Σαβουαρ Βιβρ και γνωριμίες...

[heinrich]

Ο πατέρας μου ήταν εκείνος που, εν έτει 1967, έτρεξε πίσω από το ΚΤΕΛ και έδωσε από το παράθυρο το χαρτάκι με την διευθυνσή του στην μητέρα μου, για να του γράψει.

Σήμερα ζητάμε το αριθμό του τηλεφώνου. Αλλά ποιος ζητάει από ποιον και με ποιο τρόπο? Υπάρχει κάποια συνταγή? Κάποιος κανόνας?
Προσωπικά δίνω τον αριθμό μου και με διακριτικό πάντα τρόπο και αφήνω σε εκείνη την διακριτική ευχέρεια να επικοινωνήσει μαζί μου. Βέβαια υπήρχαν και κάποιες περιπτώσεις που έγινε το αντίθετο και αργότερα μου εκμυστηρεύτηκαν πως ουδέποτε θα μου τηλεφωνούσαν διότι το θεωρούσαν «υποτιμητικό» για αυτές ή «ψωνέ» από την μεριά μου. (ως συνέχεια της καραμέλας για το δεν υπάρχουν πια άντρες κ.λ.π.)

[κώστας]

Τρομακτικό!
Μία ριπή αέρα την στιγμή της ανταλλαγής του χαρτιού και...δεν θα υπήρχες.

[tristana]

Κώστα, καταπληκτική παρατήρηση! Αλλά πιστεύω ότι ο μπαμπάς του
θα έπαιρνε από πίσω το λεωφορείο τρέχοντας και φωνάζοντας τον αριθμό.
Και μόνον η φρικτή σκέψη ότι δεν θα υπήρχε ο Τριςχαριτωμένος Κέι Εφ Εφ
μου προκαλεί ρίγη!

Τώρα όσον αφορά το θέμα σου, Χάινριχ (αλήθεια σε έχω ρωτήσει ποτέ...
έχεις καμία σχέση με τους Χαϊνηδες;  :twisted:  :twisted: χεχεχε)
δεν υπάρχουν κανόνες. Και επίσης αν θέλεις κάποιον και σε θέλει
πάντα βρίσκεται ο τρόπος να σμίξεις μαζί του.

[heinrich]

1000% μαζί σου, βρε γκρούπι, αλλά είναι και κάποιοι ή κάποιες που θέλει ντε και καλά αντί να παίζουν φλερτάρωντας να παίζουν παιχνιδια εξουσίας...
γνώμη μου πάντα

Κωστα, μετεωρολογικώς,  είσαι άτυχος! Διάβασες και απάντησες ήδη σε τόπικ  μου!  :lol:

[tristana]

Γουί ολ ντου ρισπέκτ, αλλά για τα παιχνίδια παίζονται από δύο...
άρα κι εσύ θα παίζεις ή θα κάθεσαι να σε παίζουν. Απλά πράγματα.

[heinrich]

Αν 1+1 έκαναν 2 δεν θα άνοιγα αυτό το τόπικ.

[κώστας]

"παίζουν παιχνιδια εξουσίας..."

Το "εγώ" αν δεν αναμιχτεί με το "εσύ" δεν πρόκειται να γίνει "εμείς". Άρα,
θεωρώ απαραίτητα τα παιγνίδια εξουσίας (και η έμφαση είναι στο "παιγνίδια"). Τα όρια ή οι κανόνες του παιγνιδιού αυτού, είναι (ή οφείλουν να είναι) συνεχώς σε διαπραγμάτευση.
Βέβαια, και με την πάροδο του χρόνου, βρίσκεται μία κοινή συνισταμένη, ένα κοινό όριο.
Αυτά, θεωρητικά.

θα επιμείνω στο παιγνίδι]

[κώστας]

Το τέλειο θα ήταν 1+1 να κάνει 1 (με κάθε 1 διαφορετικό).  :lol:

[black_velvet]

Τα παιχνίδια χρειάζονται συνήθως τουλάχιστον 2 παίκτες.
Συμμετέχει, λοιπόν, κανείς όταν βρίσκει το παιχνίδι ή/και τον συμπαίκτη ενδιαφέροντα.

Και για το συγκεκριμένο παιχνίδι δεν πιστεύω πως υπάρχουν κανόνες. Ούτε και συνταγές. Απλά, όσα φέρνει η στιγμή δεν θα τα φέρει ο χρόνος όλος. Άσε που όταν πέφτει τόόόση ανάλυση και σκέψη, χάνεται όλη η  μαγεία του παιχνιδιού! Οπότε... πάει και το φλερτ, πάνε όλα!

Δεν είδες πόσο απλό μπορεί να είναι; ένα χαρτάκι απ' το παράθυρο του λεωφορείου και.... καθόμαστε και σου απαντάμε!  ]

[tristana]

Χάινριχ, ξέρεις τα αισθήματα που τρέφω για σένα, αλλά η Αριθμητική
δεν ήταν ουδεπόποτε το φόρτε σου χεχεχχεχεεχχεε
Και ξέρω το σοκ που θα σου προκαλέσω, αλλά ναι 1+1 κάνουν δύο.

Βελουδένια, μπορείς να πάψεις να συμφωνείς εντελώς μαζί μου;
'Αντε μην ρίξω καμία αντιπαράθεση πάνω σ' αυτό!  :twisted:

[heinrich]

οκ.. αλλά δεν ρώτησα και την συνέχεια.. σε πόσες ημέρες του απαντησε?
(η ανάγκη ττου παιδιού για τους ιδανικούς γονείς , χεχεχεχε)

Ξεφευγουμε από το βασικό ερώτημα.
Τα παιχνιδια είναι παιχνιδια και όλοι τα αγαπάμε. Το πως τα αντιλαμβάνεται ο καθένας είναι ίσως θέμα κολοκυθόπιτας.
Υπάρχουν τελικά κάποιοι κανόνες ως προς την αρχική προσέγγιση ? Τους ακολουθούμε? Γιατί?

[papi]

το σαβουαρ ειναι τα κουλουρακια για το παντεσπανι?ελα Παναιαμ!τι δουλεια εχει εδω το σαβουαρ? :roll: θελω μια τουρτα σοκολατα  :oops: (εμ και αυτο εχει μια σχεση με το σαβουαρ παντεσπανι)

[tristana]

"Το τέλειο θα ήταν 1+1 να κάνει 1 (με κάθε 1 διαφορετικό)."

Κώστα, σε παρακαλώ, μην του δίνεις ιδέες περί ανατρεπτικών μαθηματικών.
Τις έχει από μόνος του από την Β' (ήταν; Δημοτικού χεχεχεχεχεχε
(Θα είχες σαγηνεύσει τη δασκάλα που σου είχε βάλει 8!!!!!)

[black_velvet]

Τρις-χαριτωμένη, γουίθ ολ δι ρισπέκτ, δεν συμφώνησα μαζί σου. Όταν ξεκίνησα να γράφω την απάντησή μου, δεν υπήρχε η δική σου οκ?  ]

[κώστας]

Κανόνες;
Εδώ δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε για το πόσο κάνει 1+1 (που, παρεμπιπτόντως tristana, από σύμβαση δεχόμαστε το αποτέλεσμα να είναι το 2).
Οι γενικοί κανόνες με οδηγούν σε μια ομογενοποιημένη σκέψη, γεγονός εξόχως επικίνδυνο όσο διαδεδομένο συνάμα. Άρα,
δικαίωμα στην αυτοδιάθεση!
Με σεβασμό κι ανεκτικότητα στον άλλον.

Κι αν δεν κάνουμε καλή εντύπωση, τότε...φταίει αυτό το ηλίθιο μπάζο που δεν μας καταλαβαίνει.  :lol: