κάτι σκοπούς μουρμουρίζω, στο πίσω πάλι γυρίζω
Κι εσύ μουγκή οπτασία από κόσμο νεκρό

[Pappas10]

Ανοίγω μία πληγή στη φλέβα των ονείρων μου για να σ’ αγγίξω
Ακροβατώ στα σχοινιά της αμφιβολίας μου
Φυλακίζω τις σκέψεις που λένε ότι είσαι μακριά μου

Σε ζητώ…

Μέσα στην ομίχλη της πιο τολμηρής μου φαντασίας σε ψάχνω.
Μα εσύ συνέχεια απομακρύνεσαι
Γίνεσαι σκόνη
Χάνεσαι.

Κι εγώ σφίγγω στη χούφτα μου τον τελευταίο κόκκο της φυγής σου…
Μέσα από αυτόν σε βλέπω.
Μέσα από αυτόν σ’ ανασταίνω
Μέσα απ’ αυτόν σ’ αγαπώ.

[Pappas10]

Ο Καπνός απ’ το τσιγάρο τη μορφή σου σχηματίζει
Έτσι όπως την κρατάω χρόνια τώρα στο μυαλό
Τ’ αρωμά σου καταράκτης τις αισθήσεις πλημυρίζει
Σαν ικέτης ν’ αγγαλιάσω την σκιά σου προσπαθώ

Κι έτσι φοβάμαι ν’ ανασάνω μη διαλύσω
Αυτό το είδωλο που χρόνια  ακολουθώ
Μαζί του σ’ όνειρο γλυκό να σεριανίσω
Και πριν χαράξει στο κορμί του να κρυφτώ

Μα η πρώτη ηλιακτίδα την ελπίδα μου καίει
Σαν ανοίξω τα μάτια ξέρω δεν θα σε δώ
Χρόνια τώρα εχώ πάψει να ρωτάω τι φταίει
Μα φοβάμαι γιατί ακόμα σ’ αγαπώ

[Pappas10]

Σαν εκκρεμές μονότονος ρυθμός χτυπά τα τύμπανα των ήχων μου…
Και τριγύρω οι κόλακες ενώνουν την κραυγή τους σ’ ένα πνιχτό τραγούδι
Τραγούδι αφύσικα χυδαίο…

Τότε γυρνώ στην αρχή της δημιουργίας…
… μόνο που τώρα η αρχή και το τέλος συμπίπτουν.

Ψάχνω τις αιτίες αυτής της μουσικής γύμνιας….

Καταλήγω στον άνθρωπο

Καταλήγω σ’ εμένα.

[Pappas10]

Έξω σκοτάδι, άδεια σεντόνια
Μα ούτ’ η πνοή μου δεν νικά τη σιωπή
Υγρό το τοπίο, κι ας λείπεις χρόνια
Πάνω στο τζάμι σε ζωγραφίζει η βροχή

Και δεν φοβάμαι που η νύχτα κυκλώνει
Ούτε με νοιάζει αν πεθαίνω ή αν ζω
Μονό φωνάζω στη σκέψη σου που ακόμα πληγώνει
Χτύπα πάλι ν’ αντέξω μπορώ

[Pappas10]

Βρέχει και τα τζάμια θολά, σαν τα μάτια μου όταν σε βλέπω
Χίλιες επιθυμίες ξεσκίζουν το σώμα της σκέψης μου
Λατρεύω το άγγιγμα σου
Την αναπνοή σου
Την αδυναμία σου
Σαν νύχτα πέφτω πάνω σου… κι εσύ άστρο που σπάει την απέραντη μονοτονία
Και στην άρνηση σου…
… γίνεσαι θάνατος να με σταματήσεις.

[Pappas10]

Ποια εικόνα μπορεί να σε περιγράψει;
Το λουλούδι είναι πολύ όμορφο
Το μαργαριτάρι πολύ ακριβό
Το χαμόγελο του μωρού πολύ αθώο
Η ανατολή ιερή
Η δύση αναγκαία
Και η φλόγα επικίνδυνη…
Ίσως όλα μαζί.

[Pappas10]

Ίσως σε γνώρισα νωρίς ξανά για να αρχίσω
Τη διαδρομή μίας ζωής πίσω μου να αφήσω
Δεν σου’ πα ψέματα ποτέ, μα όλες μου οι αλήθειες
Ήταν συχνά εγωιστικές προηγούμενες συνήθειες

Ίσως προσπάθησα άγαρμπα κοντά να σε κρατήσω
Μ’ ένα φιλί τη σκέψη σου γλυκά να ακουμπήσω
Το ξέρεις πως δεν θα’ θελα ποτέ να σε πληγώσω
Κι ήταν βαρύ το τίμημα που έπρεπε να πληρώσω

Ίσως δεν ζύγισα σωστά τα θέλω και τα πρέπει
Νόμιζα πως η αγάπη μου όλα τα επιτρέπει
Συγχώρα με αν έβγαλα κάθε σου αξία λάθος
Δεν ήταν από κομπασμό μ’ απ’ της καρδιάς το πάθος

Ίσως να σου χρωστώ πολλά κομμάτια απ’ τον εαυτό μου
Και πιο πολύ μια αγκαλιά στ’ άδειο προσκέφαλο μου
Μάλλον δεν χόρτασα ποτέ το τρυφερό άγγιγμα σου
Και δεν σε χάιδεψα αρκετά στα απαλά μαλλιά σου

Ίσως σ’ ευλόγησα πολύ μ’ όλα τα αισθήματα μου
Το παιδικό του έρωτα, το γέλιο, την χαρά μου
Μα τώρα πια στα χείλη μου μια ευχή μονάχα μένει
Γειά σου λοιπόν ματάκια μου… να είσαι ευτυχισμένη

[Pappas10]

Μικρή μου ζωή μακρινό μου αστέρι
Κοιμήσου ήσυχα κανένας δεν ξέρει
Πως είσαι το φως που μου δίνει σκιά
Του κάθε μου πόνου η κρυφή γιατρειά

Λυπάμαι αν σε πλήγωσα δεν το’ χα σκοπό μου
Συνέχεια σε έβλεπα σαν κάτι δικό μου
Ζωές μου σου χάριζα μ’ εικόνες και λέξεις
Και ήξερα πως θα πρέπει εσύ να διαλέξεις

Ανίερη αλήθεια μου διττή προσευχή μου
 Το ξέρω πως τώρα δεν θα έρθεις μαζί μου
Μα η σκέψη σου μέσα μου για πάντα θα μείνει
Γραφή ανεξίτηλη από αγάπη κι οδύνη

Μα γείρε εσύ και ξάπλωσε πα’ στου Μορφέα το στρώμα
Μη νοιώσεις κι ούτε να νοιαστείς πόσο σε θέλω ακόμα
Κι αν παρ’ ελπίδα σ’ όνειρο βρεθώ λαθρεπιβάτης
Άσε με απλά να σε κοιτώ, σαν του έρωτα αποστάτης

Δεν φταιω που δεν μπόρεσα δεν φταις που δεν λυπάσαι
Δεν είναι η συγνώμη μου που θέλω να θυμάσαι
Μόνο να ξέρεις βλέποντας ετούτη τη μπαλάντα
Κι αν σ’ έχασα δεν ντρέπομαι να σ’ αγαπώ για πάντα

[Pappas10]

Δεν μπορώ ν' ανασάνω
γύρω μου φώτα φωνές
σ' ένα αμάξι επάνω
μπάτσοι χτυπούν φοιτητές

Τρέχω μέσα στο πλήθος
και τα μάτια πονάνε
μου πληγώνουν το ήθος
οι βρισιές που πετάνε

έλα εδώ ρε καριόλη
ρε τσογλάνι κομμούνι
- παρ' τα αρχίδια μου μπάτσε
μιά ζωή θα' σαι γουρούνι

τελικά στη Στουρνάρη
μπαίνω σε μαγαζί
μία μ' ένα ταγάρι
μοιάζει σαν να' σαι εσύ

βλέπει κάτι βιβλία
και με βλέμα θολό
με κοιτά υπό γωνία
έξω θέλω να βγω

Μα απ' έξω ο μπάτσοι
ψάχνουνε να με βρουν
μια στραβή αν μου κάτσει
δυο βδομάδες θα με βαρούν

λεω λοιπόν "δεν γαμιέται"
και λάγνα την κοιτώ
κι όπως λίγο μου κουνιέται
την αρπάω και τη φιλώ

κάνε κάτι μωρό μου
πίσω πόρτα να βρω
αν δεν θες τον χαμό μου
τρόπο βρες μου να βγω

από εδώ έλα, λέει
πίσω της με τραβά
με μια όψη σαν να κλαίει
δεξιά κι αριστερά κοιτά

τρέχα τώρα... είσαι μάγκας
μου λέει όλο λαγνεία
κι όπως βγαίνω ο μαλάκας
πέφτω πάνω σε μια διμοιρία

και μ' αρχίζουν στο ξύλο
μιά κραυγή μόνο αφήνω
αχ βρε άτιμο έτερο φύλλο
αδελφή λέω να γίνω....

[Rakendytos]

κλαπ κλαπ κλαπ
 :cheers: σωραιος βρε Μιχαλη..

[niose]

Σαν εκκρεμές μονότονος ρυθμός χτυπά τα τύμπανα των ήχων μου…
Και τριγύρω οι κόλακες ενώνουν την κραυγή τους σ’ ένα πνιχτό τραγούδι
Τραγούδι αφύσικα χυδαίο…

Τότε γυρνώ στην αρχή της δημιουργίας…
… μόνο που τώρα η αρχή και το τέλος συμπίπτουν.

Ψάχνω τις αιτίες αυτής της μουσικής γύμνιας….

Καταλήγω στον άνθρωπο

Καταλήγω σ’ εμένα.

..apla iperoxo........

[Pappas10]

Κι όμως φοβάμαι
Κάθε λεπτό μακριά σου μοιάζει με αιώνας
Που έχεις γίνει της ψυχής σιτοβολόνας
Που αντηχούν όλες οι λέξεις σου σαν στίχος
Που ειν' ή φωνή σου της ελπίδας μου ο ήχος

Κι όμως φοβάμαι
Το "σ' αγαπώ" όταν λες και με κοιτάς με πάθος
Μήπως και είναι της καρδιάς σου ο χτύπος λάθος
Μήπως τα λόγια σου ειν' απλά ανάγκης λέξεις
και κάτι άλλο σαν γιατρικό στη μοναξιά σου επιλέξεις

Κι όμως φοβάμαι
Κάθε φορά που σε φιλώ κλείνεις τα μάτια
Μηπώς μπερδεύεις πύργους στην άμμο με ερωτικά παλάτια
Μηπώς εμένα δεν ζητάς μα το φιλί μου
και θέλεις μόνο μια στιγμή απ' τη ζωή μου

Μα δεν με νοίαζει
Να σ' αγγαλιάζω και μαζί σου να κοιμάμαι
Να σου υπόσχομαι εδώ πως πάντα θα' μαι
Να' μαι κοντά σου όποτε κι αν με ζητήσεις
Να' μαι η στέρνα που απ' το νερό σου θα γεμίσεις.

[Pappas10]

Όχι δεν ήμουν συνεπής στα αισθήματα μου...
Μα δεν με νοιάζει
Κάθε πληγή που ανοίγω εγώ στα οραματά μου
αλήθειες βγάζει

Υπήρξαν ίσως και στιγμές που' χα πιστέψει
Μα ήταν λίγες
Σου' πα μιά χώρα μακρινή θα σε γιατρέψει
Κι εσύ εκεί πήγες

Έδωσα χρόνο και ορμή σε κάθε ελπίδα
Δεν μετανοιώνω
Μα σαν μια λύση στην ορμή το τέλος είδα
Κι αυτό πληρώνω

Τώρα λοιπόν, όλος ο χρόνος μου κοιτά να μ' αποφύγει
Και να με χάσει.
Σαν γραντζουνιά μοιάζει η ώρα που' χες φύγει
Μου' χει περάσει

Γι' αυτό κοιτώ, το παρελθόν που πάλι ανοίγεται μπροστά μου
Και το ζηλεύω
Κι αν πληγωθώ... θα' ναι απ' το μέλλον που προσπέρασε ξυστά μου
και το γιατρεύω.