σκορπια λογια σκορπιες σκεψεις σκορπια ζωη

[papadia]

......εφερνα γύρους

           μες τον ουρανο.....

           κ φώναζα

           με κίνδυνο

           ν΄αγγιξω μια ευτυχια!!!!

[papadia]

.....σαν ερθουν τα βαθια μεσανυχτα

          υψωνεις με σπασμενα δαχτυλα στον ουρανο..

          που λαμπει ενα αστερι

          καθεσαι στο παραθυρο

          μετα μακρυα το βλεπεις

          και δακρυζεις


          ........ετσι γεννιεται το ονειρο....

[vencedor]

τιποτα δεν ειναι όπως παλια.... κ για αυτο θλιβομαι... εκνευριζομαι...ποναω....
Θελω να βγαλω μια σπαρακτικη κραυγη]

[papadia]

....σε θελω εδω....

       να μπορωνα σαγαπησω....να μπορω να σε μισησω...

       με το βλεμμα να σου δειξω...

       χωρις να μιλησω....

       τι θελω να πω....

       σε θελω εδω....

[papadia]

...περπατα απαλα,

       πανω στις λεξεις σου

       εχω ακουμπισει ολες τις

       ευαισθησιες μου!!!!!!

[papadia]

....αλλο πια δε μπορω!!!


       θα φυγω φτερωτος!
   
       θα γεννηθω ξανα,

       οπως θελω εγω

       κι οσο μπορω κ θελω εΓω θα Μεγαλωσω.....

[vencedor]

τα πιο ερμοοσο, τα πιο μακρινα ταξιδια, βρισκονται διπλα σου...
κρυβονται στους στιχους ενος τραγουδιου.. χωρανε στην τελευταια σταγονα μιας τεκιλας,
παιρνουν το σχημα του καπνου σου, κ εχουν το χρωμα της πιο κοΚΚινης νυχτας...
τι σου λεω ομως?
αφου εσυ το ξερεις καλυτερα απο εμενα...
κρατα μου μια θέση διπλα σου... στο τραινο σου..
μπορει καποια στιγμη να το προλαβω....

[vencedor]

..περασαν τρια χρονια... συνεχιζω να κοιταζω ψηλα..μα δε σε βλεπω, δε σε βρισκω πουθενα..
υπαρχουν στιγμες που σε νιωθω εδω..σαν σκια, σαν ζωγραφια...
βαραινει η ανασα...κ ενα δακρυ που καιει, μου οργωνει το προσωπο...
ενα σημαδι, ενα κατι.... κ ας χανοσουν κ παλι μετα..

[vencedor]

...με ενα τραγουδι αγαπημενο...παντα κοντα μου θα σε φερνω, κ ας πεταξες....

[papadia]

....τοσο πολυ μου ομορφυνες

        τη ΔΥΣΤΥΧΙΑ!!!

        και σε παρακαλουσα...

        παρε με στην

        αγκαλια σου

        και παρηγορησε με

        που Γεννηθηκα!!!!

[papadia]

.....Υπαρχει παντα ενα αυριο και η ζωη μας δινει ( ή νομιζουμε οτι μας δινει)

           κι αλλες ευκαιριες για να κανουμε τα πραγματα οπως πρεπει κ για

           να τακτοποισουμε καποιες εκκρεμοτητες κ καποιες ψυχολογικες μας αναγκες....

           Αλλα σε περιπτωση που κανω λαθος (και εκανα σιγουρα λαθος) και μας μενει

           μονο το σημερα.....θα ηθελα να σου πω

           ποσο σε αγαπω

           και

           οτι σε ευχαριστω......

[papadia]

.....έβαλα τα λόγια σου

           πέτρες στις τσέπες μου


           και βυθίζομαι!!!

[papadia]

....μοιαζεις κι εσυ


         σαν καλημερα


         που χθες με κερναγες


         φωτια


         σημερα


         διωχνεις τη φοβερα


         και βλεπω τη ζωη απλα......

[papadia]

Μαντεύει κανείς;

Του κόσμου τα ξεσπάσματα έχει εισηγηθεί η λεωφόρος “σπάστα όλα” μέσα του.

Ο ρυθμός αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και το θέμα θεωρείται λήξαν.

Αυτό είναι ένα απλό κείμενο.Εδώ όλα είναι σύνθετα.

Είναι όμως γλυκά.

Κάθε μέρα σαν Βασίλισσα του Χορού, έρχεται και φεύγει.
Η δεύτερη μέρα είναι πονοκέφαλος.. Γιατί δεν έχει έρθει ακόμα η τρίτη.

Κόσμος, αστέρια, αγάπη, όμορφη και καρδιά. Με αυτά τα λόγια κάποιος μπορεί να κάνει ποίημα.

Εγώ κάνω μόνο με ένα..


Προσπαθώ να μείνω ξύπνιος χωρίς λόγο, αλλά ο χρόνος γυρνάει πίσω τόσο σιγά που νομίζει κανείς ότι είναι ψέμα. Και τι όμορφο είναι επιτέλους αυτό το πράσινο άλογο.

Καλή η προσπάθεια..

[Belladona]

Καλή η προσπάθεια.. ... ....  ;-)  :!:  :?:  :idea: