Ακουσα στο ράδιο και ... στο αφιερώνω!

[heinrich]

Παίρνω μες στο βράδυ, στο σκοτάδι μα κανένα αγάπης σημάδι
ξαναπαίρνω στο όνειρό μου μα σιωπή μόνο στο κινητό μου
ποιος ν' ακούσει, τι τον νοιάζει αν εμένα η καρδιά ξεπαγιάζει
παίρνω φίλους, παίρνω εσένα


αναπάντητες κλήσεις παντού

 

Πέφτει η νύχτα και φώτα η πόλη ανάβει
τη μοναξιά της κανένας να μην καταλάβει
νιώθω πως θέλω απόψε κομμάτια να ενώσω
φωνή πουθενά και μόνη αισθάνομαι τόσο
 
Παίρνω μες στο βράδυ, στο σκοτάδι μα κανένα αγάπης σημάδι
ξαναπαίρνω στο όνειρό μου μα σιωπή μόνο στο κινητό μου
ποιος ν' ακούσει, τι τον νοιάζει αν εμένα η καρδιά ξεπαγιάζει
παίρνω φίλους, παίρνω εσένα


αναπάντητες κλήσεις παντού

[Enia]

Όταν γεννιέται ο άνθρωπος
ένας καημός γεννιέται
όταν φουντώνει ο πόλεμος
το αίμα δε μετριέται

Καίγομαι καίγομαι
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι πνίγομαι
πέτα με σε θάλασσα βαθιά

Ορκίστηκα στα μάτια σου
που τα 'χα σαν βαγγέλιο
τη μαχαιριά που μου 'δωκες
να σου την κάμω γέλιο

Καίγομαι καίγομαι
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι πνίγομαι
πέτα με σε θάλασσα βαθιά

Μα συ βαθιά στην κόλαση
την αλυσίδα σπάσε
κι αν με τραβήξεις δίπλα σου
ευλογημένος να 'σαι

Καίγομαι καίγομαι
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι πνίγομαι
πέτα με σε θάλασσα βαθιά

αν και δεν το άκουσα στο ράδιο.. αφιερωμένο στον χάιν...  
επίσης, το 'χτύπα κι άλλο, θα τ'αντέξω', κι όλα τα συναφή σαδομαζοχιστικά...  

[Enia]

Στο άδειο μου πακέτο απόψε μπήκες
δεν ξέρω τι ζητάς και αν το βρήκες
αχ να 'σουνα τσιγάρο τελευταίο
γουλιά γουλιά μαζί σου να τα λέω

Μα τι να πω
που 'μαι στεγνή από ψιλά και από παρέα
και σ' αγαπώ
γιατί είσαι άπιαστος σαν όλα τα ωραία

Τι να σου πω
άδειο βαγόνι το μυαλό μου αραγμένο
το σ' αγαπώ
πάνω στου μπράτσου μου χαράζω την πληγή

Και δεν μπορώ
να μη σε δω ούτε να μη σε περιμένω
ούτε μπορείς ν' ακολουθήσεις
τη δική μου τη φυγή

Ναι, σε σένα... πάλι... και να σου πω, κάνε κάτι πια, έχουμε αρχίσει να γινόμαστε γλαφυροί...  :roll:

[blue-roses]

Η μέρα τρέμει στη γή που μένω χίλια σύννεφα κλαίνε,δεν είσαι εδω.
Τον άδειο κόσμο κοιτάζω έξω όσο πίσω κι αν τρέξω,δε θα σε βρώ.

Κάποτε ήσουν πληγωμένη βιαστικό πουλί του νότου,δε μπορούσες μα πετάξεις,δε μπορούσες να ξεχάσεις.

Σ'ένα άδειο σπίτι σαν παραμύθι έχτισες στην καρδιά μου ζεστή φωλιά.Μα τώρα ξέρω τα παραμύθια τα νικάει η συνήθεια κι η λησμονιά.

Κάποτε ήσουν πληγωμένη βιαστικό πουλί του νότου,δε μπορούσες να πετάξεις,δε μπορούσες να ξεχάσεις.

Η μέρα τρέμει στη γή που μένω όλα μοιάζουν να λένε δεν είσαι εδώ,καπνός και σκόνη δεν ανασαίνω,να το τέλος γραμμένο.Πιά τί ζητώ;

Κάποτε ήσουν πληγωμενή βιαστικό πουλί του νότου δε μπορούσες να πετάξεις,δε μπορούσες να ξεχάσεις

Η μέρα τρέμει στη γή που μένω χίλια σύννεφα κλαίνε,δεν είσαι εδώ....
Χίλια σύννεφα κλαίνε δεν είσαι εδω........... ]

[voliwtisa]

Κανέναν άλλον
Δεν έχω στο μυαλό μου
Κανέναν άλλον
Δεν έχω πιο δικό μου

Κανέναν άλλον
Κοντά μου δεν αντέχω
Είναι μεγάλο
Το πρόβλημα που έχω

Κανέναν άλλον
Δεν πλησιάζω τόσο
Τα όνειρά μου
Στα χέρια να του δώσω

Κανέναν άλλον
Δεν έχω στη καρδιά μου
Αυτά που λένε
θα σου τα πουν μπροστά μου

Εσένα μόνο
Στην αγκαλιά μου βάζω
Χαρά και πόνο
Μαζί σου τα μοιράζω

Εσένα μόνο
Να μ'άκουμπάς αφήνω
Σε εσένα μόνο
Ψυχή και σώμα δίνω

Κανέναν άλλον
Δεν έχω συναντήσει
Της μοναξιάς μου
Τα μάγια να τα λύσει

Κανέναν άλλον
Δεν έχω νιώσει έτσι
Κομμάτι έχεις
Από την κάθε σκέψη

Κανέναν άλλον
Δεν έχω βρεί ακόμα
Να μου αλλάζει
Στον ουρανό το χρώμα

Κανέναν άλλον
Δεν έβαλα μπροστά σου
Να μην φοβάται
Μαζί μου η καρδιά σου.


Εσένα μόνο
Στην αγκαλιά μου βάζω
Χαρά και πόνο
Μαζί σου τα μοιράζω

Εσένα μόνο
Να μ'ακουμπάς αφήνω
Σε εσένα μόνο
Ψυχή και σώμα δίνω

Σε εσένα μόνο
Ψυχή και σώμα δίνω

Στρουμφάκι μου...

[Enia]

Κοίτα τι μου θύμησαν τώρα...  :roll:  :oops:  

Στην άκρη του απείρου, στιγμούλα του ονείρου,
σταγόνα που στάζει, πόσο σου μοιάζει...
Φωτιά και αέρας, κι ο κόσμος φοβέρα,
στη νύχτα που ουρλιάζει, πώς σε τρομάζει...

Σου μοιάζει η σελήνη, πού να 'βρω γαλήνη,
στον ʼδη ανατέλλω, πόσο σε θέλω... Πόσο σε θέλω...

Κόντρα στους νόμους, ερήμου προφήτης,
σημάδια στην άμμο, που απόψε θα σβήσεις...
Ασπρόμαυρο μέλλον, σκυφτός μετανάστης,
στάθμος στο ραδιόφωνο, που πρέπει ν' αλλάξεις...

Σου μοιάζει η σελήνη, πού να 'βρω γαλήνη,
στον ʼδη ανατέλλω, πόσο σε θέλω... Πόσο σε θέλω...

Πόσο σε θέλω... Πόσο σε θέλω... Πόσο σε θέλω...

[Rakendytos]

Ξέρω πως θα 'ρθει και δεν θα 'μαι όπως είμαι
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι
 
Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει
δεν θα ρωτήσω αναιδώς που το κεντρί σου
γονιός δεν θα' ναι να μου πει "σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου ξημερώνει"!
 
Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη
θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου
 
Δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου
θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου

Διάφανα Κρίνα..

[blue-roses]

Φρέσκο το χώμα βροχή εχει πέσει τα φύλλα ξερά
υγρά τα μάτια μου είναι νομίζω πως θέλω να κλάψω.
Με λίγες νότες τραγούδι έχω γράψει να σου τραγουδώ,μά όταν θα βλέπεις
πουλιά μακρυά σου να φεύγουν στον ήλιο κορο'ι'δεύουν τα κλουβιά.

Είναι καιρός που φέρνει τον έναν στον άλλο κοντά
Είναι καιρός που χωρίζουν οι σκέψεις και μένουμε μόνοι.
Πόσο ανάγκη εχω τώρα απο ένα δικό σου φιλί
Πόσο μου λείπει η ζεστή σου ανάσα που χείλη θεριεύει
ζωντανεύει τη καρδιά.

Ήλιε μου,ήλιε μου έλα ήλιε μου......... ]

[voliwtisa]

Για σένα...

 Τίποτα δε μ'ενδιαφέρει
να το ξέρεις απο χέρι
τίποτα δε μου προσφέρει
αγωνία και χαρά

Ένα πράγμα με πονάει
με κοιμίζει με ξυπνάει
να'μαι στη καρδιά σου πλάϊ
πάντα μέσα της μαζί

Ένα πράγμα με πονάει
με κοιμίζει με ξυπνάει
η ζωή όπου κι αν πάει
να 'σαι δίπλα μου εσύ

Τίποτα άλλο δε με νοιάζει
τίποτα δε με τρομάζει
ξημερώνει και βραδιάζει
δεν υπάρχει διαφορά

Ένα πράγμα με πονάει
με κοιμίζει με ξυπνάει
να'μαι στη καρδιά σου πλάϊ
πάντα μέσα της μαζί

Ένα πράγμα με πονάει
με κοιμίζει με ξυπνάει
η ζωή όπου κι αν πάει
να 'σαι δίπλα μου εσύ

[blue-roses]

Σαν γελάς μου γελάει ο κόσμος γύρω
Σαν γελάς μου γελάνε τ'άψυχα
Σαν γελάς τον πλανήτη φέρνω γύρω
Σαν γελάς χάνεται ο φόβος μου με μιάς,
παίρνει η αγωνία αναστολή
γίνεται ελπίδα κάθε φόβος που'χω νοιώσει
όταν μου γελάς,μου γελάει ο κόσμος γύρω
Σάν γελάς μου γελάνε τ'άψυχα
Σαν γελάς τον πλανήτη φέρνω γύρω.Σαν γελάς!
Ήσουνα και είσαι η αγάπη μου,μού διωξες
μου έδιωξες το δάκρυ μου.
Είσαι η δυναμή μου όλη,σαν αγαπημένη πόλη....... ]

[blue-roses]

Κι αυτό το καλοκαίρι θα περάσει,όπως τόσα καλοκαίρια
τον ήλιο θ'αγναντεύουμε να χάνετε στην θάλασσα βαθιά
σε κάποια ονειρεμένη αμμουδιά σαν πέφτει η νύχτα σου μετράω τ'αστέρια
και ο αγέρας παίζει παιχνίδια στα χρυσά σου τα μαλλιά,
κι ενα τραγούδι φέρνει απ'τη θάλασσα το πέλαγο μακρυά.
Κι ο έρωτας να τρέχει μες στις φλέβες μου,πρωτάρης με χιλιάρα μηχανή
κι η ανάσα μου καυτή στο πρόσωπό σου να κυλάει σα ποτάμι
κι απο τα χείλη να σου κλέβει το φιλί,και το κορμί μου να
τιθασεύει το δικό σου το κορμί.
Αυτό το καλοκαίρι θα τρυγήσω τους καρπούς απ'το κορμί σου
θα σβήσω τα σημάδια,τίς πληγές που αφήσαν άλλες εποχές
θα διώξω όλα τα σύννεφα που έκρυβαν το φώς απ'τη ψυχή σου
θά'ρθω σαν ήλιος να σ'οδηγήσω στου απείρου τη σιωπή
πέρα απ'το χρόνο εδώ που τ'όνειρο αγγίζει τη ζωή.
Κι ο έρωτας να τρέχει μες στις φλέβες μου,πρωτάρης με χιλιάρα μηχανή
κι η ανάσα μου καυτή στο πρόσωπό σου να κυλάει σα ποτάμι
κι από τα χείλη να σου κλέβει το φιλί,και το κορμί μου να
τιθασεύει το δικό σου το κορμί..........

[voliwtisa]

Αν μ' αγαπάς
θα κλέψω χρώμα της φωτιάς και λευκό πανί
οι δυο μαζί να ζωγραφίσουμε ξανά τη ζωή

Αν μ' αγαπάς
δεν θα 'χει γκρίζο πουθενά να κοιτάς.
Θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας

Μα αν όλα αυτά
που μοιάζουν όνειρα τρελά γίνουν μια κραυγή
αν όλα αυτά κι ό,τι κι αν έχω φανταστεί δε θα 'ρθει

θα 'ναι χαμός θα σκοτεινιάσει όλο το φως θα σβηστεί
ίσως γιατί για μένα ο κόσμος είσ' εσύ μόνο εσύ

Αν μ' αγαπάς
δε θα 'χει σύνορα για μας ούτε μοναξιά
με το βοριά και με τ' αστέρια της νυχτιάς συντροφιά

Αν μ' αγαπάς
με λόγια μόνο της καρδιάς θα μιλάς
θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας

Αν μ' αγαπάς
δεν θα 'χει γκρίζο πουθενά να κοιτάς
θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας

Αν μ' αγαπάς
θα κλέψω χρώμα της φωτιάς μόνο αν μ' αγαπάς

Αν μ' αγαπάς
δεν θα 'χει σύνορα για μας μόνο αν μ' αγαπάς

 :roll:

[voliwtisa]

Για σενα...

 Είσαι στο μυαλό μου συνέχεια
Ό,τι και να κάνω
Ό,τι και να πω
Είσαι στο μυαλό μου συνέχεια
Έτσι όπως πάει, θα σ ερωτευτώ

Μπορώ να κάνω τα πάντα για σένα
Αλλά μην το πεις σε κανένα

Θέλω να σε βλέπω
Θέλω να σ ακούω
Θέλω με τις ώρες τρυφερά να σου μιλάω
Θέλω να σε βρίσκω
Θέλω να σε χάνω
Θέλω στην καρδιά σου κάθε μέρα να χωράω

Είσαι στο μυαλό μου η έκπληξη
Της αγάπης δώρο καταπληκτικό
Είσαι στο χειμώνα η άνοιξη
Βρήκα της καρδιάς μου το ιδανικό

Μπορώ να κάνω τα πάντα για σένα
Αλλά μην το πεις σε κανένα

[Rakendytos]

Θα περπατήσω μοναχός κι αυτό το βράδυ
μήπως και βρω της λησμονιάς σου το νερό
και σε υπόγεια σκοτεινά θα βρω σημάδι
μ’ ένα ποτήρι ως της αυγής τον πανικό
 
Τσιγάρο ατέλειωτο, βαρύ η μοναξιά μου      
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ’ το δρόμο    
Ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου  
κερνά τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο  
 
Σ’ ένα ποτήρι με φυτίλι αναμμένο
βλέπω τα μάτια σου και κλαίω σιωπηλά
και το μυαλό μου που ’ναι πάλι θολωμένο
στριφογυρνά των τραγουδιών σου τη θηλιά
 
Τσιγάρο ατέλειωτο...


Μάλαμας

[voliwtisa]

Είσαι ποτάμι, μια θάλασσα είμαι
και πάντα κυλάμε μαζί
κι αν με ρωτήσουν, θα πω πως κοντά σου
αξίζει κανένας να ζει.

Αγάπη της καρδιάς μου δακρυσμένη
παράπονο τ' αγέρα στα νησιά
τη νύχτα σαν ανοίγει η αγκαλιά σου
στην έρημο ανοίγει εκκλησιά.
Αγάπη της καρδιάς μου δακρυσμένη
παράπονο τ' αγέρα στα νησιά...

Είσαι ποτάμι, μια θάλασσα είμαι
και πάντα κυλάμε μαζί
κι αν με ρωτήσουν, θα πω πως κοντά σου
αξίζει κανένας να ζει.

Αγάπη της καρδιάς μου δακρυσμένη
ο κόσμος κι αν μου βάζει τα καρφιά
στο κρύο με ζεσταίνεις σαν τη μέρα
μου διώχνεις κάθε μαύρη συννεφιά.
Αγάπη της καρδιάς μου δακρυσμένη
μου διώχνεις κάθε μαύρη συννεφιά...

Είσαι ποτάμι, μια θάλασσα είμαι
και πάντα κυλάμε μαζί
κι αν με ρωτήσουν, θα πω πως κοντά σου
αξίζει κανένας να ζει.

Μαρινέλλα (υπέροχη,μοναδική,θεσπέσια)

Εννοείτε για σένα...