Για μια αξιολάτρευτη κοπέλα. Δείτε το. Διαβάστε το.

[tristana]

www.fakellaki.blogspot.com

Το ελάχιστο που μπορώ να κάνω για μια υπέροχη ύπαρξη που πεθαίνει
στα 32 της χρόνια εξαιτίας της αναλγησίας, της απληστίας
και της αδιαφορίας μερικών που δεν αξίζουν καν να λέγονται άνθρωποι
πόσο μάλλον ιατροί.
Η γενναιότητα, η λεβεντιά, το κουράγιο, η ψυχή και το μυαλό, το χιούμορ της Αμαλίας θα στηρίζουν όσους από εμάς είχαμε την τύχη να την γνωρίσουμε και να νιώσουμε πόσο μικροί και ταπεινοί είμαστε, πόσο ανάξια λόγου είναι τα "προβλήματά" μας.
Και μόνον η φωτογραφία της που στέκεται ευθυτενής στο ένα της πόδι
τα λέει όλα.

[SoRta_FaiRytALe]

Αχ το διαβασα,,πριν δυο μερες δε μπορω να ηρεμησω!!
Μακρια απο ολους αυτο το πραγμα!!
Τα εχω ζησει δυστηχως ξερω πως ειναι
εφαλτης!!
Να ναι καλα η κοπελα ..να εχει δυναμη οσο μπορει!

[Atzon]

H κοπέλλα ( η Αμαλία ) πέθανε.
Η κηδεία της έγινε σήμερα  :cry:

[SoRta_FaiRytALe]

ΕΛΕΟΣ!!!

[SoRta_FaiRytALe]

Αυτα ειναι αυτα πρεπει να βλεπουν μερικοι ΑΥΤΑ..
ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΤΑΞΙΔΙ!!ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΘΑ ΤΙΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΑ!!
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ!! :cry:  :cry:  :cry:

[_MAIRA_]

:cry:

[isabella]

με ολο το θαρρος και τη συγκινηση που ενιωσα για τον αδικο χαμο μιας κοπελας που γνωρισα μεσα απο το Blog της, παραθετω ενα απο τα πιο συγκλονιστικα κειμενα που εχω διαβασει στη ζωη μου , απο το μπλογκ της




Saturday, April 07, 2007

ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ, "ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ".....



Έχω πονέσει αφόρητα,
έχω νιώσει τον πανικό νιώθοντας τον ανυπέρβλητο πόνο να έρχεται,
έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές ν'αυτοκτονήσω λόγω του πόνου,
έχω περάσει άπειρες ώρες στο κρεββάτι ουρλιάζοντας απ'τον πόνο,
έχω χρειαστεί για μεγάλα διαστήματα τη βοήθεια των άλλων,
έχω καταστραφεί οικονομικά,
έχω καταστρέψει οικονομικά την οικογενειά μου,
έχω υπάρξει βάρος για την οικογένειά μου,
έχω υπάρξει βάρος για τους φίλους μου,
έχω υποστεί το όποιο ρίσκο δεκάδων χειρουργικών επεμβάσεων,
έχω κάνει τραύματα κατακλίσεως,
έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες,
έχω στερηθεί διασκεδάσεις ,
έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές,
έχω χάσει εκδρομές, έχω στερηθει ταξίδια,
έχω στερηθεί την ξενοιασιά στις κινήσεις λόγω του πόνου ή του φόβου του πόνου,
δεν έπαιξα επαγγελματικά βόλλευ,
δε φόρεσα ποτέ μίνι φούστα λόγω της ατροφίας-λόγω του πόνου,

αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του πόνου μου από τους γιατρούς,

αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του πόνου μου από τους γονείς μου ήδη πριν από την εφηβεία μου μεχρι τα 25 μου,
το παιδικό μου παιχνίδι έχει διακοπει έξι φορές από άμεση εισαγωγή στο νοσοκομείο με μεταφορά από ασθενοφόρο,
έχω νιώσει ντροπή για την εικόνα του σώματός μου,
έχω αντιμετωπίσει παραλογη γραφειοκρατεία,
έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς,
έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό,
έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες,
έχω νοσηλευθεί σε καθαρά νοσοκομεία οπου ήμουν πελάτισσα και το βλέμμα ήταν πάντα στην τσέπη που μπορούσε και όχι στο πόδι που πονούσε,
έχω δει την τύχη της υγείας μου να εξαρτάται από αδιάφορα πρόσωπα και αμόρφωτους "επιστήμονες",
έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μια σφραγίδα,
έχω υπάρξει άθυρμα του κάθε αμόρφωτου δημοσιοϋπαλληλίσκου,
τις ώρες του πόνου έχω νιώσει τους γιατρούς όχι δίπλα μου αλλά απέναντί μου,
έχω καλλιεργήσει ήδη από την παιδική μου ηλικία κυνισμό και έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος και τον κάθε "αρμόδιο",
έχω ζητήσει βοήθεια από ανθρώπους που ούτε θα καταδεχόμουν να κοιτάξω επειδή με λύγισε ο πόνος,
δε μπόρεσα ποτέ να θέσω την εργασία μου σε μακροπρόθεσμες βάσεις λόγω της ασταθούς υγείας μου,
συχνά οι σεξουαλικές μου επαφές υπήρξαν επώδυνες,
έχω κάνει άπειρα ξενύχτια λόγω του πόνου,
υπήρξα θύμα κατηγοριών από την οικογένειά μου επειδή δεν ακολουθούσα τις (άσχετες) οδηγίες των γιατρών,
έχω αντιμετωπίσει σηψαιμία, έχω "δει" και άλλες φορές το θάνατο δίπλα μου,
έχω δει τον πόνο των αγαπημένων μου όταν με βλέπουν να λιώνω,
έχω δει το πρόβλημά μου να γίνεται πηγή ευτυχίας για άλλους
(γιατρούς, ιδιοκτήτες κλινικών,φυσιοθεραπευτές, ορθοπεδοτεχνικούς που μού έφτιαξαν το τεχνητό μέλος,κλπ) ,
έχω χάσει την πλήρη αυτονομία μου,
δεν εργάζομαι κανονικά εδώ και τρία χρόνια,
έχω προσπαθήσει πολύ σκληρά για να δεχτώ τη νέα εικόνα του σώματός μου,
έχω αναγκαστεί να μάθω τουλάχιστον τα στοιχειώδη ιατρικά ζητήματα για να αναπληρώσω την άγνοια των γιατρών και ιδίως των ανεπιβλεπτων ειδικευομένων,
έχω χάσει αρκετές φορές τα μαλλιά μου αναγκαζομενη έτσι να ανέχομαι τα ηλίθια βλέμματα πολλών περαστικών
(επειδή αποφάσισα να μη χαροποιήσω με τον καρκίνο μου ΚΑΙ αυτούς που πουλούν περρούκες),
και η πιο απλή μου κίνηση απαιτεί μεγάλη προσπάθεια,
ενίοτε και ανοχή πόνου,
έχω περάσει εφιαλτικές ώρες ως δέσμιο κομμάτι κρέας χωρίς καν φωνή σε εντατικές,συχνά θέλω συνοδό ακόμη και για να κατεβω τις σκάλες του σποτιού μου,
κάποιες φορές έχω παραλύσει πλήρως λόγω του πόνου,

κάποιες άλλες φορές έχω χάσει εντελώς τη φωνή μου λόγω των κοντινών όγκων και νιώθω και το βάσανο της στέρησης της επικοινωνίας είμαι αναγκασμένη να φροντίζω και για την ψυχολογία των γύρω μου ώστε να μπορέσουν να χειριστούν την παρούσα κατάστασή μου ή και τον επικείμενο θάνατό μου,

τις περισσότερες φορές δε μπορώ να γελάσω γιατι με πιάνει ελεεινός βήχας που εξελίσσεται σε εμέτους,
δε μπορώ να θυμώσω πολύ γιατί έτσι κλείνει η φωνή μου για τουλάχιστον μια ημέρα,
έχουν κορεστεί οι αισθήσεις μου όλες από τις συνεχεις επισκέψεις σε νοσοκομεία,
από τις ατέλειωτες εξετάσεις,
από τα αμέτρητα φάρμακα κι έχω αρχίσει να έχω πλέον ψυχοσωματικά συμπτώματα,

αποφεύγω τη συναναστροφή με παιδιά όπως πχ τα λατρεμένα μου ανήψια ώστε να μη τους λείψω πολύ αν πεθάνω σύντομα,

αδιαφορώ για τους πόνους και τις ταλαιπωρίες των άλλων επειδή έχω κουραστεί τόσο που μόλις και μετά βίας αντέχω τις δικές μου,
πρέπει να συναναστρέφομαι μόνο τους μη έχοντες μεταδοτικά νοσήματα λόγω του αδύναμου πλέον ανοσοποιητικού μου,
η μόνη προγραμματισμένη εξέλιξη στη ζωή μου είναι η ανά 21 ημέρες ταλαιπωρία της χημειοθεραπείας,
ακόμη κι όταν η φυσική μου κατάσταση είναι σχετικά καλή το να βγω κάποια βόλτα είναι ρίσκο λόγω του φόβου των εμέτων και τον αιμοπτύσεων,
έχω νιώσει το "μαρτύριο" του να είμαι πλέον συνοδηγός στο δικό μου αυτοκίνητο,
παρατάω τα φλερτ μου "στη μέση" επειδή δε μπορώ να υποσχεθώ τίποτα,
δε μπορώ να πάρω αγκαλιά ένα μωρό,
έχω στερηθει για μεγάλα χρονικά διαστήματα και πλέον δια παντός τη μεγάλη μου αγάπη,το χορό ,
έχω ακούσει τρεις φορές (λόγω ακτινοβολιών) το εφιαλτικό "κρακ" που κάνει ένα οστό όταν σπάζει,αναγκάζομαι συχνά να παρηγορώ τους γύρω μου κάθε που παίρνω στα χέρια μου μια βιοψία ή κακά αποτελέσματα άλλων εξετάσεων πράγμα που έχω βαρεθει,
έχω δει αμέτρητες απλές απολαύσεις να με προσπερνούν,

δε μπορώ να ουρλιάξω.......


ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ, "ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ"









καλο σου ταξιδι αμαλια .

[fmas]

Καλό Ταξίδι Αμαλία...........

[apol]

η Αμαλια μπορεσε και ταρακουνησε την κοινωνια μας μεσα απο το μπλογκ της ,περασε φοβερα μηνυματα,ταραξε για χρονια λιμναζοντα υδατα ,μπορεσε και ακουμπησε ευαισθητες χορδες και των πιο χονδροπετσων συνανθρωπων μας αφησε σιγουρα κατι πισω της....ελπιζουμε οτι αυτο το κατι θα καρπισει και θα μας βοηθησει να γινουμε καλυτεροι ανθρωποι...

[SoRta_FaiRytALe]

Ένας χαρισματικός άνθρωπος μια πανεξυπνη κοπέλα
με δυναμη τοση δύναμη..ισως κ γι'αυτο το λόγο να εζήσε παραπανω απο
όσο επρεπε να ζήσει..Η δύναμη της,αυτη τη βοηθησε και η θέληση για τη ζωή..
Ο θεός δε βλέπει..πολλά δε βλεπει.Αυτό που λέγεται ζώη..που λέγεται κόσμος που λεγεται φιλία αγάπη ..χρείαζετε ανθρώπους σαν την Αμαλια..
Τους εχει ανάγκη για να γίνεται καλύτερος αλλα μερα μεττη μερα γινεται πιο φτωχος!!
Καλο της ταξίδι..να ηρεμήσει πι α η ψυχούλα της..
 :cry:

[seagull]

Με απεραντο σεβασμό στη μνημη και των δυο  και η αναφορά στην "Λία" "μας" που έφυγε και κεινη για τη χωρα των Αγγέλων
..Μέσα απο το ταξίδι στο Γολγοθα ..με ενα ποδαράκι  και οι δυο τους βαδιζαν..Η Λια και η Αμαλια, η ιστορία τους εχει πολλα κοινά..
δεν θα ξεχασω ποτε την σταση της απεναντι στο  πονο, τα μηδαμηνα παραπονα της...ακομη και στις δυσκολες ωρες που γνωριζε αδικα ισως καπου σε τοσο νεαρη ηλικια,απο τα 19 το παλευε ..στην μεγαλη μαχη της..συνεχιζε να ονειρευεται...να αγαπα και να προσφερει..οταν μιλουσες μαζι της αφηνε ενα χαμογελο που δεν ξεθωριασε στα αυτια μου
Σιγουρα αυτο το χαμογελο εδωσε σε μας πολλα ανεκτιμητα..αν μπορουσαμε να δουμε καθαρα το θαυμα ενος και μονο λουλουδιου, θα αλλαζε ολη μας η ζωη

Σπασμένο καράβι να μαι περα βαθεια, ετσι να μαι
με διχως καταρτια δίχως πανιά, να κοιμαμαι ......ελεγε

Αγγελοι πια και ισως, ποιος ξερει να ειναι σε καλυτερα χερια


http://clubs.pathfinder.gr/agust

[SoRta_FaiRytALe]

Αχ βρε γλαροπουλι μου..δεν τα αντεχω ολα αυτα
και εσυ ξερεις πολυ καλα το λογο!!
Ηθελα να το την αναφερω..αλλα δε τολμησα με ποναει!!
Ναι κ η Λια μας και κεινη η ιδια δυναμη
η ίδια θέληση!!Ενοια σου κ μαζι θα ειναι !!
Στον ίδιο παραδεισο στον ιδιο ουρανο!

[jasper]

έμεινα άφωνη, ανήμπορη να αρθρώσω συλλαβή...
καμιά λέξη δεν μπορεί να περιγράψει την οργή μου...
χιλιάδες λέξεις συνωστίζονται μέσα μου αλλά δεν λεν να βγουν...

Αμαλία... πλάσμα εκπάγλου καλλονής

[SoRta_FaiRytALe]

jasper φαντάσου την δική της την οργή!!

[mourmouritsas]

"Ακόμη μια ανθρώπινη ψυχή
που άνοιξε τ'αέρινα φτερά της
ελεύθερη απ'της ύλης τη μορφή
στο επέκεινα θα ζεί τα όνειρά της.."


Καλό σου Ταξίδι Αμαλία...