εύλογα άηχος

[Nikos Apomakros]

[quote user="larus audouinii" post="372536"]Η επιλογή μας ανήκει.

Ένα πρωινό τελευταία, συνήθως στις διάφορες υπηρεσίες τις χοντρές εκκρεμότητες τις τελειώνω πολύ νωρίς βρέθηκα και μπροστά από ένα γκισέ. Να πληρώσω πρώτα για να προχωρήσω. Ο υπάλληλος,  γνωστός μου από χρόνια, μοναδικός κιόλας στη υπηρεσία, άπλα στο "μαγαζί" τέτοια ώρα, είχε τις ανάποδες του, ασχολίαστο. :smile:  Έδωσα την σειρά σε κάποιο γνωστό μου, ιδιοκ΄τητη ΚΤΕΟ κάτι να πληρώσει είχε εκείνος, το ίδιο συμπτωματικά και εγω. Δουλειά 3 λεπτων και οι δύο, μηχανογραφημένα.Την προηγούμενη μέρα η καθαρίστρια κούνησε τον εκτυπωτή του. Τα βρισίδια που ακούσαμε να μονολογεί σε ιερά και όσια είναι το κάτι άλλο. Στον χώρο έχει πολλούς εκτυπωτές. Φώναζε κιόλας. Ο άλλος κύριος τα ψιλοπήρε, "πως μιλάς έτσι;" και κάτι άλλα του πε...φυσικό νομίζω, σα να ρίχνεις κιόλας μπαρούτι. Κάπου σκέφτηκα την λέξη "καλημέρα" με χαμόγελο , την ευγένεια...είπα κυριοι μέχρι τώρα είχα την εντύπωση πως κάνετε πλακα. Σταμάτησαν κάπως, προσπάθησαν τουλάχιστον, αλλά έπιασε ελάχιστα, ο εκτυπωτής δεν δούλεψε ποτέ, πιστεύω πως ήθελε δυο λεπτά πείραγμα για να δουλέψει. Το τι άκουσε και αυτή. Σταμάτησε κάποτε, έφυγα, ο Δ.Υ κατηγορούσε ανάμεσα στα άλλα τον άλλον πως όταν δούλευε δεν έκοβε αποδείξεις, ο Δ.Υ μπήκε στην θέση την δεκαετία του 80 με τα μέσα, όπως χιλιάδες άλλος κόσμος που θα και πληρώνουμε την συνταξιοδότησή τους στο ακέραιο, σίγουρη θέση και εξασφάλιση ενώ άλλοι στις ίδιες θέσεις ή παρόμιες σκίζονται κάθε μέρα,  έκανε και την δήλωση : Φεύγω και όταν φτιάξει ( ο εκτυπωτής) φωνάξτε με. Δεν ξέρω τι έκανε.
Εγώ πλήρωσα μετά από 20 λεπτά τουλάχιστον, πρωινιάτικα, αφού μπήκα αλλού και παρακάλεσα να έρθει άλλος υπάλληλος, γιατί βιαζόμουνα χωρίς να θίξω κανέναν. Ο ραγιασμός σε όλο του το μεγαλείο, θα σφαχτεί κόσμος μεταξύ τους την περίοδο της κρίσης, δεν είναι το καζάνι που βράζει μόνο. Γιαυτό τον λόγο το αναφέρω. Δεν πιστεύω πως "αυτός" ο Έλληνας ο ανώνυμος που φοβάμαι το ποσοστό του, θα ξεπεράσει τον εαυτό του έστω. Το άσχημο είναι πως δεν έχει καν συνειδητοποιήσει τίποτε. Η νέα γενιά λοιπόν, σωστά έχεις πει.
Μερικά προβλήματα δεν λύνονται, δεν αλλάζουν, τουλάχιστον με χαζές παρεμβάσεις. Σαπίλα και πάλι σαπίλα παντού, Έχω απογοητευτεί.
Όσο αφορά τις τράπεζες είναι γεγονός πως όποιος χρωστάει βρίσκει μπροστά του σκληρές απαντήσεις και στις μέρες αυτές, οπότε και ο καθένας μας οφείλει να πράττει υπεύθυνα.[/quote]

Τελικά τον έφτιαξαν τον εκτυπωτή;

Δεν πολυσυμφωνώ πάντως. Υπάρχουν πολλές συνιστώσες, μάλλον αόρατες στη συντριπτική τους πλειοψηφία, που επιφέρουν την "σαπίλα" αυτή, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβανόμαστε. Δεν είναι μόνο θέμα νοοτροπίας μια συμπεριφορά. Σίγουρα η νοοτροπία την επηρεάζει, αλλά όμως σε καμμία περίπτωση δε την εξουσιάζει. Το θέμα είναι ότι κάθε συμπεριφορά είναι πλήρως δικαιολογημένη. Ακόμα κι όταν δεν μπορούμε σε καμμία περίπτωση να την δικαιολογήσουμε. Κανείς μας. Απουσιάζει η κατανόηση, η οποία συνήθως είτε επέρχεται μέσω γνώσης, είτε επίγνωσης και απόλυτης παραδοχής της αγνοίας μας στο αντικείμενο. Η κρίση μας είναι λανθασμένη, λόγω ακριβώς της ημιτελούς γνώσης και γι' αυτό μπορούμε να κατακρίνουμε ή να επικροτήσουμε. Διαφορετικά είμαι βέβαιος ότι δεν θα μπορούσαμε.

Εγώ λοιπόν αναρωτιέμαι. Ποιός έφερε έναν άνθρωπο σε αυτό το επίπεδο; Δεν αμφιβάλλω για το επίπεδο, και δεν αμφιβάλλω ότι κι ο ραγιαδισμός συνέβαλε. Θα προσπαθήσω όμως να φανταστώ αυτόν τον άνθρωπο παιδί, με όνειρα. Αυτό τον άνθρωπο φοιτητή, με βλέψεις και στόχους. Τον ίδιο να υποχωρεί αργότερα μπροστά στο "Τέρας" του μηχανισμού, να υποκύπτει και να βολεύεται. Θα τον φανταστώ με προσωπικά προβλήματα που δεν θα μπορούσα ίσως ποτέ να φανταστώ. Ένας αδερφός με καρκίνο ή ένα παιδί με αναπηρία. Ένας μισθός πετσοκομμένος ή ένα ωράριο μέσα στην απόλυτη αηδία. Με πισωμαχαιρώματα και ρουφιανιές στην εργασία του. Με όρεξη για δουλειά στην αρχή και με κούραση και απόγνωση λίγο αργότερα. Θα τον δω να γίνεται αυτό που σιχαινόταν. Κάπως έτσι τον βλέπω. Γιατί πίσω από τον εκτυπωτή, που είναι ένα ακόμη πρόβλημα, υπάρχουν προβλήματα που δεν ξέρουμε, που δεν μπορούμε καν να διανοηθούμε. Βλέπουμε πάντα το "ξέσπασμα". Την κορυφή ενός παγόβουνου. Κι έχουμε μια πολύ γενική κι αφηρημένη ιδέα του τι συμβαίνει εκεί που το βλέμμα μας δεν φτάνει.

Δεν ξεκινάει από την νοοτροπία το πρόβλημα. Έτσι λέω. Το πρόβλημα ξεκινάει από την έλλειψη φιλοσοφίας και εφαρμογής των συμπερασμάτων της. Χωρίς φιλοσοφία δεν θα επιτύχει κανένα πολίτευμα, καμμία Κίνηση, καμμία κρατική λειτουργία. Παρά μόνο τυχαία. Απίθανο, όσο και το να πετύχεις 1ο λαχνό σε 100 συνεχόμενα λαχεία.

Κι είναι πολύ αργά να φιλοσοφήσουμε ως κοινωνία. Παγκοσμίως. Ο Υλισμός επιβλήθηκε της σκέψης. Ακόμη κι εκεί που αυτή υπάρχει, ή την αλλοιώνει ή την απαξιώνει ή την καταπνίγει. Για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Δήθεν ευπορίας.

Όπως έγραψα και πρόσφατα, ζούμε στην εποχή της απόλυτης ειδωλολατρείας (αυτήν του ειδώλου στον καθρέφτη).

[κώστας]

larus audouinii

[larus audouinii]

Ο καθένας έχει δίκιο , σωστό αυτό και συμφωνώ εξ αρχής. Το μικρό κομάτι του κακού ευατούλη μας πως θα αποβάλλουμε λέω, σε ένα μικρό ποσοστό,  έστω, "αυτής της ειδωλολατρείας του εγώ".  Στερημένη και στειρωμένη και από οράματα τελικά. Όταν όλα γύρω μας αλλάζουν και έχουν αλλάξει τόσο πολύ και δραματικά. "Μια κοινωνία σε εγκεφαλικό", κάποιος καρδιολόγος μου είπε μια απίστευτη ατάκα σχετική. Συνειδητοποιώ κάποιες φορές πως η κρίση δεν μας έχει αλλάξει πολύ, δεν έχει αλλάξει τις κακές συνήθειες,  την κακή νοοτροπία μας, την καρακοσμάρα μας, τις όποιες σκοπιμότητες γενικότερα να βρίσκονται στην πρωτιά. Το "βόλεμα" και το "ξεβόλεμα" μας.
Για τον ζωή, τον άνθρωπο και ΄,τι τον περιβάλλει δεν υπάρχει ο χώρος. Ούτε στα ουσιώδη και βασικά. Σαν κάποια όντα  με λοβοτομή μέσα στην κοινωνία και στο σύστημα που μας γαλούχησε, βαλτωμένα. Μας αφαίρεσε τον τρόπο της αντικειμενικής σκέψης, της προσπάθειας προς τα μπρος. Στα μάτια μου δείχνει απίστευτο κάποιες φορές. Πως να μιλήσεις για επανάσταση μετά, για  επιτακτικές αλλαγές.

(Ανέφερα ένα παράδειγμα αυθόρμητα, θα μπορούσε να είναι πολλά άλλα. Εμείς εδώ στην επαρχία γνωρίζουμε μεταξύ μας, τουλάχιστον στις ανθρώπινες σχέσεις να πάμε παρακάτω. Εννοείται...)

[κώστας]

[larus audouinii]

Έχω καιρό να δω ειδήσεις στην τηλεόραση, όμως στο διαδίκτυο, μπαίνω λίγο, πρόσεξα κάποια άρθρα. Ένα του κ Δελαστίκ είχα διαβάσει. Κώστας δεν νομίζω ουσιαστικά πως πρόκειται για πρωτοφανή αλλά για αναμενόμενη έκρηξη. Ο λαός της είχε γαλουχηθεί σε ένα σύστημα ζωής για δεκαετίες και έπειτα ήρθε η μαφία στην πολιτική. Δεν έχει μπει στο μνημόνιο, ίσως γιατί δεν έχει και ορυκτό πλούτο, ζούσε όμως πολύ πιο κάτω από τα όρια της φτώχειας για ένα πολυ μεγάλο διάστημα. Ένας λαός που ζει διαφορετικά είναι αδύνατο και να προσαρμοστεί μέσα σε ελάχιστα χρόνια στις τεράστιες χρεώσεις για το ηλεκτρικό, για παράδειγμα. Την γωνρίζω την Βουλγαρία. Και το κέντρο της αναφοράς σου αποτελεί παράδειγμα όχι μόνο για την Ελλάδα δυστυχώς, αλλα και για την υπόλοιπη γειτονιά των Βαλκανίων, της Αλβανίας, ας μην ξεχνάω και τον Ελληνισμό της Κύπρου που μπαίνει στον μονόδρομο του αδιεξόδου σαν χείριστος μαθητής,και του νότου της Ευρώπης με τα πολλά σκάνδαλα στο όλο τοπίο.
Όσο για τον Μπορίσοφ, μόνο επιφυλάξεις μπορεί να κρατάει κανείς  για τα οφέλη του ίδιου πίσω από τις λέξεις του.
Εμείς έχουμε μια πολιτική στην οικονομία επίσης που στον χρόνο γίνεται όλο και περισσότερο των λίγων και φυσικά καθαρά οι στόχοι της δεν συμβαδίζουν με την κοινωνία τον λαό, τις ανάγκες μας και την δημοκρατία.Έχουμε δόξα τω θεώ βαρώνους και φράξιες, αποικιοκρατία από το διεθνές σύστημα του χρήματος, αποδόμηση κοινωνικής, αμυντικής πολιτικής και διπλωματίας σε αρκετά μέτωπα.. Μπορεί να μου πει κάποιος και πόσο θα πληρώσουμε τις φρεγάτες με ενοίκιο, αν γνωρίζει λέω. Βέβαια για να κρατήσει η κοινωνική συνοχή και η οργή της κοινωνίας θα δώσουν πάλι "κάτι".

[κώστας]

larus audouinii

[larus audouinii]

Κάπου πίσω από τις λέξεις σου είναι αυτή η μεγαλύτερη, Δημοκρατία.
σαβ/δο , σερφάρω μετά από πολύ καιρό άνετα και το απολαμβάνω. Καλό βράδυ σε όλους.

Μου άρεσαν οι στίχοι. (θα το ξέρετε, του Nick Cave για την Ελλάδα)
Two lightning bolts were delivered to my room
They were gifts from Zeus
I rock the bolts in a basinet of pine
People ask me how I am
I say I am all right
I'm fine!
I push the lightning bolt in a pram
Till the sun goes down & it gets dark
The girls from Jubilee Street hang out their windows
And they wave & ask me how I am tonight
I say I am good
I'm all right!
I Athens all the youths are crying from the gas
I am by the hotel room working on a tan
People come up and ask me who I am
I say if you don't know
Don't ask
Zeus laughs but it's the gas
He asks me how I am
I say Zeus don't ask
My lightning bolts are jolts of joy
They are joy boys from Zeus
I fed them porridge in their booster seats of knowledge
And in the cradle of democracy the pigeons are wearing gas masks
My lightning bolts play in the elevators
They slide down the hotel banister
And Zeus throws a gas canister
And it spins around the pool
As pigeons wearing respirators
Steal the lightning bolts
Zeus wants them back
O my bolts of joy
O my darling little boys
They are lost to us
And people
They are never coming back
At night I watch them sleep
And cry years of tears
And it's not the gas
People ask me how we are
We are I say mostly lost

[larus audouinii]

Ξαναήρθα!
Κώστας ως οικοδεσπότη της ενότητας θέλω να σε ευχαριστήσω για τα άρθρα και τον κόπο που κάνεις με την συμμετοχή σου. Ομολογώ πως αξίζεις τον σεβασμό.
Στους δύσκολους αυτούς καιρούς για να γνωρίζεις την ρεαλιστιστικότητα των αριθμών, είναι καλύτερα να είσαι οικονομολόγος , τεχνικός αναλυτής, χρηματιστής ή κάτι παρόμοιο. Με τους αριθμούς δεν τα πηγαίνω αρκετά καλά. :smile: Αποδείκτηκε όμως ως τώρα πως είχες δίκιο στις αναλύσεις σου εκφράζοντας απόψεις πολύ πιο πριν συμβουν.
Δεν είναι τα νούμερα που δεν βγαίνουν, όσο και να προσπαθούν κάποιοι εδω και τρία χρόνια για να πείσουν για το αντίθετο, ακόμη και το μεγαλύτερο μέρος της παραδοσιακής δημοσιογραφίας δεν γράφει με σταράτα λόγια. Στα επίκαιρα σε κάποιο άρθρο αναλύει πως βρισκόμαστε στο μισό ακόμη της περιόδου ύφεσης που διανύουμε. Ούτε είναι το μόνο. Θα έρθουν χειρότερες μέρες, συ είπας θα αγριέψουν τα πράγματα περισσότερο. (όχι πως δεν το γνωρίζαμε πάνω-κάτω). Χτες μόλις,  σε ένα μικρό άρθρο μεγάλης εφημερίδας αναφέρεται η απόφαση της κυβέρνησης για τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία που πλέον θα πληρώνονται στις ΔΟΥ. Ακόμη και για το χρονικό όριο που έθεσες.

[larus audouinii]

Ας αμαρτήσω κλέβοντας λίγο χρόνο ακόμη.
Από την φύση μου ..είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Δεν το σχολιάζω αυτό, δεν είναι πάντα καλό.
Πίσω από την πραγματικότητα των αριθμών, τον σύγχρονο καπιταλισμό υπάρχουν οι άνθρωποι. Δυστυχώς πίσω.
Και εδώ οι αριθμοί είναι αμείλικτοι.
Ένα άλλο σλόγκαν της εποχής λέει: :smile:  "Δεν γίνεται". "Γίνεται". Ο Καβάφης είπε: "Όσο Μπορείς".
Και μια και ανέφερες το 1821. Έχω την πεποίθηση πως εμείς οι Έλληνες (όσο και αν θέλουν ακόμη και σήμερα κάποιοι της αντιπολίτευσης δυστυχώς να μην υπάρχουμε προ πολλού) είχαμε πάντα ένα ταξιδιάρικο και ελέυθερο πνεύμα. ¨οπως ένα πλοίο. Ταξιδιώτες ακόμη στις νότες των κυμάτων που σκάνε στην ακτή, στην σιωπή της δύσης.
Γνωρίζουμε να υπομένουμε πολλά, θα αντέξουμε και αυτά. Απλά γιατί ο έλληνας δεν συμβιβάζεται, είναι άλλη πάστα. Το ξέρω, έχει μαραζώσει το κοινωνικό κράτος. Μας πληγώνει πολυ η Ελλάδα. Η ομορφιά όμως είναι στον πολιτισμό της ζωής μας, μακριά από τους αριθμούς.

[κώστας]

[larus audouinii]

Η αποδοχή στο ωραίο. Διαχρονική αξία. (Κώστα και Κώστα)
Και όντως γράφει καλύτερα στο γυαλί.
χαχαχα Τι να πεις ...Αν μας έκοβε περισσότερο εμάς.  Πουλήθηκε νησί (και όχι μόνο) σε γείτονα Τούρκο, να μας την πει και ο Ιταλός λαϊκιστής θεατρίνος. Κάποτε, προ κρίσης, υπήρχαν μελέτες επικοισμού με επιδότηση λόγω του στρατηγικού ενδιαφέροντος. "Σήμερα" άρχισαν, αναμενόμενο, οι διαδικασίες για την επίλυση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σε φιλικό επίπεδο. Αν προσέξει κανείς τον χάρτη της ΑΟΖ που έχουν ανακοινώσει απέναντι, μετά την εισβολή στην Κύπρο, αναρρωτιέμαι που βρίσκεται ο Ελληνισμός.
http://www.axortagos.gr/poulithikan-nisia-tokmakia-tourkous.html

[κώστας]

[size=13]"Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει." Για ποπό και αγγούρια λείπουν οι σχετικές αναφορές. Για προφανείς λόγους.[/size]

[larus audouinii]

Ξεπεράσαμε το "η δυστυχία του να είσαι Έλληνας", το "Πίπτομεν", την κατάθλιψη (διαχρονικές αξίες μεν). Άστα να πάνε τώρα. Και όταν συνηθίζεις την ασχήμια έχεις γίνει μέρος της.

[κώστας]

[size=13]Το θέμα είναι αν αυτό που μας ευχαριστεί μας ελέγχει. [/size]

[pixie]

[quote user="κώστας" post="372761"][size=13]Το θέμα είναι αν αυτό που μας ευχαριστεί μας ελέγχει. [/size][/quote]
Το θέμα είναι κατά πόσο είμαστε σε θέση να το ορίσουμε...