Ta Tou Pappa....

[Pappas10]

Τι μου ζητάς...
δεν βρίσκω χρόνο γι' αφορμή ούτε για αιτία
Κάπου γυρνάς...
μ' απ' τις σιωπές δεν έχω απάντηση καμία
Και σε κοιτώ
μένει το βλέμα μου μετέωρο στο σώμα
Κι αναζητώ
Ψίγμα απο ασήμι και χρυσό πάνω στο χώμα

Τι θ' αρνηθείς
με ποιές σου λέξεις τ' όνειρο μου θα διαλύσεις
Που θα χαθείς
και με τι τρόπο ουδέτερες θα δώσεις λύσεις
Άκου καλά
Δεν ειν' φωνές μα κάποιας μάχης η αγωνία
Χτύπα ξανά
Μ' όσα εχούν μείνει στου έρωτα σου τη γωνία

Γι' αυτό είμ' εδώ
Στην πανοπλία  μου κοιμάμαι αρματομένος
Κι ένα φτερό
Στο κράνος πάνω λέει πως είμαι στολισμένος
Ένα φιλί
Ζητάω πριν απ' του πολέμου το σεργιάνι
Και η πληγή
Όσο βαθειά κι αν με πονάει ξέρω θα γιάνει

[Pappas10]

Μη μου μιλάτε άλλο πια για επανάσταση
για αφορμές και του λαού μας την ανάσταση
μη μου ζητάτε ιδρώτα κι αίμα να σας δώσω
την μικροαστή καταγωγή να καταδώσω

κόφτε τες πια αυτές τις εύκολες εστιάσεις
τις αναλύσεις σε πανάρχαιες καταστάσεις
κοινωνικοί αφορισμοί και αλλωτριώσεις
ειν' τροχοπέδη στης ελευθερίας τις γνώσεις

δείτε τον άνθρωπο έξω από ιδεολογίες
από πατρίδες, οικογένειες και θρησκείες
δείτε τον μόνο του, γυμνό στην ηθική του
μέσα σ' αυτό που ονοματίζει για ζωή του

νοίωστε τον πόνο κάτω απ' τα αισθηματά του
τις αγωνίες από τα παθήματα του
κάθε του μάχη μεσ' της μέρας τη ρουτίνα
και την ατέλειωτη του για αλήθεια πείνα

Η Ελευθερία αρχίζει πρώτα απ' το πνεύμα
γίνεται ενέργεια και της ψυχής το ρεύμα
δεν θα την βρείτε σε δογματικά βιβλία
ούτε αυτούσια μέσα σε μια ιδεολογία.

[Pappas10]

Θέλω να μείνω στην γωνιά του κόσμου μου κλεισμένος
Στις σκοτεινές τις σκέψεις μου φρικτά απομονομένος
Να είμαι μόνος για να βρώ το χρώμα στα όνειρα μου
και να μη δίνω αφορμές στη λύπη ή τη χαρά μου

Θέλω να σπάσω τις σιώπες με μια άναρθρη κραυγή μου
να βλέπω φως μα και σκιές μέσα σε κάθε αυγή μου
Να αφορίσω με βρισιές τα πρέπει του μυαλού μου
Ν' αφουγκραστώ και τον ρυθμό του άστατου σφιγμού μου

Κι όταν λοιπόν συναντηθούν το είναι και το εγώ μου
Να λύσω με μια κίνηση τον κόμπο απ' τον ζυγό μου
Κι όπως θα βγώ στον κόσμο τους να γίνει αφορμή μου
κάθε ρουτίνα που μου λεν' πως είναι η ζωή μου.

[joking]

"Κι όταν λοιπόν συναντηθούν το είναι και το εγώ μου
Να λύσω με μια κίνηση τον κόμπο απ' τον ζυγό μου "



δεν ξέρω αν αυτό είναι δικό σου ή όχι ....

...αλλά είναι σοφό και το κρατάω!!  ]

[Pappas10]

Για ό,τι γράφεται εδώ, έχω την αποκλειστική πατρότητα... εξ' ου και ο τίτλος.

[Pappas10]

Παρεμπιπτόντως ονομάζεται "Συμβιβασμός"....

[Pappas10]

Κοιτάζω κάτω, μένουν τα μάτια χαμηλά από τη σκέψη
αναρωτιέμαι αν πρέπει τώρα η αφεντιά μου να διαλέξει
όμως δεν ξέρω, αν πρέπει πάλι κάτι ορθό να επιλέξω
ή να χαθώ, σ΄ ό,τι ποθώ και ας μην ξέρω αν θα τ' αντέξω

όμως φοβάμαι, κάθε μου απόφαση και κάθε δυστυχία
γιατί θυμάμαι πως ένα λάθος μόνο φέρνει αποτυχία
και προσπαθώ, όλα τα υπέρ και τα κατά μου να ζυγίσω
μία καρδιά, κι ένα μυαλό όμως μόνο έχω να ρωτήσω

δεν ξέρω πια, αν έχω διλημα στ' αλήθεια ή απορία
αν ό,τι νοιώθω, θα γίνει μέσα στο μυαλό μου η αιτία
ή απ' την άλλη, αν τώρα η σκέψη μου αισθήματα γενάει
κι αναρωτιέμαι ποια φύση ή θέση κάνει κάποιον ν' αγαπάει

Ό,τι κι αν πω ξέρω καλά στο παρελθόν πως δεν γυρνάω
ό,τι κι αν δω, πάλι στο τέλος στ' όνειρο μου θ' ακουμπάω
λέω λοιπόν, όπως το πάτωμα κοιτώ να κλείσω μάτια
να ονειρευτώ, μόνα πως μπαίνουνε στο παζλ μου τα κομάτια

[Pappas10]

Κυνήγησα με πάθος τους αιώνες
'κεινές τίς ώρες της άποπληρωμης
μα εσύ κρατούσες μονάχα τους χειμώνες
κι έψαχνες μια γωνία να κρυφτείς
μικρή ανδρομάχη στους άγριους ελαιώνες
ικριόμα φτιάχνεις για να ξεχαστείς

Για όπλο μου κρατούσα ένα δοξάρι
και όπλιζα του ονείρου το βιολί
Στίχος μου το παλιό αλφαβητάρι
κάθε φωνήεν και μια δυνατή κραυγή
μα έσυ κοιμώσουν σε άσπρο μαξιλάρι
κι απλά περίμενες για άλλη μια αυγή

Τι να σου πω για μάχες και αγώνα
και πως να νοιώσεις βροχή και αστραπές
μείναν τα λόγια μου εξόριστα και μόνα
σε όσα ήθελες και τώρα πια δεν θες
και στο κρεβάτι σου ακουμπάω τον αγκώνα
και φτιάχνω απά στο σώμα σου σκιές

Δεν θέλω πιά τον δρόμο μας να φτιάξω
ουτέ να λάμψει στον ήλιο ο ουρανός
μένω εδώ και θέλω ν' ανταλλάξω
τα σύνεφα μ' αχτίδες του φωτός
και συλλαβές μη θέλεις να φωνάξω
σαν του έρωτα υποβολέας τραυλός

[Pappas10]

I know it hurts, love always does
it was a dream, my paradise it was
it was a feeling, a feather's touch
it was a truth I loved so much

but now it's over and I'm alone
I sleep with my shadows since you are gone

I erase memories, pictures and sounds
I chase mistakes and curse rainy clouds
I close doors to dreams and fake my smiles
I hide all my thoughts in paperback piles.

I know that is over and now I'm alone
I'm sleeping with shadows since you are gone

you don't need to worry, I know you do not
it's all a brain game, a prize that you got
I'll keep you in my feelings all happy and shine
I'll get compensation knowing that once you were mine

So let it be over, I know I'm alone
I'll sleep with the shadows I kept since I'm gone

[joking]

«Καληνύχτα...θα τα πούμε», είπε αόριστα και κατέβασε το ακουστικό.
Αισθάνθηκε μια περίεργη ανακούφιση να την πλημμυρίζει ...
«Δεν θα έρθει τελικά», σκέφθηκε. «Ακολουθώ λοιπόν το δικό μου πρόγραμμα και αυτό το Σαββατοκύριακο».

Το βλέμμα της έπεσε στο ημερολόγιο που ήταν κρεμασμένο στον τοίχο. Αύριο θα ήταν 15. Eίχαν  περάσει κιόλας δύο μήνες από την τελευταία φορά που τον είδε.

«Θα έπρεπε να αισθάνομαι στενοχωρημένη, κανονικά», σκέφθηκε. «Θα έπρεπε να ψάχνω να βρω τρόπους για να τον δω και όχι δικαιολογίες για να τον κρατήσω μακριά μου» ....

Η εικόνα σχηματίστηκε στο μυαλό της σχεδόν αυτόματα, για άλλη μια φορά. Η γυμνή του πλάτη γυρισμένη προς το πρόσωπο της και η εκνευρισμένη φωνή του να λέει αγριεμένα]

[Enia]

:hug2: έτσι είναι...

[Pappas10]

Το άνωθεν δεν είναι του Παππά πάντως - συγγραφικά τουλάχιστον. Ως συμπεριφορά ίσως και να με χαρακτηρίζει σε ορισμένα πράγματα.

[joking]

όχι

είναι δειλή απόπειρα της joking, να βάλει σε τάξη και να καταγράψει σκέψεις
και συναισθήματα* και η μοναδική τους σχέση με τον οικοδεσπότη είναι
το ότι θεώρησε οικείο και φιλόξενο το συγκεκριμμένο χώρο  ]* υπάρχουν άπειρες ανακατεμένες ιστορίες και κείμενα στο μυαλό της, αλλά
δύσκολα αποφασίζει να τα εκφράσει δημόσια ... [/size]

[seagull]

jok...και που ειναι ομορφα ζεστα και ανθρωπινα :53: και το κανει πιο ομορφο οτι τα μοιραζεσαι

[Pappas10]

Ισως να φταίω, για όσα λάθη έχω κάνει και πληρώνω
ίσως και πάλι, το ίδιο χρέος μου στον χρόνο να κληρώνω
μπορεί να ζείς, σε όσα είπες κι όσα έκανες για μένα
μα δεν μπορείς, να πεις γνωστά όσα μου θέλω έμειναν ξένα

Τώρα τι θες; ποιο φόβο ψαχνείς και ποια έμπνευση αφήνεις
Με τι στολή, τις ανασφάλειες και τις πληγές σου ντύνεις;
Ποσές φορές θέλεις να κλάψεις για να δεις ένα σου δάκρυ
και πως θαρείς, πως σε μια πλάνη του μυαλού θα βρεις την άκρη

Ξύπνα λοιπόν, κοιτάξε γύρω σου πως δύει κι αυτή η σελήνη
πως κάθε ήχος, ένα σημάδι στην καρδιά σου τώρα αφήνει
ντυσού καλά, μη μου κρυώσεις στου πρωινού την υγρασία
Κι ασ' το παρόν, να σου μιλήσει για την τωρινή σου αξία

Φύγε απαλά, κοιμούνται πίσω σου αφορισμοί και ψέμα
Κρατά μονάχα, το "σ' αγαπώ" που πάντα θα έχει λίγο αίμα
Πίσω μη δεις, μην αφεθείς ξανά στην ίδια σου τη ζάλη
Μη κλονιστείς και κάποιο μίσος φτάσεις ν' αγαπήσεις πάλι