Τύψεις ...

[larus audouinii]

[quote user="katinaki" post="368200"][quote user="kuria" post="368060"]μωρε και το πετσι μου να ξεβαψω απο το πλυσιμο, παλι θα νιωθω ενοχες και τυψεις που δεν εσωσα ακομα να συναντησω λατρεμενα μου ατομα οπως τη larus audouinii...[/quote]

ά! κι εγώ που νόμιζα ότι είμαι η μόνη...

 :smile:[/quote]
Τζα... :grin:
Πότε θα γυρίσει ο τροχός και να βρεθούμε; Αλλά και οι τρεις, στην γειτονιά της Μαρίας για να παιξω με τον μικρό, με όλη την γειτονιά ίσως :grin:

Εδώ άνοιξε επιτέλους η κίνηση και με ότι αυτό συνεπάγεται. Που να τολμήσεις κουρασμένος να βγεις στην άσφαλτο...

[katinaki]

[quote user="larus audouinii" post="368202"][quote user="katinaki" post="368200"][quote user="kuria" post="368060"]μωρε και το πετσι μου να ξεβαψω απο το πλυσιμο, παλι θα νιωθω ενοχες και τυψεις που δεν εσωσα ακομα να συναντησω λατρεμενα μου ατομα οπως τη larus audouinii...[/quote]

ά! κι εγώ που νόμιζα ότι είμαι η μόνη...

 :smile:[/quote]
Τζα... :grin:
Πότε θα γυρίσει ο τροχός και να βρεθούμε; Αλλά και οι τρεις, στην γειτονιά της Μαρίας για να παιξω με τον μικρό, με όλη την γειτονιά ίσως :grin:[/quote]

εε τώρα που θ' ανέβω, κατέβα!  :mrgreen:

[larus audouinii]

[quote user="katinaki" post="368204"][quote user="larus audouinii" post="368202"][quote user="katinaki" post="368200"][quote user="kuria" post="368060"]μωρε και το πετσι μου να ξεβαψω απο το πλυσιμο, παλι θα νιωθω ενοχες και τυψεις που δεν εσωσα ακομα να συναντησω λατρεμενα μου ατομα οπως τη larus audouinii...[/quote]

ά! κι εγώ που νόμιζα ότι είμαι η μόνη...

 :smile:[/quote]
Τζα... :grin:
Πότε θα γυρίσει ο τροχός και να βρεθούμε; Αλλά και οι τρεις, στην γειτονιά της Μαρίας για να παιξω με τον μικρό, με όλη την γειτονιά ίσως :grin:[/quote]

εε τώρα που θ' ανέβω, κατέβα!  :mrgreen:[/quote]

Να μπορεί και το Μαράκι. βρε παίρνω το αεροπλάνο και καταβαίνω αμέσως !

[pixie]

Καλημέρα!  :grin:

Εδώ το θέμα έχει ξεφύγει ολίγον τι... και μάλιστα άνευ τύψεων...  ;-) :lol:

Ας επανέρθουμε λοιπόν στις τύψεις και τον μηχανισμό τους. Νομίζω πως οι τύψεις αφορούν περισσότερο στη συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους. Όταν ξεφεύγουμε απ' τα όριά μας... όταν φερόμαστε άσχημα... όταν αδικούμε...
Αυτό που ενδεχόμενα νιώθουμε και έχει σχέση με τον εαυτό μας είναι οι ενοχές για τον τρόπο μας.
Σε κάθε περίπτωση αρκετή αυτοκριτική και πολλή κατανόηση είναι απαραίτητα όπως βέβαια και καλή θέληση-διάθεση να τα διορθώσουμε όλα.


Υπάρχει βέβαια και η εξής άποψη όπως διατυπώνεται στο βιβλίο του Λαγκαδινού ''Καλύτερα τύψεις παρά απωθημένα''! :smile:

[kapoia_za]

[quote user="pixie" post="368211"]
Υπάρχει βέβαια και η εξής άποψη όπως διατυπώνεται στο βιβλίο του Λαγκαδινού ''Καλύτερα τύψεις παρά απωθημένα''! :smile:[/quote]
λίγο πριν το τέλος..ναι..
αλλά εκεί..κάπου στη μέση, απωθημένα και πάλι απωθημένα..

[pixie]

Αλλά γιατί απωθημένα? Για να εξωραίζουμε μέσα μας τις προσδοκίες και να στολίζουμε με μπιχλιμπίδια εξιδανίκευσης τις ανάγκες και τα θέλω μας?  :roll:  :smile:

Στροφή στην πραγματικότητα...

[apolymanseis-myoktonies]

Συμφωνω...αρκει βεβαιως να εχεις γερο κεφαλι....


Γιατι αυτη ειναι που σε χτυπαει παντα κατακεφαλα...

[pixie]

[quote user="apolymanseis-myoktonies" post="369236"]Γιατι αυτη ειναι που σε χτυπαει παντα κατακεφαλα...[/quote]

Η πραγματικότητα? Ποιά από όλες όμως? Ιδού ένα καυτό ερώτημα. Πού βρίσκεται αυτή η πραγματικότητα?

Στις πρακτικές πλευρές της ζωής? Στην κοινωνική κατασκευή και σε ό,τι μας προσφέρεται από τους εκάστοτε υπηρέτες της εξουσίας? Στον υπερατομικισμό? Στα έξυπνα σερβιρισμένα λόγια των ψευτο-διανοητών? Στο χρήμα? Στην αυταπάτη? Στους μύθους μήπως? 'Η στην προσωπική εσωτερική αλήθεια του καθένα μας που ουδεμία σχέση μπορεί να έχει με τον κοινό τρόπο σκέψης?

Πού?

[Nikos Apomakros]

Οι τύψεις πάντως θεωρώ πως είναι αποτέλεσμα διχασμού ή αναθεώρησης.
Κρίνοντας από τον εαυτό μου τουλάχιστον, θα δημιουργηθούν από τρεις
κύριους και διαφορετικούς μεταξύ τους παράγοντες.
Νέμεσις (φόβος), Ιδεολογία, Ενσυναίσθηση.


α) Στη κατηγορία Νέμεσις συμπεριλαμβάνω τόσο την τυχόν τιμωρία όσο και κάθε
άλλη συνέπεια της πράξης μου, κυρίως με υλιστικό αντίκτυπο, όσον αφορά στον εαυτό μου
και μόνο.  Πχ μήπως συλληφθώ, μήπως με δείρουν ή και μήπως απλώς με κακολογήσουν,
κατακρίνουν κτλ, μήπως μου γυρίσει μπούμερανγκ η ίδια μου η πράξη ή μήπως
υπάρχει ένα μάτι του μεγάλου αδερφού ή πατέρα που έχει ανοίξει διάπλατα
πάνω μου. Δεν είναι αποτέλεσμα αναθεώρησης πάντως. Είναι θέμα διχασμού λόγω
φοβίας.

β) Στη κατηγορία της Ιδεολογίας, αντιλαμβανόμαστε, είτε πριν, είτε κατά τη διάρκεια,
είτε και κατόπιν εορτής, ότι η δράση μας αντιτίθεται σε ιδέες, θεωρίες, αρχές,
κανόνες ηθικής κ.α. που έχουμε αποδεχτεί κι ενστερνιστεί ίσως ως ορθές, δίκαιες κτλ.
Σ' αυτή τη κατηγορία οι τύψεις μπορεί να είναι αποτέλεσμα ή διχασμού ή αναθεώρησης
ή και τα δύο. Μπορεί να πει κανείς όμως ότι η βασική και τελική αιτία είναι η αναθεώρηση.

γ) Τέλος, η κατηγορία της Ενσυναίσθησης όπου κατανοούμε το οτιδήποτε προκαλέσαμε
σε κάποιον ή σε κάτι, έχοντας βάλει τον εαυτό μας στη θέση του ή στη θέση αυτού που
επηρεάζεται. Θεωρώ ότι είναι η εν δυνάμει εντονότερη κατάσταση τύψεων στην οποία μπορεί
να επέλθει κανείς, αλλά βασίζεται απόλυτα στην αντίληψη, άρα σε ευαισθησία και κατανόηση.
Αυτό ουσιαστικά και την περιορίζει σχεδόν πάντα, αφού η ένταση των τύψεων θα είναι ανάλογη
της έντασης των άνωθι παραγόντων της ενσυναίσθησης.

Το ιδιαίτερα σημαντικό είναι οι διαφοροποιήσεις που έχουν σε πρακτικό πλέον επίπεδο.
Η α) είναι η πιο εύκολη να επιτευχθεί, η δεύτερη είναι ιδιαίτερα ανθεκτική στο χρόνο
ενώ μόνο η τρίτη είναι ουσιαστικά απροσπέλαστη και ανεπηρέαστη (όσο υφίσταται αντίληψη)
Και μόνο αυτή τελευταία δεν είναι εγωκεντρική, αφού στο α) υπάρχει η σκέψη "εγώ θα υποστώ
τις συνέπειες" και στο  β) "εγώ υπερέβησα τις αρχές μου ή τον τάδε ηθικό κανόνα".

Φυσικά σχεδόν πάντα οι τύψεις είναι το προϊόν ενός μίγματος των τριών περιπτώσεων και
δεν μπορεί να είναι ξεκάθαρο πόσο ακριβώς συνέβαλλε τι, ούτε και σε μας τους ίδιους.


Φυσικά γνώμη μου κι όπως είπα και στην αρχή, κρίνοντας από τον εαυτό μου (κυρίως).

[pixie]

[quote user="Nikos Apomakros" post="370099"]Τέλος, η κατηγορία της Ενσυναίσθησης όπου κατανοούμε το οτιδήποτε προκαλέσαμε σε κάποιον ή σε κάτι, έχοντας βάλει τον εαυτό μας στη θέση του ή στη θέση αυτού που επηρεάζεται. Θεωρώ ότι είναι η εν δυνάμει εντονότερη κατάσταση τύψεων στην οποία μπορεί να επέλθει κανείς, αλλά βασίζεται απόλυτα στην αντίληψη, άρα σε ευαισθησία και κατανόηση.
Αυτό ουσιαστικά και την περιορίζει σχεδόν πάντα, αφού η ένταση των τύψεων θα είναι ανάλογη
της έντασης των άνωθι παραγόντων της ενσυναίσθησης.[/quote]

Eδώ πιάνεις το ευαίσθητο σημείο μου, Νίκο. Το θέμα της ενσυναίσθησης της ικανότητας δλδ. να μπορεί κάποιος να βλέπει τον κόσμο και με τα μάτια του άλλου και να έρχεται στη θέση του άλλου όπως πολύ σωστά είπες, με απασχολεί εδώ και πολλά χρόνια. Ευθύνη, κατανόηση, συμπάθεια, επικοινωνία, αμοιβαιότητα, στάση ζωής... τα πάντα είναι σε μέγιστη συμπύκνωση μέσα στην έννοια αυτή. Ένα τεράστιο βήμα στην ανθρώπινη προσέγγιση και συνύπαρξη...

[Nikos Apomakros]

[quote user="pixie" post="370139"]τα πάντα είναι σε μέγιστη συμπύκνωση μέσα στην έννοια αυτή. Ένα τεράστιο βήμα στην ανθρώπινη προσέγγιση και συνύπαρξη...[/quote]

Η ενσυναίσθηση είναι η απάντηση/επίλυση κάθε σχεδόν ανθρώπινου προβλήματος.

Ωστόσο το να υπάρξει ενσυναίσθηση προϋποθέτει ή την προϋπαρξή της (παράλογο) ή μια
συνεχόμενη εξέλιξη στο μέγεθος της αντίληψης, κάτι το οποίο είναι φρικιαστικά αργό αλλά
όχι και ανέφικτο ή μια εξωτερική επιρροή (πχ εξωγήινοι, θεοί, ανώτερα όντα, whatever),
δηλαδή ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι μέχρι τον Αύγουστο που 'ναι παχιές κι οι μύγες.

Παρόλα αυτά η άγνοια γεννά και την ελπίδα ενώ κλασικά... ότι είναι να γίνει θα γίνει.

[κώστας]

Τ[size=13]ο αντίθετο της ενσυναίσθησης είναι η εκδιαίσθηση; Ή δεν υπάρχει αντίθετο;[/size]

[Nikos Apomakros]

[quote user="κώστας" post="370144"]Τ[size=13]ο αντίθετο της ενσυναίσθησης είναι η εκδιαίσθηση; Ή δεν υπάρχει αντίθετο;[/size][/quote]

Δεν γνωρίζω τον όρο εκδιαισθηση. Αν πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσουμε για "αντίθεση" κάτι το οποίο χωράει συζήτηση για το αν γενικά υφίσταται ή είναι δική μας επινόηση, τότε αυτό που πιθανώς ταιριάζει ειναι ο κυνισμός. Το παράλογο εδώ ειναι ότι ο κυνισμός για μένα φαίνεται να αποτελεί δυσμενή εξέλιξη μιας έντονης ενσυναισθησης. Ίσως αμυντικός μηχανισμός δηλαδή, ίσως κατάσταση κορεσμου, αν φυσικά εξαιρέσουμε περιπτώσεις καθαρά υπολειτουργιας ή ασθένειας, νευροφυσιολογιας κτλ.
Κάτι τέτοιο κάπως ενισχυει το ότι ίσως αυτό που ονομάζουμε αντίθεση ειναι τελικα απλά παρανόηση μιας διαφορετικότητας. Κι αν κάποιος έχει κατά νου το "μα έχουν αντίθετα αποτελέσματα" ας σκεφτεί ότι και τα αποτελέσματα ίσως ειναι απλά διαφορετικά, όχι αντίθετα.

[pixie]

Εγώ θα ήθελα από τον κώστα να μας εξηγήσει τι ακριβώς σημαίνει ''εκδιαίσθηση'' γιατί ούτε ως λέξη την έχω ξανασυναντήσει πολύ δε περισσότερο ως έννοια. ;-)

[Nikos Apomakros]

Μάλλον η συμμετρική διαφορά της εκ-δι-αίσθησης απ' την εν-συν-αίσθηση.
Νομίζω οτι απλά αστειεύτηκε για να δώσει πρόσχαρο τόνο στη συζήτηση. Ωστόσο
μου άρεσε η στροφή στο θέμα και τα περί "αντίθεσης"...