Romeo & Juliet. . .

[balland]

Τι έχει ένα όνομα;

Το ρόδο, όπως κι αν το πεις,
το ίδιο θα μοσχοβολάει.

Κι ο Ρωμαίος,
αν δε λεγόταν Ρωμαίος...

πάλι θα κρατούσε τη χάρη του
χωρίς τον τίτλο αυτόν.

Ρωμαίο, άσε τ'όνομά σου.

Και για τ'όνομα που μέλος
σου δεν είναι, πάρε εμένα.

Στον λόγο σου σε παίρνω.

Δεν είσ'ο Ρωμαίος Μοντέγος;

'Οχι, αν τ'αντιπαθείς.

Πώς ήρθες εδώ και γιατί;
Του κήπου η μάντρα είν'ψηλή.

[balland]

Το μέρος θάνατος για σένα.

Με τα φτερά του έρωτα πήδησα
τη μάντρα.

Οι πέτρες δεν τον σταματούν,
κι ό,τι μπορεί το τολμά.

Γι'αυτό δε θα μ'εμποδίσουν
οι δικοί σου.

Eδώ αν σε δουν,
θα σε σκοτώσουν.

Ο μανδύας της νύχτας με
κρύβει απ'τα μάτια τους.

Μα αν μ'αγαπάς,
ας με βρουν εδώ.

Ας με σκοτώσει η έχθρα τους,
παρά ο θάνατος ν'αργεί...

και να μου λείπει η αγάπη σου.

Η μάσκα της νύχτας με καλύπτει.

[balland]

Αλλιώς φωτιά το μάγουλό μου θα'βαφε,
για όσα είπα απόψε.

Μακάρι να'χα κρατήσει
τους τύπους.

N'αρνιόμουν τα λόγια μου.

Μα αντίο, ωραίοι τρόποι.

Μ'αγαπάς;

Αν πεις ναι, θα το πιστέψω.
Μα και τον όρκο τον πατάς.

Γλυκέ Ρωμαίο, αν μ'αγαπάς,
ορκίσου το.

Μα το ευλογημένο φεγγάρι
που ασημοβάφει...

Μην ορκίζεσαι στο φεγγάρι...

το άστατο φεγγάρι,
που με τον μήνα αλλάζει...

[balland]

μήπως κι η αγάπη σου αλλάξει
σαν κι αυτό.

- Σε τι να ορκιστώ;
- Μην ορκιστείς.

'Η ορκίσου στον εαυτό σου,
της λατρείας μου τον θεό...

και θα σε πιστέψω.

Αν είναι η καρδιά μου...

αγάπη μου...

Μ'όλη μου τη χαρά για σένα,
δε χαίρομαι τη συμφωνία μας.

Eίναι ορμητική,
άξαφνη σαν αστραπή...

που χάνεται πριν πεις αστράφτει.

Μπορεί το μπουμπούκι
της αγάπης μας...

[balland]

να'ναι όμορφος ανθός
όταν ξανανταμώσουμε.

Θα μ'αφήσεις έτσι απαρηγόρητο;

Τι παρηγοριά θέλεις απόψε;

Δώσε μου κι εσύ όρκο
πιστής αγάπης.

Σ'τον έδωσα προτού
μου τον ζητήσεις.

Αν είναι τίμια η αγάπη σου,
και σκοπός σου ο γάμος...

μήνυσέ μου αύριο,
με κάποιον που θα στείλω...

πού και πότε θα γίνει το μυστήριο.

Την τύχη μου στα πόδια σου
θα ρίξω και θα σ'ακολουθήσω.

'Eρχομαι αμέσως!

[balland]

Αν δεν έχεις καλό σκοπό...

πάψε να με κυνηγάς
κι άσε με στον πόνο μου.

- Αύριο θα στείλω.
- Μα την ψυχή μου.

Χίλιες φορές καλή σου νύχτα.

Χίλιες φορές κακιά χωρίς
το φως σου.

Η αγάπη στην αγάπη τρέχει,
σαν παιδιά που σχόλασαν.

Μα η αγάπη απ'την αγάπη φεύγει...

σαν να πάνε στο σχολείο
με βαριά καρδιά.

Τι ώρα αύριο να στείλω;

Στις εννιά.

[balland]

Το δίχως άλλο.
Eίκοσι χρόνια θα'ναι ως τότε.

Ο χωρισμός έχει γλυκό πόνο.
Θα σε καληνυχτίζω ως αύριο.

Ο ΠΑΤΕΡ ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ

Τεράστια δύναμη στις χάρες
που'χουν τα φυτά...

τα χόρτα, οι πέτρες
και οι ουσίες τους.

Και το πιο τιποτένιο που
στη γη φυτρώνει...

κάποιο καλό της ανταποδίδει.

Μα όποιο καλό,
αν βγει απ'την χρήση την καλή...

το γένος του προδίδει
και ξεπέφτει στο κακό.

Η αρετή κακά βαλμένη
γίνεται κακία.

Και η κακία κάποτε
δικαιώνεται απ'την πράξη.

[balland]

Μες στη νωπή φλούδα
του αδύνατου άνθους...

υπάρχει δηλητήριο.

Μα και γιατρικό.
Αν το μυρίσεις, σε ευφραίνει.

Αν το γευτείς, τις αισθήσεις
σου νεκρώνει και πεθαίνεις.

Δυο τέτοιοι αντίπαλοι είναι
και μέσα στους ανθρώπους.

Χάρη και κακία.

Κι αν νικάει το χειρότερο,
σύντομα ο θάνατος...

τρώει όλο το φυτό.

Ποια γλώσσα πρωινή
με γλυκοχαιρετάει;

Δείχνει ταραγμένο νου τόσο

[balland]

νωρίς να'χεις ξυπνήσει.

Αν δεν είν'έτσι,
και το πέτυχα θαρρώ.

Ο Ρωμαίος μας δεν έπεσε
σε στρώμα απόψε.

Μα πιο γλυκά αναπαύτηκα.

'Ησουν με τη Ροζαλίνα;

Πάτερ, όχι! 'Eχω ξεχάσει και
τ'όνομα και την αγάπη μου.

Μπράβο, μα πού ήσουν τότε;

Γλεντούσα με τον εχθρό μου,
όταν με πλήγωσαν.

Και πλήγωσα κι εγώ.
Η γιατρειά μας στα χέρια σου.

Μίλα απλά. Μπλεγμένη εξομολόγηση,
μπλεγμένη συμβουλή.

Μάθε πως την αγάπη μου
την έβαλα στην κόρη...

[balland]

του πλούσιου Καπουλέτου.

Γνωριστήκαμε, αγαπηθήκαμε...

και ανταλλάξαμε όρκους.

Θα σου τα πω στον δρόμο.
Μα σε παρακαλώ...

Πάντρεψέ μας σήμερα.

'Αγιε Φραγκίσκε μου!...
Τι αλλαγή είναι αυτή;

Η Ροζαλίνα, που αγαπούσες τόσο,
ξεχάστηκε κιόλας;

Ο έρωτας των νέων δεν είναι
στην καρδιά, αλλά στα μάτια.

Με μάλωνες για την αγάπη μου.

Για τη λατρεία, όχι την αγάπη.

[balland]

Σε παρακαλώ...

Μη με μαλώνεις. Αυτή που
θέλω δίνει χάρη στη χάρη.

Και αγάπη στην αγάπη.
Η άλλη, όχι.

'Ηξερε πως η αγάπη σου
διάβαζε απ'έξω...

δε συλλάβιζε.

'Ισως τούτη η ένωση
να βγει τυχερή...

και για τα δυο σας σπιτικά
κάνει την έχθρα...

αγάπη καθαρή.

'Eλα, άστατε νέε, έλα κοντά μου.

Για ένα λόγο θα σου παρασταθώ.

[balland]

Γιατί ίσως τούτη η ένωση
βγει τυχερή...

και κάνει την έχθρα αγάπη καθαρή.

Πάμε, βιάζομαι πολύ!

Σιγά και φρόνιμα...
Σκοντάφτουν όσοι βιάζονται.

Πού διάολο είναι ο Ρωμαίος;
Δεν πήγε σπίτι του απόψε;

Στο σπίτι του όχι. Μου το είπαν.

Η άκαρδη, χλωμή στριγγλίτσα,
η Ροζαλίνα...

τον βασανίζει τόσο που θα τρελαθεί.

Ο Τυβάλτος έγραψε
στον πατέρα του.

Μα την ζωη μου τον προκαλει.

[balland]

- Ο Ρωμαίος θ'απαντήσει;
- 'Ολοι θ'απαντούσαν.

Θα απαντήσει με θάρρος
αφού τον προκάλεσε.

Ο δύστυχος ο Ρωμαίος
είναι κιόλας πεθαμένος.

Σφαγμένος απ'τα μάτια της.
Λαβωμένος από ερωτοτράγουδο.

Στην καρδιά του καρφωμένος
με τη σαιτα του 'Eρωτα.

Πώς θ'αντικρύσει τον Τυβάλτο;

Eίναι ανώτερος του Βασιλιά
των Γάτων.

Eίναι ο παλικαράς καπετάνιος
των καλών τρόπων.

Ξιφομαχεί όπως εσύ τραγουδάς.

Με χρόνο, μέτρο και ρυθμό.

[balland]

Κάνει και τις μικρές παύσεις.

Μια, δυο... και την τρίτη
πάρ'την κατάστηθα.

Σφάχτης και μεταξωτού κουμπιού.

Ξιφομάχος.

Κύριος πρώτης γραμμής.

Πρώτης και δεύτερης κατηγορίας.
Το αθάνατο πασάτο!

Το πούντο ρεβέρσο! Το χάι!

'Eρχεται ο Ρωμαίος.

Καλοντυμένε αλήτη!

Γαλλικός χαιρετισμός
στα γαλλικά βρακιά σου.

[balland]

Μας το'σκασες χτες βράδυ.

Πώς σας το'σκασα;

Μας πούλησες.

Eίχα σοβαρή δουλειά και τότε
ξεχνάει κανείς την ευγένεια.

Σαν να μας λες πως δεν
μπορεί κανείς να γονατίσει.

Nα υποκλιθεί, εννοείς;

- Ο τρόπος σου μ'υποχρεώνει.
- Eίμ'ο ανθός της ευγένειας.

Και της βλακείας η κορυφή.

Ωραίο αστείο! Τώρα είσαι
κοινωνικός, είσ'ο Ρωμαίος.

'Ανθρωπος που πάει με
της φύσης του τον σκοπό.