τραγουδια της Αριστερας.. (και της προοδου..)

[Rakendytos]

Πάγωσε η τσιμινιέρα.

Νταλάρας Γιώργος

Μουσική/Στίχοι: Λοΐζος Μάνος
   

 
Πάγωσε η τσιμινιέρα κι απʼ έξω από την πύλη
εργάτες μαζεμένοι συζητάνε
Προχώρησε η μέρα, με δαγκωμένα χείλη  
σηκώνουν τα πανώ και ξεκινάνε          
 
Πέντε καμιόνια στείλαν στου φεγγαριού τη χάση
και γύρισαν γεμάτα απεργοσπάστες
Γεμάτα ξαναφύγαν, κανείς δεν θα περάσει  
Κάλλιο να πάμε όλοι μετανάστες          
 
Πέρασε ένας μήνας, οι μηχανές σκουριάζουν
και τα παιδιά κρυώνουν και πεινάνε
Στους δρόμους της Αθήνας φέιγ-βολάν μοιράζουν  
εργάτες κι υποστήριξη ζητάνε..

[moon-fairy]

"Σφαγείο"

[moon-fairy]

ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ - Πόσα χρόνια δίσεκτα

[sevenseas]

αν δεν απατωμαι moon fairy
τα δυο βιντεακια σου
ειναι απο συναυλια του κυριου Θεοδωρακη στο Καραισκακη μετα την  πτώση(?) της χουντας
ημουν εκει
ντρεπομαι , τωρα, που ημουν εκει
αλλα μικρο παιδι
παρασυρθηκα



*οταν η αριστερα στηριζει τους φραγκοφονιαδες

[moon-fairy]

δεν κάνεις λάθος είναι από την συναυλία μετά την πτωση της χούντας το 1974
πάντως δεν θέλω να σε κάνω να νιώσεις άσχημα αλλά εγώ δεν είχα γεννηθεί καν :razz:  :grin:

[moon-fairy]

ΜΑΝΟΣ ΛΟΙΖΟΣ - CHE GUEVARA

[Rakendytos]

εγω παλι λυπαμαι που δεν ημουν μερικα χρονια μεγαλυτερος να ζησω αυτη την συναυλια..

ειδικα βλεποντας το Καλογιαννη στο Σφαγειο.. τι ρευμα εχει αυτο το τραγουδι..
βλεποντας τον σχωρεμενο τον Λοιζο..



Ρόζα Λούξεμπουργκ

Δημητριάδη Μαρία


 
Μπλουζάκι χίπικο και παντελόνι τζιν
και στη καρδιά ζωγραφισμένος ο Γκεβάρα
Στα πορνοστάσια με ουίσκι και με τζιν
παίζουν αλέγκρο τη καρδιά μου σε κιθάρα
 
Φυλλάδες κίτρινες και πράσινη χολή
τα νιάτα σου, τα νιάτα μου κι οι εμπόροι
Χρυσό πουλάκι δίχως το κλουβί
για σένα κάνουν τον Αγώνα οι τζογαδόροι
 
Αϊ Ρόζα Λούξεμπουργκ τι σου 'χω φυλαγμένα
Πάνω στο κάρο σ' είδα το εννιακόσια επτά
Εγώ τότε κοιμόμουνα στο φως του εικοσιένα
Κι εξήντα χρόνια αργότερα σε βρήκα στα χαρτιά

[Rakendytos]

Δίκοπη Ζωή

Μεράντζας Γιώργος


 
Απ' το κακό και τ' άδικο διωγμένο
Κι όπως ενήστευες στη δίκοπη ζωή
Σε βρήκα ξαφνικά σημαδεμένο
Να σ' έχει ο κάτω κόσμος ξεγραμμένο
Κι ο πάνω κόσμος να 'ναι οι τροχοί
Που σ' έχουν στα  στενά κυνηγημένο...
 
Και πήρες του καιρού τ' αλφαβητάρι
Και της αγάπης λόγια φυλαχτό
Για να βρει πάλι ρίζα το χορτάρι
Και πήρες την ελπίδα και τη χάρη
Ψηλά να πας να χτίσεις κιβωτό
Με την ελπίδα μόνο και τη χάρη...
 
Μα πώς να μην ξεχάσεις την αυλή σου
Και την παλιά την γνώμη καθενός
Πόσους κρυφά   περπάτησαν μαζί σου
Να σημαδεύουν πάλι τη ζωή σου
Και να 'σαι το πουλί κι ο κυνηγός
Στις μαύρες λαγκαδιές του παραδείσου...
 
Κρυφά και φανερά σ' ακολουθούνε
Οι συμμορίες κι οι βασανιστές
Και ψάχνουν μέρα νύχτα να σε βρούνε
Μα δεν υπάρχει δρόμος να διαβούνε
Γιατί ποτέ δεν ήταν Ποιητές
Το χώμα που   πατούν να προσκυνούνε...


και το βιντεο πολυ καλο..

απο τα καλυτερα τραγουδια που εχω ακουσει..
αφιερωμενο σε ολους τους συντροφους..

[Rakendytos]

Νίκος Πλουμπίδης

Δημητριάδη Μαρία


Σε τούτη την πατρίδα  τι γυρεύω
Με μισθοφόρους  και πραιτοριανούς
Τη δόξα σου, γονατιστός να ζητιανεύω
Και να χτυπώ  την πόρτα σου   στους ουρανούς
Τη δόξα σου, γονατιστός να ζητιανεύω
Και να χτυπώ  την πόρτα σου   στους ουρανούς
 
Σαν ψίχουλα είναι τούτα τα στιχάκια
Από συμπόσια  και ξενύχτια   ποιητών
Τα ψιθυρίζουν οι χαφιέδες στα σοκάκια
Εκεί που πάω σαν το ψάρι   να πιαστώ
Τα ψιθυρίζουν οι χαφιέδες στα σοκάκια
Εκεί που πάω σαν το ψάρι   να πιαστώ
 
Κινήσαμε για μακρινό ταξίδι
Κι η νύχτα φαρμακώνει τα φιλιά
Ποιος κόσμος μας κρατάει και ποιο σανίδι
Απόψε που δικάζουν τον Πλουμπίδη...
 
Οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά...
Οι λύκοι   αγκαλιά   με τα σκυλιά...
 
Σε τούτη την πατρίδα  τι γυρεύω
Με μισθοφόρους  και πραιτοριανούς...

[Rakendytos]

Της Επανάστασης

Άσιμος Νικόλας

 
Είπαμε πως θα καταργήσουμε τα σύνορα
Είπαμε πως θα διαλύσουμε το κράτος
Κι αφήσαμε τους εαυτούς τους ίδιους μας
Μες στο γλοιώδικο περίβλημά τους
 
Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Μια βολεμένη και ευφυής δικαιολογία
Διατηρούμε την εσώτερη μιζέρια μας
Μʼ επαναστατική φρασεολογία
 
Τα θλιβερά δεν σπάσαν τα καλούπια μας
Υποχθονιακές ψυχρές προκαταλήψεις
Ύπουλα βράζεις μέσα μας αρρώστια μας
Αγκομαχάς, για δεν το λες να μας αφήσεις
 
Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Μια ξοφλημένη και ευφυής δικαιολογία
Διατηρούμε την αισχρότερη τη βρώμα μας
Μʼ επαναστατική φρασεολογία
 
Δύσκολο μονοπάτι σε τραβήξαμε
Ατέλειωτο και δεν σε ξεπερνάμε
Μας μπόλιασες βουβό μʼ απογοήτευση
Κι ίσως νʼ αξίζει μόνο που τολμάμε
 
Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Σαν ξεχασμένα να τελειώσουν παραμύθια
Παρά τα τόσα όνειρά μας που συντρίφτηκαν
Μες στα συντρίμμια ολοκληρώνεσαι αλήθεια...
 
Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Μια βολεμένη και ευφυής δικαιολογία
Διατηρούμε την εσώτερη μιζέρια μας
Μʼ επαναστατική φρασεολογία...

[Rakendytos]

Εδώ το φως

Νταλάρας Γιώργος

Μουσική/Στίχοι: Θεοδωράκης Μίκης/Ρίτσος Γιάννης
   

Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα
κακιά σκουριά δεν πιάνει
μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού  
και στ' αγεριού το πόδι  
 
Εδώ το φως, εδώ ο γιαλός
χρυσές, γαλάζιες γλώσσες
στα βράχια ελάφια πελεκάν
τα σίδερα μασάνε
στα βράχια ελάφια πελεκάν
τα σίδερα μασάνε

[ixnografia]

[ixnografia]

[Rakendytos]

Μαλαματένια λόγια

Γαργανουράκης Χαράλαμπος

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές
τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χτες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές
 
Τ' αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία
και να ʽσουν ράφτρα μες την Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ' αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά
 
Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ' του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή
 
Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετιλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά
 
Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πως έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πως το ʽφεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή
 
Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά
 
Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βαλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί
 
Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς

[Rakendytos]

Το βιντεο ειναι λιγο σκληρο.. προσωπικα εκλεισα ερμητικα τα ματια..
μονο για την φωνη της Μαριας που εφυγε..