How real or how surreal?
 Πόσο αληθινό ή πόσο σουρεαλιστικό είναι αυτό που ζούμε? Μπροστά από μια οθόνη κομπιούτερ και επικοινωνούμε με ανθρώπους από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, με μόνη ένωση λίγα καλώδια και μια τηλεφωνική γραμμή. Πόσο αληθινά είναι τα συναισθήματα που γεννιούνται μπροστά από τα πλήκτρα και την οθόνη του κομπιούτερ μας? Πόσο μπορείς να αισθανθείς τη θετική ή την αρνητική ενέργεια που σου στέλνει ο κάθε ένας που επικοινωνεί ακόμα και χωρίς να γράψει τίποτα στο blog σου.Τα συναισθήματα που σου εμπνέει ο καθένας που συναντάς. Απλά και μόνο που αφήνει στιγμιαία την ενέργεια της ψυχής του... Αλλά γιατί κάποιους τους συμπαθείς και κάποιους τους κρατάς σε απόσταση? Πόσο σουρεαλιστικό είναι να μαλώνεις, να διαφωνείς, να σε προσβάλλουν, να σε φλερτάρουν, να σε θέλουν για παρέα τους και όλα αυτά σε έναν εικονικό χώρο? Αν πριν από λίγα χρόνια μας το έλεγε αυτό κάποιος, θα τον βρίζαμε και θα τον αποκαλούσαμε τρελό. Τώρα όμως? Καταθέτεις ένα κομμάτι της ψυχής σου σε ένα ψυχρό κομμάτι του δικτύου και πάλι, είναι δικό σου, έχει κάτι από σένα... Και το ερώτημα που γεννιέται είναι. Είναι τελικά αληθινά όσα ζούμε μέσα στο διαδίκτυο ή είναι πλάνη, γέννημα της φαντασίας μας, σουρεαλιστικές καταστάσεις? Εγώ θα έλεγα ότι, οτιδήποτε μας γεννά συναισθήματα και αντίδραση, έχει μέσα του ένα κομμάτι πραγματικότητας, άρα και αλήθειας. Οτιδήποτε μας προκαλεί την αίσθηση της αλήθειας (εκτός από τα παραισθησιογόνα, ναρκωτικά και τεχνητές ουσίες, φυσικά) είναι μέρος της πραγματικότητάς μας. Άρα, ένα κομμάτι είναι αληθινό. Μόνο που για να μας γνωρίσει κάποιος χρειάζεται και το υπόλοιπο. Θα το χαρακτήριζα σαν ένα κομμάτι ενός μεγάλου παζλ, που όμως δίνει κάποιες σημαντικές κατευθύνσεις προς τον εκάστοτε ενδιαφερόμενο του παιχνιδιού.

[size=18]Σε όποια γλώσσα κι αν στο πω,
απλά σ' αγαπώ

Αγγλικά.........I Love You
Ισπανικά .........Te Amo
Γαλλικά..........Je T'aime
Γερμανικά ..........Ιch Liebe Dich
Γιαπωνέζικα ....... Ai Shite Imasu
Ιταλικά.........Ti Amo
Κινέζικα.........Wo Ai Ni
Σουηδικά........ Jag Alskar Dig
Εβραϊκά..........Ani oev otah


                    για χίλιους απλούς λόγους και τον πιο σημαντικό απ' όλους επειδή είσαι Εσύ!!! Δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω...
Σ' αγαπώ γιατί στα μάτια σου βλέπω αυτό που χρειάζομαι, γιατί το χαμόγελό σου μου δίνει δύναμη.
Σ' αγαπώ γιατί είσαι μια ολόκληρη έκπληξη,
γιατί σε σκέφτομαι συνέχεια, γιατί με γεμίζεις...
γιατί σε λατρεύω,
σε θέλω,
γιατί μου λείπεις  κάθε στιγμή και λεπτό,
απλά σ' αγαπώ!!!!!!!![/size]

Εγω επιμένω...καφεδάκι στα Κουφονήσια.
Οποιοι συμφωνουν, να το δηλώσουν εδω και τώρα.....

Εγώ κι εσύ

Για πάντα θα μείνω κοντά σου για πάντα μαζί κι όπου βγεί, θα είμαι εγώ η καρδιά σου κι ο χτύπος μου θα 'σαι εσύ
Παρέα στου κόσμου τις στράτες, στα πλούτη στη φτώχεια μαζί κι αν έχουνε τέλος οι αγάπες, για πάντα η δική μας θα ζει

Εγώ κι εσύ πάμε μαζί και μη φοβάσαι
εγώ κι εσύ κι ας έχει βάσανα η ζωή
Για πάντα θα μείνω κοντά σου, για πάντα μαζί κι όπου βγεί
θα είμαι εγώ η καρδιά σου κι ο χτύπος μου θα 'σαι εσύ

Κι αν έρθει το τέλος του κόσμου
κι αν μείνουμε μόνοι στη γη
το χέρι σου μάτια μου δωσ' μου
τα πάντα η αγάπη μπορεί...


ΠΑΡΙΟΣ

:idea:  :idea: Εγω θα πρότεινω Κουφονήσια, τώρα που έφυγε και ο τουρισμός, θα βρούμε και καταλύμματα. Ασε που εκει στο φέρνουν το καφεδάκι πριν ακόμη το παραγγείλεις. Τι λέτε;

Είδη ΑΓΑΠΗΣ και η ανιδιοτέλειά τους[/color]: Η αγάπη δεν είναι η ίδια «απλώς με διαφορετική μορφή» για κάθε περίπτωση π.χ. γονιού προς παιδί, εραστή προς ερωμένη, φίλου προς φίλο. Η άποψη αυτή συγχέει την ίδια περίπου αυτοθυσία που δείχνει αυτός που αγαπά για το πρόσωπο που αγαπά με τις αιτίες της αγάπης του. Έτσι, δεν μπορούμε να μάθουμε για το βαθμό ανιδιοτέλειας ή ιδιοτέλειας της συγκεκριμένης αγάπης. Πρέπει να εξετάσουμε την κάθε μορφή αγάπης ως διαφορετικό είδος αγάπης.

Έτσι, ο λόγος που δημιουργείται αγάπη μεταξύ άντρα και γυναίκας είναι η ωφέλεια που ελπίζει ο καθένας πως θα προσκομίσει, είτε καταρχήν σεξ με ένα ωραίο κορμί είτε συναισθηματική-συνειδησιακή ταύτιση απόψεων, ενδιαφερόντων καθώς και συναισθηματική παράδοση. Φυσικά, αυτός που τα ελπίζει αυτά είναι πρόθυμος να προσφέρει τα αντίστοιχα ή και περισσότερα, πιστεύοντας ότι αυτά που θα κερδίσει είναι πολύ καλύτερα και αξίζουν τον κόπο να προσφέρει ό,τι ζητά το άλλο φύλο. Δεν αποκλείεται βέβαια και η συχνή περίπτωση, να μην είναι κανείς απολύτως εγωιστής, αλλά να πιστεύει ότι η δημιουργία ερωτικής σχέσης/δεσμού θα είναι ωφέλιμη και για το άλλο πρόσωπο. Πάντως είναι απαραίτητο να πιστεύει ότι τουλάχιστον για τον ίδιο θα υπάρχει κέρδος είτε σεξουαλικό είτε συναισθηματικό είτε και τα δύο. Εδώ δεν βλέπουμε κανέναν ρομαντισμό και καμμία ανιδιοτέλεια ή λουλουδάκια. Όσο βαθειά κι αν είναι κρυμμένα αυτά τα συναισθήματα, υπάρχουν και κατευθύνουν την επιδίωξη ή μη για να κερδηθεί το άλλο άτομο ερωτικά. Αυτά ακούγονται τώρα ως κακία, δηλαδή σαν να διαπιστώνω ότι αυτός που είναι ερωτευμένος είτε θέλει να τον ερωτευτεί κάποια είναι κατά βάθος ένας καλά προσποιούμενος μοχθηρός χαρακτήρας, πανούργος και ιδιοτελής. Δεν εννοώ αυτό˙ οπωσδήποτε μπορεί να έχει τις καλύτερες προθέσεις για το αντικείμενο του πόθου του. Και σίγουρα εκστασιασμένος κι ίδιος ίσως αρνείται ότι έχει τόσο εγωιστικά κίνητρα. Ας μη ξεχνάμε ότι εδώ κάνω λόγο για την απαρχή της ερωτικής σχέσης/δεσμού, όχι για τη συνέχειά της. Ότι τα αρχικά κίνητρα είναι εγωιστικά (με την έννοια που ανέφερα, και η οποία δεν αποκλείει και το συμφέρον του προσώπου που είναι αντικείμενο του πόθου) δεν κάνει λιγότερο αξιέπαινη την αυτοθυσία ή την συναισθηματική ταύτιση μεταξύ του «εγωιστή» και του προσώπου που αγαπά. Απλώς τότε είτε ο εραστής δε θέλει να χάσει το αντικείμενο του έρωτά του (πάλι έχουμε σκέτο εγωισμό) είτε έχει δημιουργηθεί τέτοια  ταύτιση που είναι τμήμα του εαυτού του το άλλο πρόσωπο.

Ένα άλλο είδος αγάπης είναι αυτή του γονιού προς το παιδί του. Και πάλι, νομίζουμε ότι πρόκειται για την υπέρτατη μορφή αυτοθυσίας και ενδιαφέροντος, ενώ δεν είναι έτσι. Ο γονιός αγαπά το παιδί του απλώς επειδή είναι δικό του. Είναι σάρκα από τη σάρκα του. Αν το ίδιο παιδί ήταν του γείτονα, δε θα τον έκαιγε τόσο. Ίσως ένοιωθε συμπόνοια, αλλά δεν θα του συμπεριφερόταν το ίδιο. Το παιδί είναι η προέκταση του γονιού. Ας μη ξεχνάμε ότι γεννιέται επειδή οι γονείς βαρέθηκαν μόνοι και θέλουν κάτι με το οποίο θέλουν να παίζουν, ένα πειραματόζωο, ένα δημιούργημα στο οποίο θα ξοδεύουν την ενεργητικότητά τους και τα ψυχικά αποθέματά τους. Φυσικά, υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν γενικά πολύ τα παιδιά και άνθρωποι που δεν τα αγαπούν τόσο πολύ. Αλλά και οι δεύτεροι αγαπούν τα παιδιά τους πάρα πολύ, γιατί αυτά συνεχίζουν τον εαυτό τους (οι πρώτοι αγαπούν γενικά τα παιδιά επειδή τους αρέσει η αθωότητα ή η αγαθότητα ή η μωρουδίστικη ατσαλοσύνη των μωρών και των μικρών παιδιών και τους θυμίζει την δική τους παιδική ηλικία). Όπως και στην παραπάνω περίπτωση, είναι άλλο πράγμα τα βαθύτερα κίνητρα της αγάπης του γονιού προς το παιδί κι άλλο πράγμα η πραγματική, δίχως εξωτερικό εξαναγκασμό, αυτοθυσία του γονιού. Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε λόγο για ανιδιοτέλεια.

Τα ίδια θα μπορούσαμε να πούμε για την αγάπη μεταξύ φίλων. Φίλος γίνεσαι μόνο με όσους μοιράζονται κοινές απόψεις, ενδιαφέροντα, προτιμήσεις. Υπερασπιζόμενος τους φίλους σου υπερασπίζεσαι τους φορείς ίδιων αντιλήψεων με αυτές του εαυτού σου. Πάλι να τονίσω ότι η εικόνα που θέλω να δώσω δεν είναι αυτή του από συνειδητή εγωιστική σκοπιμότητα ατόμου που αγαπά τους φίλους του, δηλαδή του ψυχρού συμφεροντολόγου. Αν είχε συνείδηση αυτού του συγκεκριμένου εγωισμού του ο καθένας θα ένοιωθε άβολα.

Τελικά λοιπόν υπάρχει αγάπη ανιδιοτελής; Αυτή μόνο μεταξύ αγνώστων μπορεί να υπάρξει. Τότε δεν υπάρχει σκοπιμότητα. Η λεγόμενη κοινωνική σκοπιμότητα, ότι δηλαδή εγώ π.χ. βοηθώ κάποιον άγνωστο επειδή περιμένω πως όλοι θα κάνουν το ίδιο κι έτσι, όταν χρειαστώ βοήθεια θα με βοηθήσουν, είναι αφελής προσδοκία που κανείς δε λαμβάνει υπόψη, διότι γνωρίζει ότι καμμία επίδραση δε θα έχει η βοήθειά μου στον Α’ άγνωστο στο να με βοηθήσει ή να μη με βοηθήσει ο Β’ άγνωστος.

Επίσης μπορεί να υπάρχει αγάπη προς τον εχθρό σου. Κι αυτή βέβαια μπορεί να οφείλεται στο ότι βοηθώντας τον όταν έχει ανάγκη επιδιώκουμε να τον κάνουμε να νοιώσει τύψεις και να γίνει φίλος μας, ώστε να απαλλαγούμε από έναν εχθρό. Μπορεί όμως να είναι και η συνειδητοποίηση ότι άλλο πράγμα μια αντίληψη και τρόπος συμπεριφοράς, τα οποία μισούμε ή είναι εναντίον μας, κι άλλο πράγμα το άτομο-φορέας τους.

Τέλος, πρέπει να κατανοήσουμε ότι η υπεροχή των δύο τελευταίων ειδών αγάπης καθόλου δεν συνεπάγεται την απαξίωση των προηγούμενων ειδών. Και η ερωτική αγάπη, και η γονική, και η φιλική, όσο και αν υστερούν ως προς τα δύο τελευταία είδη αγάπης, είναι τρόποι δημιουργίας φιλικών δεσμών μεταξύ των ανθρώπων και συνεπώς αξίζουν να υπάρχουν και να δημιουργούνται, αντίθετα απ’ ό,τι θα έλεγε κάποιος καθαρολόγος που ψάχνει για «μικρόβια εγωισμού μέσα στο φαΐ της αγάπης». Δηλαδή, ανεξάρτητα από τις εγωιστικές αιτίες της ερωτικής αγάπης, και μόνο ότι είναι αγάπη, την καθιστά κάτι καλό, αφού ενώνει δυο άγνωστους ανθρώπους. Το ίδιο και για την αγάπη μεταξύ φίλων. Και η αγάπη των γονιών αν και δεν είναι ανιδιοτελής, διοχετεύει και ενισχύει τα αισθήματα φιλίας μεταξύ ανθρώπων (γονιού-παιδιού), οπότε είναι καλή. Κι έτσι, όσο κι αν κάποια είδη αγάπης είναι ανώτερα από τα υπόλοιπα, τα υπόλοιπα δεν είναι καθόλου αξιοπεριφρόνητα, αφού είναι τρόπος σύνδεσης μεταξύ των ανθρώπων.
 

ΑΓΑΠΗ ΕΡΩΤΙΚΗ] η γυναίκα δεν "ερωτεύεται" κεραυνοβόλα, όπως ο άντρας. Αντίθετα, ερωτεύεται αυτόν με τον οποίον είναι "πορωμένη", έχει ακατάσχετη μανία να συζητά μαζί του ή να είναι μαζί του, συνεχώς τον σκέφτεται "τι παράξενος που είναι", νοιώθει έλξη για τον τρόπο που σκέφτεται ή δρα αυτός. Και μπορεί ν' αρνείται ακόμη κι ότι είναι ερωτευμένη μαζί του, αλλά έτσι είναι στην πραγματικότητα. Κι αυτό κάνει τον έρωτά της παράδοση στη γοητεία του άντρα - κι αντιστρόφως νοιώθει βαρεμάρα για όποιον θεωρεί κοινότοπο ή δεδομένο. Με άλλα λόγια, ο έρωτάς της προς κάποιον είναι αυθόρμητος και άπαξ και εμφανιστεί (ακόμη κι όταν αρνείται ότι κάτι τέτοιο συνέβη, η γυναίκα) δε χάνεται παρά μόνο αν ο συγκεκριμένος άντρας κάνει κάτι που χαλάσει την εικόνα. Αντίθετα, ο άντρας ερωτεύεται κεραυνοβόλα, κυρίως βασιζόμενος στην εξωτερική εμφάνιση (όχι ότι και η γυναίκα δεν βασίζεται αρκετά σ' αυτήν) και απαιτεί συναισθηματική παράδοση, κυριαρχία στην ψυχή της γυναίκας (το οποίο μετά συνεπάγεται και κυριαρχία στο σώμα της), δίχως ανταγωνιστές. Δεν μαγνητίζεται από καμμιά μυστική έλξη: αυτό συμβαίνει μόνο με τη γυναίκα. Η γυναίκα παραδίνεται σ' αυτόν που την ελκύει. Ο άντρας θέλει να κατακτήσει αυτήν που ποθεί.

Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι σε κάθε περίπτωση έλξης εκ μέρους της γυναίκας υπάρχει και έρωτας. Αλλά ότι για να υπάρχει έρωτας (με την σεξουαλική έννοια και όχι λ.χ. την φιλική ή πλατωνική), πρέπει να υπάρχει αυτή η έλξη της γυναίκας. Τα δύο αυτά πράγματα δεν πρέπει να συγχέονται. Γιατί αν συγχέονται, γρήγορα πάλι ξεκαθαρίζεται, αν επικρατεί το ένα ή το άλλο στοιχείο. Και όταν το ένα στοιχείο (από τη φιλία κι τον έρωτα) επικρατήσει, τότε το άλλο μαραίνεται. Όσο και αν μέσα στον έρωτα υπάρχει και η φιλία (η οποία δεν είναι το πρώτιστο γεγονός που χαρακτηρίζει τον έρωτα).

Υποστηρικτικό της άποψής μου αυτής είναι ότι οι γυναίκες ερωτεύονται "εγκεφάλους"(=χαρακτήρα, προσωπικότητα) και ότι δεν ερωτεύονται κυρίως λόγω π.χ. της ομορφιάς του άντρα, ενώ αντίθετα οι άντρες ερωτεύονται κυρίως λόγω της εξωτερικής ομορφιάς (ή: η εξωτερική ομορφιά παίζει τον καθοριστικό, τελικό λόγο στην απόφασή τους). Γι' αυτό το λόγο άλλωστε οι γυναίκες δεν είναι (τόσο) "σεξομανείς", όπως οι άντρες. Για παράδειγμα, βλέποντας μια ωραία γυναίκα θα γυρίσουν τα κεφάλια τους πολλοί άντρες, ενώ αντίστοιχα λίγες γυναίκες θα εκδηλώσουν τον άμεσο θαυμασμό τους για έναν ωραίο άντρα. Επιπλέον είναι σχεδόν αδύνατο να παρατηρήσουμε περιπτώσεις ύπαρξης ή διατήρησης ερωτικής σχέσης, στην οποία η γυναίκα δεν θαυμάζει τον άντρα ή ο άντρας θαυμάζει τη γυναίκα (είτε απόλυτα, είτε συγκριτικά: περισσότερο από ό,τι η γυναίκα τον άντρα). Αν λ.χ. ο άντρας "κρέμεται από τα χείλη Της" (δηλαδή την θαυμάζει, αντί να τον θαυμάζει αυτή - για οποιαδήποτε ιδιότητά ή κατόρθωμά του), τότε αργά ή γρήγορα η γυναίκα βαριέται τον άντρα αυτόν και τον θεωρεί "δεδομένο", "γνωστό", "προβλέψιμο". Γι' αυτούς τους λόγους συναντάμε πολλές γυναίκες απογοητευμένες από την ερωτική τους σχέση ή το γάμο τους, ενώ αντίθετα δεν συναντάμε συχνά αντίστοιχους άντρες, που βαριούνται το γάμο τους ή τη σχέση τους επειδή "δεν θαυμάζουν πλέον τη γυναίκα τους".

Όλα αυτά δεν πρέπει να εκληφθούν υποτιμητικά για το γυναικείο φύλο, αφού απλώς καθένα φύλο έχει τον δικό του τρόπο να ερωτεύεται.

Σχετικά με το τι διατηρεί την ερωτική αγάπη

Τι κρατάει μια αγάπη; Ασφαλώς δεν είναι «η θέληση» και των δυο, του καθενός ξεχωριστά, «να είναι μαζί». Γιατί η «θέληση» είναι αέρας, είναι μια λέξη δίχως κανένα έρεισμα (η βουλησιαρχία, η θελησιολογία, είναι πραγματικά νοσηρές αντιλήψεις αφού εμφανίζουν την «θέληση» να πέφτει εξ ουρανού και να μην βασίζεται σε συγκεκριμένα, έστω και αν αυτά είναι συγκεχυμένα, πράγματα), εκτός κι αν δεχτούμε ότι υπάρχουν αιτίες που προκαλούν την εμφάνιση της «θέλησης να είμαστε μαζί». Αυτές οι αιτίες δεν είναι παρά ο αλληλοθαυμασμός αναμεταξύ των εραστών ή τουλάχιστον ο θαυμασμός του ενός για τον άλλον. Αυτός ο θαυμασμός (ή αλληλοθαυμασμός) οφείλεται επίσης σε απτές αιτίες και όχι σε εξ ουρανού αερολογίες (δηλαδή ότι υπάρχει θαυμασμός για τον θαυμασμό, όπως υπάρχει η γνώση για την γνώση). Οι αιτίες αυτές είναι η κοινή «πόρωση», τα κοινά ενδιαφέροντα του ζευγαριού ή (αντίστοιχα) ο θαυμασμός και η αγάπη του ενός ατόμου για τα πράγματα που κάνει το άλλο άτομο (κι εδώ βέβαια προϋποτίθεται ότι το θαυμάζον άτομο επίσης έχει κοινά ενδιαφέροντα με το θαυμαζόμενο άτομο, απλά δεν έχει κατορθώσει να ενασχοληθεί επαρκώς με αυτά). Όταν δεν υπάρχουν κοινά ενδιαφέροντα, κοινές συγκινήσεις, τότε δεν υπάρχει κανένα Δέος του ενός για τον άλλο. Αντίθετα, ο ένας βλέπει τον άλλο ως αδιάφορο για τα ενδιαφέροντά του (παρόμοια τον βλέπει, όταν υπάρχει προσποιητό ενδιαφέρον, λόγω ευγένειας), ως ξένο. Δίχως το Δέος ο άλλος παύει να είναι Εκείνος (ή Εκείνη). Είναι ένα ακόμη συνηθισμένο άτομο – το οποίο βέβαια μπορεί να συνεχίζουμε να το αγαπάμε, αλλά μόνο λόγω (φθίνουσας) συνήθειας. Υπάρχει η αντίρρηση ότι πέρα από τα κοινά ενδιαφέροντα πρέπει να υπάρχει και η ευγένεια, η καλή συμπεριφορά, η αίσθηση ότι κανείς βρίσκεται στις δύσκολες στιγμές στο πλάι του άλλου. Αυτά είναι δευτερεύοντα. Ευγενικός μπορείς να είσαι και με τους αγνώστους. Και το «να στέκεσαι στο πλάι» του άλλου μπορείς να το κάνεις επίσης για τα συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα. Δεν είναι βασικές αιτίες που κρατούν μια ερωτική αγάπη. Κι αυτό γιατί στην ερωτική αγάπη ενυπάρχει η υψηλότερου δυνατού βαθμού ταύτιση θελήσεων, απόψεων, χαρακτήρων· υψηλότερα από τους φίλους ή την οικογένεια. Διαφορετικά, καθένας θα έμενε ευχαριστημένος με τους φίλους και την οικογένεια, και θα υπήρχε απλώς σεξ κι όχι έρωτας με τα άτομα του αντίθετου φύλου.

 

Σχετικά με την πίστη και την ερωτική σχέση]ΑΓΑΠΗ ΕΡΩΤΙΚΗ, ΑΝΙΣΟΒΑΡΗΣ: είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει αγάπη ισότιμη ή ισοβαρής, δηλαδή αγάπη στην οποία και οι δύο ερωτευμένοι αγαπούν στον ίδιο περίπου βαθμό ο ένας τον άλλον. Μπορεί αρχικά να υπάρχει αυτή, όμως με τον καιρό μεταλλάσσεται σε ανισοβαρή αγάπη: ο ένας αγαπά περισσότερο τον άλλον και δένεται περισσότερο συναισθηματικά, ενώ ο άλλος παραμένοντας βέβαια ερωτευμένος με τον πρώτο, δεν νοιώθει τέτοια προσήλωση. Υπάρχει και η περίπτωση να υπάρχει εξαρχής ανισοβαρής αγάπη, ωστόσο με το πέρασμα του χρόνου να αντιστραφεί η ανισότητα και ο αγαπών περισσότερο να αγαπά λιγότερο, ενώ ο αγαπών λιγότερο να αγαπά περισσότερο. Η απόληξη τέτοιας ερωτικής αγάπης είναι μάλλον θλιβερή. Είτε ο περισσότερο αγαπών κουράζεται βλέποντας ότι δεν παίρνει όσα δίνει (ή όσα θέλει να δώσει ή όσα δίνει δίχως αντίκρυσμα στην ψυχή του άλλου) και ψάχνει αλλού, είτε ο λιγότερο αγαπών δεν ικανοποιείται πλέον, τόσο, ώστε να ψάχνει κι αυτός αλλού, είτε συμβιβάζονται σε μια γελοία σχέση όπου υπάρχει ο περισσότερο αγαπών και ο λιγότερο αγαπώμενος. Και είναι γελοία, γιατί κανείς δεν είναι ικανοποιημένος, αλλά ίσως λόγω συνήθειας ίσως λόγω φόβου, διατηρείται το status quo. Η πρώτη πάντως από τις τρεις περιπτώσεις είναι η πιο ενδιαφέρουσα: γιατί όταν ο λιγότερο αγαπών αντιληφθεί ότι ο περισσότερο αγαπών έχει κουραστεί και ψάχνει αλλού, είναι ενδιαφέρουν να δούμε πώς αντιδρά, αν αδιαφορεί ή αν δεν αδιαφορεί.

ΑΓΑΠΗ ΕΡΩΤΙΚΗ, ΚΤΗΤΙΚΗ].

Τελικά κυκλοφορούν πολλές Ινδές, τώρα ποια από όλες είναι η ορίτζιναλ δεν ξέρω χαχαχα

Ινδούλα, μάλλον έκανα το θαύμα μου πάλι χαχα.
Χθες όμως στο φόρουμ, στο θεματάκι, Μέλη που έχουν σήμερα(χθες δηλ)γενέθλια, είχα δει και το δικό σου νικ, και έτσι είπα να σου ευχηθώ και εγω.....

Φιλάκια  και χρόνια πολλά εκ των προτέρων......

[size=24]ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΙΝΔΗ ΚΑΙ Ό,ΤΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ[/size]

Η ΝΤΡΟΠΑΛΙΑΡΑ

Χαρακτηριστικά

Δεν κοιτάει ποτέ στα μάτια. Φοράει καζάκες, πουλόβερ ή φαρδιά πουκάμισα που να φτάνουν ως τον μηρό, ώστε να κρύβουν τους παραπάνω πόντους. Αυτό είναι αποτέλεσμα ενός ανομολόγητου έρωτα που σε μια στιγμή τρέλας μπήκε στον Βάρσο, τον κατάπιε και μετά πήγε και κλείστηκε σπίτι της.

Aπό τότε κάνει θαρραλέες προσπάθειες να επαναστατήσει και να τρέξει στα Chic για λιποαναρρόφηση, μουστάκι και θεραπεία ακμής. Αναπάντητο μένει το ερώτημα, αν δεν της την πέφτουν οι άντρες επειδή είναι έτσι όπως είναι, ή αν είναι έτσι όπως είναι επειδή δεν της πέφτουν άντρες.

Πού τη συναντάς

Σε γάμους φίλων της από το λύκειο και κυρίως στις δεξιώσεις κοντά στον μπουφέ, όταν όλοι έχουν σερβιριστεί. Στην εκκλησία μοίραζε τις μπομπονιέρες.

Πώς την πλησιάζεις

Με καλό σκοπό. Την ερχόμενη Παρασκευή στρώνουν το κρεβάτι της ξαδέρφης της, που παντρεύεται τον συνάδελφό σου από το διπλανό γραφείο. Αφού ρίξεις το πεντοχίλιαρο, πάνω στα κεράσματα τσούγκρισε το ποτήρι της με νόημα. «Με το καλό και στις ανύπαντρες».

Tι δεν λες «Είναι μουστάκι αυτό πάνω απ’ το χείλη σου ή μουντζουρώθηκες;».

Tι λες

«Εγώ στον γάμο μου τα στέφανα τα θέλω μενεξεδιά».
H Αρέσω και το Ξέρωη


Χαρακτηριστικά

Έχει την κορμοστασιά υπερήφανης αεροσυνοδού με τους ώμους πεταγμένους έξω να σε κοιτά κατάματα θέτοντας την ερώτηση “καφέ ή πορτοκαλάδα”. Δυστυχώς τη λόρδωση δεν την απέφυγε, γιατί δεν τη θεράπευσε μικρή. Φοράει κυρίως ρούχα που επιδεικνύουν αυτό που θα μπορούσες ν’ ανακαλύψεις αργότερα και μπορεί να χάσεις το σασπένς. Δεν κυκλοφορεί μόνη, αλλά μαζί μ’ ένα τάγμα από φιλενάδες για καλό σιναξάρισμα*.

Πού τη συναντάς
Πάνω στα τραπέζια! Κυρίως σε σκυλάδικα, αλλά τώρα τελευταία κυκλοφορεί η φήμη ότι την έχουν δει και σε κουζίνας, σπανίως δε σε σαλοτραπεζαρίας.

Πώς την πλησιάζεις
Στα μουλωχτά. Καλύτερα να πλησιάσεις τη φίλη της που της βαράει παλαμάκια, για να κάνει αυτή το τσατσιλίκι. Εννοείται πως αύριο θα τηλεφωνηθούν.

Tι δεν λες
«Να ’μουνα γρίπη να σε ρίξω στο κρεβάτι!».

Τι λες
«Εγώ βρίσκω ότι τζάμπα έγινε τόσος θόρυβος για την γκόμενα του MARTINI».
3. Η Στερημένη


Χαρακτηριστικά

Παρελθόν πλήρους απραξίας. Είναι κάτι σαν αυτές που τρέχουν στα σούπερ μάρκετ σε περίοδο πολιτικής κρίσης επειδή πεινάσανε στην κατοχή. Αποθηκεύει και, σαν καλό μυρμήγκι, μαζεύει και τα ψίχουλα που πέφτουν μετά από ένα καλό γεύμα της παραπάνω. Ντύνεται καλά, αλλά περσινά, μια και δεν έχει το μυαλό της στις μόδες. Συνήθως δεν χαλάει χατίρια στ’ αγόρια, όπως δεν φτύνει ένας πεινασμένος κόπρος του Σταθμού του Ηλεκτρικού του Αμαρουσίου ένα μεγάλο μυρωδάτο μπιφτέκι. Ίσως γι’ αυτό ακριβώς να ’ναι στερημένη. Γιατί δείχνει πάντα φτυσμένη. Είναι απ’ αυτές που θα σε παίρνει εφτά χρόνια μετά που χωρίσατε —φαρμακοποιός εσύ τώρα στην Καβάλα— για να σου ζητήσει ακόμα μια φορά να της εξηγήσεις τον λόγο που την εγκατέλειψες.

Πού τη συναντάς
Παντού. Στο σπίτι να σε περιμένει να χτυπήσεις την πόρτα και να ’σαι εσύ υδραυλικός, ασφαλιστής, πλασιέ, ντίλερ, μάρτυρας του Ιεχωβά, μετρητής της Focus. Aλλά κι αν δε σου τύχει τέτοιο κελεπούρι, θα σε βρει αυτή οπωσδήποτε. Μπορεί να είσαι το είδος που δεν έχει ακόμα δοκιμάσει. Θα σε ρωτήσει αν μπορείς να μοιραστείς το τραπέζι σου μαζί της, γιατί στο διπλανό τη βαράει ο ήλιος. Θα σε καρφώσει με το βλέμμα και θα σου πιάσει την κουβέντα, ίσως και το γόνατο. I want you, big boy. Now!

Πώς την πλησιάζεις
Αν προλάβεις και δεν σε έχει πλησιάσει αυτή σημαίνει πως δεν σε έχει δει, οπότε τόσο το καλύτερο για σένα. Φύγε διακριτικά, έστω και μπουσουλώντας, γιατί αν σε πιάσει θα σε ξεκοκαλίσει.

Tι δεν λες
«Μ’ έφαγες πια μ’ αυτό το μάτι σου το λυσσασμένο».

Τι λες
«Το διαπεραστικό σου βλέμμα μου τσουτσούρωσε την τρίχα».
4. Η “δύο λαλούν και τρεις χορεύουν”


Χαρακτηριστικά

Η χαρά της ζωής. Από τότε που έμαθε ότι οι κακοί είναι στη φυλακή κάνει παρέα με όλους. Περνάει καλά μαζί τους και όταν μπαίνουν κι αυτοί στη φυλακή, βουρκώνει. Στο δωμάτιό της έχει μικρά λούτρινα αρκουδάκια που τους λέει όλα της τα μυστικά και καμιά φορά της δίνουνε και συμβουλές. Δεν κωλώνει στο τι να φορέσει, αρκεί να είναι στο νούμερό της. Όταν μεγαλώσει θα γίνει παρθένα. Απ’ την άνοιξη και μετά ερωτεύεται τα πάντα, από κόπρους, μετανάστες, χαρτομαντιλάδες απ’ τα φανάρια και τους μαζεύει όλους σπίτι. Aποφεύγει να κατεβεί στην Ομόνοια, γιατί θα βρεθεί μπροστά στην τραγική αλήθεια ότι “ναι, υπάρχουν φτωχοί”.

Πού τη συναντάς
Όλοι οι σοβαροί της γκόμενοι κάνουν D.E.A. στο Παρίσι, γι’ αυτό πολλές φορές θα τη συναντήσεις στις αναχωρήσεις του Aνατολικού να κλαίει. Αν κλαίει στις αφίξεις, οδήγησέ την στις αναχωρήσεις.

Πώς την πλησιάζεις
Δεν είναι δύσκολο, φτάνει να κάνεις πάρτι και να καλέσεις και την παρέα της. Θα χορέψει, θα γελάσει, θα σπάσει ένα ποτήρι κατά λάθος και από τύψεις θα μείνει να μαζέψετε μετά το σπίτι. Μην της την πέσεις στον νεροχύτη γιατί θα σπάσει κι άλλα. Στο τέλος θα σ’ αγαπήσει, γιατί δεν ήσουν πολύ σκληρός μαζί της.

Tι δεν λες
«Μετά το τέλος της ταινίας, το Mπέιμπ το γουρουνάκι το κάνανε μπριζόλα».

Τι λες
«Έχω κι εγώ ένα μεγάλο λούτρινο αρκουδάκι στο δωμάτιό μου».
  5. Η ΕXECUTIVE

Χαρακτηριστικά

Όταν η φροϊλάιν Anna μαστίγωνε τη φράου Annelore στο Λυσσασμένες Στα Nύχια Tης Γκεστάπο, τα χείλη της έτρεμαν από τη συγκίνηση. Την ίδια συναισθηματική φόρτιση αναζητά κάθε φορά που σε καλεί στο γραφείο της για να της αναλύσεις την πτωτική τάση των πωλήσεων στον τομέα που έχεις αναλάβει.

Πού τη συναντάς
Σε meeting, σε ασανσέρ, σε επαγγελματικά lunch το μεσημέρι, και το βράδυ στη Βιτρίνα. Εντελώς μεταξύ μας, αργά τη νύχτα, μπορεί να την ακούσεις σε hot line να λέει προστυχόλογα.

Πώς την πλησιάζεις
Υποτακτικά και πάντα στον πληθυντικό. Ακόμα κι όταν καταφέρεις να τη ρίξεις, θα πεις: «Θα μπορούσα να σας κάνω ένα παξιμαδάτο που είναι το σουξέ μου;».

Tι δεν λες
«Μου φάνηκε πως σας είδα μέσα σ’ ένα Κουπεράκι, δίπλα στον Κοεμτζή. Εσείς ήσασταν;».

Τι λες
«Tρελαίνομαι να με πατάτε, αλλά μήπως μπορείτε να βγάλετε τα τακούνια;».
6. Η Αθλήτρια


Χαρακτηριστικά

Ανάλογα το άθλημα. Η κολυμβήτρια, ας πούμε, δεν έχει καμία σχέση με την ενόργανου και δη την πατωματική με τόπι. Δεν συζητώ για την μπασκετμπολίστρια στην ομάδα του Παγκρατίου με την πρωταθλήτρια στο καλλιτεχνικό πατινάζ της Δημοκρατίας της Γεωργίας. Για την τελευταία έχει βιογραφικό ο Κωστάλας.

Πού τη συναντάς
Πάνω στο γρασίδι να κάνει κοιλιακούς ή στα αποδυτήρια να βρίζει την Αλέκα, που ήταν στα κάτω της και δεν έδινε σωστά τις πάσες (εμ κρεμ, εμ σαμπού, εμ κοντίσιονερ). Κυριακή μετά τον αγώνα τα πίνει στην Οδύσσεια και κερνάει όλο το μαγαζί, γιατί η ομάδα ξέσκισε.

Πώς την πλησιάζεις
Της πετάς την μπάλα. Όταν την πιάσει και σπάσει ο πάγος, την καλείς να κάνετε μαζί τα μονοπάτια της Πάρνηθας, γιατί τα ξέρεις καλά και τα έχεις χαρτογραφήσει. Όταν χαθείτε πάνω στην Πάρνηθα —γιατί έχεις πει ψέματα— μην κάνεις τον χαριτωμένο και της την πέσεις, γιατί αν τσατιστεί σε νικάει.

Tι δεν λες
«Είσαι καθολικιά και δεν ξυρίζεις τις μασχάλες;».

Τι λες
«…οκτώ, εννέεεεα, δέκα και ένα και δύο,…».
7. Η Fashion Victim


Χαρακτηριστικά

Αλλάζει εύκολα στιλ. Αν το μόνο που θυμάσαι από την Τζένη, που γνώρισες προχθές στο +Soda, είναι ότι έχει έντονα κόκκινα μαλλιά, την έχασες για πάντα, γιατί η Τζένη σήμερα τα έβαψε μπλε. Δεν φοβάται τις ακρότητες στο στιλ, γιατί έχει φίλους που εμπιστεύεται το γούστο τους και πολλές φορές αλλάζουν και μπουστάκια.

Πού τη συναντάς
Τη συναντάς συνήθως βράδυ. Η παντοτινή σου απορία είναι αν την έχει δει η μάνα της πώς βγαίνει απ’ το σπίτι. Tη συναντάς πάντα στα κλαμπ. Ποτέ στον δρόμο, με τα πόδια, με το αυτοκίνητό της, με το τρόλεϊ, με ταξί. Είναι μαγικό πώς ξεφυτρώνει στα μπαρ χωρίς ποτέ να τη συναντήσεις στη διαδρομή. Έχει τη μαγική ιδιότητα να είναι παντού. Γνωρίζει ποια είναι η καλύτερη ώρα για κάθε club και δεν αλλαξοπιστεί. Το ξημέρωμα τη συναντάς σε καντίνες να τρώει τελετουργικά ένα “απ’ όλα”.

Πώς την πλησιάζεις
Χορεύοντας.

Tι δεν λες
«Στων αγγέλων πάααμε, πάμε τα μπουζούκια».

Τι λες
«Genial!».
8. Η ΠΡΩΗΝ ΣΟΥ


Χαρακτηριστικά

Έχει ομορφύνει από τότε που χωρίσατε, μόνο που βρίσκεις ότι τα κοντά μαλλιά δεν της πάνε και τόσο (πράγμα που δεν το πιστεύεις, αλλά κάτι πρέπει να πεις στον εαυτό σου για να μη χτυπιέσαι). Πιστεύεις πως δεν σ’ έχει ξεπεράσει, γιατί φοράει ακόμα στον λαιμό το κοχύλι που της χάρισες στην Πάρο. Το ότι στράβωσε λίγο η μούρη της είναι γιατί θυμήθηκε την Πάρο. Σου φαίνεται πιο ψηλή ή εσύ αρχίζεις και κονταίνεις;

Πού τη συναντάς
Εκεί που δεν την πήγαινες. Όταν Σάββατο βράδυ νοίκιαζες κασέτες για να τις δείτε μαζί στο βίντεο, ενώ οι φίλες της είχαν σπάσει τα τηλέφωνα για να πάτε όλοι μαζί στον Πάριο, είναι πολύ πιθανό το ερχόμενο Σάββατο να βρίσκεται στα “Αραπάκια” στο Αιγάλεω, να βαράει ντέφια και να της ανοίγουνε αφρώδη.

Πώς την πλησιάζεις
Αποστασιοποιημένα και με σκούρα γυαλιά για να κρύβουν το μάτι που ’χει ραγίσει απ’ την ανάμνηση. Δείξε της ότι τίποτα δεν έχει μείνει από τον παλιό σου εαυτό και ότι αυτό που βλέπει είναι απλά μία ψευδαίσθηση.

Tι δεν λες
«Θυμάσαι τότε στην Πάρο;».

Τι λες
«Έμαθα ότι ψάχνεις μαστόρους να σου βάψουν το καινούριο σου σπίτι».

[size=18]AΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ


ΣΤΗΝ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΑΚΙ ΤΗΣ.


ΥΓΕΙΑ
ΧΑΡΑ
ΕΥΤΥΧΙΑ
ΦΙΛΕΝΑΔΙΤΣΑ[/size]

εγω γιατι δεν τον ξερω αυτον τον τυπο κωδικα;

Αφησε τα συναισθήματα σου ελευθερα και μη καταπιέζεσαι.....

Κωδικα μπορείς να μιλησεις για οτι θέλεις, δικαίωμα σου, αλλά μην είσαι τόσο πεζός και σνομπ.....

[size=24]ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΡΘΕΝΑΚΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!![/size]