Η ευγένεια είναι ξεπερασμένη;;

[Nikos Apomakros]

Εξαρχής είπα ότι δεν θα επιμείνω περαιτέρω σ' αυτό το θέμα. Και ναι δεν προσπαθούμε να πείσουμε ο ένας τον άλλο για κάτι.
Απόψεις ανταλλάζουμε.

Οφείλω πριν κλείσω να διορθώσω ένα λαθάκι, που αφορά το συμπέρασμα
"Ολα τα παραπανω θα συμφωνεις και εσυ φιλε Απομακρε οτι δεν διδασκονται".

Η αλήθεια είναι ότι δεν συμφωνώ. Διδάσκονται. Όχι υπό τον τύπο μαθήματος, διαβάσματος και τα σχετικά.
Υπό τον τύπο κοινωνικού και φυσικού περιβάλλοντος όμως και την τριβή του εξεταζόμενου όντος με αυτό.
Συμπεριλαμβάνονται γονείς, συγγενείς, φίλοι, συμμαθητές, γείτονες, ακόμα και κατοικίδια ή μη ζώα, τηλεόραση...
και γενικά οτιδήποτε διεγείρει αίσθηση, αντίληψη, συναίσθηση, συνείδηση, λογική.

Όσον αφορά την καλλιέργεια, διαφωνώ κι εκεί γιατί η ίδια η λέξη εμπεριέχει Έργο, (Κόπο, Τριβή) επάνω σε κάτι
ώστε αυτό να "αναπτυχθεί".

Αλλά όπα στοπ αυτό είναι όντως το τελευταίο μου μήνυμα επί του θέματος.

[pixie]

[quote user="Nikos Apomakros" post="349707"]Η αλήθεια είναι ότι δεν συμφωνώ. Διδάσκονται. Όχι υπό τον τύπο μαθήματος, διαβάσματος και τα σχετικά.
Υπό τον τύπο κοινωνικού και φυσικού περιβάλλοντος όμως και την τριβή του εξεταζόμενου όντος με αυτό.
Συμπεριλαμβάνονται γονείς, συγγενείς, φίλοι, συμμαθητές, γείτονες, ακόμα και κατοικίδια ή μη ζώα, τηλεόραση...
και γενικά οτιδήποτε διεγείρει αίσθηση, αντίληψη, συναίσθηση, συνείδηση, λογική.

Όσον αφορά την καλλιέργεια, διαφωνώ κι εκεί γιατί η ίδια η λέξη εμπεριέχει Έργο, (Κόπο, Τριβή) επάνω σε κάτι
ώστε αυτό να "αναπτυχθεί".[/quote]

Συμφώνησα κι εγώ μαζί σου πως η ευγένεια είναι μια έννοια που σαφώς διδάσκεται. Τώρα που το σκέφτομαι όμως... μήπως θα πρέπει να δεχτούμε κι αυτό που εννοεί ο fortune, αν κατάλαβα σωστά, πως η ευγένεια θα μπορούσε να είναι και έμφυτη? Και να υποδεικνύει ένα άνθρωπο με καλά ένστικτα...

Οπότε θα μπορούσε η ευγένεια να κρύβει στα πέπλα της ψυχικές αρετές όπως καλοσύνη, πραότητα, διάθεση κατανόησης και ηρεμίας απέναντι στην κακή συμπεριφορά κάποιου. Όπως επίσης να κρύβεται πίσω από την ευγένεια ένα μεστό ηθικό κεφάλαιο και κυρίως αξιοπρέπεια.

Αποκλείουμε δλδ. την περίπτωση της ευγένειας ως έμφυτο χάρισμα?

[larus audouinii]

[quote user="pixie" post="349712"][quote user="Nikos Apomakros" post="349707"]Η αλήθεια είναι ότι δεν συμφωνώ. Διδάσκονται. Όχι υπό τον τύπο μαθήματος, διαβάσματος και τα σχετικά.
Υπό τον τύπο κοινωνικού και φυσικού περιβάλλοντος όμως και την τριβή του εξεταζόμενου όντος με αυτό.
Συμπεριλαμβάνονται γονείς, συγγενείς, φίλοι, συμμαθητές, γείτονες, ακόμα και κατοικίδια ή μη ζώα, τηλεόραση...
και γενικά οτιδήποτε διεγείρει αίσθηση, αντίληψη, συναίσθηση, συνείδηση, λογική.

Όσον αφορά την καλλιέργεια, διαφωνώ κι εκεί γιατί η ίδια η λέξη εμπεριέχει Έργο, (Κόπο, Τριβή) επάνω σε κάτι
ώστε αυτό να "αναπτυχθεί".[/quote]

Συμφώνησα κι εγώ μαζί σου πως η ευγένεια είναι μια έννοια που σαφώς διδάσκεται. Τώρα που το σκέφτομαι όμως... μήπως θα πρέπει να δεχτούμε κι αυτό που εννοεί ο fortune, αν κατάλαβα σωστά, πως η ευγένεια θα μπορούσε να είναι και έμφυτη? Και να υποδεικνύει ένα άνθρωπο με καλά ένστικτα...

Οπότε θα μπορούσε η ευγένεια να κρύβει στα πέπλα της ψυχικές αρετές όπως καλοσύνη, πραότητα, διάθεση κατανόησης και ηρεμίας απέναντι στην κακή συμπεριφορά κάποιου. Όπως επίσης να κρύβεται πίσω από την ευγένεια ένα μεστό ηθικό κεφάλαιο και κυρίως αξιοπρέπεια.

Αποκλείουμε δλδ. την περίπτωση της ευγένειας ως έμφυτο χάρισμα?[/quote]

Βέβαια ο απόμακρος είπε πως δεν θα συμμετέχει άλλο, αλλά και εγώ τον παρακαλώ για ένα ποστ ακόμη. Απόψεις ανταλλάσσουμε !
Η "ευγένεια" λοιπόν θα μπορούσε να έχει και το νόημα όχι αυτό που δίνει το σαβουαρ βιβρ, αλλά να αποδεικνύει έναν άνθρωπο με "καλά ένστικτα", όπως έγραψε η pixie  ;-).Να ζει την ζωή του, και χωρίς να το έχει διδαχθεί ιδιαίτερα, με ένα διαφορετικό και ιδιαίτερο τρόπο.. καλωσύνη, οι επιλογές, το γινόμενο στην καθημερινή συμπεριφορά, η αγάπη στους γύρω, ο τρόπος συμπεριφοράς ακόμη και στις επαγγελματικές σχέσεις... (πως γίνεται να μην τους αγαπάς, ακόμη και αν δεν υπάρχουν πια στην ζωή..)

[CHRIS_FEMALE_]

[quote user="KostasD33" post="349698"]πλάκα πλάκα τα καθαρά υλικά σπανίζουν....
τα κράματα είναι ο κανόνας.[/quote]

πολυ κακο για το τιποτα γειτονα...σαβουρες και σαβουαρ βιβρ τα φιλοσοφημενα τα επι της γης .εγω θα γραψω οτι ζαλιζομαι με ολες αυτες τις αναλυσεις επι των θεματων πφ,κι εγω συμπεριφερομαι αναλογως πως θα μου το βγαλει ο αλλος που εχω απεναντι μου,απλα κυταζω βαθια μεσα του και ανταποδιδω οτι κρυβει...δεν το κανω επιτηδες ειναι αυθορμητο...ενα κλικάρισμα στιγμιαίο...χωρις αυτο να σημαινει οτι δεν ειμαι ευγενικη αλλα οταν πρεπει πραγματικα ειμαι και το αισθανομαι και με γεμιζει χαρά...σιχαινομαι την υποκρισια μερικων πλασματων που παριστανουν τους καλους και τους ευγενικους και ειναι σαπιοι μεσα τους...τι να κανω?ετσι ειμαι εγω..!!! :sad:

[Nikos Apomakros]

Άντε, ένα τελευταίο  :oops:

Νομίζω ότι εκλαμβάνουμε διαφορετικά τον όρο "μάθηση". Κάποιοι έχουν κατά νου τον μπαμπά και την μαμά να λένε
"μη... τζιζ αυτό... κακό", κάποιοι άλλοι τον δάσκαλο να κουνά το χέρι του λέγοντας "μην το ξανακάνεις αυτό ρε μούλε",
κάποιοι άλλοι μια στοίβα από βιβλία...

Οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι ο όρος "μάθηση", "διδαχή" κι όπως αλλιώς μπορεί κάποιος να το εκφράσει, για μένα είναι
μια πολύ γενικότερη κατάσταση. Ένα παιδί μαθαίνει μέσα από την συναναστροφή του με οτιδήποτε υπάρχει στον κόσμο.
Το νερό, την πέτρα, το σκυλί, τους ανθρώπους, τα σύννεφα, την δύση, τον χειμώνα, τον καύσωνα. Οτιδήποτε μπαίνει
στο αντιληπτό, στη μνήμη, στη λογική του. Μαθαίνει επίσης και μέσα από το παιχνίδι.
Στο τέλος της ημέρας, μέσα του θα αναπτυχθεί περισσότερο (με τον καιρό) το κομμάτι της ανθρώπινης ψυχολογίας
που βρήκε το πιο πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί. Αν το περιβάλλον του ήταν κατά βάση βίαιο, επιθετικό, πιθανότατα
το παιδί να αναπτύξει σχετική προσωπικότητα. Υπάρχει όμως περίπτωση να είναι τέτοιας φύσης βίαιο το περιβάλλον ώστε
το παιδί να αναπτύξει την ακριβώς αντίθετη... δηλαδή μια πλήρως παθητική προσωπικότητα. Μπορεί το στενό του περιβάλλον
να είναι το απόλυτα "άγιο κι αθώο" αλλά σημασία έχει κι από το ευρύτερο περιβάλλον αν θα του ασκηθεί μεγαλύτερη επιρροή.
Άρα αν οι φιλίες που έχει είναι πιο δυναμικές ως προς την επιρροή... από ότι η ίδια του η οικογένεια, θα αντικρύσουμε ένα δαίμονα,
τέκνον οσιομάρτυρος κι αντίστροφα. Οι "δυνάμεις" που θα ασκηθούν σε μια ψυχή και θα ζυμωθούν είναι αναρίθμητες, δεν
μπορούμε να τις παρακολουθήσουμε στο σύνολό τους, αλλά ακόμα και να μπορούσαμε, δεν θα καταφέρναμε να προβλέψουμε
το αποτέλεσμα της ζύμωσης αυτής.

Όσον αφορά το "έμφυτο", είπα σε προηγούμενο μήνυμα ότι πιστεύω πως κάποιες φορές υπάρχει μια κλίση προς συγκεκριμένη
συμπεριφορά, κλίση την οποία την αποδίδω σε ζητήματα νευροφυσιολογίας και η οποία απλά επηρεάζει το αποτέλεσμα, δεν
το προδιαγράφει. Έτσι πχ μια κλίση προς βία θα υποβοηθήσει να αναπτυχθεί περισσότερο υπό τις κατάλληλες συνθήκες η
βιαιότητα ενός ατόμου, σε σύγκριση με ένα άτομο το οποίο δεν θα είχε την κλίση αυτή και θα βρισκόταν κάτω από τις ίδιες
ακριβώς συνθήκες. Αυτή η κλίση όμως σε καμμία περίπτωση δεν είναι ικανή από μόνη της να ορίσει ή και να συντελέσει
δραστικά στο αν μια "ψυχή" θα αποβεί ευγενής... ή όπως μας αρέσει να λέμε επιρρίπτοντας τις ευθύνες μας σε πνεύματα,
σατανική...

Δεν μπορεί να με πείσει κανείς και για καμμία "ευγενή" ψυχή, ότι αν γεννιόταν και μεγάλωνε σε ένα περιβάλλον με τις ίδιες
ακριβώς συνθήκες στις οποίες μεγάλωσε ένας μανιακός δολοφόνος ή ένας αφρικανός κανίβαλος, δεν θα έφτανε στο σημείο
να σκοτώσει ένα τσούρμο ανθρώπων ή να φάει μια ντουζίνα συγχωριανούς...

Ανέλυσα την άποψή μου όσο μπορούσα προκειμένου να κάνω κάπως πιο κατανοητό το γιατί εμμένω σε αυτήν. Από κει και
πέρα επιμένω, δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνομαι με διαφορετικά ίσως λόγια... σε έναν μακρόσυρτο διάλογο.
Καθένας μας λέει απλά την άποψη του και κάπου εκεί, αν δεν υπάρχει κάτι καινούριο, η ανταλλαγή έχει λάβει τέλος



Το περιβάλλον είναι πίσω από κάθε μας κίνηση. Και ναι ο εαυτός μας είναι τμήμα του. Αλλά και πάλι το περιβάλλον είναι αυτό
που ανέπτυξε τον εαυτό μας, το ίδιο του το τμήμα.

[pixie]

Μεταξύ μας... λατρεύω την ιδιαίτερη αγένεια που υπάρχει ως στοιχείο μέσα στην ευφυολογία κάποιων ιδεαλιστών ή γενικότερα σε ανθρώπους του ''πνεύματος''!

Καμιά φορά συμπεριφέρονται ως περφεκτιονιστές δικτάτορες του λόγου... :razz:

[astatos]

η ευγένεια σήμερα είναι παρεξηγημένη πιστευω. ¨Οταν μιλάς ευγενικά σε κάποιον που δε γνωρίζεις σε περνάει για αγαθό , για περιορισμένης αντίληψης άτομο και προσπαθεί να σε εκμεταλευτεί με όποιον τρόπο μπορεί.
Αντίθετα με άτομα που γνωρίζεις , αναπτύσει την εκτίμηση και τον σεβασμό

[Nikos Apomakros]

[quote user="pixie" post="349731"]Μεταξύ μας... λατρεύω την ιδιαίτερη αγένεια που υπάρχει ως στοιχείο μέσα στην ευφυολογία κάποιων ιδεαλιστών ή γενικότερα σε ανθρώπους του ''πνεύματος''!

Καμιά φορά συμπεριφέρονται ως περφεκτιονιστές δικτάτορες του λόγου... :razz:[/quote]


Το έχω παρατηρήσει αυτό.
Αναρωτιέμαι όμως συνήθως, όταν φυσικά δεν το εκλαμβάνω ως κάτι το "θετικό", όπως εσύ,
αν υπήρξε όντως αγένεια, όπως και το εξέλαβα, ή αν μου δημιουργείται υποσυνείδητα αυτή
η εντύπωση εξαιτίας μιας φοβίας ότι απειλούμαι από κάποιον που όχι μόνο έχει αντίθετη
άποψη, έστω και λανθασμένη, αλλά όντας βέβαιος για την ορθότητά της, είναι σε θέση να
επιχειρηματολογήσει όμορφα (ταλέντο/κλίση) και με άνεση να με αποδείξει λάθος...
κι ας είμαι απόλυτα σωστός (σύμφωνα πάντα με την κρίση μου).

Νομίζω κάποιες φορές είναι αγένεια. Ειδικά όταν προέρχεται από πρόσωπο όπου η αλαζονεία
έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα. Εκεί σίγουρα δεν μπορώ να το εκλάβω θετικά, όσο και να προσπαθώ.
Υπάρχουν και φορές όμως που δεν είναι αγένεια. Απλά φαίνεται έτσι, γιατί είμαστε ιδιαίτερα
ευαισθητοποιημένοι εκείνη τη στιγμή... "αμυνόμενοι" των ιδεών, θεωριών, απόψεων ή πεποιθήσεών
μας. Όταν είμαι βέβαιος πάντως ότι δεν υπάρχει αλαζονεία, έπαρση, είναι πολύ πιθανό μέχρι και
να αισθανθώ περήφανος για τον άγνωστο απέναντί μου (ή γνωστό, ή φίλο, ή συγγενή... κτλ).

[fortune]

[quote user="Nikos Apomakros" post="349718"]Άντε, ένα τελευταίο  :oops:

Νομίζω ότι εκλαμβάνουμε διαφορετικά τον όρο "μάθηση". Κάποιοι έχουν κατά νου τον μπαμπά και την μαμά να λένε
"μη... τζιζ αυτό... κακό", κάποιοι άλλοι τον δάσκαλο να κουνά το χέρι του λέγοντας "μην το ξανακάνεις αυτό ρε μούλε",
κάποιοι άλλοι μια στοίβα από βιβλία...

Οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι ο όρος "μάθηση", "διδαχή" κι όπως αλλιώς μπορεί κάποιος να το εκφράσει, για μένα είναι
μια πολύ γενικότερη κατάσταση. Ένα παιδί μαθαίνει μέσα από την συναναστροφή του με οτιδήποτε υπάρχει στον κόσμο.
Το νερό, την πέτρα, το σκυλί, τους ανθρώπους, τα σύννεφα, την δύση, τον χειμώνα, τον καύσωνα. Οτιδήποτε μπαίνει
στο αντιληπτό, στη μνήμη, στη λογική του. Μαθαίνει επίσης και μέσα από το παιχνίδι.
Στο τέλος της ημέρας, μέσα του θα αναπτυχθεί περισσότερο (με τον καιρό) το κομμάτι της ανθρώπινης ψυχολογίας
που βρήκε το πιο πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί. Αν το περιβάλλον του ήταν κατά βάση βίαιο, επιθετικό, πιθανότατα
το παιδί να αναπτύξει σχετική προσωπικότητα. Υπάρχει όμως περίπτωση να είναι τέτοιας φύσης βίαιο το περιβάλλον ώστε
το παιδί να αναπτύξει την ακριβώς αντίθετη... δηλαδή μια πλήρως παθητική προσωπικότητα. Μπορεί το στενό του περιβάλλον
να είναι το απόλυτα "άγιο κι αθώο" αλλά σημασία έχει κι από το ευρύτερο περιβάλλον αν θα του ασκηθεί μεγαλύτερη επιρροή.
Άρα αν οι φιλίες που έχει είναι πιο δυναμικές ως προς την επιρροή... από ότι η ίδια του η οικογένεια, θα αντικρύσουμε ένα δαίμονα,
τέκνον οσιομάρτυρος κι αντίστροφα. Οι "δυνάμεις" που θα ασκηθούν σε μια ψυχή και θα ζυμωθούν είναι αναρίθμητες, δεν
μπορούμε να τις παρακολουθήσουμε στο σύνολό τους, αλλά ακόμα και να μπορούσαμε, δεν θα καταφέρναμε να προβλέψουμε
το αποτέλεσμα της ζύμωσης αυτής.

Όσον αφορά το "έμφυτο", είπα σε προηγούμενο μήνυμα ότι πιστεύω πως κάποιες φορές υπάρχει μια κλίση προς συγκεκριμένη
συμπεριφορά, κλίση την οποία την αποδίδω σε ζητήματα νευροφυσιολογίας και η οποία απλά επηρεάζει το αποτέλεσμα, δεν
το προδιαγράφει. Έτσι πχ μια κλίση προς βία θα υποβοηθήσει να αναπτυχθεί περισσότερο υπό τις κατάλληλες συνθήκες η
βιαιότητα ενός ατόμου, σε σύγκριση με ένα άτομο το οποίο δεν θα είχε την κλίση αυτή και θα βρισκόταν κάτω από τις ίδιες
ακριβώς συνθήκες. Αυτή η κλίση όμως σε καμμία περίπτωση δεν είναι ικανή από μόνη της να ορίσει ή και να συντελέσει
δραστικά στο αν μια "ψυχή" θα αποβεί ευγενής... ή όπως μας αρέσει να λέμε επιρρίπτοντας τις ευθύνες μας σε πνεύματα,
σατανική...

Δεν μπορεί να με πείσει κανείς και για καμμία "ευγενή" ψυχή, ότι αν γεννιόταν και μεγάλωνε σε ένα περιβάλλον με τις ίδιες
ακριβώς συνθήκες στις οποίες μεγάλωσε ένας μανιακός δολοφόνος ή ένας αφρικανός κανίβαλος, δεν θα έφτανε στο σημείο
να σκοτώσει ένα τσούρμο ανθρώπων ή να φάει μια ντουζίνα συγχωριανούς...

Ανέλυσα την άποψή μου όσο μπορούσα προκειμένου να κάνω κάπως πιο κατανοητό το γιατί εμμένω σε αυτήν. Από κει και
πέρα επιμένω, δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνομαι με διαφορετικά ίσως λόγια... σε έναν μακρόσυρτο διάλογο.
Καθένας μας λέει απλά την άποψη του και κάπου εκεί, αν δεν υπάρχει κάτι καινούριο, η ανταλλαγή έχει λάβει τέλος

Το περιβάλλον είναι πίσω από κάθε μας κίνηση. Και ναι ο εαυτός μας είναι τμήμα του. Αλλά και πάλι το περιβάλλον είναι αυτό
που ανέπτυξε τον εαυτό μας, το ίδιο του το τμήμα.[/quote]



Nα ξεκαθαρισουμε παλι κατι.Κατ εμε οταν μιλαμε για ευγενεια ,μιλαμε για ψυχικη αρετη και οχι για τροπο συμπεριφορας.Αντιλαμβανομαι φιλε Απομακρε οτι δηλωνοντας Αθεος(πραγμα ,που αποδεχομαι ,χωρις να συμφωνω)δεν αποδεχεσαι τον Θεο και αρα και την υπαρξη του πνευματικου κοσμου γενικοτερα,επομενως και την υπαρξη της ψυχης.

Ειναι λοιπον λογικο να μην συμφωνησουμε ποτε(πραγμα ,που αποδεχομαι)αφου ξεκιναμε με αλλα μετρα και σταθμα για το θεμα μας.


fortune.

[Nikos Apomakros]

Δεν αποδέχομαι την ανωθι πηγή,  εξηγηση, λόγο ύπαρξής της, κάποιες φορές και δομή/περιγραφή της όπως αυτή αποδίδεται από διάφορές θρησκείες ή ιδεολογίες. Για μένα αυτό που ονομάζουμε "ψυχή" είναι ένα μεγάλο τμήμα της εγκεφαλικής μας λειτουργίας. Υπάρχει δλδ αλλά όχι όπως αποδίδεται εδώ και κάτι αιώνες κι ούτε είναι ανεξάρτητο ή και αυθύπαρκτο. Κατά τα αλλά συμφωνώ ειδικά στο κομμάτι του ότι είμαστε καταδικασμένοι να διαφωνούμε (το οποίο και αναίρεσα μόλις χμμμμ).

[saliara]

Το θέμα ένα είναι!!!Αν οι γονείς σου από μικρό σε μάθουνε να μην σέβεσαι...Δεν θα σέβεσαι...Δεν είμαι απόλυτη..Μπορεί το άτομο αργότερα να καταλάβει από παρέες η τη ζωή του,αλλά σπάνια!!!Εμένα με μάθανε να σέβομαι και να'χω και ένα ίχνος ευγένειας σε όλους και σε όλα(όχι σε αυτούς που δε σέβονται τπτ,το ομολογώ).Αλλά γενικότερα από φίλους και γνωστούς εώς τώρα έχω παρατηρήσει ότι η συμπεριφορά τους είναι με βάση τη συμπεριφορά των γονέων..Οπότε συμπέρασμα:
Εσείς που ήδη έχετε παιδιά ή θα αποκτήσετε/σουμε καλό είναι να τα μάθετε/ουμε καλούς τρόπους,γιατί μετά όλο και κάποιος την πληρώνει!!

[pixie]

Μου έχει τύχει πολλές φορές να προβληματίζομαι για το πού και πώς θα εστιάσω την ενέργειά μου!
Μου έχει τύχει να θέλω να ουρλιάξω από θυμό, να ξεσπάσω ακόμα και βρίζοντας - κι αυτό είναι μια αυθεντική δύναμη - αλλά να επικρατεί μια φόρμα σκέψης που με κάνει να παραμένω σιωπηλή και φαινομενικά ευγενής. Και εδώ μιλάμε για συμπεριφορά, θέμα παιδείας και εξάσκηση. Αλλά κι αν τελικά τσαλάκωνα αυτή την εικόνα και χτυπανοκοπανιόμουνα στα πατώματα, για το δίκιο μου πχ., θα έπαυα να είμαι ευγενής ''ψυχή'' επειδή συμπεριφέρθηκα ακραία?

Γιατί αν τελικά θεωρήσουμε την ευγένεια ψυχική αρετή, ποιά είναι η δυναμική της συμπεριφοράς?

[pixie]

Σύνηθες το φαινόμενο, πολλές φορές οι άνθρωποι έχουν μια προσωπικότητα διασπασμένη. Ελάχιστοι αντιλαμβάνονται ή ακόμα καλύτερα συνειδητοποιούν τα διαφορετικά κομμάτια του εαυτού τους. 'Αλλοτε λοιπόν είναι το ένα στοιχείο και άλλοτε υπερισχύουν κάποια αντιφατικά ή και αντίθετα στοιχεία. Η ευγένεια και η αγένεια εναλλάσσονται.

Η διττότητα σαφώς είναι δεδομένη και το βρίσκω πολύ ανθρώπινο και το ένα στοιχείο και το άλλο...

[Nikos Apomakros]

[quote user="saliara" post="349785"]Εμένα με μάθανε να σέβομαι και να'χω και ένα ίχνος
ευγένειας σε όλους και σε όλα(όχι σε αυτούς που δε σέβονται τπτ,το ομολογώ).[/quote]

Τραγουδούν οι TXC (αν δεν απατώμαι): "Δε σέβομαι κανένα που δε σέβεται εμένα".

Αν και ιδεολογικά/φιλοσοφικά διαφωνώ, όταν συμβαίνει έρχομαι στα λόγια τους.
Δεν πρέπει πάντως. Έτσι νομίζω. Αν σέβεσαι κάτι προβληματικό, σημαίνει ότι
αναγνωρίζεις τους λόγους ύπαρξης του προβλήματος κι αποτελεί την καλύτερη
"συνθήκη" για την επίλυσή του. Διαφορετικά το πιθανότερο είναι να ακολουθήσει
απομάκρυνση ή βία (έστω και λεκτική).

Δεν έχουμε μάθει έτσι. Κι εδώ που τα λέμε, το "chaotic good" είναι ΠΟΛΥ δύσκολο.
(Βλ. Ιησούς, αν και έχασε την ψυχραιμία του με τους εμπόρους).

[katinaki]

Όχι δεν πιστεύω πως είναι ξεπερασμένη.
Όμως όσο ευγενικά κι αν θες να πεις, σε πολύ φιλικό σου πρόσωπο, ότι μυρίζει άσχημα π.χ. θα θυμώσει  :mrgreen:  Άρα γίνεσαι αγενής, προσπαθώντας να τον ενημερώσεις.  :?
Βέβαια πολλές φορές από εκνευρισμό γινόμαστε αγενείς, χωρίς να εννοούμε το κάθε τι που λέμε.