ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ Ο,ΤΙ ΣΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ !

[Moody]

Αγαπητέ energizer διαβάζοντας το μήνυμα , αριστερότερα έπεσε η ματιά μου στην εικονίτσα που συνοδεύει το όνομά σου...Παρατήρησα την πανοπλία....και κατάλαβα....
Ίσως να έχεις πολλούς και σοβαρούς λόγους να μην εμπιστεύεσαι...Το καταλαβαίνω.
Ας ξεκινήσουμε όμως την επαφή με κάτι καινούργιο : Την αποδοχή του άλλου χωρίς όρους. Να πούμε οτι ο άλλος είναι μια ανθρώπινη ύπαρξη με τα στραβά και τα καλά του , που αξίζει να είναι στη ζωή μας. Που για κάποιον...ευλογημένο λόγο τον συναντούμε. Και που δεν χρειάζεται να τον κρίνουμε , ούτε να τον αλλάξουμε...Αυτό που έχει, ό,τι έχει , είναι το δώρο του για τον δικό μας δρόμο  προς   στη γνώση του εαυτού μας...
Τι λες? Κάνουμε μια αρχή?  :wink:

[Nikos28]

Μια ακόμα ερώτηση:
Τι ακριβώς είναι το λεγόμενο απο τους ψυχολόγους ''άγχος αποχωρισμού'';

[Enia]

(Συγνώμη Νίκο που σε παρακάμπτω, αλλά μου άρεσε πολύ αυτό που είπε η Moody...)

Αυτό που έχει, ό,τι έχει , είναι το δώρο του για τον δικό μας δρόμο προς στη γνώση του εαυτού μας...

Από την εφηβεία μου -απ'οταν άρχισα πραγματικά να με καταλαβαίνω- θεωρώ στόχο μου (και στόχο του κάθε ανθρώπου) να γίνω το καλύτερο εγώ μου.
Και έτσι λέω και ότι 'Αγάπη είναι να σου βγάζει ο άλλος τον καλύτερό σου εαυτό'...
Θέλει δύναμη ψυχής να μπορείς να αποδεχτείς τον άλλον για αυτό που είναι... Αλλά μόνο τότε, παραδεχόμενοι την αξία στη μοναδικότητα του άλλου θα δώσουμε αξία στη δική μας ύπαρξη...

[apol]

Αυτό που έχει, ό,τι έχει , είναι το δώρο του για τον δικό μας δρόμο προς στη γνώση του εαυτού μας...


ξερεις καμμια φορα υπαρχουν μερικες φρασεις που ειναι ολα τα λεφτα ...νομιζω οτι αυτη ηταν μια απο αυτες...τουλαχιστον για μενα...

[Moody]

Αποχωρίζομαι κάποιον, αποχωρίζομαι μια συνήθεια, αποχωρίζομαι κάτι που έκανα ως τώρα και δεν θέλω πια να συνεχίσω να κάνω, αποχωρίζομαι μια σχέση....
Κάθε αποχωρισμός , όταν έρχεται φέρνει άγχος και αγωνία. Φέρνει συναισθήματα γι αυτό που φεύγει και το κενό που δημιουργείται. Φέρνει συναισθήματα γι αυτό που έρχεται να πάρει τη θέση εκείνου που φεύγει. Όλα αυτά...ταράζουν...αποδιοργανώνουν...αποσυντονίζουν...ξεβολεύουν...
Μέχρι να έρθει η αποδοχή του αποχωρισμού...που κάποιες φορές αργεί...Η που δεν είμαστε έτοιμοι να τον αποδεχτούμε...

[Moody]

Αγαπητή φίλη Enia ... όταν νιώθουμε την αποδοχή χωρίς όρους, όταν νιώθουμε οτι μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας, οτι δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι για να μας δεχτεί ο άλλος ή για να κερδίσουμε την αγάπη του....τότε ανθίζει μέσα μας το πιο όμορφο κομμάτι μας....
Δεν είναι υπέροχο αυτό?

[energizer]

...για να επιτευχθει ομως αυτη η απεμποληση οτιδηποτε "περιτου" & ΜΗ "εγγενους"...
 :twisted:
...θα πρεπει να εχει προηγηθει η αποδοχη του "εγω"...
 :roll:
...ποσοι & σε ποιο βαθμο εχουν επιτυχει...ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ , ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ & ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟ  :?:
...αν αυτα απουσιαζουν παει περιπατο & ο σεβασμος (στον αλλον) καθως & καθε πιθανη προσεγγιση της πολυποθητης ΑΠΟΔΟΧΗΣ...
 :wink:
...1 ενσταση...δεν αποτελει η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ενα εγγενες εμποδιο για την "ανευ ορων" αποδοχη του/ων αλλου/ων  :?:
  :scratch:
...πως εγω (π.χ) ν'αποδεχτω καποιον/α που δεν μοιραζομαστε τπτ κοινο...με αρχη (π.χ) την γλωσσα & να καταληξουμε (π.χ) στην εμφανιση/φυλο/ηλικια/ηθη/εξεις/...
 :cry:
...ειναι ευνοητο πως μονο κατι υπερφυσικο & εξωΓΗΙΝΟ θα μπορουσε να φτασει σε τετοια επιπεδα συμπεριφορικης/αντιληπτικης  τελειοτητας  :!:
 :lol:
...& περι πανοπλιας...δεν αποτελει ενδυματολογικη μου προτιμηση ουτε υποδειξη...
 :lol:
...απλα ο cartoon hero που "θαυμαζω" (μιλαμε για πολυ παλια αγαπη...σιγουρα βρισκεται στον παραδεισο  :!:  ) προτιμα τουτο το outfit...
 :wink:
...απο μεσα...δεν γνωριζω...  :wink:  ...επισης διαθετει μια μηχανη καρα-ουαου-space...& να μην αναφερθω στο οπλοστασιο του...υλικοτεχνικο αλλα & ψυχικο...
 :twisted:
...καταληγοντας η αποδοχη του "αλλου" ειναι μια ουτοπια που αν καποτε επιτευχθει...θα καταλυθει ταυτοχρονα καθε διαφωνια-προστριβη & ο κοσμος μας θα ονομαστει "παραδεισος"...
 :salut:

[Moody]

Φίλε energizer θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω μαζί σου και να προσπαθήσω πολύ σύντομα να σου εξηγήσω τι εννοώ "αποδοχή"?
Σε αποδέχομαι σαν ανθρώπινη ύπαρξη που έχει αξία ως ύπαρξη και μόνο γι αυτή τη ζωή και για μένα που σε συναντώ ....Μπορεί να μην αποδέχομαι π.χ. την πανοπλία σου. Αποδέχομαι , όμως, οτι μέσα από αυτή βρίσκεται μια ψυχή που ζει, ονειρεύεται, αναπνέει, έχει οπωσδήποτε το καλό μέσα της....Αν αυτό, με τον τρόπο μου, στο δείξω...δεν θα νιώσεις υπέροχα?
Μπορεί να μην αποδέχεσαι το οτι είμαι πχ μαύρη στο χρώμα ( δεν είμαι), αλλά να δέχεσαι την ύπαρξη και την αξία μου ως ανθρώπινης ψυχής.
Άλλο είναι η αποδοχή του ανθρώπου και άλλο η αποδοχή μιας συμπεριφοράς του. Μείνε λίγο με αυτό και σκέψου κάποιον που νιώθεις να...αντιπαθείς . Δες  ποια από τις συμπεριφορές του δεν συμπαθείς. Είναι αδύνατον να τον απορρίπτεις , να τον αντιπαθείς,  ολοκληρωτικά.

[Nikos28]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου Moodymooday. Δε μου έλυσαν τις απορίες, για να είμαι ειλικρινής, αλλά με εμπνέουν. Κι αυτό φτάνει...  :wink:

Κάποιες παρατηρήσεις για τη διαφορετικότητα...

Για μένα η λύση για να επιτευχθεί η ουτοπία που είπε ο energiser είναι μια χρυσή τομή ανάμεσα στο σεβασμό για το δικαίωμα ύπαρξης του ''άλλου'' και στην άκριτη αποδοχή. Για να δώσω ένα παράδειγμα, θα συσχετίσω τους ανθρώπους, τις ιδέες, τις κοινότητες κλπ με τα χρώματα: Για να υπάρξει ομορφιά, χρειάζονται όλα. Αλλά όχι όμως το ένα πάνω ή μέσα στο άλλο! Το ιδανικό είναι μια μέση κατάσταση μεταξύ μονοχρωμίας και συγχρωτισμού. Επομένως, η λύση δεν είναι η ποικιλία αλλά η οριοθετημένη ποικιλία.
Τα διάφορα προβλήματα, προστριβές κλπ θα εξέλειπαν αν τα ''χρώματα'' συνειδητοποιούσαν τα εξής: α) Ότι είναι διαφορετικά μήκη κύματος του ίδιου φωτός και β) ότι συμφέρει το ένα να υπάρχει το άλλο, εφόσον το καθένα απο αυτά είναι ό,τι είναι έχοντας αυτοπροσδιοριστεί με βάση και το τι ΔΕΝ είναι το άλλο. Άρα, ''σκοτώνοντας'' το άλλο, ''σκοτώνει'' κι ένα κομμάτι απ' τον εαυτό του!

Σε πολιτικό/φιλοσοφικό επίπεδο, όλα αυτά μεταφράζονται σε ένα φωτισμένο, ωφελιμιστικό ''σύστημα'' (πολίτευμα, καθεστώς, κουλτούρα κλπ) που θα προστατεύει την ατομικότητα, θα τονίζει την ανάγκη ύπαρξης και ευημερίας του ''άλλου'' (προς ώφελος και του καθενός ξεχωριστά) και θα προωθεί μια ιδεολογία/θρησκεία που θα στηρίζεται στα κοινά στοιχεία όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως καταγωγής και αγωγής. Κάτι που θα μπορούσε να ονομαστεί ''θρησκεία του Οικουμενικού Ανθρώπου''...

[energizer]

...δεν διαφωνω στην βαση της σκεψης του "οικουμενικου ανθρωπου" αλλα καποιος , καπως , καποτε πρεπει να ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΕΙ ευδιακριτα & κατανοητα & σεβαστα απ' ΟΛΟΥΣ ορια...
 :roll:
...δεν θα το χαρακτηριζα θρησκεια αγαπητε Νικο...
...κοινωνικη αναγκαιοτητα...
...νομοτελεια της επιβιωσης...
 :roll:
...αγαπητη ψυχοθεραπευτρια...
...δεν αποτελει η πανοπλια ενδυματολογικη μου προταση εγραψα...
 :lol:
...απλα υπαρχει , ως επιλογη του "ηρωα" μου...
...αυτο που πρεσβευει ως "πακετο" ειναι κομματι της προσωπικοτητας μου (αφου προσπαθεις μαλλον στα τυφλα να με ψυχαναλυσεις...  :lol:  )
...κατ'αρχας δεν φοραω ποτε γυαλια ηλιου...(ουτε με υπερυθρες...)
 :lol:
...αλλο ενα στοιχειο...
 :wink:
& ως υστερογραφο...απολυτο καλο ή κακο κατανοεις οτι δεν υφισταται...
 :twisted:
...ομοιως & οι δικοι μας χαρακτηρισμοι...κινουνται στην σχετικοτητα...
 :lol:
...για να μην παιζουμε με τις λεξεις...αποδοχη για σενα σημαινει...
...εκτιμω-θαυμαζω το 36,7 των συμπεριφορων που επιλεγεις ή των σκεψεων που κοινοποιεις...ταυτιζομαι στο 23,9...διαφοροποιουμαι στο 33,3 & τελος απορριπτω το 6,1...
 :scratch:
...προσωπικη αντιληψη της αποδοχης...
...αποδεχομαι /οικοιοποιουμαι/συναισθανομαι το 100% οσων πραττεις (εργω-λογω) & ακομη & ο,τι αδυνατω να ενστερνιστω...μπορω να κατανοω πως & γιατι το κανεις...ακομη "χειροτερα" σε περιπτωση που στρεφεται εναντιον μου , συγχωρω & ψαχνω να βρω μηπως & που μπορει να εφταιξα ο ιδιος...
 :roll:
...ξερω , πολυ ποιητικο & ακομη περισσοτερο "χριστιανικο"...
 :scratch:
...επειδη στις "γηινες" κοινωνιες μας δεν προβαλλεται το εργο αυτο...ακομη...
 :evil:
...προτιμω τα "ορια" & τους "κανονες".
 

[Moody]

Άλλο "αποδέχομαι χωρίος όρους¨κι  άλλο "αποδέχομαι χωρίς όρια".

Μήπως να μπορέσουμε να διακρίνουμε τη διαφορά?

 :?: Και...θέτω ερώτημα : Μπορώ εγώ να βάζω τα όρια στον άλλο ή οριοθετώ εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου ώστε ο άλλος να δει μέχρι πού τον παίρνει και να πράξει ανάλογα?  :?

[chriastina]

....το τι θα κάνει ο άλλος δεν είναι σίγουρο.

[energizer]

...ειναι ενα προβλημα...
 :lol:
...η ουσιαστικη επικοινωνια...
 :lol:
..."χωρις ορους" & "χωρις ορια" θα χρειαστω την βοηθεια του κοινου  :!:
 :lol:
...δυσδιακριτη η οριακοτητα...
 :lol:
...εκει που καταληγουμε...
...η αποδοχη ειναι μια καραμελα...
 :twisted:
...& αν απουσιαζει & η αποδοχη του ιδιου μας του εαυτου...
...πολυ πικρη , ξινη , στιφη...
 :wink:

[Moody]

Αγαπητέ μου energizer συμφωνώ απόλυτα με την αποδοχή του εαυτού και με το οτι όλα ξεκινάνε από κει. Μήπως, όμως, κι εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε αποδεχτεί τον εαυτό μας γιατί κάποιοι "σημαντικοί" για μας , κάποτε μας έλεγαν...:"Δεν θα σε αγαπώ αν....."

Όταν αποδέχομαι χωρίς όρους δεν σημαίνει πως αποδέχομαι χωρίς όρια. Δεν μπορείς πχ να με πληγώνεις όποτε σου κάνει κέφι ή όποτε θες να εισβάλλεις στη ζωή μου. Αν , όμως, σε αποδέχομαι χωρίς όρους και αυτό έχει περάσει στη σχέση μας, θα μπορώ να στο πω χωρίς να το πάρεις ως απόρριψη ή ως κακία , να καταλάβεις τα όριά μου και η σχέση μας να προχωρήσει παρακάτω....

Πάντως, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, όλα αυτά θέλουν πολλή δουλειά...Μου πήρε χρόνια θεραπείας και εκπαίδευσης να τα αντιληφθώ ως έννοιες...Πόσο μάλλον να τα κάνω στάση ζωής...Και πολύ συχνά νιώθω να μην τα καταφέρνω....

[Argiro]

Πραγματικά είναι αλήθεια πως υπάρχει παρεξήγηση σε σχέση με τις έννοιες "όροι" και "όρια". Μιλάω πάντα σύμφωνα με τις δικές μου εμπειρίες. Όταν δεν βάζεις όρους σε μια σχέση, ο άλλος παρεξηγεί τις προθέσεις σου και πιστεύει πως δεν υπάρχουν όρια ή τουλάχιστον τα όριά σου είναι αρκετά ελαστικά. Όταν δίνεις ευκαιρίες σε μια σχέση ο άλλος νομίζει πως μπορεί να σε κάνει ό,τι θέλει και να σου συμπεριφέρεται με ό,τι τρόπο θέλει. Ποτέ δεν έβαζα όρους στις σχέσεις και πάντα έδινα περιθώρια και ο άλλος πίστευε πως μπορώ να ανέχομαι τα πάντα. Όμως δεν είναι έτσι. Και αν βρεθείς στη ανάγκη να τα πεις αυτά στον άλλον, τότε η σχέση έχει τελειώσει. Μάλλον θα πρέπει να έχει την ευαισθησία να το καταλαβαίνει μόνος του, γιατί αν του το πεις είναι σαν να του βάζεις όρους -έχε το νου σου με τα όριά μου, γιατί διαφορετικά δεν θα είμαστε για πολύ μαζί. Και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί ενώ όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει πως στην αγάπη δεν πρέπει να υπάρχουν όροι, στην πράξη προτιμά να υπάρχουν.