Στέρεο Νοβα...

[blue-roses]

Ηλίθια αστεία

Κάποτε, μπορεί κάπου μια μέρα
να δεις το δίκιο μέσα από ένα στόχο στον αέρα
θα είναι ήδη όμως αργά γιατί θα 'χουν χαθεί τόσοι
από τη μόλυνση, απ' τη μόδα, από μια ισχυρή δόση
Από τον πάτο ως την κορφή αυτή η ζωή βρωμάει
και ξέρω πώς να επιβιώνω γιατί έχω γίνει τομάρι
Κατάλαβέ το, μάνα, δε γυρίζω πίσω
δε θα τα τινάξω, μα ούτε κι έτσι θα τ' αφήσω
Η οργή είναι ένα διάστημα κλεισμένο στ' αυτιά
αυτές τις μέρες πρέπει να φωνάζεις δυνατά
Με ταϊζουν βλακείες και περιμένουν να χωνέψω
Κοιτάζω τον κόσμο, δεν ξέρω τι να πιστέψω
μα ο θεός είναι δυνατός, μου ανοίγει τα μάτια
Να σ' αγαπώ πιο πολύ, να σε φυλάω από την κακία

Μην αφήσεις τη ζωή να σε πάρει από κάτω
τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο
κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία
Μη γυρνάς την πλάτη, μη ζεις στο ψέμα
πολέμησε το άδικο και κάθε είδους βία
σκέψου θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστεία

Κάποτε, μπορεί κάπου μια μέρα
από τη θέση που είσαι να πας λίγο πιο πέρα
θα είναι ήδη όμως αργά γιατί θα 'χεις διώξει άλλους
από μια θέση στη ζωή, απ' τον πλανήτη Γη
Μια αγελάδα σε μια αφίσα στέκει μολυσμένη
αντανακλάται στα γυαλιά σου και μετά από λίγο φεύγεις
Ο χρόνος σου τελειώνει, λες "η μέρα αυτή πάει"
μα ο χρόνος επιστρέφει κι εσύ λες τα ίδια πάλι
Λες "τώρα μπορώ ν' αλλάξω, μα είναι ήδη αργά"
και αφήνεις τη ζωή σου να πνιγεί στα ρηχά
Οι πιο πολλοί αποφεύγουν να σε κοιτάξουν στα μάτια
στο πίσω κάθισμα γλυστρούν και πνίγουν τα δάκρυα

Μην αφήσεις τη ζωή να σε πάρει από κάτω
τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο
κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία
Μη γυρνάς την πλάτη, μη ζεις στο ψέμα
πολέμησε το άδικο και κάθε είδους βία
σκέψου θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστεία

Δε θ' αφήσω αυτές τις μέρες να με πάρουν από κάτω
τους φόβους που με τρέφουν θα τους κάνω κάτι άλλο
θα αλλάξω τη ζωή μου σε κάτι θετικό
και κάθε άσχημη ενέργεια θα τη στείλω στο καλό
θα δώσω σημασία σ' αυτά που εσύ πετάς
μιας και στο τίποτα μπορείς να βρεις αυτό που ζητάς
Στα σκουπίδια βρίσκουν τα σκυλιά φαγητό
Τις περιοχές αυτές τις προστατεύει ο θεός
όπως τους άνεργους, τους άστεγους, κι όσους ζουν στο μέλλον
Σε αυτούς που αγαπούν και πιστεύουν, φιλιά στέλνω
Τώρα που τα σύννεφα προς το βορρά φεύγουν
και χιλιάδες παιδιά σ' αυτόν τον κόσμο μεγαλώνουν
ρίχνοντας το βλέμμα τους σε πλαστικά καλώδια
σε κτίρια, σε φώτα ή σε γυμνασμένα πόδια

Μην αφήσεις τη ζωή να σε πάρει από κάτω
τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο
κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία
Μη γυρνάς την πλάτη, μη ζεις στο ψέμα
πολέμησε το άδικο και κάθε είδους βία
σκέψου θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστεία



  [/b]

[blue-roses]

θαλασσα σκια

θαλασσα σκια

μαγεμενη αδελφη του ηλιου

παρε με αγκαλια

να απολαυσω το φιλι του δικαιου

Εδωσα πολλα

για να πλασω εναν ηρωα

πλεω στ' ανοιχτα

η καρδια μου αλλο πονο

δε χωρα

[blue-roses]

Κατάψυξη

Κάπως έτσι λήγει η ιστορία για τους δύο
κοιτάζω πίσω και χάνεσαι στον τοίχο
ήθελες ένα βράδι και ήθελα για πάντα
την έπαθα πάλι, αυτός είναι ο πόνος του βλάκα
σαν πολαρόιντ πεταμένα στην έναστρη νύχτα
μονολογείς και καταστρέφεις της αγάπης τα δίχτυα
κι εκεί που ήθελα τόσα, τώρα δε θέλω τίποτα
επιστρέφω σ' εμένα, αλλά σκέφτομαι εσένα
κι ούτε το σπίτι με χωράει, ούτε η ψυχή μου
γιατί θέλω την αγάπη σου, θέλω πίσω τη ζωή μου
σαν ένα κύμα μεγάλο σκάω πάνω στα βράχια
νιώθω πώς θα ήταν το μέλλον και πνίγω τα δάκρυα
πόσες φορες είπα κρίμα γιατί θα είμασταν ωραία
κοιτάζω ψηλά το φεγγάρι γιατί δεν έχω παρέα
οι μηχανές του καφέ θαμπώνουν τις νύχτες
τυχαία ζευγάρια στους δρόμους, στις πίστες
αλλάζουν τηλέφωνα και χάνονται οπουδήποτε
όταν είσαι έτσι, μπορείς να κάνεις οτιδήποτε
αυτή είναι η περίληψη ενός μεγάλου βιβλίου
και η κατάληξη ενός ερωτικού αστείου

Ευτυχώς κρατάω τη γλώσσα μου τρυφερή
να δεχτώ πως με την άλγεβρα η ζωή είναι απλή
ψέματα! - τα αισθήματα πληρώνονται ακριβά
χωρίς εσένα τα μάτια μου νιώθω βαριά
κι όπου πάω με πνίγει η αθλιότητα
το φως της τηλεόρασης, το απόλυτο τίποτα
το χάος των δρόμων, πάνω και κάτω
αυτά που πατάω με παίρνουν από κάτω
ήθελες μόνο μια νύχτα κι ήθελα για πάντα
την έπαθα πάλι, αυτός είναι ο πόνος του βλάκα
κι αν την ξαναπάθω το ξέρω πώς θα γίνει
ο ένας θα τρέχει και ο άλλος θα πίνει
βρώμικη νύχτα, είμαστε δύο
απ' το σκοτάδι μού γελάει το ανοιχτό ψυγείο
το γάλα, τα αυγά, το ψωμί και το μέλι
αν μπω στην κατάψυξη θα βρω ένα αστέρι
αυτό είναι για σένα
με αγάπη από μένα



 

[blue-roses]

Κιβώτιο

Στραπατσαρισμένα πρόσωπα
μέτωπο με μέτωπο
χρειάζομαι τώρα τη δική σου βοήθεια
για να σωθώ
να πετάξω απ' το δικό μου κιβώτιο

Τα μάτια του κόσμου μ' έχουν καρφώσει
οι άμυνές μου μ' έχουν προδώσει
κοίταξέ με, κοίταξε
δώσ' μου λίγο απ' αυτά που πετάς
δώσ' μου πιο λίγο απ' αυτό που ζητάς

Τα βήματά σου χάνονται στα βήματα των άλλων
αυτή η εποχή θα ήταν κάτι παραπάνω
αν εσύ κι εγώ, εσύ κι εγώ, εσύ κι εγώ...

Λίγο απ' τη δική μας δύναμη θέλει
η αλλαγή του πόνου σε μέλι
και το πουλί απ' το κλουβί θα πετάξει
πάνω απ' τα σύρματα
πάνω απ' του κόσμου την τάξη

Είμαστε τόσο κοντά
κι όμως νιώθω πως με φοβάσαι
θα επιβιώσω μέσα απ' την απόρριψη
είδα το χαρτί με την αλήθεια
πάνω γραμμένη, σχεδόν πεταμένη
κοίταξέ με
εκεί που δείχνει το χέρι
εκεί θέλω να πάω
εκεί που φτάνουν τα μάτια μου
εκεί θέλω να πάω

Τα βήματά σου χάνονται στα βήματα των άλλων
αυτή η εποχή θα ήταν κάτι παραπάνω
αν εσύ κι εγώ, εσύ κι εγώ, εσύ κι εγώ...

Λίγο απ' τη δική μας δύναμη θέλει
η αλλαγή του πόνου σε μέλι
και το πουλί απ' το κλουβί θα πετάξει
πάνω απ' τα σύρματα
πάνω απ' του κόσμου την τάξη

Λίγο απ' τη δική μας δύναμη θέλει
η αλλαγή του πόνου σε μέλι
και το πουλί απ' το κλουβί θα πετάξει
πάνω απ' τα σύρματα
πάνω απ' του κόσμου την τάξη

Λίγο απ' τη δική μας δύναμη θέλει
η αλλαγή του πόνου σε μέλι
και το πουλί απ' το κλουβί θα πετάξει
πάνω απ' τα σύρματα
πάνω απ' του κόσμου την τάξη

Λίγο απ' τη δική μας δύναμη θέλει
η αλλαγή του πόνου σε μέλι
και το πουλί απ' το κλουβί θα πετάξει
πάνω απ' τα σύρματα
πάνω απ' του κόσμου την τάξη



 

[blue-roses]

κοκκινο βαθυ

εβαλα κοκκινο βαθυ κραγιον

και θα πεταξω στην φωτια τα αδικα τα λογια

δεν ξαναγινομαι γιορτη των αλλονον

ορκιζομαι στον ουρανο που μ'αγκαλιαζει χρονια

καρδια μου σωμα μου γλυκο

ενα ταξιδι αρχιζει

θα γινουμε ενα θα το δεις

με αυτο που μας αξιζει

θα γινω αερας και θα κρατω τις νυχτας

την ανασα σαν θα γεννιεται φως

θα κρατω την νυχτα καρδια μου

θα βαλω κοκκινο βαθυ κραγιον γιατι ο καιρος δεν με τρομαζει

ορκιζομαι στον ουρανο που χρονια μ'αγκαλιαζει δεν με τρομαζει

καρδια μου σωμα μου γλυκο

ενα ταξιδι αρχιζει

θα γινουμε ενα θα το δεις

με αυτα που μας αξιζει

 

[blue-roses]

Λιγότερο απ' αυτό

Σαν τα παιχνίδια η ζωή σου γυρνά,
απελπισμένα, μια τροχιά μυστική
πού και πού ο χρόνος σταματά
νόμιζες πως θα κρατούσε,
μα ήταν μόνο ένα φιλί

Τα βήματά σου χάνονται στα βήματα των άλλων
αυτή η εποχή θα ήταν κάτι παραπάνω
αν εσύ κι εγώ ήμαστε μαζί

Σαν τα παιχνίδια η ζωή σταματά
κι αυτό που ένιωσα μαζί σου μια στιγμή
βρήκε καταφύγιο στην καρδιά
με όλα αυτά που πέταξες
σε κάποιου δρόμου τη στροφή

Τα βήματά σου χάνονται στα βήματα των άλλων
αυτή η εποχή θα ήταν κάτι παραπάνω
αν εσύ κι εγώ ήμαστε μαζί

Τα βήματά σου χάνονται στα βήματα των άλλων
αυτή η εποχή θα ήταν κάτι παραπάνω
αν εσύ κι εγώ ήμαστε μαζί



 

[blue-roses]

Λίστα

Πες μου πόσες φορές σ' έχω πληγώσει
[...] καλοκαίρι τώρα σου ζητώ συγγνώμη
[...] σε γκρίζο εργοστάσιο
κι από τη λίστα τους δείχνουμε χαμένοι

Χρόνο με το χρόνο είμαστε δεμένοι
και ξέρω πού να πάω αν μ' αγαπάς ακόμη
σα φωνές που ενώνονται ψηλά στ' αστέρια
έχουμε ένα κεφάλι και τέσσερα χέρια

Μια συχνότητα οδηγεί πάλι στα μικρόφωνα
μια φιλία, μια οικογένεια έχει προτεραιότητα
τώρα ξέρω πώς είναι ο κόσμος χωρίς εσένα
σα μια μητρόπολη όπου όλα είναι χαμένα

[...], τρισδιάστατη λύτρωση
μια χούφτα πεθαμένοι ζητούν αποστείρωση
όταν ο νέος κύκλος μειώσει την επέκταση
να είσαι σίγουρος πως θα περάσουμε σε αντεπίθεση

Πάει κι αυτή η Κυριακή
και η χαρά μας
και η χαρά μας

Πάει κι αυτή η Κυριακή
και η χαρά μας
και η χαρά μας

Κάποιος από μας πιστεύει στη θέληση
κάποιος πιστεύει πως θα βρει παρθενογένεση
όμως φυλάει τον καρκίνο σα θεό
[σ' έκρυψα] στα όνειρά μου γιατί μαζί σου δε ζω

Κι από φυγή σε φυγή, ζωή χωρίς δάκρυα
έρχομαι ξωπίσω σου για να έχω μάτια
για να κυλάμε μαζί στις ίδιες ρόδες
εκεί που τα πάντα είναι πάντοτε παντού πάντα

Εκεί που τα δέντρα πρέπει να μεγαλώσουμε
κι όλα τα ζώα να σεβαστούμε, για να σώσουμε
τη μαύρη μας ψυχή, αυτή που χάθηκε
[...] συνείδηση, κάθε γενιάς μανιφέστο

Πάει κι αυτή η Κυριακή
και η χαρά μας
και η χαρά μας

Πάει κι αυτή η Κυριακή
και η χαρά μας
και η χαρά μας

Πάει κι αυτή η Κυριακή
και η χαρά μας
και η χαρά μας

και η χαρά μας
πάει
και η χαρά μας
πάει



 

[blue-roses]

μαγνητης

Σαν ενας μαγνητης

με σχημα και πεδιο

της ψυχης το μεταλλο

πολυτιμο εργαλειο

καταφερνει η αφη

να μας φερνει σ' επαφη

μπροστα σου να με εχεις

και να με περιεχεις

να φορτωνεις θετικα

ολα μου τα αρνητικα

μπροστα μου να σ' εχω

και να σε περιεχω

σαν ενας μαγνητης

με σχημα και πεδιο

της ψυχης το μεταλλο

πολυτιμο εργαλειο

ειμαι η γευση σου

και ο χρονος ο καθημερινος σου

τυλιγομαι στη μεση σου

ειμαι ο ισημερινος σου

θα περναω μεχρι να

λιωσω κι απ' τους δυο σου

ωκεανους και θα σε

θελω τοσο οσο δε

χωραει ο νους

 

[blue-roses]

Μάθημα

Η γεωγραφία είναι απόλυτη
Το χάος είναι η γεωγραφία της αγάπης
Το μάθημά μου το πήρα
κι αυτός ο δρόμος δεν υπάρχει πουθενά

Εσύ βλέπεις εικόνες σε κίνηση
άσκοπος χρόνος
θα πάρεις το δρόμο σου κι έτσι δε θα ενωθούμε ποτέ
Χρειάζεται μια διακοπή ρεύματος
για να συνειδητοποιήσεις τη μοίρα
σαν αϋπνία
σιωπηλή ακινησία
μια ενδότερη χώρα με οδηγεί στην αϋπνία, την απώλεια
Σπρώξε με, βαριέμαι τη διασκέδαση
το αυτόματο μέλλον
Μοιάζεις με τέρας όμως μ' αρέσεις
μπορείς να ικανοποιήσεις τους στόχους μου
και να μη ζητήσεις τίποτε άλλο από μένα
Είναι απλό σαν προοπτική δρόμων

Μάθημα δεύτερο
Τα κτίρια είναι πιο σταθερά απ' τα βήματα,
τα δέντρα, τον τρόπο που μαρκάρεις τις εποχές
Απ' το ένα παράθυρο στο επόμενο όνειρο
προεκτάσεις ενός ανεξέλεγκτου κόσμου
Από εδώ μέχρι τα ψυγεία
τα καταψυγμένα ζώα ονειρεύονται τη διακοπή του τρεξίματος
μετά από εκεί δε βλέπεις

Μάθημα τρίτο
Θα τρως και θα κάνεις σεξ
θ' αποκτήσεις κοινωνική συνείδηση
κι ένα νούμερο σε οποιαδήποτε τράπεζα

Μάθημα τέσσερα
Σιωπή

Χα, χα!

Μάθημα πέντε, έξι, επτά, οχτώ,
αδιάβαστος,
εννιά, το ανάποδο του έξι
συνδυασμός του εξήντα εννιά
πολιτισμός

Μάθημα δέκα
Τα έμαθες όλα, είσαι ελεύθερος
μα έχεις μόνο μία επιλογή


 

[blue-roses]

με ενα τραγουδι

Χαθηκα σε ενα συστημα αριθμων

την ψυχη μου ζητω

το φιλι σε οθονες που ελεγχουν

στα ματια τα γυρω

θα βρω την ψυχη μου

 

και ας κοστισει ενα χαμογελο για αρχη

θα ειναι η αιτια που με κανει να χρωματιζω

τη ζωη με ενα τραγουδι μου

μονο φτανει

με ενα τραγουδι μονο

με ενα τραγουδι

να χρωματιζω τη στιγμη μονο

με ενα τραγουδι

 

βρεθηκα διχως καποιον να αγαπω σε λαθος τοπιο

κρατω την σιωπη με ενα τροπο ακουστικο

που θυμιζει αντιο να σωθει η ψυχη

και ας κοστισει ενα χαμογελο για αρχη

θα ειναι η αιτια που με κανει να χρωματιζω

τη ζωη με ενα τραγουδι μου

μονο φτανει

με ενα τραγουδι μονο

με ενα τραγουδι

να χρωματιζω την στιγμη μονο

με ενα τραγουδι

 

[blue-roses]

Με θέλεις, χωρίς εσένα[/color

Το τέλος της παράκαμψης
κοίταξε πόσα αυτοκίνητα επιστρέφουν κι έρχονται
καθώς αφήνουμε τα σύρματα πίσω μας
οι μάρκες τους εκτοπίζουν τις λέξεις μας
στέκομαι στο έδαφος
μα δε με θέλεις
χωρίς εσένα, θα είμαι πιο μπροστά από σένα
δεν έχω τίποτα να σου δώσω
κι είναι τόσο δύσκολο να σου εξηγήσω
περισσότερο από κάθε άλλη φορά
γιατί μου αρέσουν τα εργοστάσια
κάθε φορά που κοιτάζω εσένα
ένα ταξίδι από τα γόνατα ως τα δάχτυλα
η αντανάκλαση της σύγχυσης
οι μέρες και τα ισόμετρα πέταλα
η ανακάλυψη του οίκτου
σαν αεροπλάνο πετά και μας εγκαταλείπει
[η χαρά ποτέ]
κι αν δεν ήταν τόσο ωραία εδώ
θα μπορούσα να έρθω μαζί σου
μα έχω βαρεθεί να σου ζητώ συγγνώμη
κι είναι βέβαιο πως δε μπορώ ν' αλλάξω
γιατί ο κόσμος είναι μια χούφτα από εκατομμύρια μόρια
κι η κατανόηση δείχνει ν' αργοπεθαίνει
λεπτό με το λεπτό
αστέρι μ' αστέρι
δορυφόρο με δορυφόρο
δώσ' μου τα χέρια σου
κράτησε μακριά τα ψέματα
χάρισέ τα σ' αυτούς που μπορούν να σε πιστέψουν
θέλεις ν' ακούσεις τόσα πολλά
κι εγώ θέλω να κλάψω
να κοιτάξω το χώμα σαν τη μόνη αλήθεια
σε σκέφτομαι
μέσα από σένα είδα εμένα
τη στρογγυλή άκρη της Γης
την απέραντη ακινησία που επεκτείνει την απόσταση
κι εξαλείφει το φως


 

[blue-roses]

μεσα μου

Η ζωη με λαθη φτιαχνει

της ψυχης μας τα στολιδια

ενας ανεμος με ψαχνει

και με βρισκει να κρατω τα ιδια

Οταν φτασω εκει που θελω

το κενο θα ζωγραφισω

σ' ενα ποιημα ξεχασμενο

με μια ανασα σου βαθια θα ζησω ...

θα σβησω

το χαμογελω χαριζω

την αληθεια ξαναγγιζω

παλι μεσα μου

σ' αλλο ενα βιβλιο γραφω

λογια που' χα φυλαγμενα

μεγαλωντας θα μαθω

να πιστευω δυνατα σε μενα

στη στροφη αυτου του δρομου

εχω κλαψει για το χθες

κι οταν σ' εψαχνα χανομουν

σε μια απο τις νυχτες τις θολες

 

[blue-roses]

μια αγαπη μικρη

αποψε η αγαπη μας θα γινει ενα τραγουδι

στα αστερια θα φτασει εκει ψηλα

ζωης λευκο λουλουδι

μη με ρωτας γιατι πονω

τα ματια σου οταν κοιταζω

βαθια κρυμμενο μυστικο

το βλεμμα σου φορω και αλλαζω

 

πιστεψα και αφησα για αλλη μια φορα

την φωτια της ψυχης να μ' αγγιξει ξανα

με πραγματα λογια δικα μας μοναδικα

μιας αγαπης μικρης η βροχη ξεκινα

μην σταματας

 

στα ονειρα μας ερχεται τα δεινει και τα περνει

δεν ξερω αν θα αντεξουμε σ αυτο το κατι που μας δενει

το χερι μου στο στηθος χαραζει μια αληθεια

στο βαθος του οριζοντα ο ερωτας δεν γινεται συνηθεια

 

πιστεψε και αφησε για αλλη μια φορα

την φωτια της ψυχης να σ' αγγιξει ξανα

με πραγματα λογια δικα μας μοναδικα

μιας αγαπης μικρης η βροχη σταματα

μην σταματας

 

να  μ' αγαπας μην σταματας

να μ'αγαπας

να μ'αγαπας

μην σταματας

 

 

[blue-roses]

Μικρό αγόρι

Μάνα!

Μικρό αγόρι, πάλι τρέχεις μόνο
πιο γρήγορα απ' το μυαλό, πιο γρήγορα απ' το νόμο
σ' ένα κόσμο που στροβιλίζεται αδιάκοπα
σε μια κούρσα από κουρασμένα άλογα
είναι τόσο εύκολο κάποιος να σκοτώσει
όλα αυτά που πιστεύεις, όλα αυτά που έχεις νιώσει
κανένας στα σχολεία δε σου έμαθε τίποτα
κι απ' τα τελευταία θρανία χάζευες τα σύννεφα
απ' το σημείο αυτό με οδηγείς σε μια παραλία
κι ανοίγει η σκέψη μου σαν αεροφωτογραφία
είναι αυτή η σιωπή που πάντα μισούσε τις λέξεις
η εμπειρία τού να πέφτεις σ' ένα κώμα χωρίς σκέψεις
από ένα τηλεσκόπιο φέρνεις κοντά ένα πλανήτη
και βλέπεις μια έρημο όπου κανείς δεν έχει σπίτι
πες μου Μ. Δέλτα, τι είναι αυτό που τους αξίζει
δύναμη, Βήτα, Δέλτα, Πι
το τελευταίο χτύπημα, το τελευταίο χτύπημα
το τελευταίο χτύπημα, το οριστικό χτύπημα

Μάνα!

Μικρό αγόρι, πάλι τρέχω μόνος
πιο γρήγορα απ' το μυαλό, πιο γρήγορα απ' το νόμο
ενώ μέσα στο κρύο άλλος ένας περιμένει
την αγάπη, τον οίκτο, ένα ξένο παντελόνι
όλοι είμαστε από σάρκα και αίμα
μα υποκρινόμαστε αγαπώντας περισσότερο το ψέμα
κι αυτή η φωτιά που μέσα μας ανάβει
μας σβήνει στη σιωπή και στο χώμα μάς θάβει
είναι ένας τρόπος να μεγαλώνουν οι πόλεις
οι ταξικές διαφορές, ο ρατσισμός και οι φόροι
χωρίς να το ξέρουμε είμαστε δεμένοι
σ' ένα σύστημα που κανείς δεν καταλαβαίνει
μα δε θα 'μαι για πάντα κοινωνικό μηδέν
εκεί με κατέταξες, πιο κάτω με πέταξες
όμως αυτός είναι ο καιρός μου, τώρα ξέρω τι θέλω
ένα μαύρο τριαντάφυλλο και τη δύναμη για να παλεύω

Μάνα!

Μικρό αγόρι, πάλι τρέχεις μόνο
πιο γρήγορα απ' το μυαλό, πιο γρήγορα απ' το νόμο
απ' την καρδιά μου τώρα φεύγουν τα λόγια
κι αντλώ δύναμη απ' τα γρήγορά μου πόδια
είναι το φως που κοιτάς όταν η ζωή περνάει
Στέρεο Νόβα είναι η νέα τάξη που χτυπάει
τώρα που η ιστορία καίει σαν πυρωμένο σίδερο
κοιτάζω πέρα το μεγάλο μαύρο σύννεφο
απ' το σημείο αυτό με οδηγείς σε μια παραλία
κι ανοίγει η σκέψη μου σαν αεροφωτογραφία
είναι αυτή η σιωπή που πάντα μισούσε τις λέξεις
η εμπειρία τού να πέφτεις σ' ένα κώμα χωρίς σκέψεις
από ένα τηλεσκόπιο φέρνεις κοντά ένα πλανήτη
και βλέπεις μια έρημο όπου κανείς δεν έχει σπίτι
πες μου Μ. Δέλτα, τι είναι αυτό που τους αξίζει
δύναμη, Βήτα, Δέλτα, Πι
το τελευταίο χτύπημα, το τελευταίο χτύπημα
το τελευταίο χτύπημα, το οριστικό χτύπημα
το τελευταίο χτύπημα, το τελευταίο χτύπημα
το τελευταίο χτύπημα, το οριστικό χτύπημα



 

[blue-roses]

Μόμπιλ (σινγκλ μιξ)

Είναι ο στόχος, ο νέος κωδικός
νούμερο ένα κουτί, ασημένιος χυμός
σκόρπια δύναμη πάνω από χίλια σούπερ μάρκετ
σκόρπια λεφτά πεταμένα και χαμένα
η βροχή σ' έχει ξεπλύνει στις άκρες
σαν ένα κανάλι έχεις απήχηση στις μάζες
σπρώξε με πίσω στον αληθινό κόσμο
σπρώξε με μπρος και δείξε μου το δρόμο
σα διαφάνειες χάνεται ο ένας πίσω απ' τον άλλο
φωτοτυπίες από ένα Ζίροξ μεγάλο
ίδιοι κι απαράλλαχτοι από το ένα ως το δέκα
σε μια ατέλειωτη ουρά στο δρόμο για τη Μέκκα
η επικράτεια της ηλιοφάνειας
απ' την ταράτσα μίας διάνοιας
σα βροχερά εργοστάσια απλώνονται στο χάος
είμαι τόσο φτωχός όταν εσύ είσαι μάγος
κι όταν είσαι τόσο πλούσιος, εγώ δείχνω χαμένος
μ' αυτά που έμαθα όμως είμαι τόσο δεμένος
κι αυτό που θέλω αληθινά τώρα
πνευματική σύσφιγξη, εδώ και τώρα

Είναι ο στόχος, μια ανθρώπινη καρδιά
ακούω τα ψέματα σα μουσική στ' αυτιά
τώρα που τα περιοδικά μου δείχνουν πώς να ζήσω
πώς να κάνω σεξ, να επιβιώσω και να φιλήσω
νέα συμπεριφορά πρέπει ν' αποκτήσω
γνώση, αυτοάμυνα, αν χρειαστεί να σου δείξω
πόσα παγωτά έφαγες για να μάθεις
πως είναι πολυτέλεια ό,τι δε θέλεις;
πως το φιλί κάνει δύο ανθρώπους ένα;
το είπε ο Μαρξ, μα δεν τον πίστεψε κανένας
τώρα πουλάει μπλουτζίν στον παράδεισο
κι εγώ διάλεξα εσένα αντί για την άβυσσο
η επικράτεια της ηλιοφάνειας
απ' την ταράτσα μίας διάνοιας
σα βροχερά εργοστάσια απλώνονται στο χάος
είμαι τόσο φτωχός όταν εσύ είσαι μάγος
κι όταν είσαι τόσο πλούσιος, εγώ δείχνω χαμένος
μ' αυτά που έμαθα όμως είμαι τόσο δεμένος
κι αυτό που θέλω αληθινά τώρα
ομαδική συσπείρωση, εδώ και τώρα

Πόσα πλυντήρια έβαλες για μένα;
πλήρωσα τη ζωή μου για μία μέρα
η τεχνολογία με παίρνει στα φτερά της
κάθε μου χαρά είναι και δικιά της
από τα γκέτο κάθε πόλης στέλνω το φόρο
βιταμίνα τεκ, η αγάπη είναι ένα δώρο
δωρεάν σα σαμπουάν, χημική σα σκόνη
είμαστε ένα στη δύναμη της σιλικόνης
πόσες εκπομπές είδες σήμερα;
από τα μάτια σου θα εισβάλλω στο σύμπαν
η επικράτεια της ηλιοφάνειας
απ' την ταράτσα μίας διάνοιας
σα βροχερά εργοστάσια απλώνονται στο χάος
είμαι τόσο φτωχός όταν εσύ είσαι μάγος
κι όταν είσαι τόσο πλούσιος, εγώ δείχνω χαμένος
μ' αυτά που έμαθα όμως είμαι τόσο δεμένος
κι αυτό που θέλω αληθινά τώρα
εδώ και τώρα