Tραγούδια αφιερωμένα στη ΘΛIΨH και την MONAΞIA

[blue-roses]

Αν είσαι πλάι μου            
 
Αν είσαι πλάι μου μπορώ
το φόβο να νικήσω
τον κόσμο ν' αγαπήσω
κι ίσως ν' αγαπηθώ

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
να μ' αντιμετωπίσω
τη μοίρα μου να ορίσω
να μεταμορφωθώ

Μόνος μου πώς να πορευτώ
και πού να επιστρέψω
χωρίς εσένα είμαι μισός
κι ίσως να μην αντέξω

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
τη μάχη να κερδίσω
να μην εγκαταλείψω
να μην παγιδευτώ

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
τον ήλιο ν' αντικρίσω
να μην ξαναγυρίσω
σε τόπο σκοτεινό

Μόνος μου πώς να πορευτώ
και πού να επιστρέψω
χωρίς εσένα είμαι μισός
κι ίσως να μην αντέξω

 

[blue-roses]

Γλυκιά μελαγχολία        
 
Μέσα στις κάμαρες που ο έρωτας γεννιέται
εκεί που σμίγουν με τη φλόγα δυο κορμιά
παγώνει ο χρόνος και το όνειρο πλανιέται
σαν τον αρχάγγελο μ'ορθάνοιχτα φτερά
παγώνει ο χρόνος και το όνειρο πλανιέται
σαν τον αρχάγγελο μ'ορθάνοιχτα φτερά

Κεντούν το κάδρο της ψυχής
κάποιας αόρατης κλωστής κρυφά σημάδια
και αρματώνουν την καρδιά
να μη λυγάει τα δειλινά που νιώθει άδεια
Κεντούν το κάδρο της ψυχής
κάποιας αόρατης κλωστής κρυφά σημάδια
και αρματώνουν την καρδιά
να μη λυγάει τα δειλινά που νιώθει άδεια
που νιώθει άδεια

Πώς να κρατήσεις τις σταγόνες ευτυχίας
γλιστρούν και τρέχουν στα ρυάκια του κορμιού
κι έχουν τη γεύση μιας γλυκιάς μελαγχολίας
που πλημμυρίζει τις εικόνες του μυαλού
κι έχουν τη γεύση μιας γλυκιάς μελαγχολίας
που πλημμυρίζει τις εικόνες του μυαλού

Κεντούν το κάδρο της ψυχής
κάποιας αόρατης κλωστής κρυφά σημάδια
και αρματώνουν την καρδιά
να μη λυγάει τα δειλινά που νιώθει άδεια
Κεντούν το κάδρο της ψυχής
κάποιας αόρατης κλωστής κρυφά σημάδια
και αρματώνουν την καρδιά
να μη λυγάει τα δειλινά που νιώθει άδεια
που νιώθει άδεια





 

[blue-roses]

Θολό ποτάμι το πέρασμά σου        
 
Στη σκοτεινιά αυτού του κόσμου
έκρυψα τη μισή ζωή μου
κι ήταν σαν νά'χασα το φως μου
ζώντας την άλλη τη μισή μου

Σ'ένα καημό που με βαραίνει
σ'ένα γιατί που με ματώνει,
γυρνά η σκέψη σαν χαμένη
και πάλι μέσα μου νυχτώνει

Σταμάτα, πόνε, τ'αγκαλιασμά σου,
θολό ποτάμι το πέρασμα σου.
Στέρεψαν πια οι αντοχές μου,
άκου, θεέ, ακου, θεέ,
τις προσευχές μου

Στις παρυφές της ύπαρξής μου
κυλάει ο χρόνος προς τα πίσω,
μα τους ανθούς της άνοιξής μου
δεν ξέρω πια που να ζητήσω

Παγώνει ο τόπος που πατάω,
φεύγει η ζωή πριν την προφτάσω,
μέρα και νύχτα περπατάω
χωρίς ποτέ κάπου να φτάσω

Σταμάτα, πόνε, τ'αγκαλιασμά σου,
θολό ποτάμι το πέρασμα σου.
Στέρεψαν πια οι αντοχές μου,
άκου, θεέ, ακου, θεέ,
τις προσευχές μου


 

[gohssa]

Άσε με στη μοναξιά μου-Γιάννης Πάριος

Και πώς να με κρατήσεις;
Τα λάθη σου πολλά,
τώρα είν' αργά για να γυρίσεις
μοναχός, μοναχός πιο καλά.

ʼσε με στη μοναξιά μου
δεν χωράς πια στην καρδιά μου
κλείνει η πόρτα μου για σένα
και μην τη χτυπάς.
ʼσε με στη μοναξιά μου
έχω μια ζωή μπροστά μου
δεν πιστέυω πια σε σένα
και δε με κρατάς.

Και πώς να με κρατήσεις;
Συγνώμη μη ζητάς,
έκανες το λάθος να γκρεμίσεις
μια ζωή, μια ζωή, μην το ξεχνάς.

[blue-roses]

Έλα και κόψε με στα δυο          
 
Φυσάει αέρας αέρας λυσσασμένος
βαθιά τα χέρια μου στις τσέπες του καημού
χωρίς εσένα πια γυρίζω παγωμένος
με τα σημάδια του αποχωρισμού

Έλα και κόψε με στα δυο
με μια ματιά μαχαίρι ματωμένο
δύο φορές να σ΄αγαπώ
και δυο ζωές για να σε περιμένω

Μεσ΄τη βροχή χαρτί τσαλακωμένο
λόγια που γράφαμε και τώρα έχουν σβηστεί
για δυο ζωές εγώ θα περιμένω
να ξαναγράψουμε σ΄ένα λευκό χαρτί

Έλα και κόψε με στα δυο
με μια ματιά μαχαίρι ματωμένο
δύο φορές να σ΄αγαπώ
και δυο ζωές για να σε περιμένω

 

[blue-roses]

Σε θυμάμαι        
 
Απόψε βγήκε η σελήνη
στους δρόμους σαν τρελή κι εκείνη
και με δυο μάτια δακρυσμένα
μου είπε πως δεν τη ρωτάς ποτέ για μένα
Θα΄θελα να΄ξερα πού να΄σαι
κι αν έχεις κάτι να θυμάσαι
και ψιθυρίζω μεσ΄το κρύο
τόση αγάπη δεν τελειώνει μ΄ένα αντίο

Σε θυμάμαι πάντα σε θυμάμαι
πλάι σου δε θα΄μαι
όμως στο μυαλό μου θα γυρνάς
Σε θυμάμαι πάντα σε θυμάμαι
Θεέ μου πώς φοβάμαι
μήπως με τα χρόνια με ξεχνάς

Δε λέει η νύχτα να χαράξει
μα η καρδιά μου θα σε ψάξει
μεσ΄του μυαλού μου τις κρυψώνες
εκεί που ζούνε οι αγάπες στους αιώνες

Σε θυμάμαι πάντα σε θυμάμαι
πλάι σου δε θα΄μαι
όμως στο μυαλό μου θα γυρνάς
Σε θυμάμαι πάντα σε θυμάμαι
Θεέ μου πώς φοβάμαι
μήπως με τα χρόνια με ξεχνάς

Θα΄θελα να΄ξερα πού να΄σαι
κι αν έχεις κάτι να θυμάσαι
και ψιθυρίζω μεσ΄το κρύο
τόση αγάπη δεν τελειώνει μ΄ένα αντίο
 

[black_velvet]

Κορίτσια της συγγνώμης
(Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας)

Αυτό το άδειο βλέμμα στον καθρέφτη μου
κάπου το ξέρω καλά από παλιά
να με κοιτάει όπως οι γκρίζες οι κοπέλες που μ' αγάπησαν
κάτι χλωμές κάτι χοντρούλες με γυαλιά

αυτές που δεν τους ρίχνεις δεύτερη ματιά
ξενοδοχεία της αγάπης νυχτωμένα
που περιμένεις να περάσει η μπόρα και μετά
φεύγεις και σε κοιτάνε λυπημένα

το ξέρουν από την αρχή μα πάντα ελπίζουν
όταν σου δίνουν μ' αγωνία το φιλί τους
το βλέπουν μες στα μάτια σου, το βλέπεις στα δικά τους
ένα σωρό "τελειώσαμε" τη ζωή τους

μου μείνανε οι θεωρίες και τα λόγια
ένα "τελειώσαμε" κι εγώ μες στη ζωή σου
έφυγα σαν τον κλέφτη δίχως λόγια
και δε λογάριασα την πίκρα τη δική σου

ένας γελοίος παρλαπίπας κοκοράκος
όπου με παίρνει και μένα κοκορεύομαι
ένας χαζός και ζαλισμένος ανθρωπάκος
μες στου φαλλού μου το φολκλόρ να κοιροϊδεύομαι

κορίτσια της συγγνώμης μες στα μάτια σας
είναι μια λύπη που δεν έχω εγώ ξεχάσει
κορίτσια γκρίζα, νεράιδες της αγάπης
ό,τι ήτανε να χάσω το έχω χάσει

κι απ' ό,τι μου 'μεινε ετούτο το τραγούδι
σας δίνω απόψε που μονάχος ξενυχτάω
μοιάζει χαζό μα είναι το λουλούδι
είναι το χάδι και τα λόγια που χρωστάω
είναι το χάδι το απαλό που σας χρωστάω

[black_velvet]

Νύχτωσε νύχτα
(Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας)

Είναι κάτι σταυροδρόμια μαγεμένα
που συναντιόμαστε και ύστερα χανόμαστε
πόσες φορές δεν έκλαψα για σένα
που ζήσαμε μαζί τόσα πολλά
και πια δε γνωριζόμαστε
δε γνωριζόμαστε...

νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και παρηγόρησέ με

μαργαριταρένια μου φεγγαρολουσμένη
δεν ήξερες δεν ήξερα και παιδευτήκαμε
αυτό που μας ανήκει το κάνουμε κομμάτια
δεν έφτανε η αγάπη που ορκιστήκαμε
χαθήκαμε...

νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και παρηγόρησέ με

καινούργιους φίλους και παρέες προσπαθήσαμε
πως θα 'ναι όλα πιο δύσκολα πρέπει ν' αποφασίσω
μ' απ' όλα περισσότερο αυτό που με πειράζει
είναι την απουσία σου πως πάω να συνηθίσω
πως πάω να συνηθίσω...

νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και παρηγόρησέ με

[koukoutso]

Θέλω να ξεχάσω        
 
Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Βαρδής

Θέλω να ξεχάσω
Τα γλυκά σου τα φιλιά
Να μην νιώθω τίποτα
Για σένα η καρδιά

Θέλω να ξεχάσω
Και να μην σε δω ξανά
Μα πονάει μάτια μου
Για σένα η καρδιά

Πάλι με ξεγέλασες καρδιά
Και θα σου βάλω μια φωτιά
Να πάψεις επιτέλους ν΄αγαπάς
Να γίνεσαι κομμάτια να σκορπάς
Κουράστηκα σου λέω να πονάς

Πάλι με ξεγέλασες καρδιά
Και θα σου βάλω μια φωτιά
Να κάψω τη δική της αγκαλιά
Να γίνουν στάχτη όλα τα παλιά
Να μη θυμάμαι όρκους και φιλιά

Θέλω να ξεχάσω
Της φωνής σου την ηχώ
Να μην ψάχνω μάτια μου
Κι απόψε να σε βρω

[koukoutso]

Μοναξιά        
 
Στίχοι: Αντώνης Ανδρικάκης
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Βαρδής

Μοναξιά με χιλιάδες γκάζια
στα μισά της διαδρομής
έχω χάσει επαφή
και τρακάρω στη στροφή
και δεν έρχεται κανείς

Μοναξιά με χιλιάδες κόσμο
σ' όλα αυτά πουθενά εμείς
είναι ψέμα αυτό που ζω
μες στο χάος επιζώ
και δεν έρχεται κανείς

Όλα είναι ψέμα ψάχνω κάποιο θέμα
λίγο πριν να τρελαθώ
άνεμος ο χρόνος κι είμαι πάντα μόνος
πες μου πού να κρατηθώ

Κόκκινο σκοτάδι
κόλαση το βράδυ και δεν είσαι πουθενά
έμεινα στο δρόμο έζησα τον τρόμο
που το σώμα διαπερνά

Δεν με ρώτησε κανένας πώς περνάω
δεν με γνώρισε κανείς
δεν με ρώτησε κανένας αν ξεχνάω
δεν μ' αγάπησε κανείς

Μοναξιά είν' ο έρωτάς σου
στα βαθιά που αυτοκτονείς
και με παίρνεις στο βυθό
ψάχνω κάπου να πιαστώ
και δεν έρχεται κανείς

[koukoutso]

Θα 'θελα να ήσουνα εδώ        
 
Στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Βαρδής

Θα 'θελα να ήσουνα εδώ
ένα βράδυ τώρα τελευταίο
Θα 'θελα κι απόψε να σε δω
Της ζωής μου πρόσωπο μοιραίο

Είσαι το τσιγάρο που κρατώ
και να ανάψω σκέφτομαι
Είσαι η συνήθεια που μισώ
κι όλο επανέρχομαι

Είσαι το τσιγάρο που κρατώ
και σε θέλω ψέμα μου
σαν την νικοτίνη που κυλά
μέσα από το αίμα μου

Θα 'θελα να ήξερα γιατί
έκανες κομμάτια το όνειρο σου
θα 'θελα να ξέρεις πως εσύ
πρόδωσες τρελή τον εαυτό σου

Είσαι το τσιγάρο που κρατώ
και να ανάψω σκέφτομαι
Είσαι η συνήθεια που μισώ
κι όλο επανέρχομαι

Είσαι το τσιγάρο που κρατώ
και σε θέλω ψέμα μου
σαν την νικοτίνη που κυλά
μέσα από το αίμα μου

Θα 'θελα να ήσουνα εδώ
Τώρα που σου τα 'χω μαζεμένα
Για να σου θυμίσω μία στιγμή
Πόσα έχω κάνει εγώ για σένα

[kouklitsa]

Θά'ρθω να σε βρω (Ν. Άσιμος)

Όπου να 'ναι θα 'ρθω να σε βρω
και το μυστικό μου να σου πω
το 'ψαξα πολύ για να το πω σε σένα
κι έχανα πολύτιμο καιρό.

Μέσα απ' τα σκοτάδια κι απ' το φως
ξεπηδώ σαν γελωτοποιός
με τον εαυτό μου έχω γίνει ένα
και δεν είμαι πιόνι κανενός.

Στα παιχνίδια όλων σας έκανα χαλάστρα
για κανένα πούστη δε θυσιάζομαι
πώς να ξεγελάσετε μια χαμένη φάτσα
τρέξτε και προφτάστε δεν πλησιάζομαι.

Ό,τι κι αν λέτε δε μ' ακουμπάτε
αναμασάτε λόγια θολά και ψεύτικα
σπίτι δεν έχω ούτε πατρίδα
με διώξατε όλοι μα εσένα σε θέλω ζωντανή.

Ειν' η ζωή μια φυλακή και τα κλειδιά χαμένα...

Έλα στο δικό μου τον παλμό
ζήταγα πολύ ν' αγαπηθώ
έδωσα τα πάντα και τα ξαναδίνω
και γι' αυτό μπορώ να σ' αγαπώ.

Δε θα με γνωρίσεις αν με δεις
είμαι κυνηγός κι ονειρευτής
μη σε παγιδέψουν σε καμιά βιτρίνα
και σε παραδείσους μου χαθείς...

[blue-roses]

ΟΛΗ Η ΖΩΗ

Όλη η ζωή σ' ένα παράθυρο που χάσκει
κι έξω φυσάει ένας αέρας δυνατός.
Η μοναξιά μου λεν οι φίλοι πώς διδάσκει,
μα με τον πόνο του ποιος έγινε σοφός.

Χίλια παράπονα ο άνθρωπος μετράει,
δίχως του έρωτα λυγμός να μετρηθεί.
Δυο τρία όνειρα κι αυτά τα πολεμάει,
αφού σε όνειρο δεν έχει γεννηθεί.

Όλη η ζωή σ ένα δωμάτιο που φτάνει,
μόνο για να' χουνε τα σώματα σκεπή.
Μα δεν απάντησε κανείς απ' το ταβάνι,
σ' όσα το στόμα για το άδικο κι αν πει.

Όλη η ζωή σ ένα δωμάτιο που φτάνει,
μόνο για να' χουνε τα σώματα σκεπή.
Μα δεν απάντησε κανείς απ' το ταβάνι,
σ' όσα το στόμα για το άδικο κι αν πει.

[blue-roses]

Η πιο μεγάλη μοναξιά        
 
Αστέρια πέφταν σε γκρεμούς
και γίνονταν κομμάτια
όταν τα πρωταντίκρισα
τα δυο υγρά σου μάτια

Φωτιές πετούσε ο ουρανός
και μέθυσε μαζί μου
όταν βαθιά στο σώμα σου
σκόρπισα την ψυχή μου


Απόψε που τα μάτια σου σαν ξένο με κοιτάζουν
ποιες θάλασσες να καίγονται και ποιες καρδιές στενάζουν

Απόψε που τα λόγια σου αλύπητα χτυπάνε
στην πιο μεγάλη μοναξιά σιγά-σιγά με πάνε


Αγάπες που είχαν ξεχαστεί
αντάμωσαν και πάλι
τη νύχτα που ταξίδευα
μες στη δική σου αγκάλη

Δάκρυ γινόταν η βροχή
και το βελούδο αγκάθι
όσες φορές πληγώθηκες
από δικά μου λάθη

 

[black_velvet]

Οι φίλοι μου χαράματα (Χάρις Αλεξίου)

Ακούω γέλια ν' ανεβαίνουν τα σκαλιά
πάλι οι φίλοι μου χαράματα γυρνάνε
έχουν τις μπύρες τους ακόμα αγκαλιά
έξω απ' την πόρτα μου περνούν και τραγουδάνε

κι εγώ το γέλιο το δικό σου περιμένω
μ' ένα ποτήρι απ' την ανάσα μου θαμπό
ακούω την πόρτα να χτυπάει και σωπαίνω
γιατί απ' όλους θέλω απόψε να κρυφτώ

γιατί δεν τους αντέχω
ζευγαρωμένους κι εγώ να μην έχω
τα χέρια σου να γείρω
τι θέλω εγώ με τόση αγάπη γύρω
γιατί θα τους ζηλεύω
και το δικό σου χάδι θα γυρεύω
κορμί στους πέντε ανέμους
τι θέλω εγώ με τους ερωτευμένους

δεν έχω άλλα παραμύθια να σκεφτώ
τους είπα τάχα πως ταξίδι έχεις πάει
κι ενώ στη ζάλη τους ποθώ να τυλιχτώ
αφήνω τον εγωισμό να με μεθάει

γιατί το βήμα το δικό σου περιμένω
μ' ένα ποτήρι απ' την ανάσα μου θαμπό
ακούω την πόρτα να χτυπάει και σωπαίνω
γιατί απ' όλους θέλω απόψε να κρυφτώ

γιατί δεν τους αντέχω
ζευγαρωμένους κι εγώ να μην έχω
τα χέρια σου να γείρω
τι θέλω εγώ με τόση αγάπη γύρω
γιατί θα τους ζηλεύω
και το δικό σου χάδι θα γυρεύω
κορμί στους πέντε ανέμους
τι θέλω εγώ με τους ερωτευμένους