τραγουδια της Αριστερας.. (και της προοδου..)

[Rakendytos]

χασαμε την Ανοιξη Κυρια μου..  :thumleft:

[Rakendytos]

[size=24]Η πιο όμορφη θάλασσα[/size]

Λοΐζος Μάνος

Μουσική/Στίχοι: Λοΐζος Μάνος/Χικμέτ Ναζίμ
 
Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή
που δεν την αρμενίσαμε ακόμα
Το πιο όμορφο παιδί  δεν μεγάλωσε ακόμα
 
Τις πιο όμορφες μέρες
τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις ζήσαμε ακόμα
 δεν τις ζήσαμε ακόμα
 
Κι ό,τι πιο όμορφο
ό,τι πιο όμορφο θα 'θελα να σου πω
δεν στο 'πα ακό-μα
δεν στο 'πα ακό--μα

[Rakendytos]

[Rakendytos]

κόκκινη[/b]
Η κόκκινη από ζωή η κόκκινη από θάνατο
Θα φροντίσουμε εμείς για αυτό
 Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι θα γίνει
 
Στους Μπουρζουάδες κριτική να κάνουμε
Αυτό δε φτάνει. Του γουρουνιού του αστισμού
Να κόψουμε πρέπει τα πόδια
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι θα γίνει
 
Η ελευθερία για μας είναι μια ωραία γυναίκα
Έχει υπογάστριο και υπεργάστριο
Δεν είναι κάνα χοντρογούρουνο αστικό
 
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι θα γίνει
 
Ούτε ένας χαφιές δουλειά να μη βρίσκει
Και έτσι στρατιά ολάκερη θε να 'χουμε ανέργων
Χριστούλη μου όμορφη που ʽναι η προφητειά αυτή
 
Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη
Η κόκκινη από ζωή η κόκκινη από θάνατο
Θα παλέψουμε εμείς για αυτό

[sevenseas]

ΛΑΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΜΠΕΖΕΝΤΑΚΟ
το ΚΚΕ απλευθέρωσε από την φυλακή τον Μιχαλη Μπεζεντακο , τροτσκιστή  σε μια προσπαθεια του να επανεντεξει στις ταξεις του την αριστερή αντιπολίτευση (Πουλιοπουλος,Γατσιοπουλος)
ο Μιχάλης Μπεζεντακος σκοτωθηκε στον Ισπανικο Εμφύλιο .

Οι αστοί τρομάξανε
Και κάστρα φτιάξανε
Να κλείσουν τα παιδιά των εργατών
Μα αυτοί με μια γροθιά
Σπάζουνε τα δεσμά
Τα κάστρα καταργούνε των αστών



Και μες το καρναβάλι
Οι αστοί την πάθαν πάλι
Ο Μπεζαντάκος μας άφησε γεια
Παντού τρεξίματα
Τελεγραφήματα
Νέα χτυπήματα απʼ την εργατιά


Τον είχανε κλεισμένο
Διπλομανταλωμένο
Να τον δικάσουνε σε θάνατο
Μα αυτός τρυπάει τον τοίχο
Χωρίς κανέναν ήχο
Και βρίσκουν κούτσουρα στο θάλαμο.


Στα άχυρα ψάχνουνε
Ψύλλους για νάβρουνε
Ζητούν τον ένατο και τους οχτώ
Μα αυτοί είναι μακρυά
Εβίβα βρε παιδιά
Ζήτω το κόμμα μας το εργατικό.

[sevenseas]

Η φάμπρικα.

Τραγούδι: Χαλκιάς Λάκης

Μουσική/Στίχοι: Μαρκόπουλος Γιάννης/Σκούρτης Γιώργος

Η φάμπρικα, η φάμπρικα δε σταματά
δουλεύει νύ-, δουλεύει νύχτα μέρα
Και πώς τον λεν τον διπλανό και τον τρελό τον ιταλό    
Να τους ρωτήσω δεν μπορώ, ούτε να πά-, ούτε να πάρω αέρα
 
Δουλεύω μπρος, δουλεύω μπρος στη μηχανή
Στη βάρδια δύ-, στη βάρδια δύο δέκα
Κι από την πρώτη τη στιγμή μου στείλανε τον ελεγκτή        
Να μου πετάξει στο αυτί δυο λόγια νέ-, δυο λόγια νέτα σκέτα  
 
Άκουσε φί-, άκουσε φίλε εμιγκρέ
ο χρόνος εί-, ο χρόνος είναι χρήμα
Με τους εργάτες μη μιλάς, την ώρα σου να την κρατάς
Το γιο σου μη τον λησμονάς, πεινάει κι εί-, πεινάει κι είναι κρίμα
 
Κι έτσι στο πό-, κι έτσι στο πόστο μου σκυφτός
ξεχνάω τη, ξεχνάω τη μιλιά μου
Είμαι το νούμερο οκτώ, με ξέρουν όλοι με αυτό
Κι εγώ κρατάω μυστικό ποιο είναι τ’ ό-, ποιό είναι τ’ όνομά μου

1978 σε μια από τις κρσεις του ΠΑΣΟΚ , την οποια απεσοβησε ο Α.Παπαντρέου , με το άρθρο του Ο ΜΑΡΞ , Ο ΛΕΝΙΝ ΚΙ Η ΔΙΧΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ , οι αντιπαπαντρεικοι ειχαν παραποιήσει το τραγουδι αυτό ως εξής

Η ίντριγκα, η ίντριγκα δε σταματά
δουλεύει νύ-, δουλεύει νύχτα μέρα
Και πώς τον λεν τον αρχηγό  τον τροτκσιστή , τον παλαβό
τον λενε Παπαντρέα

[Pappas10]

Αν η Μισή μου Καρδιά

Στίχοι: Ναζίκ Χικμέτ σε απόδοση Γιάννη Ρίτσου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται, γιατρέ, εδωπέρα
η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται
Με τη στρατιά που κατεβαίνει προς το κίτρινο ποτάμι
η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται
[size=24]Κι ύστερα, γιατρέ, την κάθε αυγή
την κάθε αυγή, γιατρέ, με τα χαράματα
πάντα η καρδιά μου στν Ελλάδα ντουφεκίζεται [/size]
Κι ύστερα δέκα χρόνια τώρα, μα γιατρέ,
που τίποτα δεν έχω μες στα χέρια μου να δώσω στο φτωχό λαό μου
τίποτα πάρεξ ένα μήλο, ένα κόκκινο μήλο, την καρδιά μου

[sevenseas]

1989 συγκυβέρνηση ΝΔ - ΚΚΕ

και το τραγουδι

απανω στα ψηλα βουνα ανταρτες ΕΛΑΣΙΤΕΣ
παλεύουν για την λευτερια
παρεα με τους ΧΙΤΕΣ

[Rakendytos]

[size=24]Λαός[/size]

Φαραντούρη Μαρία
Μουσική/Στίχοι: Θεοδωράκης Μίκης/Ρίτσος Γιάννης
 

Μικρός λαός και πολεμά

δίχως σπαθιά και βόλια

για όλου του κόσμου το ψωμί

το φως και το τραγούδι
 
Κάτω απ' τη γλώσσα του κρατεί
τους βόγκους και τα ζήτω
κι αν κάνει πως τα τραγουδεί
ραγίζουν τα λιθάρια

[Rakendytos]

[size=24]Μαύρα κοράκια[/size]
[b]Δημητριάδη Μαρία
  [/b]Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά
πέσανε πάνω στην εργατιά
άγρια κράζουν, για αίμα διψούν
τον Δημητρώφ στην κρεμάλα να δουν
 
Τον Τάνεφ και Ποπώφ
τον Ντέλμαν κι άλλους
αντιφασίστες αρχηγούς
και στην Καντώνα
χιλιάδες σφάζουν
προλεταρίους ηρωικούς  
 
Γίγας στους γίγαντες ο Δημητρώφ
βράχος γρανίτης στέκει ορθός
τους δικαστές του χτυπάει σκληρά
τους ξεσκεπάζει, τους ποδοπατά
 
Και μπρος στο θάνατο
και την κρεμάλα
έδειξες σ' όλους, Δημητρώφ
τους προλετάριους
της οικουμένης
το δρόμο για το λυτρωμό  
 
Ήρωες τέτοιοι μπορούν μοναχά
να βγούνε μέσ' απ' την εργατιά
Δοκιμασμένος στη μάχη σκληρά
κρατάς εσύ τη σημαία ψηλά
 
Της τρίτης Διεθνούς
του Λένιν, Στάλιν
κι έδειξες σ' όλους τους λαούς
πώς να παλεύουν
πώς να νικάνε
τους ταξικούς τους τους εχθρούς
 
Της επανάστασης
και της θυσίας
κι έδειξες σ' όλους τους λαούς
πώς να παλεύουν
πώς να νικάνε
τους ταξικούς τους τους εχθρούς
 

[Rakendytos]

[size=24]Τη ρωμιοσύνη μην τη κλαις[/size]
Θεοδωράκης Μίκης

 
Την ρωμιοσύνη μη την κλαις-εκεί που πάει να σκύψει
Την ρωμιοσύνη μη την κλαι----αις-εκεί που πάει να σκύψει
Με τον σουγιά στο κόκαλο--o με το λουρί στον σβέρκο
 
Την ρωμιοσύνη μη την κλαις
να τη πετιέται
Να τη πετιέται από'ξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου
 

[sevenseas]

της κατοχης
για τους μαυραγοριτες, που συνεργαζοντουσαν με τους γερμανους


παταω ενα κουμπι
και βγαινει μια χοντρη
και στα παιδακια νιξ φαι
θα παω αν το πω
στον Ερυθυρο Σταυρο
πως εισαστε συνεταιροι κι οι δυο

[sevenseas]

η διεθνης
σε ματαφραση του Βαρναλη
συντροφοι
προσοχη
τις γροθιες σφιγμενες
υψωνεται το κοκκινο λαβαρο
(για τον Παπα ........... μην αγχνωσαι με τα χρωματα .Ειμαστε ολοι παιδια της ιδιας Ταξιαρχιας )

[size=18]Εμπρός της γης οι κολασμένοι
της πείνας σκλάβοι εμπρός - εμπρός
Το δίκιο από τον κρατήρα βγαίνει
σαν βροντή σαν κεραυνός.
Φτάνουν πια της σκλαβιάς τα χρόνια
όλοι εμείς οι ταπεινοί της γης
που ζούσαμε στην καταφρόνια
θα γίνουμε το παν εμείς.

Στον αγώνα ενωμένοι
κι ας μη λείψει κανείς
Ω! Νάτη, μας προσμένει
στον κόσμο η Διεθνής.

Θεοί, αρχόντοι, βασιλιάδες
με πλάνα λόγια μας γελούν
της γης οι δούλοι κι οι ραγιάδες
μοναχοί τους, θα σωθούν...
Για να λείψουν τα δεσμά μας
για να πάψει πια η σκλαβιά
να νιώσουν πρέπει τη γροθιά μας
και της ψυχής μας τη φωτιά.

Και αν τολμήσουν και αντικρίσουν
της ψυχής μας τους κεραυνούς
θα δούνε τότε αν μπορούνε
πως θα είναι οι σφαίρες μας για αυτούς[/size]

[sevenseas]

α ρε Νικολα
παει το μαγαζακι ρε γμτ

Παράτα το σχολειό, παράτα αυτό το χάλι
Να είσ' αφεντικό του εαυτού σου πάλι
Παράτα τα θρανία και τ' αμφιθέατρα
Να ρθης στη παραλία να κάνουμ' έρωτα.

Παράτα τη δουλειά, παράτα την τη σκρόφα
Και κοίτα πως εσύ θ' αποφασίζεις πρώτα.
Χιλιάδες σουπερμάρκετ γεμάτα πράματα
Γιατί δεν τα βουτάμε για τα γεράματα;

Παράτα το θεό, πατέρα και παρτάλι
Μη θέλεις παντρειά και μισθωτό χαμάλη
Αρνήσου να 'σαι σκλάβα διπλά κι ολόϊδια
Να ζήσουν τα παιδιά μας μεσ' τα κοινόβια.

Παράτα το λοιπόν, παράτα το το κόμμα
Μη θες να κουβαλάς το κουρδιστό σου πτώμα.
Της κεντρικής γαϊδάρας να είσ' ερμηνευτής
Αρνήσου να 'σαι χάφτης και καθοδηγητής.

Κατούρα στη βουλή και σπάστους τα γραφεία
Να πάει να πνιγεί κι η γραφειοκρατία
Και φόρεσε κουκούλα ωσάν σε πρίζουνε
Σε κάθε αναμπουμπούλα μη σε γνωρίζουνε.

Παράτα το στρατό το προβατοποιείο
Και ας μας έχουνε για το τρελλοκομείο
Για μια χαζή πατρίδα οπλίζουν τους λαούς
Δεν κάνει η ιεραρχία για τους αναρχικούς.

Στην κοινωνία αυτή σαπίσαμε στ' αλήθεια
Απάνθρωποι θεσμοί μας γίνανε συνήθεια
Παράτησέ τα όλα να ζήσουμ' άβολα
Οι άλλοι όπως βαδίζουν κι εμείς ανάποδα.

[Rakendytos]

Πρόεδρε ο κόσμος πεθαίνει
Με σταυρούς, με σφυροδρέπανα, με μπλακ-εντ-ντέκερ στο προσκεφάλι
Πρόεδρε ο κόσμος πεθαίνει
Πρόεδρε ο κόσμος πεθαίνει
 
Κάμερες κρυμμένες καταγράφουν άδειες φάτσες
η ζωή στο φωτοαντιγραφικό
Λούμπεν και Πληβείοι αναλώνονται στις πιάτσες
η απόγνωση σε πρώτο ενικό
 
Άμβωνες ουρλιάζουν το μεγάφωνο του μίσους
λεκιασμένες των αγίων οι μορφές
Έδρανα και νόμοι προστατεύουνε τους Κροίσους
χειροπέδες και πεντάπικρος καφές
 
Φέρνουν σκυλοπνίχτες λαοθάλασσες της φρίκης
στα αμπάρια φτώχεια και Αρμαγεδδών
Πρόεδρε σου ανήκουν είναι λάφυρα της νίκης που ζητούν στον ήλιο μοίρα και εμβαδόν
Γέφυρες δακρύων άνθρωποι και κατσαρίδες
ονειρεύονται υπόγειους ουρανούς
Πρόεδρε σου λέω της καρέκλας σου οι βίδες μία-μία σπάζουν μ’ ύπουλους τριγμούς
 
Πρόεδρε ο κόσμος πεθαίνει
Με σταυρούς, με σφυροδρέπανα, με μπλακ-εντ-ντέκερ στο προσκεφάλι
Πρόεδρε...
 
Βρέχει ισοβίως στις ψυχές των ηττημένων
γκρίζα λάσπη κάθε ψίθυρος βροχή
Ροζ πολυεστέρας το άστρο των προσκυνημένων
που δοξάζει αίσχος και συνενοχή
 
Μαύρο οξειδωμένο το παγκάρι του σαράφη
πληθυσμοί στα νύχια των χρηματιστών
Μέλλον, μέλλον, μέλλον στην εξώπορτα σου γράφει
Το κατάστημα προσωρινώς κλειστόν
 
Νάιλον η σάρκα, χύμα σταφ οι ζαρντινιέρες
τα αισθήματα στην πούδρα και στο τζελ
Πρόεδρε η σιωπή σου σαβανώνει στους αιθέρες της οργής τα βέβηλα μου ντεσιμπέλ
Έδεμ των εμπόρων η ανθρώπινη οδύνη
οι οθόνες καπηλεύονται το φως
Πρόεδρε της παρτίδας έχεις όλη την ευθύνη αλλά εσύ δεν περπατάς ποτέ σκυφτός
 
Πρόεδρε ο κόσμος πεθαίνει
Με σταυρούς, με σφυροδρέπανα, με μπλακ-εντ-ντέκερ στο προσκεφάλι
Πρόεδρε...