ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ!

[blue-roses]

 Μόνο αυτό        
 
Ίσως φτάνει μόνο αυτό
μια ακόμα μαχαιριά
από μια ατσάλινη γροθιά
ένα τελευταίο χτύπημα
ίσως τότε μπορείς πια να κλαίς από χαρά
ίσως έρθεις να μου πείς τώρα δε φοβάμαι τίποτα.
ίσως να φτάνει μόνο αυτό
μια ματιά μια βραδυά σ' ένα ταξίδι μακρινό
ίσως να φτάνει μόνο αυτό
μια ματιά σαν βροχή μια τελευταία προσευχή
Ίσως πρέπει να στο πώ
σ' ονειρεύτηκα ξανά
σ' έναν έρημο σταθμό που έγραφε "εδώ ορίζοντας"
ίσως πρέπει να στο πω, ίσως να μην πρέπει πια
μας κοιτούσαν οι σκιές, που χορεύαν ψιθυρίζοντας.
Ίσως να φτάνει μόνο αυτό

 

[blue-roses]

Θα περιμένω εδώ            
 
Κοιτάζω στο λιμάνι τον κόσμο που περνά
μακρυά το βλέμμα φτάνει,
δεν είσαι πουθενά
δεν έχει θαύματα αυτό το καλοκαίρι
αν έχει θαύματα, μπροστά μου να σε φέρει.

Θα περιμένω εδώ, εδώ στο κύμα επάνω
αν το θέλεις μπορεί να σωθώ, ή μπορεί να πεθάνω
να κερδίζω είχα μάθει εγώ, μα απόψε σε χάνω
Θα περιμένω εδώ.

Στα πρόσωπα του κόσμου, κοιτάζω να σε βρω
πώς είσαι ο άνθρωπος μου, αφού δεν είσαι εδώ;
δεν έχει θαύματα αυτό το καλοκαίρι
κι αν έχει θαύματα, μπροστά μου να σε φέρει.

Θα περιμένω εδώ, εδώ στο κύμα επάνω
αν το θέλεις μπορεί να σωθώ, ή μπορεί να πεθάνω
να κερδίζω είχα μάθει εγώ, μα απόψε σε χάνω
Θα περιμένω εδώ.

 

[blue-roses]

Χρόνοι της απουσίας σου        
 
Χρόνοι της απουσίας σου
γυρνούν τους δείκτες
παγώνουν την ανάμνηση
τις κρύες νύχτες

Κι εγώ στην αδυσώπητη
πλανιέμαι γη σου
φωτιά και θάνατος μαζί
ειν' το κορμί σου

Σε φέρνω μπρος μου σε φιλώ
και σβήνει ο πόνος
μα στον ονείρων το βυθό
βουλιάζω μόνος

Εδώ στη εγκατάλειψη
χαράζει η μέρα
κόρη της επανάληψης
και του αγέρα

Κι εγώ στην αδυσώπητη
πλανιέμαι γη σου
φωτιά και θάνατος μαζί
ειν' το κορμί σου

Σε φέρνω μπρος μου σε φιλώ
και σβήνει ο πόνος
μα στον ονείρων το βυθό
βουλιάζω μόνος

Κι όταν μ' ανοίγεις σύννεφο
την αγκαλιά σου
όλο μου γνέφεις ψέμματα
είμαι δικιά σου

 

[blue-roses]

Σαν καταιγίδα        
 
Σαν καταιγίδα
σαν καταιγίδα να 'σαι
που ζευγαρώνει το πρωί
νεροσταλίδα μετά τη μπόρα να 'σαι
που αντιστέκει στη ροή.

Σαν καταιγίδα
σαν καταιγίδα ρίξε
τους κεραυνούς σου να γευθώ
ξερό χορτάρι βροχή που θέλω να 'σαι
απ' τη δροσιά σου να σωθώ.

Πηγή ονείρων το κορμάκι σου
κι εγώ απλός ονειροκρίτης
το νου απλώνω για ένα γέλιο σου
μα εσύ γλιστράς σα σταλακτίτης

Σαν καταιγίδα
σαν καταιγίδα πνίξε
της ενοχής σου την ηχώ
με την ορμή σου την πυρκαγιά μου σβήσε
κι εγώ δε θα αντισταθώ.

Πηγή ονείρων το κορμάκι σου
κι εγώ απλός ονειροκρίτης
το νου απλώνω για ένα γέλιο σου
μα εσύ γλιστράς σα σταλακτίτης

 

[blue-roses]

Για να σε συναντήσω          
 
Κάθισε εδώ κοντά μου
Μου 'λειψες ξαφνικά
Έτσι όπως πέφτει ο ήλιος
Χτυπάει η μοναξιά
Μείνε λιγάκι ακόμα
Κάτι έχω να σου πω
Να πάρει ο αέρας χρώμα

Αχ, για να γεννηθείς εσύ κι εγώ
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω
Γι' αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω

Δεν έχει αρχή και τέλος
Δεν έχει μέτρημα
θάλασσα που κυλάει
αυτό το αίσθημα
στο πιο βαθύ σκοτάδι
στη δυνατή βροχή
γιορτάζει η αγάπη,
γιορτάζει η αγάπη
της νύχτας το σκοτάδι
φωτίζει το φιλί

 

[blue-roses]

Σ' έχω τόσο ονειρευτεί        
 
Σ' έχω τόσο ονειρευτεί που δεν ξέρω πια
αν είσαι αληθινή ή μέσα στ' όνειρο ζεις μονάχα
εσύ στο δρόμο μου, μυστικός ορίζοντας
ήλιος στα μάτια μου, τα μάτια μου κλείνοντας

όνειρο γίνομαι κι εγώ...

γίνεται η θάλασσα βροχή
ποτάμι η βροχή ξανά
που πλημμυρίζοντας τη γη
μας παρασέρνει μακριά
κι όλη η ζωή μας θα χαθεί
σαν κύμα στον ωκεανό
σαν μια βάρκα από χαρτί
σαν πολιτεία στο βυθό

σ' έχω τόσο ερωτευτεί που θεέ μου πια ξέχασα
αν σε γνώρισα ποτέ ή στο μυαλό μου σ' έπλασα
πρόσωπα αδιάκοπα, μπροστά μου περνούν
μα μες στη σκέψη μου οι εικόνες σου γυρνούν

όνειρο γίνομαι κι εγώ...

γίνεται η θάλασσα βροχή...

 

[blue-roses]

Στη μεγάλη πόλη        
 
Το χιόνι έπεφτε όλο το βράδυ
ώσπου έγινε παντού σιωπή.
Κοίταζα πίσω από το κρύο τζάμι
τα ίχνη σου είχαν πια χαθεί.

Στο απέναντι παράθυρο
το φως μιας τηλεόρασης
ποτέ δε σταμάτησα να σε ζητώ.

Αν στη μεγάλη πόλη
η αγάπη έχει χαθεί
μα κάτω από το χιόνι
μια καρδιά χτυπά
βαθιά μες στη γη.
Στη μεγάλη πόλη
η αγάπη έχει χαθεί.

Το χιόνι έπεφτε όλο το βράδυ
νόμιζα ότι ήτανε γιορτή.
Τα λόγια σου άκουσα
να ‘ρχονται πάλι]

[blue-roses]

 Μαγική εικόνα        
 
Σήμερα ,τα χρώματα μεγάλωσαν μετά τη βροχή
σήμερα,τα πήρες και ζωγράφισες μια εικόνα μαγική
κι εγώ από μέσα θα περάσω η πόρτα είν' ανοιχτή

Στην μαγική σου εικόνα


Σήμερα,είμαι ένα φύλλο που πέφτει στη γη στα πόδια σουπου όλα μονιάζουν μάτια μου
κι όλα είναι μέσα σ' όλα
έσβησαν τα σκοτάδια μου
μέσα στα χέρια σου οι εποχές
ένα ποτάμι που κυλά
σ' αρχαίες πόλεις σ' εξοχές
κι έπειτα χύνεται ξανά
στην μαγική σου εικόνα ...
Σήμερα,είμαι μια μικρή σιωπή ανάμεσα στα λόγια σου
Δε θέλω τίποτα ν' αλλάξω τούτη τη στιγμή

Στην μαγική σου εικόνα
που όλα μονιάζουν μάτια μου
κι όλα είναι μέσα σ' όλα
έσβησαν τα σκοτάδια μου
μέσα στα χέρια σου οι εποχές
ένα ποτάμι που κυλά
σ' αρχαίες πόλεις σ' εξοχές
κι έπειτα χύνεται ξανά
στην μαγική σου εικόνα ...


 

[blue-roses]

Θα σε βλέπω στην βροχή        
 
Σε λαβύρινθο θυμάμαι
Να χορεύεις στο κενό
Κάπου αλλού ήσουνα τότε
Κάποιος άλλος και εγώ

Μου λείπει η ανάσα σου το βράδυ
Οι πρωϊνές σου αγκαλιές
Χίλια χαμόγελα η ματιά σου
Στις λειωμένες μου σκιές

Θα σε βλέπω στη βροχή
Θα σε βλέπω στη βροχή

Κουρασμένες μου ιδέες
Σεργιανάτε γυμνές
Τα όνειρα μου στα σκουπίδια
Ξεχασμένα στο χθες

Κι όταν σ’ άλλα κρεβάτια
Ψάχνω να σε βρω
Είν’ η μοναξιά μου
Που σκοτώνω και ζω

Θα σε βλέπω στη βροχή
Θα σε βλέπω στη βροχή...

 

[blue-roses]

Να γελάς        
 
Πότε βροχή, πότε αέρας, μια προσευχή, λόγια μητέρας
Φωνές που ακούγαμε παιδιά. Για μια στιγμή θέλω...

Είναι νωρίς, ζωή χαράζει, σαν μολυβιά στ' όνειρο στάζει
Ο αέρας παίρνει τα μαλλιά. Για μια στιγμή θέλω να...

Σε κοιτώ να γελάς και να φεύγεις πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για ν' αρχίσει πάλι και να
την κοιτάς να γελά και να φεύγει πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για να σβήσει πάλι

Είναι αργά, λόγια δεν βρίσκω, όση ομορφιά κι αν σου χαρίσω
πίσω απ' τα φώτα της ζωής. Για μια στιγμή θέλω να...

Σε κοιτώ να γελάς και να φεύγεις πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για ν' αρχίσει πάλι και να
την κοιτάς να γελά και να φεύγει πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για να σβήσει πάλι

 

[blue-roses]

Μικρές χαμένες μέρες        
 
Είναι ο ήλιος που περνάει,
είν' η σιωπή που κυβερνάει,
είν' αυτή...
μια στιγμή...

Είν' η ανάσα σου που ακούω,
μέσ' απ' το θόρυβο της πόλης,
είναι το χέρι που κρατάω,
σαν κοιμηθώ και σαν ξυπνάω,
είν' αυτή...
μια στιγμή...

Κι αν είναι γρήγορες σαν σφαίρες,
είναι μικρές, χαμένες μέρες,
και όσες περνάν έχουν χαθεί,
ποτέ καμιά τους δε θα ξαναρθεί...
ποτέ καμιά τους δε θα ξαναρθεί...

Είναι το ξάφνιασμα της μέρας,
η μυρωδιά που φέρνει ο αέρας,
είν' αυτή...
μια στιγμή...

Είναι ένας ήχος στο σκοτάδι,
η μοναξιά μετά απ' το χάδι,
μια στάλα ιδρώτα στο λαιμό σου,
και μια γραμμή στο μέτωπό σου,
είν' αυτή...
μια στιγμή...

Κι αν είναι γρήγορες σαν σφαίρες,
είναι μικρές, χαμένες μέρες,
και όσες περνάν έχουν χαθεί,
ποτέ καμιά τους δε θα ξαναρθεί...
ποτέ καμιά τους δε θα ξαναρθεί...

Κι αν είναι γρήγορες σαν σφαίρες,
είναι μικρές, χαμένες μέρες,
και όσες περνάν έχουν χαθεί,
ποτέ καμιά τους δε θα ξαναρθεί...
ποτέ καμιά τους δε θα ξαναρθεί...
ποτέ καμιά τους δε θα ξαναρθεί...
ποτέ καμιά τους δε θα ξαναρθεί...
ποτέ...