ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ!

[blue-roses]

ΠΟΝΟΣ ΑΠΟΝΟΣ

Αν ήσουν πέτρα θα 'σπαγες
και λουλουδάκι θα 'βγαζες
απ' τη ραγισματιά.
Να σκύβω να μυρίζομαι
να νοιώθω πως ζαλίζομαι
από γλυκιά ματιά.
Μα είσαι πόνος άπονος
κρυφή λαβωματιά.

Πες μου αν ραγίζει ο πόνος
αν ξεχνιέται το φιλί
αν παρηγοριέται ο μόνος
που αγάπησε πολύ.

Αν ήσουν πέτρα θα 'λειωνες,
κι απάνω μου θα πάλιωνες
σα ρούχο καθαρό.
Να σ' έχω να ζεσταίνομαι,
στα μάτια σου να φαίνομαι
φεγγάρι στο νερό.
Μα είσαι πόνος άπονος
σε δύσκολο καιρό.

[blue-roses]

ΣΤΑ ΜΑΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Στα μάγια και στα όνειρα
έκτισα τη ζωή μου
κι ένα λουλούδι φύτεψα
μες την αναπνοή μου.
Το έκοψες το μύρισες
Έφυγες και δε γύρισες.

Στον ήλιο και στον άνεμο
έδεσα την ψυχή μου
με μια κλωστή και μέτρησα
στο φως την αντοχή μου.
Την έκοψες την έσπασες
Έφυγες και με ξέχασες.

Στα μάγια και στα όνειρα
έψαχνα χρόνια φως μου
τη λέξη που δε γράφουνε
τα λεξικά του κόσμου.
Εσύ μου την ψιθύρισες
Έφυγες και δε γύρισες.

Στα μάγια και στα όνειρα
έκτισα τη ζωή μου
κι ένα τραγούδι φύτεψα
μες την αναπνοή μου.
Το άκουσες και δάκρυσες
Τώρα μονάχο μ' άφησες.

[blue-roses]

Για χάρη σου          
 
Περπάτησα για χάρη σου
του φεγγαριού το δρόμο
κατέβηκα ως τον Άδη σου
κοντά σου να 'μαι μόνο

Πολλές φορές σε μίσησα
που σ'αγαπούσα τόσο
πόσες φορές σε ζήτησα
μ' έκανες να ματώσω

Σπατάλησα για χάρη σου
τ'αδέσποτά μου χρόνια
ζωή είχα το σκοτάδι σου
και το 'ντυσα με λόγια

Πολλές φορές σε μίσησα
που σ' αγαπούσα τόσο
πόσες φορές σε ζήτησα
μ' έκανες να ματώσω...

 

[blue-roses]

Η ζωή δυο κομμάτια        
 
Βαριά δειλινά κι αξημέρωτα βράδια
οι δρόμοι βουνά και τα λόγια σκοτάδια

Χαμένη ζωή μοιρασμένη στη μέση
σ' αυτό που μπορώ και σ' αυτό που μ' αρέσει
χαμένη και συ που σε είχα για μάτια
χαμένη και συ κι η ζωή δυο κομμάτια

Βαριά δειλινά κι η καρδιά να ρωτάει
σ' αυτή τη φωτιά ποιο κακό με τραβάει

Χαμένη ζωή μοιρασμένη στη μέση
σ' αυτό που μπορώ και σ' αυτό που μ' αρέσει
χαμένη και συ που σε είχα για μάτια
χαμένη και συ κι η ζωή δυο κομμάτια

 

[blue-roses]

Θα σ' το πω το τραγουδάκι        
 
Δώσ' μου χαρτί δώσ' μου καπνό
τσιγάρο για ν' ανάψω
να τυλιχτώ στο σύννεφο
τραγούδι να σου γράψω

Δώσ' μου κρασί δώσ' μου να πιω
ένα ποτήρι δώσ' μου
να τραγουδήσω και να πω
εδώ είν' ο ουρανός μου

Να σ' το πω το τραγουδάκι
με τσακίσματα
να σου στέλνει η φωνή μου
χαιρετίσματα

Δώσ' μου μια κόλλα από χαρτί
να φτιάξω καραβάκι
δώσ' μου κι ένα χαμόγελο
για πρίμο αεράκι

Να σ' το πω το τραγουδάκι
με τσακίσματα
να σου στέλνει η φωνή μου
χαιρετίσματα

 

[blue-roses]

 Πικρό τραγούδι        
 
Στέκομαι απ' όταν έφυγες μες στους καιρούς μονάχος,
με τ' όνομά σου φυλαχτό, και μύρο, και μαχαίρι.

Στέκομαι στης απελπισίας το σκοτεινό κατώφλι,
βαριά-βαριά στης άβυσσος ζυγιάζομαι την άκρια.

Η μέρα είναι ένας εχθρός, κι η νύχτα ένας προδότης,
με νοσταλγίες και δάκρυα σκληρά με πολεμούνε...
η μέρα είναι ένας εχθρός, κι η νύχτα ένας προδότης,
με επιθυμίες και όνειρα ολοένα με παιδεύουν.

Στέκομαι απ' όταν έφυγες μες στους καιρούς μονάχος,
με τ' όνομά σου φυλαχτό, και μύρο, και μαχαίρι.

Στον άνεμο και στη σιωπή σαν ένα μάταιο ρόδο,
μαδώντας της αγάπης σου την τρυφερή ελπίδα.

  :cry:  :cry:

[blue-roses]

Ανάμεσα στο γέλιο και στο δάκρυ        
 
Ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι
σαλπάρει της ψυχής μου το καράβι
Εκεί συνάντησα και το δικό σου χάδι
ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι

Ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ
φεύγουν οι μέρες μα δε βρίσκουμε την άκρη
Εδώ συνάντησα και το δικό σου θαύμα
ανάμεσα στο γέλιο και στο κλάμα

Ανάμεσα στον ήλιο και την μπόρα
βαδίζω μια μεγάλη ανηφόρα
Εκεί βρεθήκαμε κι εμείς σε λάθος ώρα
ανάμεσα στον ήλιο και την μπόρα

 

[blue-roses]

Άσπρο μαντήλι ανέμιζε        
 
Άσπρο μαντήλι ανέμιζε
κι από χαρά πετούσε
Τη μοναξιά της γκρέμιζε
την αύρα της σκορπούσε

Ανέβαινε ψηλά βουνά
κι άνθιζε στην κορφή τους
Κι όλα τ' αστέρια τ' ουρανού
τη θέλανε δική τους


Πού χάθηκε, πού πέταξε
πού κίνησε, πού πήγε;
Όσους γνωστούς κι αν ρώτησα
κανένας δεν την είδε

Τόσο βαθιά με πλήγωσες
φως μου στο πέρασμά σου
που νιώθω ακόμα στην ψυχή
το κάθε άγγιγμά σου


Έβλεπε όνειρα συχνά
που την τρομάζαν θεέ μου
πως ήταν -λέει- γιασεμί
στη μέση ενός πολέμου

Μια νύχτα που χαμήλωσαν
τα σύννεφα του κόσμου
έγινε άστρο της αυγής
και στεναγμός δικός μου
 

[blue-roses]

Το μέσα μου σημάδι ( Εσύ )        
 
Εσύ η πόρτα τ' ουρανού
εσύ και τα δεσμά μου
Εσύ στην άκρη του γκρεμού
το μόνο στήριγμά μου

Εσύ ο ήχος της βροχής
εσύ κι η καταιγίδα
Εσύ στο βάθος της ψυχής
η πιο κρυφή μου ελπίδα


Εσύ το φως της αστραπής
εσύ και το σκοτάδι
Εσύ τ' αγκάθι της πληγής
το μέσα μου σημάδι


Εσύ το γέλιο κι ο θυμός
εσύ κι η αντοχή μου
Εσύ η άγρια θάλασσα
εσύ και το νησί μου

Εσύ της μοίρας το κλειδί
εσύ και τ' αντικλείδι
Εσύ της μάνας μου η ευχή
εσύ και το ταξίδι

 

[blue-roses]

Το όνειρο είναι μια φωτιά        
 
Τ' όνειρο είναι μια φωτιά
σε χάρτινο καράβι
Κι εσύ μια δυνατή βροχή
που την ψυχή μου σκάβει

Το δάκρυ είναι κεραυνός
τα μάτια είναι χειμώνες
Κι εσύ του χρόνου μια στιγμή
που με παιδεύει αιώνες

Να χάνομαι στο βλέμμα σου
να παίρνει η αλήθεια χρώμα
Κι αν μ' αρνηθείς, σαν το σπαθί
θα καρφωθώ στο χώμα

Η νύχτα είναι μια στεριά
για ναυαγούς και μόνο
Κι εσύ μια απότομη στροφή
μες στο δικό μου δρόμο

 

[blue-roses]

Φωτιά μου        
 
Με χάδια τρομαγμένα,
με διψασμένα χάδια
του νου μου τα σκοτάδια
απόψε ντύνομαι
Λευκό πανί υψώνω
και πάω όπου με πάει
αυτό που με σκορπάει,
σου παραδίνομαι

Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δως μου
και γίνε μου φως μου
χρυσόμαλλο δέρας
Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Το γέλιο σου δως μου
και γίνε του κόσμου
το πέρας

Μονάχη μες τους ξένους
και μες τους φίλους μόνη
να 'ξερα τί σε σώνει
στον πόνο στη χαρά
Γυαλί που δεν ραγίζει
θα 'βρισκα να σου τάξω
Πες μου πως να πετάξω
με δανεικά φτερά

Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δως μου
και γίνε μου φως μου
χρυσόμαλλο δέρας
Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Το γέλιο σου δως μου
και γίνε του κόσμου το πέρας

Της φυλακής μου πόρτα
εσύ και αντικλείδι
και γω μικρό στολίδι
στον άσπρο σου λαιμό
Θα πω ένα τραγούδι
σήκω να το χορέψεις
Τα μάτια να μου κλέψεις
για πάντα πριν χαθώ

 

[blue-roses]

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες          
 
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες
σε περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι' αυτό είμαι σαν κρίνο ολάνοιχτο
κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάει
είδα τη λυγερή σκιά μου ως όνειρο
να παίζει, να πονάει,
μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες.

Γιατί, μόνο γιατί σε σεναν άρεσε
γι' αυτό έμειν' ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ' ακολουθούσες όπου πήγαινα
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Μόνο γιατί σε σεναν άρεσε.

Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα
γι' αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα.

Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.
 [/u]

[blue-roses]

Ψυχούλα μου είναι κάποιες στιγμές
όπου με κλέβει η μοναξιά,
κι ο πόνος μου γίνεται μια αβάσταχτη
ασφυκτική αλυσίδα,όπου περικυκλώνει
το λαιμό και το στήθος μου και με σφίγγει
τόσο,που νιώθω τον αέρα να λιγοστεύει,που
νιώθω πως δε μπορώ ν'ανασάνω και παρακαλώ
να πάψει,γιατί ο πόνος μου όλο και δυναμώνει,
όλο και πιό πολύ με σφίγγει......
Αυτές οι στιγμές,είναι οι στιγμές που μου
λείπεις τόσο αφάνταστα,είναι οι στιγμές που ψάχνω
απεγνωσμένα να βρώ ένα τρόπο για να επικοινωνήσουμε,
είναι οι στιγμές που σκέφτομαι να βρώ αυτή τη μαύρη
σχισμή που μας χωρίζει!
Είναι εκείνες οι στιγμές που το μυαλό μου είναι εκτός
λειτουργίας,κι η καρδιά μου καρφωμένη με το μαχαίρι της απόγνωσης
στάζει το παγωμένο μου αίμα.....
Κι όλα τελειώνουν μ'έναν μακρόσυρτο λυγμό
καθώς πεθαίνω,
κάθε φορά
που σε σκέφτομαι.....

[blue-roses]

Το παιδί        
 
Είναι παιδί ξανθό
που κρύφθηκε για πάντοτε
σε μιαν άσχημη γούβα
πλάι στο κυπαρίσσι εκείνο.
Είναι το κοίταγμα των υπολοίπων
το πιο αόριστο ναυάγιο.
Καμία διαφορά είτε είναι μέρα,
είτε νύχτα, είτε Ιούλης μήνας.
Είναι η στριγκλιά της μάνας
είναι η κεραύνια τύφλωσή της.
Είναι η βοή του κύκνου
που δυο αγγέλους βούρκωσε
επάνω στο φιλί τους.
Είναι βαριά σκιά, βαριά η γη, βαρύς ο ήλιος.
Ασήκωτη καρδιά
κι απαρηγόρητη.

 

[blue-roses]

Άστρο κρυφό        
 
Σπίθα,μες στη νύχτα μου άστρο κρυφό,χάλκινη αστραπή
ήπια,την ανάσα σου στάχυ ξανθό σε χαμένη γη
στιγμή δε σε αγγίζει,του χρόνου η ρωγμή
σαν ίσκιος την ανάμνηση προσμένεις μοναχή.

Σχήμα,στην εικόνα μου,γράμμα κλειστό,πάθος μακρινό
στάλα,στην παλάμη μου,μύρο παλιό,δάκρυ δροσερό
σχισμή σ' έχει κρατήσει,σε βράχο σκοτεινό
ποτάμι από κρασί στυφό,της γεύσης μυστικό.

Η αλμύρα καίει τ' άδεια μου βήματα μες στην άβυσσο σ' αναζητώ
στων ερώτων σου τ' άγρια κύμματα το πιοτό θα πιω το δυνατό
πόθε πέταξε,σχίσε το πέλαγο,ξεχασμένη πόλη στο βυθό
σε χορό τρελό,κάψε το...........,να γυρίσεις πρίμο τον καιρό
στο ταξίδι αυτό,σύμβολο κέρδισα,της λαχτάρας μου τον κεραυνό
κόντρα σ' άνεμο τον ήλιο μέτρησα,τη σχισμή θα ψάξω να σε βρω.

Σπίθα,μες στην έρημη γη,άστρο κρυφό,χάλκινη αστραπή.