τραγουδια της Αριστερας.. (και της προοδου..)

[reporter345]

Τα νιατα του εφαγε ο στρατης στα ναυπηγια ολημερις φτιαχνει τα πιο ομορφα σκαρια να πανε οι αλλοι μακρια να ταξιδεψουνε τη γη οι τυχεροι οι τυχεροι

Απο βραδυς στο καπηλιο με το γιωργη το παραγιο μιλουν για χωρες μακρινες που δεν τις ειδανε ποτες ζηλευουνε τους ναυτικους τους τυχερους τους τυχερους

Σαν θα πεθανω βρε γιωργη σαν θα σαλπαρω απο τη γη βαλε στη κασα μου πανια βαλε της αλμπουρα σχοινια πες πως ταξιδεψε και αυτος ο τυχερος ο τυχερος.

το τραγουδω και σε λαιβ αρκει να υπαρξει σοβαρη προταση

[Rakendytos]

[/color]ης
 

 
Το μπάντζο σφίγγανε στα χέρια οι μιγάδες
δέκα ρεπόρτερς καταγράφαν τα συμβάντα
πριν στο χορό τους μας τραβήξουν οι μαινάδες
οι ανεμώνες μας βρεθήκαν μείον σαράντα
 
Πού πας χλωμός καλέ μου Μιγκέλ
γέμισε ο τόπος κίτρινες τουλίπες
και στην πλατεία Χόρχε ντ' Αλβαράδο
περιπολούν δεινόσαυροι και γύπες
 
Ο σεισμολόγοι στο Παλάσιο Νασιονάλ
τα βάζανε με τους κρατήρες της Σάντα Άννα
φοράς σομπρέρο κι έχεις πρόσωπο οβάλ
κι ούτε που πρόλαβες να παίξεις στην αλάνα
 
Πού πας γυμνός καλέ μου Μιγκέλ
γέμισε ο τόπος με κηλίδες απουσίας
τις τεφροδόχους κλείσαν σε κρυφή σπηλιά
και μας πουλάν ενέσεις ευθυμίας

[Rakendytos]

Πρώτη Μαΐου,   και απ' τη Βαστίλη
Ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών
Χίλιες σημαίες,   κόκκινες μαύρες
Ο Φεντερίκο, η Κατρίν και η Σιμόν
 
Μέσα στους δρόμους, μέσα στο πλήθος
Τρέχω στους δρόμους, ψάχνω στο πλήθος
Πού ‘ν’  το κορίτσι, το κορίτσι π' αγαπώ
 
Αααα
 
Πες μου Μαρία, μήπως θυμάσαι
Το βράδυ εκείνο που σε πήρα αγκαλιά
Πρώτη Μαΐου, όπως και τώρα
Και 'γω φιλούσα τα μακριά σου τα μαλλιά
 
Μέσα στους δρόμους...
 
Πρώτη Μαΐου, μαύρα στα ξένα
Κλείσε το τζάμι μη κρυώσει το παιδί

[Rakendytos]

[size=18]Ήρωες[/size]

Δημητριάδη Μαρία
 

 
 Ήρωες  άπαρτα βουνά
   ήρωες με δώδεκα ζωές
κάστρα του Ολύμπου          
και του Παρνασσού φαντάσματα  
 ή ρωες μες τα χαλάσματα      
 
  Αέρα στις κορυφές
μαύρο φεγγάρι στις αυλές
Στα πιο μεγάλα μας τα κατορθώματα
μεσ' τις πέτρες και τα χώματα
 
Αίματα κόκκινο νερό
αίματα ποτάμι βουερό
πυρ στην Αλαμάνα
και φωτιά στον Γοργοπόταμο
και φωτιά στον Γοργοπόταμο
 
Εμπρός αδέρφια εμπρός
είναι μαζί μας και ο λαός
Έλα και παρ 'τη
μόνος σου τη Λευτεριά
με τραγούδια, όπλα και σπαθιά, έιιιιι
με τραγούδια, όπλα και σπαθιά

[jasper]

Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό
Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι
ούλοι δούλοι αφεντικό και μ' αφήναν νηστικό

Ανωχώρι κατωχώρι ανηφόρι κατηφόρι
και με κάμα και βροχή ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή
Είκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι
κι έχτισα στην εμπασιά του χωριού την εκκλησιά

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς

Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόι κι άλλο πόδι
όργωνα στα ρέματα τ αφεντός τα στρέμματα
Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ

Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει
άλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη...

[Rakendytos]

[size=24]Η λευτεριά ειναι σχολειό[/size]

Η λευτεριά είναι σχολειό και ποιος θα τη σπουδάσει
      καλαματιανή
      ρούσα και ξανθή
      πήγα και γω και σπούδασα και βγήκα ένας αντάρτης
      καλαματιανή
      ρούσα και ξανθή
      ότι κι αν είχα τάδωσα γονιούς γνωστούς και φίλους
      καλαματιανή
      ρούσα και ξανθή
      και πήρα το τουφέκι μου και στα βουνά μας βγήκα
      καλαματιανή
      ρούσα και ξανθή
      για να σκοτώσω Γερμανούς και Έλληνες φασίστες
      καλαματιανή
      ρούσα και ξανθή.


Το τραγουδι αυτο τραγουδηθηκε απο τους ανταρτες του Ταυγετου και του Παρνωνα στα χωρια της Μανης και της Μεσσηνιας...

Υπαρχει στο δισκο του Πανου Τζαβελα "Απο το ανταρτικο λημερι του" με τον Μαντζοπουλο.

Χορευετε Καλαματιανο.. ΟΛΕ!  :cheers:

[Nemesis]

ΩΔΗ ΣΤΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

ΜΟΥΣΙΚΗ: Δ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ: Δ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ

Η οθόνη βουλιάζει, σαλεύει το πλήθος
Εικόνες ξεχύνονται με μιας
Που πας παλικάρι, ωραίο σαν μύθος
Και ολόισια στο θάνατο κολυμπάς

Και όλες οι αντένες μιας γης χτυπημένης
Μεγάφωνα κι ασύρματοι από παντού
Γλυκά σε νανουρίζουν κι εσύ ανεβαίνεις
Ψηλά σους βασιλιάδες τ' ουρανού

Ποιος στ' αλήθεια είμαι εγώ και που πάω
Με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
Προβολείς με στραβώνουν και πάω
Και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ

Που πας παλικάρι, πομπές ξεκινούνε
Κι οι σκλάβες σου ουρλιάζουν στο βωμό
ουρλιάζουν τα πλήθη καμπάνες ηχούνε
Κι ο ύμνος σου τραντάζει το ναό

[jcdenton]

ΩΔΗ ΣΤΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

Πάντα το ήξερα πως οι κομμουνιστές (και μην ακούσω πως άλλο αριστεροί άλλο κομμουνιστές, γιατί "άλλαξε ο Μανωλιός & έβαλε τα ρούχα του αλλιώς") είναι γαύροι και καθεστωτικοί.

[sevenseas]

ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
εμενα θα πεις καθεστωτικο?

κρατατε με αδελφια

[Rakendytos]

[size=24]Αν ήταν μαύρος ο Θεός[/size]

Κηλαηδόνης Λουκιανός
 

 
Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς θα μεσουρανούσε
Θα 'χε μαύρο πάπα, μαύρους υπουργούς
μαύρο κυβερνήτη, μαύρους ξεναγούς και πάει
 
Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς θα χοροπηδούσε
Θα 'χε μαύρους παίχτες, μαύρο διαιτητή
άσπρους υπηρέτες, μαύρο πρεσβευτή και πάει
 
Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς θα σας κατουρούσε
 
Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς θα καλοπερνούσε
Θα 'χε μαύρους γλάρους, μαύρους βουλευτές
μαύρους μπακαλιάρους, μαύρους δικαστές και πάει
 
Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς θα πρωτοπορούσε
Θα 'χε μαύρους κρίνους, μαύρους χριστιανούς
μαύρους καπουτσίνους, μαύρους Γερμανούς και πάει
 
Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς και θα σας πηδούσε
 
Αν ήτανε μαύρος, αν ήτανε μαύρος
Μαύρο το πρωί, μαύρες ασπιρίνες και μαύρο χαρτί
μαύρη κιμωλία και μαύρο το πιόνι
μαύρο το καρπούζι και μαύρο πεπόνι
μαύρος ο πουρές και μαύρος λαπάς
μαύρα και τα πάμπερς, μαύρος Κοσκωτάς
μαύρος μπακαλιάρος, μαύρος υπουργός
μαύρο-μαύρο-μαύρο Λουκιανός

[jcdenton]

ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
εμενα θα πεις καθεστωτικο?

κρατατε με αδελφια

Όχι δεν σε είπα καθεστωτικό. Σε είπα γαύρο και καθεστωτικό (τώρα μπορείς να αυτοκτονήσεις!!  :twisted:  :twisted: )

[ixnografia]

για ...γαυρους, παλιοβαζελους, καθεστωτικους+αντικαθεστωτικους, αριστερους, αντιδεξιους, πασοκους + αντιπασοκους, .........  αντε και για ..τσιπρικους


[align=center]

[/align]

bella  ciao[/b]

[sevenseas]

Στίχοι: Θωμάς Μπακαλάκος
Μουσική: Θωμάς Μπακαλάκος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Άρρωστα ψάρια στο Σαρωνικό, νεκρή η παραλία,
κι εσύ στον πάγκο σου, πουλάς, γερνάς, με δίχως υποψία,
σε καρτεράει ο θάνατος, σε καρτεράει ο θάνατος.

Μα εγώ αρνούμαι να πεθάνω,
κι υπόσχομαι κάτι να κάνω,
να φύγουν δράκοι και προστάτες,
κι όσοι από μας τους κάνουν πλάτες.
Τώρα είναι καιρός, τώρα είναι καιρός.

Ήρθαν μηνύματα ραδιενεργά, απ’ την Πενσυλβανία,
κι από την Κάρυστο αντιπυρηνική διαμαρτυρία,
μας καρτεράει ο θάνατος, μας καρτεράει ο θάνατος.

Μα εγώ αρνούμαι να πεθάνω,
κι υπόσχομαι κάτι να κάνω,
να φύγουν δράκοι και προστάτες,
κι όσοι από μας τους κάνουν πλάτες.
Τώρα είναι καιρός, τώρα είναι καιρός.

Το λιβαδάκι κίτρινο σταχτί, βοριάς και δυσοσμία,
αρρώστησε ο πλανήτης μας βαριά κι εσύ στα φαρμακεία
χασομεράς το θάνατο, χασομεράς το θάνατο.

Μα εγώ αρνούμαι να πεθάνω,
κι υπόσχομαι κάτι να κάνω,
να φύγουν δράκοι και προστάτες,
κι όσοι από μας τους κάνουν πλάτες.
Τώρα είναι καιρός, τώρα είναι καιρός.

[ixnografia]

Οι φάμπρικες        
 
Στίχοι, Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης

Σφυρίζει η φάμπρικα μόλις χαράζει
οι εργάτες τρέχουν για τη δουλειά
για να δουλέψουνε όλη τη μέρα
Γεια σου περήφανη κι αθάνατη εργατιά!

Βλέπεις κοπέλες στα υφαντουργεία
και άλλες δουλεύουν στα αργαλειά
στα καπνομάγαζα στα συνεργεία
Γεια σου περήφανη κι αθάνατη εργατιά!

Φράγκο δε δίνουνε για μεγαλεία
έχουνε μάθει να ζουν απλά
στάζει ο ιδρώτας τους χρυσές σταγόνες
Γεια σου περήφανη κι αθάνατη εργατιά!

Σφυρίζει η φάμπρικα σαν θα σχολάσουν
κορίτσια-αγόρια ζευγαρωτά
με την αγάπη τους θα ξαποστάσουν
Γεια σου περήφανη κι αθάνατη εργατιά!
 

[Nemesis]

Δικτατορία

Στίχοι: Λάκης Λαζόπουλος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος & Λάκης Λαζόπουλος & Θάνος Μικρούτσικος ( Τερτσέτο )

Απ' τη δικτατορία του προφανούς
ως τη δικτατορία του αφανούς
περάσανε τριάντα χρόνια
Απρίλης του εξήντα επτά
και τα παντζούρια της κλειστά
έχει η Ελλάδα

Απρίλης του ενενήντα εφτά
τι κι αν παντζούρια ανοιχτά
κανένας έξω δεν κοιτάει
μέσα απ' την τηλεόραση
ο Έλλην προχωράει

Και χάι Χίτλερ και τιβί
πατρίδα τζάμι μου είσαι εσύ
ό,τι μου πεις εσύ
και μόνο εσύ θα κάνω
είμαι μονάχος, μόνος μου
θέλω μαζί σου να πεθάνω

Και χάι Χίτλερ και τιβί
κάνε στο τζάμι μια πληγή
βάλε το χέρι σου και βγάλ' τους
τους μεγιστάνες τους παράνομους
και γδάρτους