Παραμύθια για μεγάλα παιδιά...

[voliwtisa]

Eσύ και ο καθένας μας μπορεί να του αρέσει να ζει στο "παραμύθι" του...Tον άλλον όμως τον ρωτάς αν του αρέσει,  όταν μπορεί να έχει επενδύσει σ'αυτή τη σχέση;

Kαι τι του λές όταν πιστεύεις ότι ήρθε η ώρα της ημερομηνίας λήξης;

Aγάπη μου ξέρεις έζησα εγώ καλά και εσύ τώρα άντε πήγαινε ζήσε καλύτερα;

[joking]

χμμμ!!!


με πλησιάζει λοιπόν ο νεαρός και μου λέει πόσο πολύ τον γοήτευσα, πόσο
όμορφη είμαι, πόσο σέξυ με θεωρεί .... κι εγώ επειδή αισθάνομαι μόνη μου
και επειδή τα αυτιά μου θέλουν να ακούσουν τα κοπλιμέντα του και επειδή
έχω την ανάγκη να αισθανθώ ότι ακόμα "μετράω", αφήνω τον εαυτό μου να
πειστεί ότι έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα .... ότι τον ξετρέλανα με την
ωριμότητα και την εμπειρία μου (έτσι!!για να μάθετε κοπελλούδες σα τα
κρύα  νερά που ούτε αυγό δεν ξέρετε να βράσετε και ούτε κουμπί να
ράψετε και ξημεροβραδιαζόσαστε όλη μέρα στα γυμναστήρια και στα beaute
για να  χτίσετε τις κορμάρες σας) ..... και αρχίζω να βλέπω τα πάντα ροζ
και όμορφα και να μιλάω με καμάρι στις φίλες μου για τη καινούρια μου
σχέση ..... και μερικές εβδομάδες αργότερα, ο νεαρός μου ανακοινώνει ότι
είμαι ένας καταπληκτικός άνθρωπος και πολύ χάρηκε που με γνώρισε,
όμως τα ξαναβρήκε με την κοπέλα του και πρέπει να χωρίσουμε/γνώρισε
μια κοπέλα στο ίντερνετ και πρέπει να χωρίσουμε κλπ, κλπ

αυτός φταίει ή εγώ που πίστεψα στο "παραμύθι" του??

το ξαναείπα]

[Nikos28]

Τα παραμύθια είναι μια μορφή θρησκείας, χωρίς κλήρο και δόγμα. Και τα δύο περιγράφουν τον κόσμο όχι όπως είναι αλλά όπως θα θέλαμε εμείς να είναι, θυμίζοντας, σε ψυχαναλυτικούς όρους, την αιώνια σύγκρουση μεταξύ της αρχής της ηδονής και της αρχής της πραγματικότητας.

Τα παραμύθια είναι η ''άλλη'' ιστορία, αυτή που δε γράφεται στα πεδία των μαχών αλλά στην καρδιά των ανθρώπων. Είναι ο θρίαμβος του καλού, ενός καλού που δεν ξέρουμε πώς ακριβώς ορίζεται, απλώς το αισθανόμαστε κατά προσέγγιση. Είναι ένα καταφύγιο όταν η ζωή γίνει ανυπόφορη, μια πανανθρώπινη Ουτοπία, μια αναλαμπή απο τη χαμένη Εδέμ.

Αυτό είναι τα παραμύθια: Μια όαση στη μεγάλη έρημο της ιστορίας.

[Enia]

Η τζο με έχει πιάσει  :wink:

και ελπίζω έμεσα να σου απάντησε Κατερινάκι.

Δεν μιλάω για κοροιδία. μιλάω για αυτές τις μικρές υπερβολές που ίσως από κοινού να πλάθει το ζευγάρι κάποιες φορές. την ωραιοποίηση των πραγμάτων, την εξιδανίκευση...

Ποτέ μου δεν είπα το 'για πάντα' και να μην το εννοούσα... 'Έλα μωρέ χαζούλι, το πίστεψες!? Ένα παραμυθάκι ήταν κι αυτό...'[/b]

[Jezebell]

Εγω επιμενω δεν μ αρεσει να παραμυθιαζομαι...και δεν λεω να με παραμυθιαζουν γιατι πιστευω ακραδαντα πως αφηνομαστε να μας παραμυθιασουν.
Εκοψα το αθλημα πριν καμια 10ετια![size=9]στα 10 δλδ λολ[/size]Εκτοτε ειπα και μια φορα που ειχα αναγκη ετσι να νιωσω κατι εκτος της ρουτινας μου να ενδωσω σε ενα παραμυθακι!Αλλα ενημερωσα...αφηνομαι να παραμυθιαστω ,για να μην παραμυθιαζεσαι κι εσυ δεν με ριχνεις..πεφτω!

[black_velvet]

Και νομίζεις πως έχει διαφορά αν "πέφτεις μόνη σου" ή αν "σε ρίχνουν";
Πιστεύεις πως δεν θα νιώσεις τα ίδια ακριβώς πράγματα;
Τι προσέφερες επιπλέον στον εαυτό σου; Μόνο μια δικαιολογία, έτσι για να έχεις κάτι επιπλέον να "παρηγορείς" τον εαυτό σου και να ανυψώνεις το ηθικό σου; Ε και; Όλα τα υπόλοιπα θα'ναι ακριβώς τα ίδια... μα όλα!

[Jezebell]

Δεν χρειαστηκε να με παρηγορησω,μη προτρεχεις!!
Δεν πληγωθηκα ουτε πληγωσα απλα ξενικησα κατι με εμφανη ημερομηνια ληξης.
Κι αν αναρωτιεσαι τι κερδισα ειναι απλο.Πολυ γελιο,φιλια και αρκετες καλες στιγμες!
Οταν μπαινεις σε ενα παραμυθακι δεν σημαινει πως εξ ορισμου θα υπαρξουν δρακοι ιπποτες κ ηθικα διδαγματα!


ΥΓ οταν λεω ρουτινα δεν εννοω ψυχης!

[Enia]

ομολογώ πως δε σας κατάλαβα...  :roll:  (bv & jez)

[Jezebell]

Τι δεν καταλαβες καραμελενια μου :?:

[Enia]

Σταυρούλα, λες ότι δε σου αρέσει, κι όμως το έκανες... και φέρνεις επιχειρήματα 'υπέρ'. Με μπέρδεψες...

Κωσταντίνα, ποια 'όλα'?  :roll: Τι είναι ίδιο? Με τι συγκρίνεις?

[Jezebell]

Δεν μ αρεσει να παραμυθιαζομαι και δει να με παραμυθιαζουν!
Μ αρεσει να ζω παραμυθακια αν τα θελησω!
Υπαρχει διαφορα.Δεν εκανα πως δεν ηξερα ουτε τυφλωνα ενστικτο και αποκρυπτα ενδειξεις!Απλα ειχα την διαθεση να ζησω κατι με ημερομηνια ληξης!
Δεν βρηκα δλδ στην πορεια τα ντεφο και εκανα πως δεν υπηρχαν.Ηξερα κι επελεξα με ξεκαθαρισμα των προθεσεων μου να περασω για λιγο καλα γιατι εκεινη την περιοδο δεν ηθελα μπλεξιμο.

[black_velvet]

Συγκρίνω αυτά που νιώθεις όταν "σε παραμυθιάζουν" κι όταν "αφήνεις να σε παραμυθιάσουν".
Για μένα, από τη στιγμή που μπαίνω στο τρυπάκι, ανεξάρτητα από τον τρόπο, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο - τόσο το ΄"καλό" κι ευχάριστο όσο και το "κακό". Η μόνη διαφορά έγκειται στους (πλγωμένους ή όχι - αδιάφορο για μένα) εγωισμούς.

Και, Σταυρούλα, εσύ μην προτρέχεις κοριτσάκι μου. Κατ'αρχήν, μπορεί να "ρωτούσα" εσένα επειδή εσύ έθεσες τον διαχωρισμό "παραμυθιάσματος" κι "αυθυποβολής". Το σχόλιό μου ήταν όμως γενικότερο. Δεν απευθυνόμουν αποκλειστικά σ'εσένα. Και σαφέστατα δεν μιλούσα αποκλειστικά για απογοητεύσεις και πληγές. Υπάρχουν και σχέσεις που λήγουν με πολύ πιο όμορφους τρόπους. Κι αυτές αξίζουν πραγματικά!

Πάντα φιλικά και ποτέ με διάθεση αντιπαράθεσης αλλά μόνο συζήτησης και κουβεντούλας!  ]

[Jezebell]

Συγκρίνω αυτά που νιώθεις όταν "σε παραμυθιάζουν" κι όταν "αφήνεις να σε παραμυθιάσουν".
Για μένα, από τη στιγμή που μπαίνω στο τρυπάκι, ανεξάρτητα από τον τρόπο, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο - τόσο το ΄"καλό" κι ευχάριστο όσο και το "κακό". Η μόνη διαφορά έγκειται στους (πλγωμένους ή όχι - αδιάφορο για μένα) εγωισμούς.

Προσωπικα εγω νιωθω διαφορα.
Εχω παντα το ενστικτο μου σε εγρηγορση ξερω τι θελω και αναγνωριζω ποιος εχει τα χαρακτηριστικα που ζηταω.
Εκει ειναι η διαφορα στα λεγομενα μου ερωτα

[joking]

η διαφορά μεταξύ του "σε παραμυθιάζουν" και του "επιτρέπεις" να "σε
παραμυθιάσουν", είναι το ότι στην πρώτη περίπτωση πιστεύεις πραγματικά
ότι το παραμύθι είναι πραγματικότητα, κλείνεις τα μάτια σε ότι δεν σου
αρέσει να βλέπεις/ακούς και στέλνεις το ένστικτο αυτοσυντήρησης σου για
ύπνο βαθύ μέχρι τη στιγμή που "ξυπνάς" - συνήθως απότομα - και άντε
μετά να εξηγήσεις στον εαυτό σου ότι έχεις και εσύ μερίδιο ευθύνης για το
ότι πληγώθηκε

στη δεύτερη περίπτωση, δεν πέφτεις σε ύπνο - "βλέπεις" ότι είναι παραμύθι,
το αποδέχεσαι γιατί το έχεις ανάγκη τη συγκεκριμένη στιγμή και όταν φτάσει
στο τέλος του, δεν είσαι πληγωμένη (γιατί κανένας δεν σε κορόϊδεψε) και
το ξεπερνάς πολύ εύκολα - κάποιες φορές μπορεί να διατηρήσεις ακόμα και
φιλική σχέση με τον/την πρώην



(νομίζω)

[black_velvet]

ψιτ....

μεταξύ κατεργαρέων... ειλικρίνεια!

πάντα ξέρουμε την αλήθεια!
Το θέμα είναι κατά πόσο "ακούμε" τον ίδιο μας τον εαυτό και δεν εθελοτυφλούμε!

Τι θα πει]