ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ!

[blue-roses]

Σε μιά σταγόνα βροχής θα'θές να κρυφτείς
σε παγώνουν τα ψέματα που σέ'χουν πειράξει.
Σε παλιές εποχές κάτι να βρείς να πιαστείς
κι η αγάπη που άφησες δεν σ'έχει φωνάξει.

Δυό λεπτά μόνο δώσμου και φύγε μετά,
δυό αγκάθια κι αυτά ριχμένα στη γή μου.
Κι άν απλώσουν το χέρι εραστές μιάς βραδιάς,
ώς το τέλος μη χάσεις το ακριβό της ψυχής μου..

Μόνο εσένα μπορώ ν'αγαπήσω,μόνο εσένα μπορώ
ν'αρνηθώ.
Απο εσένα μπορώ να ζητήσω,λίγο ψέμα μετά να χαθώ.


Δυό λεπτά μόνο δώσμου για νά'ρθω κι εγώ,δεν υπάρχουν
πιά λέξεις δυό λεπτά άν μπορέσεις.
Ν'ακουμπήσω το φώς σου μήπως έτσι σε βρώ,σ'ένα δρόμο
στενό της ζωής μου υποσχέσεις.

Μόνο εσένα μπορώ ν'αγαπήσω,μόνο εσένα μπορώ
ν'αρνηθώ.
Απο εσένα μπορώ να ζητήσω,λίγο ψέμα μετά να χαθώ.
Μόνο εσένα μπορώ ν'αγαπήσω,μόνο εσένα μπορώ
ν'αρνηθώ.
Απο εσένα μπορώ να ζητήσω,λίγο ψέμα μετά να χαθώ.
Λίγο ψέμα μετά να χαθώ.Λίγο ψέμα μετά να χαθώ....

[blue-roses]

Ξύπνησα μές στον ύπνο μου κι ακούσα δυό φωνές,
η μιά μου είπε ξέχνα την και πάψε πιά να κλαίς,μά
η άλλη ήταν η δική σου μέσα απ'του ύπνου του εφιάλτη
τις γραμμές μου'λεγε αγάπη μου κοιμήσου...

Θά'μαι κοντά σου όταν με θές...

Τα χρόνια είναι αμέτρητα μά είναι η ζωή μικρή
συνήθησα να σ'αγαπώ,συνήθησες κι εσύ.
Μά είναι τα χρόνια ένα δοχείο,ένα φτηνό ξενοδοχείο
για δυό στιγμές.Για να χωράει κάπου ο πόνος τις νύχτες
όταν μένω μόνος,τις σιωπές μου να μετράω,να σε θυμάμαι
όταν πονάω να μου λές..

Θά'μαι κοντά σου όταν με θές...

Το παραμύθι τέλειωσε κι αρχίζει η ζωή.Αχ!νά'τανε η αλήθεια σου
σα ψέμα αληθινή.
Τί να την κάνω τη ζωή μου;στο παραμύθι θα τη ρίξω να πνιγεί,
να παραμυθιαστεί η ψυχή μου,να σε πιστέψει πάλι απο την αρχή.
Να σε πιστεύει όταν μ'αγγίζεις,τις νύχτες όταν ψιθυρίζεις,ότα λές..

Θά'μαι κοντά σου όταν με θές...

[blue-roses]

'Εχω ένα μυστικό,ένα μικρό σταυρό στο σώμα μου
κι έναν εσπερινό στα λόγια μου.
'Εχω και μιά πληγή,μιά ανοιχτή ευχή στο χέρι μου
να πίνεις κάθε αυγή αστέρι μου.

Αλλάζει κάθε που βραδιάζει τ'όνειρό μου μοιάζει νά'ναι
ποταμός.
Σκοτάδι του έρωτα σημάδι τ'όνειρο του 'Αδη είναι ο ουρανός...

'Εχω ένα φυλαχτό,ένα μικρό Θεό στον ύπνο μου
κι έναν Αυγέρινό στον κήπο μου.
Και κάθε Κυριακή μές στη μικρή μου αυλή,χάνομαι.
Γεννιέμαι απ'την αρχή,αισθάνομαι.

Αλλάζει κάθε που βραδιάζει τ'όνειρό μου μοιάζει νά'ναι
ποταμός.
Σκοτάδι του έρωτα σημάδι τ'όνειρο του 'Αδη είναι ο ουρανός.
Αλλάζει κάθε που βραδιάζει τ'όνειρό μου μοιάζει νά'ναι
ποταμός.
Σκοτάδι του έρωτα σημάδι τ'όνειρο του 'Αδη είναι ο ουρανός...

[blue-roses]

'Οποιος την 'Ανοιξη στα μάτια την κοιτά κι όποιος δε πρόλαβε να πέσει στη φωτιά της.
Κι έκανε λάθοι όπως λένε ιστορικά,κρατάει μόνο τη κομένη φορεσιά της.
Ψάχνει ένα ξύλινο αλογάκι ν'ανεβεί και μια λίμνη παγωμένη να χορέψει
γιατί τα λόγια του δεν είναι προσευχή κι απο τις στάχτες δε μπορεί να
δραπετεύση.

Που να μας πάν τα λόγια της νύχτας τα γλιστρίματα,
του ξεπεσμένου άγγελου τα βήματα.
Σε χάρτες που καήκανε,σε πλοία που βουλιάξανε.
Που να μας πάν αγάπες που το δρόμο τους τον αλλάξανε...

'Οποιος δε κάθησε σε 'Ικαρου σκιά,κέρινα δάκρυα για τον έρωτα να στάξει
και η αρρώστια του δε βρίσκει γιατρειά,πρέπει το όνειρο να φεύγει όταν
χαράξει.
Και μένει πάντα ένα παιδί μοναχικό,που δε μοιράστηκε κρυψώνες και παιχνίδια και πριονίζει ένα χάρτινο ουρανό,κάνει τα λόγια του ξυράφια
και λεπίδια.

Που να μας πάν τα λόγια της νύχτας τα γλιστρίματα,
του ξεπεσμένου άγγελου τα βήματα.
Σε χάρτες που καήκανε,σε πλοία που βουλιάξανε.
Που να μας πάν αγάπες που το δρόμο τους τον αλλάξανε.
Που να μας πάν τα λόγια της νύχτας τα γλιστρίματα,
του ξεπεσμένου άγγελου τα βήματα.
Σε χάρτες που καήκανε,σε πλοία που βουλιάξανε.
Που να μας πάν αγάπες που το δρόμο τους τον αλλάξανε...

[blue-roses]

Βαριά ποτά,βαριά τσιγάρα στα bar της μοναξιάς στάλα με στάλα
ένα παλιό τραγούδι σιγοκλαίει,πόσο δε χώρτασα τα χείλι σου να λέει.

Τί κι άν δεν είναι ο κόσμος ότι ονειρεύτηκες;
Τί κι αν σε ντύνει πάντα μ'ελπίδες ψευτικές;
Η νύχτα απόψε μοιάζει να είναι φίλη σου
κόκκινο το φεγγάρι βάλτο στα χείλι σου.
Βαριά ποτά,βαριά τσιγάρα.

'Οπου και νά'σαι μη δακρύσεις
ξημέρωμα μονάχη να γυρίσεις.
Τ'αστέρια δές παράξενα θλιμένα
να σε ρωτούν,να σου μιλούν για μένα.


Τί κι άν δεν είναι ο κόσμος ότι ονειρεύτηκες;
Τί κι αν σε ντύνει πάντα μ'ελπίδες ψευτικές;
Η νύχτα απόψε μοιάζει να είναι φίλη σου
κόκκινο το φεγγάρι βάλτο στα χείλι σου.
Τί κι άν δεν είναι ο κόσμος ότι ονειρεύτηκες;
Τί κι αν σε ντύνει πάντα μ'ελπίδες ψευτικές;
Η νύχτα απόψε μοιάζει να είναι φίλη σου
κόκκινο το φεγγάρι βάλτο στα χείλι σου.
Βαριά ποτά,βαριά τσιγάρα.

[blue-roses]

τριγύρω μου χορεύουνε ολόλευκες νιφάδες
τον ύπνο μου επισκέπτονται παράξενες κυράδες.
Νερά'ι'δες του λευκού χιονιού,παλιές μου αγαπημένες
μά όταν στα μάτια τις κοιτώ φαντάζουν Θέε μου ξένες.

Αναρωτιέται το μυαλό και τη καρδιά ρωτάει
πώς γίνεται και η ζωή το όνειρο απατάει.
Χιόνιζε κάποτε παλιά πάντα στα παραμύθια
μά γλίστρησαν απ'τα χέρια μας και χάθηκε η αλήθεια.

Χίλια φιλιά και μιάν αρχή μές στην υγρή ματιά σου.
Μές στη σιωπή,γλυκιά πνοή τα τόσα μυστικά σου.
Χίλια φιλιά και μιάν αρχή μές στην υγρή ματιά σου.
Μές στη σιωπή,γλυκιά πνοή τα τόσα μυστικά σου...

τριγύρω μου χορεύουνε τα βήματα του κόσμου
και απο τον ματιών σου τις πηγές ήρθα να κλέψω φώς μου.
Νερά'ι'δες κλέψτε μας κι εμάς,κλέψτε μας τα καμένα
σηκώστε μας σ΄ένα χορό με τα φτερά ανοιγμένα.

Αναρωτιέμαι πιά κι εγώ κι εσένανέ ρωτάω
νύχτες πως ξελογιάζομαι στ'όνειρο σεργιανάω.
Νόμιζα πώς στο πουθενά φωλιάζει η αλήθεια
μα χιόνισε κι αρχίσανε ξανά τα παραμύθια.

Χίλια φιλιά και μιάν αρχή μές στην υγρή ματιά σου.
Μές στη σιωπή,γλυκιά πνοή τα τόσα μυστικά σου.
Χίλια φιλιά και μιάν αρχή μές στην υγρή ματιά σου.
Μές στη σιωπή,γλυκιά πνοή τα τόσα μυστικά σου...

[blue-roses]

Είναι χειμώνας κι όπως πρέπει θα ντυθώ το βράδυ που έρχεται.

Είναι χειμώνας κι όπως πρέπει θα ντυθώ το βράδυ που έρχεται.
Και κάποιο λάθος που στο σώμα μου χρωστώ,ο νούς δε το δέχεται.
Κι άν φύγω απο δώ,με σένα δύσκολα τελειώνω,μέσα μου σε κρατώ
λές κι είσαι κάτι σωστό.

Κι εσύ συνέχεια με κερδίζεις,για μια ζωή νικάς.
Σκληρά μακριά μου φεύγεις,μά πιό σκληρά γυρνάς.
Κι εσύ συνέχεια με κερδίζεις,για μια ζωή νικάς.
Σκληρά μακριά μου φεύγεις,μά πιό σκληρά γυρνάς.

Είναι χειμώνας τα παράθυρα ανοιχτά μα ήδη αρρώστησα.
Ξέρεις καλά πώς στα παράλογα μπροστά το κόστος δε ρώτησα.

Κι άν φύγω απο εδώ κι αλλάξω πρόσωπο σα κλέφτης
μέσα μου σε κρατώ λές κι είσαι κάτι σωστό.

Κι εσύ συνέχεια με κερδίζεις,για μια ζωή νικάς.
Σκληρά μακριά μου φεύγεις,μά πιό σκληρά γυρνάς.
Κι εσύ συνέχεια με κερδίζεις,για μια ζωή νικάς.
Σκληρά μακριά μου φεύγεις,μά πιό σκληρά γυρνάς.

Είναι χειμώνας κι όπως πρέπει θα ντυθώ το βράδυ που έρχεται...

[blue-roses]

Κόκκινα μάτια και παράθυρα κλειστά,πρίν λίγο ήταν που κρατούσα
τα δυό σου χέρια τα ζεστά.
Τώρα η σιωπή μέσα στη πόλη είναι ακόμα πιό μεγάλη απ'τις φωνές
λές κι έχουν μείνει όλες σου οι αλήθειες μου γυμνές.

Πάλι εδώ το θαύμα ξημερώνει κι άς είμαι μόνη
χτίζουνε τα παλάτια μου στο χιόνι.
Πάλι εδώ το θαύμα ξημερώνει κι άς είμαι μόνη
χτίζουνε τα παλάτια μου στο χιόνι.

Δε πέρασε ούτε μιά στιγμή από το χθές ή το μετά αφήνω τα μαλλιά
λυτά να'ρθείς να πλέξεις σκάλα.
Κι όσο για τ'άλλα της καρδιάς μου τα ανείπωτα απο την πρώτη μου
ζωή δεν έχει αλλάξει τίποτα.

Πάλι εδώ το θαύμα ξημερώνει κι άς είμαι μόνη
χτίζουνε τα παλάτια μου στο χιόνι.
Πάλι εδώ το θαύμα ξημερώνει κι άς είμαι μόνη
χτίζουνε τα παλάτια μου στο χιόνι.
Πάλι εδώ το θαύμα ξημερώνει κι άς είμαι μόνη
χτίζουνε τα παλάτια μου στο χιόνι.
Πάλι εδώ το θαύμα ξημερώνει κι άς είμαι μόνη
χτίζουνε τα παλάτια μου στο χιόνι...

[blue-roses]

Απο τα βάθοι της ψυχής και απο του νού τα ύψη.
Απ'το βυθό της θάλασσας ώς τις βουνοκορφές.
Ψάχνω να σε βρώ!
Μια σφαίρα υγρή γύρω απ'τη γή μια ουράνια δεξαμενή.
Εκεί που λούζονται οι ψυχές πρίν να χαθούν στο σύμπαν.
Με ένα πήδω ενα πρωί να μπώ με μιά βουτιά εκεί απ'το
βυθό απ΄το πάτο να δώ τα πάνω κάτω.
Να βρώ όλα τα χαμένα,ίσως να βρώ και σένα.

Αχ!Να σε βρώ.
Αχ!Να σε βρώ.
Μόνο για λίγο να σε δώ
ν'ακούσω τη σκιά σου να μου φωνάζει
γειά σου.
Αχ!Να σε βρώ.
Αχ!Να σε βρώ.
Μόνο για λίγο να σε δώ
ν'ακούσω τη σκιά σου να μου φωνάζει
γειά σου.

Ακούς τα δέντρα,τα πουλιά άνθρωποι είναι με φτερά.
Που φέρνουν τα μηνύματα απο τον άλλο κόσμο,φυσάει
αέρας στα κλαδιά,μου απαντούν ψιθυριστά]

[blue-roses]

Δεν αντέχουνε τα μάτια μου στα μάτια σου
τίς σπίθες απ'τα μαύρα σου τα μάτια.
Τίς σπίθες που ξυπνάνε τα σκοτάδια μου,
δε σε κοιταώ,δε σε κοιτάω στα μάτια.

Να διάβαζα στα μάτια σου τί σκέφτεσαι
στα μάτια σου τα μαύρα σα τη νύχτα.
Μαύρα πουλιά πετάξανε στ'απόβραδο
μαύρα πουλιά που φεύγουν μες στη νύχτα.

Δεν αντέχουνε τα μάτια μου στα μάτια σου
τίς σπίθες απ'τα μαύρα σου τα μάτια.
Τίς σπίθες που ξυπνάνε τα σκοτάδια μου,
δε σε κοιταώ,δε σε κοιτάω στα μάτια.

[blue-roses]

Εσύ δε ζεις πουθενά        
 
Την εικόνα σου πιάνω να γλιστράει απαλά
σε αόρατους χώρους με θεούς και βιολιά.
Μ' ακουμπάς τυχαία λες και δεν είσαι εσύ
Η αγάπη σου φίδι, σε παρθένο νησί.

Εσύ δε ζεις πουθενά μόνο στα ονειρά μου
Εσύ δε ζεις πουθενά!

Το κορμί σου μια νότα που δε λέει να βγει
Η μορφή σου τρελαίνει τέλος δίχως αρχή
Ο λαιμός σου ένας άτλας που κρατάει τη γη
Χέρια, στόμα, λαγόνες, Διονύσια πηγή

Εσύ δε ζεις πουθενά μόνο στα ονειρά μου
Εσύ δε ζεις πουθενά!

Την εικόνα σου πιάνω να γλιστράει απαλά
σε αόρατους χώρους με θεούς και βιολιά.
Μ' ακουμπάς τυχαία λες και δεν είσαι εσύ
Η αγάπη σου φίδι, σε παρθένο νησί

 

[blue-roses]

Κόκκινο φιλί        
 
Ρίχνω μια ευχή δεν ακούς κι όμως είσ' εκεί
πιάνω τη σιωπή και τη σπάω μα δεν είσ' εκεί
κρίμα που να βρω λίγο φως να σ' ονειρευτώ
πες μου κάτι απλό που να μοιάζει αληθινό

Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί
μια γλυκιά μουσική μας κρατάει μαζί
Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί
όλα εσύ πάντα εσύ μόνο μόνο εσύ

Ήρθες σαν γιορτή απίστευτο σε θέλω πιο πολύ
ήρθες σαν γιορτή κρυφακούν γύρω σου θεοί
πες μου πού να βρω πιο γλυκό κομμάτι να σκεφτώ
πες μου κάτι απλό που να μοιάζει αληθινό

Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί
μια γλυκιά μουσική μας κρατάει μαζί
Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί
όλα εσύ πάντα εσύ μόνο μόνο εσύ

Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί...
 

[blue-roses]

Με ταξιδεύεις        
 
Με ταξιδεύεις…
Αν μπορούσα μόνο λίγο και εγώ
να σου πω τι θέλω ,τι επιθυμώ.
Αν μπορούσα έστω μόνο μια στιγμή
να φωνάξω έλα και να είσαι εκεί

Αν μπορούσες λίγο να το φανταστείς
σε μια ελπίδα μέσα να χωράνε τρεις
μια τρελή μου σκέψη πέρασε νωρίς

Με ταξιδεύεις…

Αν μπορούσες μέσα μου να μπεις βαθιά
κολυμπώντας κάπου γύρω στη καρδιά
να πνιγείς στο κόκκινο απ` τη φωτιά

Αν μπορούσα τότε θα` μασταν αλλιώς
Δυο λευκά φεγγάρια σ` ένα μαύρο φως

Με ταξιδεύεις…

 

[blue-roses]

 Μου λείπεις        
 
Οτι κι αν μου πεις όσο κι αν χαθείς
γνωρίζω αυτόν τον ήχο της σιωπής
Ολη η ομορφιά μέσα μου κυλά
και ας μην είσαι δίπλα μου κοντά

Μου λείπεις τόσο πώς να γλιτώσω
και τί δεν θα΄κανα για λίγο να σε δω
Μου λείπεις τόσο πώς να γλιτώσω
τα πάντα θα έδινα χωρίς να το σκεφτώ
μου λείπεις...

Δεν μπορεί κανείς μη το φανταστείς
να τα σβήσει όλα μην αργείς
Κάνω υπομονή κι ας μην είσαι εκεί
ίσως έτσι αξίζει πιο πολύ

Μου λείπεις τόσο πώς να γλιτώσω
και τί δεν θα΄κανα για λίγο να σε δω
Μου λείπεις τόσο πώς να γλιτώσω
τα πάντα θα έδινα χωρίς να το σκεφτώ
μου λείπεις...

 

[blue-roses]

Χωρίς τίτλο        
 
Μεσ' το δρόμο τραγουδάω
τα τραγούδια που δεν ήθελες ν' ακούσεις
στου FM τις μπάντες μπαίνω
συνηθίζω μέρα-μέρα να γερνάω
Μια συνήθεια η ζωή μου
λέξεις, μύθοι και ταξίδια εξωτικά
με κουπόνια ζεις ψυχή μου
και ο χρόνος μια αλήθεια εχθρικιά
Πανοπλία η καρδιά μου
ακουμπάει και σκουριάζει στο κορμί σου
Οδυσσέας η ματιά μου
ταξιδεύει σε απέραντο γαλάζιο
Ανασταίνω τα όνειρά μου
και σταυρώνω όσα μου 'λεγες πριν φύγεις
πελαγώνω κι η φωνή μου
ναυαγεί μέσα σε φράσεις που δακρύζουν
Στ' όνομά σου αίμα πίνω
μια μετάληψη ερωτική, αγία
σαν εικόνα Ταραντίνο
που 'ναι όμορφα πνιγμένη μεσ' τη βία
Παίρνεις φόρα λογική μου
ξέχασέ τον μου ουρλιάζεις και θυμώνεις
ιδρωμένη η αφή μου
ψάχνει μάταια μια γεύση απ' το φιλί του