σκορπια λογια σκορπιες σκεψεις σκορπια ζωη

[vencedor]

οσο πλησιαζει εκεινη η γμνη ημερομηνια, τοσο μου σαλταρει το μυαλο.. :sad:

[Belladona]

[quote user="vencedor" post="354042"]οσο πλησιαζει εκεινη η γμνη ημερομηνια, τοσο μου σαλταρει το μυαλο.. :sad:[/quote]

συμφωνώ ήταν άδικο ... όμως έχεις και άλλα .... που έχουν ανάγκη την αγκαλιά σου
η θετική μου σκέψη , κοντά σου

[vencedor]

...ull viure com les estrelles que la llum significa  qualsevol cel hostil i distant,
porque el meu poble hi es per l'odi, i l'odi em  que en qualsevol altre!

[black_velvet]

[quote user="Belladona" post="354037"]"θύμισες, παλιές ρουφήχτρες του μυαλού" λέει κάπου ....
κι αναρωτιέμαι γιατί αυτή η παλινδρόμηση? γιατί γυρίζουμε στο παρελθόν? γιατί παγιδεύονται τα αισθήματα μέσα στο χρόνο?[/quote]

Επειδή δεν υπάρχει τίποτε καινούργιο να τα ελευθερώσει και να τα παγιδεύσει στη δική του δίνη.

[papadia]

...ετσι κιαλλοιως δεν υπαρχει παραμυθι

      που καποιος να μη γνωριζει.....

      μονο παραμυθι που κανείς

      δεν θα ηθελε να ακουσει......

[vencedor]

σαν πυρετος, οι σκεψεις μου... ορμανε κ χτυπανε καθε νευρο, καθε φλεβα, καθε κυτταρο...
κ τι να κανεις? που να τρεξεις?
κ ποιος θα καταλαβει το δικο σου το «γιατι?» που φευγει απο το στομα με καθε ανασα?
κανεις οπλο σου τον παραλογισμο, γιατι η λογικη αποσυρθηκε πριν καιρο απο την ζωη σου...

ακομα τραγουδανε εκει εξω...ακους ποτηρια να τσουγκριζουν...
κ ο ηχος τους βουιζει στα αυτια...δεν καταλαβαινει κανεις τον πονο σου...νοο...τι, κ πως να καταλαβει?
ποιος εχει νοιωσει αυτο το απολυτο κενο πιο πολυ απο εσενα?
ποιος εχει αναστεναξει τοσο, μεσα στη σιωπη της νυχτας?
ποιος εψαξε τοσο για απαντησεις οσο καιρο λΥπΗ το φως?...
ποιος εχασε τα κομματια του μεσα σε μια στιγμη?
...ολοι...ολοι καρδια μου...
Νοο....οχι ολοι...
μονο οσοι αγαπησαν... οσοι εχασαν... οσοι πονεσαν... οσοι ενοιωσαν...
μονο οσοι ανοιξαν τα ματια να δουν,πιο περα...μονο οσοι ειδαν σε αλλα ματια, τη δικη τους ψυχη...μονο αυτοι καρδια μου....

[vencedor]

καταφερα κ τα εβαλα ολο σε μια λογικη σειρα... κ τοτε καταλαβα τα παντα.
καταλαβα πορκε ειναι ολα αλλιως.
ειναι αλλη αισθηση να ζεις στα ορια, να κανεις τρελες, να γουσταρεις τα επικινδυνα.
σιγα μην καταλαβει καποιος τι λεω!
αλλωστε δεν ψαχνω κοσμο να με καταλαβει.. δεν θελω να εκλεγω!
να δειξω ηθελα, κ θελω.. οχι σε πολλους αποδεκτες, ετσι θα γινομουν γραφικος.
εκει που ειδα σπιθα, εστησα την καλυβα μου.

[vencedor]

..τελικα εκεινος ο Νερωνας μονο τρελος δεν ηταν.
ή κ να ηταν, ηταν ερμοοσο τρελαρας.
κατι ηξερε που εβαλε φουρνελο στη ρωμη, κ αραξε στην πολυθροναρα του να απολαμβανει τις φλογες.
αυτη η ιδεα, του μπουρλοτου, παντα με εφτιαχνε...
παντα οταν εβαζα φωτια, την καταεβρισκα λαιμαι.
εχει αρχισει να με περιτριγυριζει παλι αυτο το παθος...
δεν ειναι τυχαιο οτι ξαναθυμηθηκα τον Νερωνα....

[vencedor]

ειναι σαν μια τεραστια ονειροπαγιδα ο χρονος...
φιλτραρει τον πονο, κ τον αντικατοπτριζει στις γραμμες του προσωπου...
εκει, σε εκεινη τη γωνια που σχηματιζουν τα χειλη.
εκει που αγαπαει να φωλιαζει η πικρα, εκει που σταζουν τα δακρυα..
να αφηνει την απεραντη μοναξια της μνημης, της μνημης που λιωνει η αισθηση μιας ζωης διαλυμενης...
ενα σκοταδι προκλητικο,αγριο, γεματο αλλοτινα αγγιγματα..
κ σιωπες... σιωπες απο λογια που χαθηκαν..
πως να κλεισω αυτην την πληγη?
πως να βγω στη λεωφορο της επιβιωσης ξανα?
χωρις "αστερι"?
με μονη πραγματικοτητα την απουσια?
μου μυριζει σκονη. σκονη κ σιωπη... σα να με ξανα αγγιξε ο θανατος...
σε αγαπω περα απο τον χρονο....
μα δεν ειμαι δυνατος,λυγιζω ψυχη μου... ποναω...
νιωθω μια πουτανα κουραση, ως μέσα στο αιμα...
θελω να βουλιαξω,να αφανιστω,να κλαψω...
να γινει ερημος το μεσα μου, να ξεχασει το σωμα, η ψυχη, το μυαλο...

[papadia]

.....Ωραιο ωστοσο να εισαι κυκνος..

        Ναχεις μες το στηθος

        σφηνωμενη τη Μοιρα...

       (μια παραξενη διεστραμμενη θεά)

        που σου λεει πότε θα πεθανεις...

        Κιεσυ αντι να βαλεις τα κλαμματα

        Αρχιζεις να τραγουδας...........

[vencedor]

τελικα εκεινος ο Νερωνας μονο τρελος δεν ηταν.
ή κ να ηταν, ηταν ερμοοσο τρελαρας.
κατι ηξερε που εβαλε φουρνελο στη ρωμη, κ αραξε στην πολυθροναρα του να απολαμβανει τις φλογες.
αυτη η ιδεα, του μπουρλοτου, παντα με εφτιαχνε...
παντα οταν εβαζα φωτια, την καταεβρισκα λαιμαι.
εχει αρχισει να με περιτριγυριζει παλι αυτο το παθος...
δεν ειναι τυχαιο οτι ξαναθυμηθηκα τον Νερωνα.

[papadia]

...Κάποτε νοιώθω νά΄μαι ανάμεσα

        σ΄αυτούς που δε γνώρισα ποτέ........

[vencedor]

[papadia]

.Αδεξιος , μες τηνευτυχια.....τρεμοντας μηπως σπασω ενα λουλουδι......

     μηπως θιξω καποιο πουλι....

     κ εξ΄αιτιας μου βρεθει ο θεος

     σε δυσκολη θεση...

     τρεμω.....

     

.

[vencedor]

τι μαλακας...
πανω που πηγα να δω μια καλη εικονα, με εχασα..
η εικονα εξαφανιζεται απο μπροστα μου κ μια αλλη την ακολουθει...
μου κανει πλακα η φυση?
καταλαβε κ αυτη?
ενα 30φυλλο ταξιδευει στο νερο...
ζαχαρωνω να βουτηξω στο νερο κ να το πιασω.
μα δεν μπορω γαμωτο..δεν μπορω!
εχω θεληση. μεγαλη. μα δεν βοηθανε τα χερια μου...δεν υπακουν τη λογικη μου.
καινε τα δακρυα? δεν το ειχα προσεξει ποτε..δεν τα παω καλα με αυτα..δε γελαω, δεν ποναω, δεν κλαιω.
καιει το γαμημενο...
ξερω οτι μπορω να πιασω το 30φυλλο..
αισθάνομαι το κρύο νερό, το οποίο δροσίζει όλο μου το σώμα...
η καρδιά μου είναι όμως ζεστή...
ή...
δεν την αισθάνομαι...
που να έμεινε;...
δεν μπορώ να την ακούσω...
η ησυχία είναι τόσο εκωφαντική εδώ...